Svava - 01.01.1900, Blaðsíða 15

SVAVA
299
IV.7.J
jiar sem þeiv bitu gias og dtu í dicltl einni. Gunnar
g'ekk rnilli hestanua og skoðaöi þá. líeiðhestarnir voru
sœllegir d að sjá. ,,Hér sjáum við höfðingjaua,“ mœlti
haun.
Svo gengu þeir til áburðarkláranna; þeir voru snmir
magrir og meiusárir í bökunum. ,,Hér er aftur alþýðan,
eða ímyncl hennar—brælkuð grind, lioruð og helmeidd,
hundbeitt og útigeiigin“.
„Jú, jú, margt kann nú að vera satt í þessu“—mælti
Siguiður—-,,En einbverjir yfirmenn verða þó að vera í
hverju lögskipuðu þjóðfúlagi".
„lín ef jjcir iiafa ekkert að starfa nema grængol-
andi, botnlausa vitleysu, þá eru þeir óþaríir, bemlínis
skaðlegir. Ilvað segirðu nú t. d. um þessa vísitazíu ?
„lig scgi lítið um hana, sízt svona í fljótu bragði.
,,Þú ert æfinlega svo gætim]. En finst þér nú t. d.
að biskupinn spyrji börniu betur en presturinn okkar?
Mér faust biskupinn spyrja ónotalega, vora kaldur og <5-
þýður í viðmóti. Tókstu ekki oftir því, þegar liann var
að spyrja baua Björgu frá Bakkal Hún hefir aldroi
Verið spurð fyrri en nú og grét af feiaini og kjarkleysi
meðan hann var oð rekja úr henni þarmana".
„Jú, en hann var ekkcrt yondur við hana“.