Svava - 01.02.1900, Qupperneq 8

340
SVAVA
[.8,IV
við vofur þessar, keinm' þeim ekki til hugar að reyna
að hlíðka þá; til að verjast þeim, kveikja þeir elda
riti um nætnr. Veikindi og dauða álíta þeir ekki eðli-
lega viðburði, lieldur sendingar frá töframönnum óvlu-
veittra ættflokka, sem ekki verður utnflúið nema fyrir
aðstoð töffamanna þeirra eigin ættar.
I surnum hóröðum sunnau og vestau á Astralíu,
vorður vart við dáiítið meiri skilning hjá sumum ætt-
flokkum. En þar ríkir eins kouar andatrú; stofnandi
ættflokksins er álitið að hafi skapað heiminu. þetta er
dæmi upp á feðratilbeiðsluua sein öndverðiegan helgi-
sið, það er brúiu á milli verndarandatrúar og guðs-
' erutrúar ún opinberunar. Astraiíubúar hafa eitgat'
goðsagnir eða sögur; hinar eiuu sögttr þeirra eru unt
meuD; sem breizt hafa í dýr, og eru mjög ómerkar.
Stjórnarfyrii’Kömulagið hjá Astrai íubúutn, cf svo má
nð orði kveða, er sameignarlegt. Sórstök oign nær að
eins til vopna og áhalda, sem hver oinstakur flytur með
sór á flökkuferðum sínum. Sórhver ættflokkur hefir á-
kveðið voiðipláss, sem nágrannaintr aldrei ásælast.
Venjulega lifa þeir í innhyrðis friði, því um herfang er
ekki að tala, sem gæti freistað þoirra til ránferða. Elest-
ir œttflokkar velja sór foringia, sem annaðhvort er ágæt-
ur veiðimaður eða töframaður. Vald þoirra er mjög