Morgunblaðið - 18.02.2017, Síða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. FEBRÚAR 2017
✝ Benedikt Frí-mannsson, tré-
smíðameistari og
fyrrverandi bóndi,
fæddist á Steinhóli
í Fljótum 27. júlí
1930. Hann lést á
Dvalarheimili aldr-
aðra í Stykkis-
hólmi 10. febrúar
2017.
Foreldrar hans
voru Frímann
Viktor Guðbrandsson, bóndi á
Austara-Hóli í Fljótum og eig-
inkona hans, Jósefína Jósefs-
dóttir. Benedikt var 12. í röð-
inni af 16 systkinum. Benedikt
Vestmannaeyjum. Eignuðust
þau fimm börn; Rebekku, f. 21.
janúar 1957, andvana fæddan
dreng 16. apríl 1958, Rakel, f.
4. nóvember 1959, Kristínu, f.
19. júní 1962, og Líneyju, f. 3.
október 1963.
Barnabörnin eru 14 og
barnabarnabörnin 17.
Benedikt og Ester hófu bú-
skap sinn í Vestmannaeyjum,
þau fluttu til Reykjavíkur 1964.
Árið 1971 hófu þau búskap að
Stórholti í Dölum og bjuggu
þar til ársins 1990.
Þau byggðu sér hús í Stykk-
ishólmi og bjuggu þar til ársins
1998 er þau fluttust aftur til
Vestmannaeyja, en fluttu aftur
í Hólminn 2009 og bjuggu þar
síðustu árin.
Útför Benedikts fer fram frá
Stykkishólmskirkju í dag, 18.
febrúar 2017, og hefst athöfnin
kl. 14.
ólst upp hjá for-
eldrum sínum á
Austara-Hóli til
ríflega sex ára ald-
urs en var þá send-
ur í fóstur að
Reykjarhóli i Fljót-
um. Fósturfor-
eldrar hans voru
hjónin Árni Eiríks-
son, bóndi á Reykj-
arhóli, og eigin-
kona hans, Líney
Guðmundsdóttir.
Þann 1. október 1955 kvænt-
ist Benedikt Ester Guðjóns-
dóttur, f. 4. apríl 1934, d. 2.
desember 2012, frá Skaftafelli í
Elsku pabbi okkar hefur nú
kvatt þetta líf og er nú kominn í
Sumarlandið til mömmu, nokkuð
sem hann hefur beðið eftir síðan
hún kvaddi.
Við systur erum óendanlega
þakklátar fyrir elsku pabba okk-
ar, klettinn í lífi okkar, sem hafði
mikil áhrif á okkar líf með um-
hyggju sinni og kærleika. Barna-
börnin nutu samverunnar við
hann í uppvextinum og minnast
hans með hlýju og þakklæti. Okk-
ur systrum er ofarlega í huga
þakklæti til félaga hans í Ný-
ræktinni, þar sem umræður um
sauðfé og landbúnað voru einatt
ofarlega á baugi – en þessi mál
voru honum mjög hugleikin.
Einnig erum við þakklátar fyrir
félaga hans í „Hornhópnum“ á
Dvalarheimili aldraðra í Stykkis-
hólmi en þar naut hann góðs fé-
lagsskapar og mynduðust sterk
vináttubönd. Það var okkur mjög
mikilvægt að fá að annast hann
síðustu sólarhringana. Hann
kvaddi eins og hann hafði óskað
sér helst, umvafinn dætrum sín-
um. Hjartans þakklæti til alls
starfsfólks Dvalarheimilisins –
sérstakar þakkir til Kristínar
Hannesdóttur forstöðukonu.
Við kveðjum þig, elsku pabbi,
með söknuði og þakklæti fyrir líf-
ið sem þú gafst okkur.
Þú sem gafst mér göfugt líf og list
loks þú gekkst á vit við aðra vist.
Og þegar ég með söknuði þig kveð
ég þarf að láta fylgja kveðju með, -
Hve sárt mér finnst að hafa þig nú
misst.
Þín hagleiksmikla hönd sem gaf mér
allt,
sem hafði listaaflið þúsundfalt.
Mér kenndir lífsins kúnstir við og við,
af veikum mætti stóðstu mér við hlið.
–
Með réttlátt mat sem stundum var þó
kalt.
Er gekk ég út í lífið, list var ein
að læra bæði Einar Ben og Stein.
„Og mannganginn hann muna ávallt
skal“
og músikin var talin sjálfsagt val. –
Þín stefnuskrá var ætíð hrein og bein.
