Svava - 01.01.1900, Blaðsíða 19

SVÁ VÁ
2,03
IV; 7 ]
„TJkstu eftir ræ'untii, sera bisku;>inn :.íH—þsgar
!"íuu v.i!- búinn a:> sþyrja börain?"
„Já. é3' tók eftir kenni, eða r.jyimi það; en ekkl ir.r.n
% r.ú eiginlega um hvað hún va. ■
.„Það er heldur ekki von, að þá munir hano
•'V’.'.hi ; Vi a3 hann sagði eiginlega ekkeri.. Þsö ■.
niruk, að þegav ekken verðnr in.tnað úr r*ðt sem ■ ■ •;d
’*» f-.r ;-iú er ekkert sagt, setn voigur eða efni er i. P-ö
c* þó sjí: sér. £n tilburðiruir og þessi ,»mckkac-
*sk:“ f;;-n:hurður og sannfæring, seui sást á hak við
-:k'.;*■■■ utfeu aö læriu., langloku, sem auðt.jáaalega vrr,
"h.:: -,g fisiruv í andlegri jökulauðn."
,,Í>U e. i r:ú svo óiueftlega frekui f þessu öUu", mæi: i
®'gu: iur. „Mér fanst raðan laglega orðuð og vei f-uU
' & nv rjuai kénniinanni sfemik-g."
".7:ea, jsea. Þ&ð er þ'éc goit, ef hún verð-ir þér 1 j<5-
°H iótöorv.EÍr íil aáluhjálpar—got-t þór, en elcaðlarts-
•■■■ • —Síi.um. augaa; líiar hver á sjlfriö, og cr því ckk:
temr. eðit: >gt, þó aó okkur sýnist sitt, hvorum ur.t
g n. Á."--Or.nnnr hní grönum og glotti yið. ,,K-: hef.r
þu hvy.-i hvað bisknpinn sagði við séta Geir á Þvoráí"
,,Nei ' flv.,r ev-þesai feverá ógiþcssi síra Geir?"
„Kyti; vest.'M. Hann er ungtw mcrkisprestur. Þa5
20*