Svava - 01.10.1903, Blaðsíða 24

120
á veizlustaðinn, En diykkjarins neyta Tarahúmarar á
staðnum, og það í fullum mæli.
Drykkur þessi, senr Tarahúmarar kalla tesvínó, er
eins konar heimahruggað öl úr mnískorni. Oitegund
þessi er ljúffeng og hressandi, og lítið áfongi í heuui.
En Tarahúmarar neyta hennar í stórutn mæli, áður en
þeir halda heimleiðis úr dansveizlum sínum, og verða
þar af leiðandi ölvaðir í meira lagi. Það vill ekki ó-
sjaldan til, að þeir komast ekki nerna miðja vegn úr
veizlum sínurn, þá leggjast þeir fyrir og sofa úr sér
vímuna.
Börnunr sínum nýfæddum gefa Tarahúmarar„tesvínó”
inn. Trú þeirra er, að drykkur þessi styrki og verndi
þau frá veikindum og öllum kvillum; og að „tesvínó”
sé þeim óhjákvæmilegt (sine qua non), og að tímanleg
vellíðan þeirra sé undið því komin, að neyta þess. I
einu orði sagt, þá er „tesvínó” fæði og drykkur Tarahú-
rnara; óyggjandi meðal, að áliti þeirra, gegn öllum roein-
semdum, og óbrigðult hjálparlyf að tímaulegri vellíðan
þeirra; og óyggjandi friðþægingarfórn fyrir guðura
þeirra. Tarahúmarar sjálfir koruast þannig að orði:
„Fyrir regnið vex kornið; úr lcorninu er búið til „tes-
vínó”; og fyrir áhrif „tesvínó”, senda guðirnir frjófg-
andi regnskúra svo kornið vex”.