Er fyrir sjónum líður æviskrá
og sorgarleikur herjar hug minn á.
Þá ég aðeins tel þann manninn mesta,
minn föður – er ég taldi æ hinn besta.
Oft ég sjálfan mig í þér ég sá.
(Már Elíson)
Þínar elskandi dætur,
Rebekka, Rakel Kristín
og Líney.
Elsku afi.
Það koma ótal minningar upp í
hugann núna þegar þú hefur
kvatt okkur og ótal margt er
hægt að segja um manninn sem
þú geymdir.
Það sem mér er efst í huga er
hlýja, væntumþykja, ákveðni í
góðu hófi, dálítil þrjóska sem
fólst í því að þú vildir ná þínu
fram, á því augnabliki sem það
átti við. Óbilandi dugnaður var
alltaf í þér sem sást til dæmis í
því að þú varst mun lengur að
eldast inn á við en hið ytra.
Einnig má telja upp kunnáttu
til ýmissa verka, smíðavinnu og
bændastarfa. Þú varst
dýraþekkjari á fugla og kindur
svo eitthvað sé nefnt og aldrei
voru hnyttnu tilsvörin langt und-
an í amstri dagsins. Kunnátta á
íslenskt mál og ljóð og ást á öllu
því sem íslenskt var, annað var
aukaatriði.
Ég kynntist þér sem bónda
síðar á ævinni eða þegar þið
amma fluttuð í Hólminn og þú og
mamma fóruð að stunda
frístundabúskap í frístunda-
byggðinni við Stykkishólmi. Þá
sá ég hvað rollurnar voru alltaf
ofarlega í huga þínum. Ef ég fór í
húsin fyrir mömmu fékk ég sím-
hringingu þar sem þú vildir vita
hvernig rollurnar hefðu það. Ef
það var vont veður tókstu stund-
um ferðina fyrir mig en yfirleitt
fórum við nú öll saman á meðan
heilsan leyfði. Mér fannst alltaf
gaman að hringja í þig þegar við
vorum komin úr smalamennsku á
Hraunhálsi svo þú gætir þá lagt
af stað til að sækja þær kindur
sem yfirleitt komu niður þar. Í
næstu smölun mun ég hugsa að
það vantar að geta ekki hringt í
afa og fært honum fréttir af kind-
unum. Þú kenndir okkur að slá
með orfi og ljá sem var skemmti-
legt að prufa. Ég á eftir að hugsa
til þín í fjárhúsakaffinu á hverj-
um degi og ylja mér við minning-
arnar.
Þótt ég hafi eytt mestum tíma
með þér og mömmu í fjárhúsun-
um eru til aðrar góðar minningar
líka, við sitjum heima í stofu á
Dvalarheimilinu og hlustum
þegjandi á karlakóratónlist sem
var eitt af þínum uppáhalds og
mér leiddist aldrei. Ég gerði jafn-
tefli við þig í skák í Fljótum í
Skagafirði þar sem ég spilaði allt-
af spegilskák, en þig var aldrei
hægt að vinna í íþróttum þar sem
keppnisskapið var mikið. Á góð-
virðisdögum á sumrin varst þú
oftar en ekki búinn að stilla upp í
Kubb úti á lóð við Dvalarheimilið
og ég held í alvöru að ég hafi allt-
af tapað fyrir þér í þeim leik.
Eitt af síðustu kvöldunum sem
þú varst á fótum, var á þorra-
blótinu á Dvalarheimilinu þar
sem ég kom og spilaði á harm-
onikkuna sem ég var nýbúin að fá
mér og ég hugsaði með mér að ég
ætlaði að sitja lengur því þú varst
svo hress, þessu kvöldi á ég aldr-
ei eftir að gleyma. Tveimur vik-
um síðar á fögrum föstudags-
morgni í febrúar kvaddir þú okk-
ur þegar þú sofnaðir svefninum
langa. Ég á margar góðar minn-
ingar sem ég mun halda í og vildi
þakka þér kærlega fyrir tímann
sem ég átti með þér, elsku afi
minn. Nú ertu kominn til ömmu.
Hvíldu í friði. Ávallt.
Þín
Jóhanna Ómarsdóttir.
