Svava - 01.01.1900, Blaðsíða 23

Svava - 01.01.1900, Blaðsíða 23
S VA VA 307 IV, 7.1 Það stóð á endum, að á mánudagskvöldið var alt hey hans })urt og sanian íekið, enda var þá þurkinum iokið. Á þriðjudaginn varþurí veður, en hejdur ískyggi- !egt, og batt Páll þá alt heyið undir þak. Biskup imfði spurt preslinn, livort það tíðk aðist í þessu preatakalii, aö bændur ynnu á eunnudögum; hafði prestur gefið í skyn. að það ætti sör allmikinn stað. Pyrir þessa synd hafði biskupinn veitl tíöfimðinum ai- varlega áminuingu og mint hann ú, að við holgidags- brotum væri lögð hegning, bceði í lögura giíðs og manna. Langdælingtim voru þessi orð minnisstæð á smmu- diginn; þvf mörgum bafði volgnað undir rifjum þeg' .r ís- köld alvaran kom í ljós framan við a’.taiið. Þeir vissu, að biskupiun átti leið um dalinn á sunnudaginn og vildu ekki, að lianu stæði þá að helgidagsbrotinu. Létu þeir því töðuna sitja og liggja órótaða—allir nema Páll verri. Lnngdæiingar lágu ekki á liði sínu á mánudagiun. Hver maður, sem valdið gat vetlingi og hrffu, breiddi töðuna í þurkinn. Hjúkrandi hendur karla og kvenna bagræddu töðunni — vanhirtu töðunni gulusjúku, og sneru henni undan hafgolunni, móti sóiunni og hitauum, sem fægðu af henni skemdarsorann, en gáfu henni aftur lit og bragð yonum framar.

x

Svava

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Svava
https://timarit.is/publication/1264

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.