Morgunblaðið - 08.03.2017, Síða 23

Morgunblaðið - 08.03.2017, Síða 23
MINNINGAR 23 MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. MARS 2017 Viðar, vinur minn og félagi, er fallinn frá. Ég kynntist Viðari skömmu eftir að ég hóf störf á Byggða- safni Reykjanesbæjar árið 2001. Hann kom alltaf með svo mikla orku með sér, fullur af hugmyndum, fréttum og fróð- leik. Hann hafði yfirgripsmikla þekkingu á öllu er viðkom hverskonar kvikmyndaefni, þekkti vel sögu bæjarfélagsins og fjöldann allan af fólki sem hann gat leitað til með marg- vísleg erindi. Í meira en 30 ár hefur Viðar unnið ötullega að söfnun mynd- efnis af margvíslegu tagi, frétt- um, íþróttum, fróðleik og menn- ingarviðburðum, í byggða- safninu eru nú um 5000 spólur sem Viðar safnaði fyrir okkur. Viðar kom oft í heimsókn til að vinna í safninu og spjalla um nýjustu hugmyndirnar. Alltaf var eitthvað á döfinni hjá Við- ari. Við ræddum oft um að bæta við skráninguna, um hugmyndir Viðars að nýjum viðfangsefnum fyrir næsta og þarnæsta Lífið í bænum og síðan voru það við- tölin sem hann langaði að taka við aldna bæjarbúa. Á hverri Ljósanótt bauð Við- ar bæjarbúum í ókeypis bíó í samvinnu við Sambíóin og gátu gestir hátíðarinnar notið Lífsins í bænum, þar sem kunnuglegt umhverfi og andlit birtust á stóra tjaldinu. Þá opnaði Viðar fyrir nokkru vefsíðu þar sem finna má áhugaverð myndbrot sem eru kærkomin fyrir sögu- þyrsta Suðurnesjamenn og aðra. Það er með miklu þakklæti sem ég kveð þennan ljúfa, hug- myndaríka og orkumikla sam- starfsmann, framlag hans til varðveislu sögu þessa svæðis er og verður ómetanlegt. Fjölskyldu hans votta ég samúð mína. Sigrún Ásta Jónsdóttir, safnstjóri Byggðasafns Reykjanesbæjar. Það er iðulega haft í flimt- ingum eftir langar vinnulotur á fréttastofunni að það sé víst til eitthvað sem heitir „líf fyrir ut- an RÚV“. Og það er einmitt á kveðjustundum sem þessum sem maður áttar sig á því hvað vinnufélagar til margra ára og jafnvel áratuga hafa borað sig djúpt inn í hjarta manns. Þann- ig félagi var Viddi. Okkar leiðir lágu saman fyrir rúmum 17 árum þegar ég hóf störf sem fréttamaður á Frétta- stofu Sjónvarpsins á Laugaveg- inum og hann starfaði sem myndatökumaður og fréttarit- ari á Suðurnesjum. Viddi var alltaf svo brosmildur, hress og þægilegur í allri framkomu að sem nýliði andaði maður léttar í návist hans. Hann sinnti ýms- um störfum hjá RÚV og var í mörg ár yfirmaður tæknisviðs fréttastofunnar. Hann var ein- staklega lausnamiðaður og já- kvæður og í raun „reddari“ af guðs náð. Þegar óvæntir at- burðir gerðust eða mikið lá við þá var það Viddi sem allir leit- uðu til. Hann var snillingur í að redda aðstöðu, græjum eða hverju sem til þurfti. Einstaka sinnum fékk hann hugmyndir eða keypti græjur eins og víd- eósímann sem slógu ekki alveg eins vel í gegn og til stóð. En þegar kaldhæðnir vinnufélag- Viðar Oddgeirsson ✝ ViðarOddgeirsson fæddist í Keflavík 3. ágúst 1956. Hann varð bráðkvaddur á heimili sínu 24. febrúar 2017. Útför Viðars var gerð frá 7. mars 2017. arnir stríddu hon- um á þessu hló hann manna hæst. Því það vantaði ekki húmorinn í þennan yndislega mann sem kunni ekki að taka sjálfan sig hátíðlega. Það var þægilegt að leita til hans og jafnvel þegar við vorum hressilega ósammála um eitthvað þá lauk þeim samskiptum samt með brosi og góðum straumum. Það var dýrmætur eiginleiki. Viddi hafði færst yfir í tækni- deild síðustu ár en var alltaf viðloðandi fréttastofuna. Fór í útköll sem myndatökumaður fyrir okkur, samhliða öðrum störfum, nánast fram á síðasta dag. Brunaútköll að nóttu eða undirskrift kjarasamninga síðla kvölds, alltaf svaraði hann kalli fréttastofunnar. Það var ómet- anlegt. Fyrir hönd fréttastofu RÚV votta ég sambýliskonu Viðars, sonum hans og fjölskyldu inni- lega samúð okkar. Við kveðjum góðan dreng og