Svava - 01.10.1903, Blaðsíða 45

141
‘Eg skal segja yður, seiu eg veit. En þegar eg
hefi greint vðnr fiá öllu, getið þér rent grun í, hvers
vegna eg hefi breytt þannig. Sir John Landford var
fáðir yðar. Iiaun var sjóliðsforingi í hinum hrezka her-
flota’.
‘Er ]pað svo ! ’ mælti Alfred; hallaði sér
aftur á bak í stólnum, lokaði augunum ogs agði eins og
í draumi: ‘Hú skil eg alt; en haldið þér áfram, horra
niiun’.
‘Eg og faðir yðar vorum æskuvinir. Báðir stigu við
tröppu af tröppu í herþjónustunni, þar til við komust
báðir svo hátt, að verða sjóliðsforiugjar. I síðustu fröusku
styrjöldinni, var Sir John foringi herllotans í Miðjarðar-
hafi, en í Toulon seldi hann Frökknm skip sitt í hend-
ur. Hann gerði það alveg inótspyrnulaust; en fvrir
þenna verknað hans, greiddi franska stjórnin honum eitr,
hundrað þúsund pund sterling’.
‘Yoðalegt’, hraut af vörum Alfreds.
‘Uppbæð þessi var lionum aflient í víxlum, sem
Undirritaðir voru af franska ráðherranum og báru inn-
siffli haus. Yerknaður þessi fór mjög dult fyrst, en eius
°g gefur að skilja, þá var ekki hægt að leyna slíku verki
lengi. Eáðherrann franski sagði söguna af kaupskap
sínum við Sir John, og áður en langur tími leið, barst