„Ég kem bráðum,“ kallaði afi
minn ofan í gröfina hennar ömmu
þegar hún var jarðsungin í des-
ember árið 2012. Þar sem afi var
mjög stríðinn að eðlisfari varð
þetta „bráðum“ að rúmum fjór-
um árum, eða þangað til hann
laut í lægra haldi fyrir meini sem
hann greindist með seint síðast-
liðið sumar. Baráttan var stutt en
snörp og afi var tilbúinn til end-
urfunda við ástina í lífi sínu. Sú
staðreynd huggar okkur, sem
eftir standa, í sorginni.
Allt frá minni fyrstu minningu
hefur afi staðið mér við hlið.
Hann gaf mér það mikilvægasta
sem hægt er að gefa barni, hann
gaf mér tíma sinn. Í minningunni
gerðum við svo margt saman og
ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að búa í sama húsi og hann og
amma löngum stundum. Við
sungum saman, hann spilaði fyrir
mig á munnhörpu, við smíðuðum
saman, við lögðum okkur saman í
hádeginu, við gerðum við vélar og
tæki saman. Hann var hlýr og
góður og veitti mér alla þá alúð
sem ég þurfti. Afi var mér mikil
fyrirmynd og ég vildi gera allt
eins og afi, sumt hafði sársauka-
fullar afleiðingar, líkt og þegar ég
á leikskólaaldri ákvað að raka
mig í laumi, raka andlitið eins og
afi. Ég hins vegar gleymdi að
nota raksápu og sársaukinn í
andlitinu var logandi í minning-
unni. Minningarnar með afa eru
óteljandi margar og það er ljúf-
sárt að staldra við og ylja sér við
þær.
Í æsku minni lagði afi grunn að
traustu og hjartahlýju sambandi
okkar á milli sem við héldum alla
tíð. Við afi vorum nefnilega tengd
í hjartastað, hann var vinur minn
mikill; samgladdist mér innilega
þegar vel gekk og var sem klettur
þegar á reyndi. Hann var
skemmtilegur og hann var stríð-
inn. Hann var alltaf til staðar, svo
hlýr og góður, gaf góð ráð og var
áhugasamur um hag minn. Hann
sagði mér meðal annars að ég
ætti að gera allt sem gerði mig
hamingjusama. Hann var mér í
raun miklu meira en afi. Og jafn-
vel þó svo að það sé lífsins gangur
að kveðja þetta líf, hefur þráin
eftir óendanleikanum aldrei verið
jafnmikil og einmitt nú, þegar ég
kveð, elsku afa minn. Efst í huga
mér er þó þakklæti. Ég er óend-
anlega þakklát fyrir að elsku afi
Benni hafi verið afi minn og að
hann hafi verið það af öllu hjarta.
Á litlum skóm ég læðist inn
og leita að þér, afi minn.
Ég vildi að þú værir hér
og vært þú kúrðir hjá mér.
Ég veit að þú hjá englum ert
og ekkert getur að því gert.
Í anda ert mér alltaf hjá
og ekki ferð mér frá.
Ég veit þú lýsir mína leið
svo leiðin verði björt og greið.
Á sorgarstund í sérhvert sinn
ég strauminn frá þér finn.
Ég Guð nú bið að gæta þín
og græða djúpu sárin mín.
Í bæn ég bið þig sofa rótt
og býð þér góða nótt.
(S.P.Þ.)
Þín
Ester Helga.
Með örfáum orðum langar mig
að minnast vinar míns, Benedikts
Frímannssonar, eða Benna eins
og við kölluðum hann oftast.
Ég man fyrst eftir honum í
Vestmannaeyjum þar sem ég ólst
upp til 16 ára aldurs. Benni var
tengdur fjölskyldunni, var giftur
Ester Guðjónsdóttur frá Skafta-
felli í Eyjum, systur föður míns.
Ein af mínum fyrstu minningum
um Benna var þegar hann kallaði
á mig og bað mig að koma upp á
Faxastíg, þar sem þau hjón
bjuggu, hann þyrfti að ræða svo-
lítið við mig.
Þegar þangað kom var erindið
að semja við mig um að hugsa um
kindurnar sínar þarna um vetur-
inn, því þau hjón væru að hugsa
um að flytja til Reykjavíkur um
haustið. Þetta kom svolítið flatt
upp á mig, 11 ára strákinn, að
hann skyldi treysta mér fyrir
þessu.
Man ég að hann hafði sett á
tvær gimbrar þarna um haustið,
aðra hvíta og hina gráa. Hann
sagðist skyldi gefa mér gráu
gimbrina ef ég gerði þetta nú fyr-
ir sig.
Já, já, ég var til í það. Hafði oft
verið að flækjast í kringum hann
og stússast við kindurnar sem
hann var með í bakhýsi á Skafta-
fellslóðinni.
