Morgunblaðið - 14.02.2017, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. FEBRÚAR 2017
✝ María IngiríðurJóhannsdóttir
(Lóló) fæddist 11.
september 1923 í
Viðfirði. Hún lést á
Landakoti 28. jan-
úar 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Ingibjörg
Sveinsdóttir, kenn-
ari, f. 29. október
1891, d. 29. október
1927, og Jóhann
Magnússon, skipstjóri, f. 19. júní
1888, d. 17. júlí 1968. Jóhann
giftist seinna Kristínu J. Magn-
úsdóttur, sem var fyrsta hjúkr-
unarkonan í Neskaupstað, f. 11.
júlí 1892, d. 7. mars 1968, en hún
var frá Dalvík. Þau eignuðust
þríbura sem allir létust fljótlega
eftir fæðingu. Kristín átti fyrir
soninn Hilmar Friðþórsson sem
var vélstjóri, f. 8. september
1918, d. 4. desember 2008. María
ólst upp hjá móðurfjölskyldu
sinni í Viðfirði en flytur fimm
ára til föður síns og Kristínar í
Neskaupstað.
Fyrir austan gekk María
ávallt undir nafninu Lóló en hún
giftist 18. júlí 1942 Jóhanni Pétri
og uppeldisdóttir Bergdís Björt.
Dóttir Helgu er Sandra Rós.
Árið 1963 flyst fjölskyldan til
Reykjavíkur og árið 1972 skilja
María og Jóhann. Þann 22. júlí
1977 giftist María Grími Lund,
vélstjóra hjá Landhelgisgæsl-
unni, hann var ættaður úr Þing-
eyjarsýslu. Hann var ekkill og
átti þrjú börn sem eiga þrjú
barnabörn. Afkomendur Gríms
hafa reynst Maríu vel og fann
hún sig vel í ömmuhlutverki
þessara afkomenda eins og allra
hinna.
Hún og Grímur Lund áttu
góða vini og hélst vinskapur
áfram við andlát Gríms 1992.
Seinna eftir andlát hans eign-
aðist hún traustan vin, sem hét
Gísli Þór Sigurðsson. Það var
Maríu þungbært þegar Gísli Þór
lést á haustdögum 2009 aðeins
nokkrum mánuðum eftir að Gísli
Sigurberg, tengdasonur hennar,
lést. Afkomendur Maríu og Jó-
hanns Péturs eru 58 fyrir utan
tengdabörn og stjúpbörn.
Framan af ævi var María
heimavinnandi húsmóðir. Í
Reykjavík vann hún við versl-
unarstörf og eins starfaði hún
fjögur sumur við Hótel Blöndu-
ós. Lengst af var hún ræst-
ingastjóri hjá Sjálfsbjörg í
Hátúni.
María verður jarðsungin frá
Háteigskirkju í dag, 14. febrúar
2017, og hefst athöfnin kl. 13.
Guðmundssyni,
húsgagnasmíða-
meistara. Þau eign-
uðust fimm börn: a)
Jóhann, f. 1943, d.
1972. Hann var gift-
ur Bergþóru Jó-
hannsdóttur en þau
áttu þrjár dætur,
Maríu, Jóhönnu
Kristbjörgu og
Hildi. Að auki átti
Jóhann soninn Ósk-
ar Jóhann. b) Guðrún María, f.
1944. Hún var gift Gísla Sig-
urbergi Gíslasyni, f. 1939, d.
2009. Þau eignuðust saman fjóra
syni; Jóhann Pétur, Gísla, Guð-
mund Rafnkel og Eyleif Þór,
sem er látinn. c) Kristín Ingi-
björg, f. 1946, er gift Jóni Rafni
Sigurðssyni. Þau eiga þrjú börn;
Sigurð Magnús, Maríu Ingi-
björgu og Ingólf Rafn. d) Jens
Pétur, f. 1954, kvæntur Matthildi
Róbertsdóttur. Þau eiga þrjá
syni; Róbert Einar, Ingimar Ara
og Jóhann Pétur. Að auki á Jens
Pétur Maríu Dórótheu. e) Hólm-
geir Þór, f. 1957, í sambúð með
Helgu Georgsdóttur. Dóttir
Hólmgeirs er Birgitta Stefanía
„Þú átt eftir að verða stolt af
nöfnu þinni, mamma mín,“ sagði
afi minn við langömmu mína Lóló,
um nýfædda móður mína. Þær
voru alnöfnur og amma Lóló sagði
mér reglulega söguna af afa stolt-
um, enda var hún alla tíð mjög
hreykin af nöfnu sinni; betri móð-
ur gæti ég eflaust ekki átt.
