Svava - 01.10.1903, Blaðsíða 14
110
fylki vera nú hluti af Bulgaríu. Að kasta aflur kristnu
fólki fyrir fætur Tyrkja, hefði ekki átt að vera verk
Cecils. En þó gerði hann það. En ekki var þetta hið
eina gjald, sem Salisbury þurfti að greiða fyrir sam-
band sitt við Beaconsfield lávarð.
Hafi aðferð hans, að svifta Bulgaríu frelsi sitt,
verið stórkostleg inisgerð, þá var það ekki síður glæpur
af honum, að brjóta eigi á bak aftur aðferð Chamberlains
í Suður-Afriku málinu. Salisbury var þá farinn að eld-
ast, og hugsunaraíl lians farið að sljógvast, til að gora
sér grein fyrir. hverjar aíleiði ngar stjórnaraðferð Milners
lávarðar og barátta Chamberlains með henni, gætu haft
í för með sér. Sérhver forsætisráðherra — sem hefði
haft vakandi augu á velferðarmálum þjóðarinnar —
mundi hafa þvingað Chamberlain og Lansdowne lávarð
tilaðstíga ekki feti lengra. En hann skifti sér ekkert
af aðförum þeirra. Þar af leiðandi var Chainberlaiu
búinn að hefja styrjöld í nafni ríkisins, áður on hermála-
stjórinn vissi af, og var því óviðbúinn að senda
fullnægjandi herskara fi'am á vígvölliun. A þeim hættu
tímum brást Salisbury oss. Chamberlain var ,,of stór”
fyrir liinn aldna forsætisráðherra; og nú erum vér að
uppskera ávextina af stjórnleysi Salisburys á þeim
timum. Það er ástæða til að álíta, að Salisbury lá-
varður hafi ekki rent grun í, hverjar afleiðingarnar
mundu verða, fyr en það var umsejnan”. (G.M.Th.)