Svava - 01.07.1898, Blaðsíða 41

COLDE FELl/s LETNDAEMALFD.
37
’Þér evuð ungár og fagrar, og fvrir fra’man yður
h’g'gur má ske, enn þá löng æfileið. Hvaða ástieðu hafið
þér þá til að segja, að yður muni ekki auðnast að. lifa
fieiri slíka daga?
’Það get ég ekki búist við. Það er líklegt að ég
sjai aldrei Vorsailles aftur; og líklegt að ég sjái yður
aldrei oftar, né að nokkur maí-dagur renni upp, sem veiti
mér eins mikla unun og ánægju og- þessi dagur hefir
gért'.
’Þér glojunið hinum gamla málshætti: ’Sagan end-
urtekur sig sjálf1.
Hún svaraði engu.
Þegar vagn þeirra stöðvaðist við hið skrautlega
stúrhýsi, og Arden lávarður hafði tekið Aiice úr vngu-
inum, laut hann að henni og hvíslaði í eyra hennar :
’Margir slíkir dagar skulu fálla yður í skaut, og enn
þá ánægjulegri en þessi heíir verið’.
Alice gekk sÞax beina leið til herbergja sinna; hún
vildi ekki fara inn í samkomusalinn. Þegar hún stóð
frainmi fyrir hinum stóra ppegli, varð hún undrandi. Gat
það verið, að þessi frábæra fágra kona, með fagrar rjóðar
kinnar, iindrandi björt nugn og ánægju bros á vörum,
væri húu- sþálfí Það sýudist vera átrúlegt.