Amma Lóló var tengingin okk-
ar við föðurfjölskylduna hennar
mömmu, því afi minn kvaddi okk-
ur alltof ungur. Honum kynntist
ég því aldrei. En tengingin við
ömmu Lóló var alltaf sterk, enda
passaði hún ætíð upp á fólkið sitt.
Ég var svo heppin að kynnast
ömmu Lóló vel, en þegar foreldr-
ar mínir voru ungir í námi þá naut
ég þeirra forréttinda að vera mik-
ið hjá henni og vorum við alltaf
miklar vinkonur. Í minningunni
voru stofurnar stórar og íburðar-
miklar en amma var fín frú, sú fín-
asta sem ég hef þekkt. Milli jóla
og nýárs, eftir að hún hafði verið
lögð inn á öldrunardeild Land-
spítalans í Fossvogi, þá sagði hún
mér að hún ætlaði jafnvel að fara í
hárgreiðslu, í fína sloppnum sín-
um sem hún hafði keypt, að hana
minnti, 25 árum áður. Þá sem
endranær, bauð hún upp á kon-
fekt, en amma Lóló átti alltaf
nokkrar sortir til að bjóða upp á,
ef einhvern skyldi bera að garði.
Það er með miklum söknuði
sem ég kveð ömmu Lóló, en eftir
stendur hafsjór af kærum minn-
ingum.
Þín
Katrín Dögg.
Elsku amma Lóló, þú varst
okkar tenging við föður okkar
sem kvaddi alltof snemma, sterk
og dugleg kona sem þú alltaf
varst, lífsglöð og falleg. Takk fyrir
allan þann tíma sem við áttum
með þér. Okkar hinsta kveðja
með lífsgleði þína að leiðarljósi.
Vort líf er svo ríkt af ljóssins þrá,
að lokkar oss himins sólarbrá,
og húmið hlýtur að dvína,
er hrynjandi geislar skína.
Vor sál er svo rík af trausti og trú,
að trauðla mun bregðast huggun sú,
þó ævin sem elding þrjóti,
guðs eilífð blasir oss móti.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást.
– Vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur – síðar.
(Jóhannes úr Kötlum)
María, Hildur og fjölskyldur.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og
stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Þýð. Ásgerður Ingimarsdóttir)
Hinsta kveðja frá börnum,
Guðrún María, Kristín
Ingibjörg, Jens Pétur
og Hólmgeir Þór.
Það var alltaf gaman að heim-
sækja ömmu Maríu. Sameiginleg-
ar stundir sem við áttum eru
minningar sem gaman er að end-
urvekja og munu líklega aldrei
hverfa úr hugsýn. Hún bauð okk-
ur inn í líf sitt og með nokkrum
orðum langar okkur systkinin til
að kveðja elskulega ömmu.
Æviskeið ömmu Maríu spann-
aði næstum heila öld og bar vitni
um örar og látlausar breytingar.
Fyrir vikið var amma María hvort
tveggja í senn: Skemmtilega
gamaldags en um leið forvitin og
fús til að skilja takt tímans. Til
vitnis um hið síðarnefnda kemur
ástríða ömmu til ferðalaga upp í
hugann. Má vera að hún hafi verið
einn af fyrstu Spánarförunum?
Allavega var hún ávallt trygg og
trú Spáni þar sem fólkið var „svo
brosmilt og kátt“ eins og hún orð-
aði það og alltaf færðist bros yfir
andlit hennar þegar hugurinn
leitaði þangað.
Amma María leitaði ekki bara
til útlanda til að sjá heiminn og
skilja, heldur einnig í reynslu-
banka okkar viðmælenda sinna.
Oft, þegar liðið var á heimsóknina
og farið að sjá til botns í kaffiboll-
anum, átti hún það til að krefja
barnabörn sín útskýringa á alls-
kyns nútíma háttalagi og nýjum
siðum. Stundum gat þetta, hve
beinskeytt hún var, slegið mann
út af laginu. Hugur hennar var sí-
virkur og tilbúinn að melta það
sem tíðarandinn bar henni á borð.
Fátt fór meira fyrir brjóstið á
henni en hungur og neyð fólks í
hinum stóra heimi og neyslu-
hyggja Íslendinga fór óstjórnlega
í taugarnar á henni.
Amma kunni líka þá list að
leiða samtal. Hún gat verið
skemmtilega beitt þegar hún
mátaði skoðanir sínar við aðrar og
var góð í að ögra ef engan sameig-
inlegan flöt var að finna. María
Jóhannsdóttir var aldrei líkleg til
að halda framhjá „íhaldinu“ og
fyrir vikið urðu allar samræður
um pólitík við okkur ungu rót-
tæklingana stórskemmtilegar.
