Svava - 01.07.1898, Blaðsíða 24

20 ERU þ.4D FORLÖO, HENl 1XG,HAMING#A, É0A HVjÚÉ)?
Ef Hábúiun hefir af mér í viðskiftalífinu, þá er það ég
og mínir, sem fyrir hallanum verða og mega líða fyrir
það—ef til villalla æfi.
Og það er ekki að eins afleiðiugar af verkum nábúa
vorra, sem vér verðum að taka oss á he’rðar; vór fáum
oinnig að kenna á því, sem Kínverjar og Hindúar hafiv
gert fyrir þiisundum ára. 011 bToröurálfiiei stendur á verði
til þess, að hafa liendur í hári flækings-garms frá Asíu,
eða sjómanns á einhverju skipi, er orðið hefir fyrir því,
að sýkjast af kúa-bólu. Stígi annarhvor þessara náunga
á land, er full ástæða til að óttast, að öll K’orðui'áifan sýk-
ist af honum og líði óteljandi liörmungar bara af því,
að mikill hluti Hindúa eru sóðar, og þar að auki fátækir
og lijátrúar fullir. Hjátrú, sóðaskapur og fátækt vinna i
sameining að því í Ganges-dalnum, að framleiða þásýki,
er síðan for sem refsi-norn um heim allan. A þe nna liátt
ernm vér mintir á, að ‘vér eigum að vakta bræður vora‘,
alt til enda heimsins; að vér erum ættingjar af einum stofni,
og að reiknings-skapar er krafist af öllum fyrir einn og
einurn fyrir alla. Sök, synd og frelsi er elcki einstaklings-
ins eign. Þótt þú búir í þúsund feta háum turni, getur þó
landfarsóttin náð í þig, mint þig á bræður þína í Ganges-
dalnum, og látið þig sampíuast þeim. Og ætli þessu sé