Svava - 01.07.1898, Blaðsíða 15

HXI iu'tta og hin ranga miss haltoh. 1-1
sloppið fri mér, en það ‘hald' svíkur liaua. Það var
jrér óhappadagur, vina uiín, pegar þú fiæktist í veg fyrir
('arlos Monteris. Jæ-ja‘, þú skalt fá að horga tilfinnan-
lega fy.rir svikin. Euginn heíir enn sloppið undan minni
hefnd, og þú mátt veraviss um að þú sleppur ekki heldur.
’Yfir andlit hans brá eins og djöfullegvi leiftran, rétt
eins og lrann í liuga sínum hefði takmark hefndarþorsta
síns í hendi sinui, sem liann krep.ti á öldustokknum.
Ekki mun auðvelt að finna fallegri mann en Carlos
Monteri eins og hann stóð þarna, með umbroytilegum
iiugarhreiíingum or spegluðu sig á andliti hans, en fegurð-
in var af því tagi, sem heldur hrindir frá sér en laðar
að sér. Með hrafnsvart hár og angu ,í sambandi við bjart-
an hörundslit, var fegurð hans af því tagi, sem hrífur
kvennfólk, en reiðileiftrin, sem tindruðu frá augum hans
að ástæðulitlu, bentu á alvöruskort og hverfula trygð.
’Einn dag enn þá‘, sagði hann, ‘og þá veið ég kom-
inn til Ameríku til að freista lífsins þeim megin liafsins.
Eg gat ekki gert annað betra, úr því að mér gekk ýmis-
legt á mót hins vegar þess,‘.
I þessum svifum kom annar faiþegi til haus og fór
að tála við hann.
’Ég gleðst af því að ferð okkar ætlar að enda fai-
sællega‘, sagði .hann.