Svava - 01.02.1900, Blaðsíða 26

SVAVA
35-8 SVAVA [.8,IV
nunna sé fiíð; ég neita því að hún s4 andvík; og ég
staðhœfi það að hún sé ekki ■dygðaugð1'.
K-onung'ur vav fjarri viti sínu af reiði.
j,Þrœlraenni!“....kallaði hann.
Kallarinn,.sem sá að konungiir var að missa vitið
af vonzku, sagði nu með þungri alvöru.
„Samkvœmt valdi því sem konungur liefir gefið
ruéj', lej'fi óg mér að minna á að önnur vopn en bur-
stöugin oru ekki leyfilcg. Samkvæmt skyldu minni
verð ég að athuga hvort þú ert aðalsmaður. 0, þú
berð hið virðuglega merki FolkungaDna, ljón, sem
stendur á prem bjálkanum; enginn getur vefengt rétt
þinu til burtreiðavinnar. Konunginn þekkja allir, um
hann or ekkert spursmál. 0g nú, eðallyndu riddarar,
takið .ykkur stöðu sinn við hvorn enda vallarins Og
bíðið eftir merkinu til að byrja“.
Kiddari sú, sem bar ættarmerki Folkunganna, var
breði kegri og grenri en konungurinn. Margir litu
því meðaumkunaraugum þangað sem liann var, en eiuk-
um þó Kagnbildur Gudmarsdóttir, bún gerði ýmist að
fölna og roðna því hún þelcti Edrnund.
Merkið var gefið og þeir rendu hvor ú móti öðr-
uro konungur og. Edinund. Meðan þeir rennast á,