Þegar pólitískum samræðum lauk
klykkti amma yfirleitt út með orð-
unum „ég hef aldrei reynt að
prédika pólitík“ og þá var ekki
hægt annað en að brosa.
Við heimsóttum hins vegar
ekki ömmu til að ræða pólitík,
heldur til að rækta vináttu og
samband sem varð okkur sífellt
dýrmætara eftir því sem við uxum
úr grasi. Heimsóknir til hennar
voru eins konar athvarf frá hinu
hefðbundna fjölskyldumynstri því
hún hafði þessi hlutlausu augu
sem við þurftum og voru okkur
mikilvæg í uppvextinum. Í lok
góðrar kvöldstundar var kaffi-
bollum skellt á sjóðandi heitan
ofninn og uppþornaðar leifar urðu
að rúnum sem amma las framtíð-
ina úr. Amma trúði nefnilega á
spádóma og veröld handan hins
jarðneska lífs.
Ekki dáin bara flutt er nafn á
bók sem við gáfum ömmu einhver
jólin. Það er falleg tilhugsun að
vita af þér bara fluttri og örugg-
lega fékkst þú góðar móttökur frá
þeim sem voru þér kærastir í
þessu lífi. Við systkinin verðum
þér ævinlega þakklát fyrir allt
sem þú gafst okkur. Í krafti örlag-
anna komst þú inn í líf okkar og
meiri gæfu hefðum við ekki getað
óskað okkur. Það sem var kannski
ekki sjálfsagt varð að dýrmætum
þætti í lífi okkar og tilveru. Við
urðum ömmubörnin þín og þú
varðst amma María. Takk, elsku
amma.
Þórhallur Ingi, Steinunn
María og Eyþór.
Elsku Lóló amma.
Á þessari kveðjustundu er mér
þakklæti efst í huga. Ég er svo
þakklátur fyrir að hafa átt þig að
svona lengi, elsku amma mín. Þó
ég byggi fyrir austan og þú fyrir
sunnan þá hittumst við oft, alveg
frá því ég man eftir mér. Þegar ég
var yngri kom ég oft til þín og
elsku Gríms á Háaleitisbrautina.
Það var aldrei neitt mál að fá að
gista, alltaf matur og tími fyrir
spjall. Það var alltaf svo ljúft að
heimsækja þig, faðmur þinn alltaf
opinn, faðmlagið svo hlýtt og þú
svo yndisleg.
Enginn kemst í gegnum lífið án
áfalla og fékkst þú þinn skerf af
þeim, meira en góðu hófi gegnir.
Ég furðaði mig oft á því hvað þú
varst sterk. Reynslan skein úr
andliti þínu og augum og mér
fannst þú djúpvitur. Ég held að
þú hafir oft vitað meira en þú
gafst uppi. Sannfærð varstu um
líf eftir þetta líf og augljóst að það
var huggun gegn þínum þungu
sorgum. Mér fannst svo gott að
tala við þig þegar ég missti og
saknaði. Þú varst eins og sálfræð-
ingur og prestur í sömu mann-
eskju.
Þjóðmálin voru þér alltaf ofar-
lega í huga, þú varst sjálfstæðis-
kona en ég skilgreindi mig lengra
til vinstri. Aldrei fann ég fyrir því
að það færi mikið í taugarnar á
þér og oftast vorum við sammála
um flest þótt við deildum ekki að-
dáun á alveg sömu stjórnmála-
mönnum. Þú varst skemmtilega
ákveðin ef sá gállinn var á þér en
ávallt réttsýn og vildir öllum vel.
Þegar ég byrjaði að búa með
Guðrúnu minni tókstu henni opn-
um örmum og þið voruð vinkonur
frá fyrsta degi. Við eignuðumst
Eyrúnu og þú tókst af okkur lof-
orð um að eignast annað barn. Þú
varst einbirni, eins og Jóhann afi,
en þú óskaðir engum þeirra ör-
laga. Okkur tókst að efna loforðið
og eignuðumst aðra stúlku sem
við skírðum Maríu í höfuðið á þér.
Dætur mínar elskuðu þig út af líf-
inu og oftar en ekki felldu þær tár
þegar við kvöddum þig, þú fórst
ekki leynt með það síðustu ár að
þú værir á förum. Það var dýr-
mætt að hitta þig nú um áramótin.
Þó að augljóst væri í hvað stefndi
þá varstu svo hress og falleg þeg-
ar við kvöddum þig. Sú minning
lifir.