Búskapurinn gekk held ég
bara vel og næsta ár fluttu þau al-
farið til Reykjavíkur og ég keypti
af honum kindurnar, alls um 15
ær, að mig minnir. Síðan var ég
með kindurnar í Eyjum, þar til
við fjölskyldan fluttum frá Eyj-
um vorið 1965.
Ég tel að Benni hafi með þessu
smitað mig af búskaparbakterí-
unni, enda ákvað ég aðeins 14 ára
að verða bóndi. Ég tel því að
Benni hafi haft mikil áhrif á lífs-
viðhorf mitt.
Mér hefur alltaf þótt mikið til
Benna koma. Hann var alltaf
góður við mig, strákinn, og
kenndi mér margt.
Hann fór á samning í húsa-
smíði hjá pabba, sem ég gerði svo
einnig síðar. Benni gerðist svo
sjálfur bóndi síðar, þegar þeir
mágar, Benni og Hafliði, bróðir
pabba, og þeirra konur, keyptu
jörðina Stórholt í Saurbæ í Dala-
sýslu þar sem þau bjuggu um
hríð.
Síðast bjuggu þau Ester og
Benni í Stykkishólmi, en Ester
lést 2. desember 2012. Benni
greindist með krabbamein fyr-
ir örfáum misserum, en vildi
enga meðhöndlun við því, vildi
bara fara þegar hans tími
kæmi, til Esterar sinnar, full-
viss um að þau hittust á himn-
um hjá Jesú, sem þau höfðu
tekið við sem frelsara sínum,
ung að árum.
Blessuð sé minning um góðan
dreng, hans er sárt saknað.
Elsku Rebekka, Rakel, Krist-
ín, Líney og fjölskyldur. Góður
Guð styrki ykkur í sorginni.
Símon E. Traustason, Ketu.
Benedikt
Frímannsson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir
síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og
ræðum skipulag útfarar ef óskað er
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÚLÍANA RUTH WOODWARD,
lést sunnudaginn 12. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Árbæjarkirkju
þriðjudaginn 21. febrúar klukkan 15.
Arndís V. Sævarsdóttir Eiríkur Sigurðsson
Margrét S. Sævarsdóttir Ólafur Þórðarson
Erla S. Sævarsdóttir Jón Óskar Gíslason
Bryndís Ósk Sævarsd. Sigurður Á. Pétursson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ÁSTA JÓNSDÓTTIR,
Sólvangi, Hafnarfirði,
áður Miðvangi 41,
lést 12. febrúar.
Hún verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
fimmtudaginn 2. mars klukkan 11.
Erla G. Sigurðardóttir Loftur Magnússon
Hjálmar Jón Sigurðsson Rita Kværnø
Kristín M. Sigurðardóttir Ómar R. Agnarsson
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTNÝ I. RÓSINKARSDÓTTIR,
Dídí,
Vesturgötu 36, Keflavík,
áður Hólavöllum, Garði,
lést á Heilbrigiðsstofnun Suðurnesja
mánudaginn 30. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Esther Aðalbjörnsdóttir
Guðmundur Á. Sigurðsson
Jón Aðalbjörnsson Aldís Árnadóttir
Haraldur Aðalbjörnsson Sigrún Harðardóttir
Jakobína Aðalbjörnsdóttir
Rósinkar Aðalbjörnsson Ólöf Guðrún Albertsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
BJARNI HALLDÓR EGILSSON
frá Æðey
lést 10. febrúar. Útförin fer fram frá
Lindarkirkju þriðjudaginn 21. febrúar
klukkan 13.
Petrína Gísladóttir og fjölskylda
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN G. GUNNBJÖRNSDÓTTIR
hárgreiðslumeistari,
Hafnarfirði,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar laugardaginn
11. febrúar á Landspítalanum.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn 20. febrúar
klukkan 13.
Vilhjálmur G. Vilhjálmsson María Jakobsdóttir
Anna María Vilhjálmsdóttir
Ingimar Ingimarsson Silvía Kristjánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR VALUR JAKOBSSON,
andaðist á krabbameinsdeild Landspítalans
mánudaginn 13. febrúar.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
mánudaginn 20. febrúar klukkan 13.
Anna Einarsdóttir
Dagný Guðmundsdóttir Díana Guðmundsdóttir
Helga Jónsdóttir Einar Sigurður Jónsson
Birgir Thoroddsen Björk Thoroddsen
Arnar Thoroddsen