Svava - 01.01.1900, Blaðsíða 28

312
SVAVA
-------- [IV,7.
»Ojá, ég sá hana hérna um kvöldið, loksins. líún
hsfir ekicí sézt fyrir skýunij eða noiðnrljósunu jjegar
heiðríkt hefir verið“.
„0S hvernig loizt þér á hana? Hvernig helduröu
að veturinn verði, eftir henni að dæmai"
„Havður, harður! fram á útmánuði að minsta kosti
Því er nú ver, jtossi vetur velgir líklega einhverjum und-
ir uggum áður en lýkur. Mig dreymdi núua* sama
drauminn eins og uin haustið undan harða votrinum,
jþegar ég var í Þverávhlíðiuni“.
,,Nú, hvað drevmdi þig þá ?“
»Mig dreymði karl-skratta í grárri hríðarúlpu, sem
kom norðaustan af nesjum og sagðist ætla vestur áland“.
„Það er sjálfsagt vétrarfylgjan“.
„Þig muu ekki hafa dreymt fyrir hlákuk' spurði
Pétur Pál, þegar þeir fundust oitt sinn fyrir jólaföst-
una. Snjórinn, sem féll um haustið, lá þá ói-ótaður
eins og liríðiu hafði við hann skilið.
„Onei, ekki hefnr mig nú dreymt fyrir henni,‘
svaraði Páll—„það getur vo.ið að hann dragi til
þíðn briðum, en það verður ekki meira.“
j.-Því heldurðu þao?“ spurði hinu.