Víkurfréttir - 15.01.2004, Blaðsíða 10

>SÆVARI BRYNJÓLFSSYNI VAR BJARCAÐ ÞEGAR HÚNI KE SÖKK Á FAXAFLÓA
Dofínn af kulda og datt fjórum
sínnum í sjóinn af stefninu
Víkurfréttamynd: Jóhannes Kr. Kristjánsson
Sævar ásamt afabörnunum sínum í Keflavík: f.v. Einar Sveinn, Sævar, Unnar Geir og nafni hans Sævar Magnús.
„Ég var lagður af stað í land og var inn í
stýrishúsi þegar það kviknaði aðvörun-
arijós um að það væri kominn ieki að
vélarrúminu. Ég var með belgi útbyrðis
og hélt fyrst að Jjað pusaði inn á dekkið
vegna þeirra. Eg sló þá af og fór út á
dekk tii að athuga hvort það pusaði
vegna þcirra, en um leið og ég var kom-
inn á dekkið fór báturinn að halla og þá
stökk ég fram í stýrishús. Báturinn sökk
lóðrétt samstundis og ég festist inn í
stýrishúsinu og sjórinn fyllti það um
leið,“ segir Sævar Brynjólfsson skip-
stjóri í samtaii við Víkurfréttir, en Sæv-
ar bjargaðist er Húni KE sökk út af
Garðskaga í gærkvöidi. Sævar sem er
62 ára gamall hefur stundað sjó-
mennsku frá 14 ára aldri og verið skip-
stjóri á ýmsum skipum og bátum frá
árinu 1962.
LOKAÐURINNI í STÝRISHÚSINU
Sævar segist hafa þurft að hafa hraðar
hendur við að komast út úr stýrishúsinu og
hann segir að það hafi verið erfitt. „Ég var
lokaður inn í stýrishúsinu þegar allt fýlltist
af sjó og ég barðist nokkuð lengi við að
koma mér út. Reyndi meðal annars að losa
björgunarbátinn, en ég hafði ekki þrek til
þess vegna loftskorts." Sævar var í ullar-
nærfötum innan undir fotunum, auk þess
sem hann var í gúmmíbuxum og stígvél-
um sem hann náði að fara úr eftir að hann
náði að komast upp á stefhi bátsins.
ÓTTAÐIST EKKIAÐ BÁTURINN SYKKIALVEG
Þegar Sævar náði að komast út úr stýris-
húsinu var báturinn orðinn lóðréttur og
stefnið stóð upp úr. Hann segist hafa
fikrað sig upp á stefhið þar sem hann hélt
sér. „Ég stóð með fætuma á rekkverkinu
og hélt mér þannig og batt við mig fanga-
línu. A meðan ég var þama á stefhinu datt
ég fjórum sinnum í sjóinn og gat þá togað
mig upp aftur með fangalínunni,“ segir
Sævar en hann var orðinn mjög dofinn eft-
ir um 90 mínútna dvöl á stefni bátsins.
Sævar segir að vegna undiröldu hafi stefni
bátsins dúað í sjónum, en hann segist ekki
hafa verið hræddur um að báturinn sykki
alveg.
FARINN AÐ HUGLEIÐA AÐ KAFA NIÐUR AÐ
BJÖRGUNARBÁTNUM
Eins og áður segir reyndi Sævar að losa
gúmmíbátinn þegar hann var í stýrishúsinu
en það tókst ekki. Sævar vonaðist allan
tímann til að báturinn myndi losna. „Ég
vildi með öllu móti reyna að gera vart við
mig með blysi og ég var farinn að hugleiða
það að kafa niður með bátnum til að reyna
að losa gúmmíbátinn. í kringum bátinn
voru línubalar og línan farin úr þeim
þannig að ég þorði hinsvegar ekki að kafa
af hættu við að festast í línunni.“
ORÐINN VONUTILL UM BJÖRGUN
Sævar segist hafa verið orðinn vonlítill um
að verða bjargað en hann sá alltaf skipaljós
í kringum sig. „Ég horfði helst til himins í
von um að sjá flugvél," segir hann með
bros á vör. Þegar Sólborgin kom upp að
Sævari varð hann feginn. „Ég sá þá ekki
fyrr en þeir voru komnir alveg upp að
mér,“ segir Sævar en skipvetjar á Sólborgu
köstuðu til hans björgunarhring og drógu
hann um borð. Þegar þangað var komið
klæddu skipveijar hann úr fötum, færðu í
sturtu og elduðu handa honum súpu.
