Svava - 01.09.1903, Blaðsíða 23

73
þurfa að fara uuz þetta er orðiö, og er vert að hafa
yer niiunistœða þessa hringrás ofnanna í náttúrnnni.
011 hverfa þau út í loptið aptur á endanum, þaðan seru
þau eru komin í fyrstu. Yið rotnun saurinda vorra
streymir kolaefnið sem kolsýra út í geiminn, kolaefnið og
vetnið sem stækjuvetni, vet-nið og eldið sem vatn, og
að síðustu þegar dauðinn sœkir oss heim og vjer verðum
nauðugir, viljugir að lúta í lægra haldi, leysist líkami
vor sundur og rotnar; frumefni hans hyerfa út í lopt-
geiminn án þess að vegsummerki þeirra sjáist, og að
eins þau sárfáu efni líkama mannsins, sem úr moldu eru
komin, hverfa aptur í skaut jarðarinnar. Því væri
rjettara og sannara, þegar lík er moldu ausið, að prest-
Urinn segði: ,,Af lopti ertu kominn og að lopti skaltu
aptur verða”, því einmitt þaðan á hann að mestu leyti
rot sína að rekja. —
Mjer hefur þótt vel eiga við, að skýra fyrir almenn-
ingi, af hverjum efnum fceða vor er samsett og hvaðan
hún eigi rót sína að rekja; og hefði þurft að skýra frá,
hversu líkaminn ummyndar efnin eða meltir þau, en
það hefði orðið of langt mál og bíður síns tíma. Það