Svava - 01.01.1900, Blaðsíða 44

328
SVAVA
[IV,7.
dauði mikill. Þessi vanhöld eru svo almeon, að aðeins
einn hóndi hefir sloppið við þau hér í dalnum: Páll Jóns-
son í Brokku, sem er fátækur einyrki. —Það var hvort-
tveggja, að tíðin var ill og óhagstæð í vctur og vor og
síðastliðið sumar, enda vildi okkur óhapp til, sem vert er
að nofna. Svo er mál með vexti, að vísitazíu herva bis-
kupsins bar upp á skínandi þurkdag, sem okki varð fyr-
ir séður að morgni, en langvinnir óþurkar höfðu gengið.
Var þar viðstaddur allur vinnukraftur sveitarinnar. Þetta
var á laugardag. En sunnudaginn, sem einnig var þurk-
dagur, þoiðu menn ekki að nota, fyrir þá sök, að bis-
kupinn ávítaði söfnuðinn fyrir helgidags vinnu, og varð
flestum bylt, sem voru þar, að liorfast í augu við mynd-
ugleikann.—Þarna fóru tveir þerridagar til ónýtis af þrem-
ur sem gáfust á öllum slættinum fram að höfuðdegi, og
átti þetta óhappa-atvik mikinn þatt í því, að töður nianna
og jafnvel ííthey fengu stórum verri verkun, en ella
myndi orðið hafa. Bóndi sá. sem fyr er nefndur, var
hinn eini, sem ekki hljóp apríl eftir þessum óheilla
skugga, óg má að mestu leyti þakka því snjallræði hans
það, að hann misti ekki svo mikið sem karilamh; enda
tók hann suunudaginnitil láns, og má ætla, að sú synd
vorði honum fyiirgefin þegar hinir fá fyrirgefningu á
meðferðinni á fónu. Flestir bændur mistu gagn af atl