Viðfjörður var þér alltaf svo
kær, fjörðurinn sem fóstraði þig
fyrstu fimm árin. Við hringdum í
þig þegar við vorum þar og þú
sagðir alltaf að hann væri fegurst-
ur allra fjarða á Íslandi. Þú baðst
okkur að kyssa þvottasteininn og
skila kveðju í fjörðinn þinn. Þú
sagðist ætla að búa þar að loknu
þessu lífi, flytja aftur heim. Við
munum sigla þangað næsta sum-
ar, amma mín, og minnast þín.
Elsku Lóló amma. Ég, Guðrún
og stelpurnar þínar þökkum þér
fyrir allt. Minningarnar um þig
munu ylja um ókomin ár.
Guðmundur Rafnkell
Gíslason.
Á Laugateignum var hún alltaf
kölluð amma María. Viðurnefnið
fékk hún þegar frumburður okk-
ar hjóna var á fyrsta ári. Hjarta-
rými og umhyggja Maríu fyrir
ömmubörnum, skyldum sem
óskyldum, var takmarkalaus.
Nýr kafli í tilverunni var hafinn
í lífi beggja, pabba og Maríu, þeg-
ar þau kynntust. Hann ekkill, hún
fráskilin, basl og barnauppeldi yf-
irstaðið hjá báðum. Sjómennskan
að renna sitt skeið hjá pabba.
Tími kominn á léttleika tilverunn-
ar. Evrópa og sólarlönd urðu oft
fyrir valinu. Það hét: „Við ætlum
að „sigla“. Svo voru það sunnu-
dagsbíltúrar og lengri ferðir um
landið þar sem María settist
æðrulaus upp í bílinn hjá pabba.
Aðdáunarvert traust því hann
þótti ekki sérlega góður bílstjóri.
Nær daglega renndu þau við hjá
okkur á Laugateignum. Pabbi
þurfti að kíkja á hana Kötu sína
og barnabörnin. Þau fengu því
stóran skerf af ömmu Maríu og
spunnu þráðinn áfram, sjálfum
sér og Maríu til yndisauka þar til
hún var öll.
„Hún María mín“ og „Hann
Grímur minn“. Þetta var við-
kvæðið þegar þau töluðu hvort
um annað og lýsir hlýjunni og
virðingunni sem ríkti milli þeirra
árin 16 sem þau fengu saman en
pabbi lést árið 1992.
Ég kom oft við hjá Maríu eftir
að hún varð ekkja. Hún lét mig
fljótt vita af því að hún hefði ekk-
ert gaman af svokölluðum stutt-
um innlitum til að friða einhverja
samvisku.
Nei, hún vildi að við gæfum
okkur tíma til að ræða um lífið
sjálft eins og hún þekkti það og
eins og ég þekkti það. María var
góður hlustandi og þótt hún væri
fastheldin á gömul gildi var hún
móttækileg og skilningsrík á líf
yngra fólks. Þetta voru eftir-
minnilegar stundir sem víkkuðu
sjóndeildarhring beggja.
Blessuð sé minning Maríu Jó-
hannsdóttur.
Rannveig Lund.
María Ingiríður
Jóhannsdóttir
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Þjónusta
ALHLIÐA
FASTEIGNAVIÐHALD


   
 


 
  
Uppl. í s: 788 8870 eða
murumogsmidum@murumogsmidum.is
Múrum og smíðum ehf
Byggingavörur
Lóð undir smáhýsi
Lítil (100m2+) lóð óskast fyrir 30 fer-
metra smáhýsi. Mosfellsbær, Reykja-
vík, Seltjarnarnes, Kópavogur,
Garðabær, Hafnarfjörður og fleiri
staðir koma til greina.
Uppl. sendist: magnus@vidur.is eða
gsm. 660 0230, Magnús
Ýmislegt
7.900
kr.
5.900 kr.
3.950
kr.
6.500
kr.
6.500 kr.
5.200 kr.
Fylgstu með á Facebook
Frú Sigurlaug
Mjóddin
s. 774-7377
Sundbolir • Tankini
Bikini • Náttföt
Undirföt • Sloppar
Inniskór • Undirkjólar
Aðhaldsföt
Bílaþjónusta
GÆÐABÓN
Ármúla 17a
Opið mán.-fös. 8-16. S. 568 4310
Það besta fyrir bílinn þinn
Alþrif, djúphreinsun, mössun, teflon,
blettun, bryngljái, leðurhreinsun.
Smáauglýsingar
Færir þér
fréttirnar
mbl.is