Svava - 01.02.1900, Qupperneq 6

338
SVAVA
[IV, 8.
Norðuiálfu, fyr en á síðasta hluta steinaldannnar. Astr-
alíubúar eru lásþjóð, þeir fara frá einum stað til annars
og lifa af dýra- og fiskveiðum. Hesta og önnur eyki
þekkja þeir ekki. Umönnun hjarðanna og sérsiaklega
læktun jarðarinnar krefst vitsmunaþroska, jafnframt og'
það eykur hann. Sá maður, sem gróðursetur og sáir>
sem bíður eftir þroskuu ávaxtanna og uppskeru sán-
ifigarinnar, voitir umskiftum árstímanria eftirtekt og
athugar gróðrarskilyrði veðráttunnar. Þett-a vekur alt
hugsuu hans, hann hefir fyrirhyggju fyrir ókonana tím-
anum, gerir áætlanir og rejkningsyfirlit, og er glaður
þegar lionum gengur að óskum, hann hefir áhuga á
f.ð komá efnahag sínum í gott liorf. Akuryrkja er á
þanua hátt eitthvert hið öflugasta meðal til mentuuar-
fiamfara.
I öllu, sem að veiðum lýtur, eru Astralíulúar
furðu fullkomnir. Þeir orn einkar lægnir í að laðist
nð stvggnm dýrum, og undrunarlega fimir með spjót
sín, haiefli og önnur léleg vopn, þrátt fyrir þetta
geta þeir þó okki talið lengra en til fimm. Það sýn-
ist raunar sjálfsagt að þeir gætu talið til 10 með aðstoð
fingra sinna, en það er ekki tilfellið. Þeir geta að
sönnu fundið mismun á 20 og 30 t. d., en geta ekki
mjög líkir úlfum og ern ógurlega grimmir.—Eítstj.