EKKIHRÆDDUR VIÐ AÐ DEYJA
„Ég var ekkert hræddur við það að deyja.
Ég beið eftir því að þessi kæruleysistil-
finning kæmi yfír mig áður en ég færi yfir
móðuna miklu," segir Sævar og þegar
hann er spurður að því hvort hann sé hætt-
ur sjómennsku svarar hann: „Ég ætla svo
sannarlega að vona ekki.“ Eftir að komið
var með Sævar í land fór hann til skoðunar
á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja. Hann
segist vera með strengi, en annars líði hon-
um vel. Og í hans huga er ekki spuming
um hvað varð honum til lífs. „Tilkynn-
ingaskyldan sannaði gildi sitt í þessu til-
viki. Þetta sýnir hve gríðarlega nauðsyn-
legt tæki hún er fyrir íslenska sjómenn.
Það þarf að halda áfram að þróa þessa
tækni og koma þessum dauðu punktum
sem eru út á sjó í samband þannig að
skyldan virki allsstaðar," segir Sævar og
hann þakkar einnig skipveijum á Sólborgu
og Vigra fyrir björgunina og einnig ár-
vekni Tilkynningaskyldunnar. „Ullamær-
fotin vom líka einn þátturinn í að ég hélt
lifi þama,“ segir Sævar en hann fékk nær-
fötin í gjöf frá eiginkonu sinni fngibjörgu
Hafliðadóttur.
Texti og myndir: Jóhannes Kr. Kristjánsson
Landhelgisgæzlan boðuð 50
mínútum eftir hvarf Húna KE
Fimmtíu mínútur liðu frá því Húni KE datt út úr
sjálfvirkri tilkynningaskyldu skipa og báta þar til
atvikið var tilkynnt til Landhelgisgæzlunnar. TF-
LÍF, þyrla Landhelgisgæslunnar var í viðbragðs-
stöðu á Reykjavíkurflugvelli til klukkan hálf níu
þriðjudagskvöldið 6. janúar þegar Húni KE sökk
út af Garðskaga, en þyrlan var í viðbragðsstöðu
vegna nauðlendingar bandarískrar farþegaþotu á
Keflavíkurflugvelli. Viðmiðunartími Tilkynninga-
skyldunnar ef bátar hverfa úr sjálfvirku tilkynn-
ingaskyldunni þar til haft er samband við Land-
helgisgæzluna em 30 minútur.
Það var klukkan 19:55 sem Húni KE datt út af
skjá sjálfvirku tilkynningaskyldunnar og eftir að
vaktmenn skyldunnar höfðu reynt að hringja í
Húna KE án árangurs var haft samband við Sól-
borgu RE og togarann Vigra klukkan 20:10 og
skipin beðin um að grennslast fyrir um bátinn.
Skipin vom þá stödd um 5 sjómílur frá þeim stað
sem Húni datt út úr sjálfvirku tilkynningaskyld-
unni. Klukkan 20:45 var hvarf Húna KE tilkynnt
til Landhelgisgæzlunnar, 50 mínútum eftir að
samband rofnaði við bátinn.
Klukkan 21 björguðu skipveijar á Sólborgu Sæv-
ari Brynjólfssyni um borð í bátinn, en þá hafði
Sævar setið á stefhi Húna KE í um 75 til 90 mín-
útur.
Ámi Sigurbjömsson yfirvarðstjóri Tilkynninga-
skyldunnar vildi ekki tjá sig um málið í samtali
við Víkurfréttir en lét hafa eftir sér að samskipta-
reglur Tilkynningaskyldunnar við björgunaraðila
væm stöðugt til endurskoðunar.
10
VI'KURFRÉTTIRÁ NETINU I www.vf.is I LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!