frábæran vinnufélaga með þakklæti í huga. Rakel Þorbergsdóttir. Viðar Oddgeirsson var indæll félagi, hjálpfús og duglegur. Við sem áttum hann bæði að vinnu- og veiðifélaga söknum góðs drengs, sem gekk ákveðinn að hverju verki, hvort sem var í starfi eða leik. Hann kom fyrir mörgum árum til liðs við sil- ungsveiðihóp, þar sem við vor- um fyrir. Viddi smellpassaði, áhugasamur, árrisull og veiðinn í besta lagi. Hann var af gamla skólanum sem er hinn eini rétti skóli, hann veiddi sér til ánægju og til nytja. Magnveiðimaður er kannski ekki rétt orð en hann veiddi vel, en þessi nýlega tíska að veiða og sleppa var alls ekki hans deild. Hann var lunkinn veiðimaður og líka mjög ötull, og eftir að Ólöf kom í veiðihópinn í Vatns- dalnum, þá voru þau iðulega búin að landa nokkrum eld- snemma morguns, þegar við hin voru enn með stírurnar í aug- unum að tína á okkur spjar- irnar heima í húsi. Í veiðinni eins og í vinnunni, var hann skipulagður, fann góða veiði- staði og með þolinmæði og dugnaði skiluðu þau Ólöf drýgri afla en flest okkar hinna. Í sam- bandi við veiðarnar og nútíma- væðinguna þyngdist stundum á honum brúnin, þegar herða átti á regluverkinu, og banna til dæmis jafn sjálfsagða hluti og spún og maðk. Hann beitti líka flugu en að slíkt agn ætti að vera einrátt í veiðinni var honum ekki að skapi. Um þetta hafði hann stundum nokkur vel valin orð. Svo var það búið og Viddi kom- inn í veiðistuð aftur. Félagarnir úr Vatnsdal senda fólkinu hans öllu samúðarkveðj- ur. Arnar Páll og Broddi. Sviplegt lát Viðars Oddgeirs- sonar fékk mjög á okkur öll vinnufélaga hans hjá Ríkisút- varpinu. Hann varð aðeins sex- tugur og þó að hann hefði átt við hjartasjúkdóm að stríða kom andlát hans okkur öllum í opna skjöldu. Við vildum ekki trúa því að þessi góði drengur væri allur. En því miður er hann horfinn, eftir er stórt skarð fyrir skildi. Viðar var einn af hornstein- um Ríkisútvarpsins, lykilmaður í tækniþróun í áratugi, fram- sýnn og óþreytandi að sækja sér nýja þekkingu. Á fullorðins- aldri fór hann í háskólanám til að afla sér kennsluréttinda en Viddi hafði bæði gaman af og átti auðvelt með að miðla af þekkingu sinni og reynslu. Hann nálgaðist verkefni sín af óbilandi bjartsýni, átti auðvelt með að finna lausnir á flóknum verkefnum og neitaði að gefast upp. Hann byrjaði að starfa fyrir Ríkisútvarpið fyrir rúmum þremur áratugum, fyrst sem af- ar dugmikill myndatökumaður og fréttaritari á Suðurnesjum með næmt fréttanef og gott auga fyrir hinu myndræna. Svo kom hann til starfa fyrir Sjón- varpið á Laugaveginum. Við unnum náið saman þegar hann bar ábyrgð á tæknimálum fréttastofunnar og ég var fréttastjóri. Það var alltaf gott að leita til hans og við áttum skap saman, raunar átti Viddi mjög auðvelt með að umgang- ast fólk og skipti engu hvort hann var sammála fólki eða ekki. Ég man aldrei eftir því að hann hafi skipt skapi en hann gat staðið fast á sínu. Hann gætti vel að öllu sem snerti starf hans og var afar skipulegur. Meðal tölvupósta frá honum mátti oft sjá lífs- reglur um vinnu, eitt skjalið heitir: „Nokkur hagnýt atriði fyrir starfsmenn“. Í annað sinn kom póstur: „Sæll Bogi, á þig er skráður FlashMic með ID númerið 2288108610 og RÚV númerið: 2009-052. Viltu staðfesta við mig hvort hann sé enn í þinni vörslu. Kveðja Viðar“. Þetta er lítið dæmi um þá al- úð og natni sem bar vandvirkni hans vitni. Viddi hafði mjög vítt áhuga- svið og var sérlega áhugasamur um íþróttir, fylgdist vel með gengi liða frá Suðurnesjum. Þess verður saknað að geta ekki setið yfir kaffi- og tebolla í örlítilli hvíld frá dagsins önn og rætt um enska fótboltann. Nokkrum sinnum horfðum við saman á leiki, Viddi hafði lengi verið mikill stuðningsmaður Manchester City, löngu áður en nokkrum kom til hugar að það lið yrði stórveldi. Hann naut þess að fara utan og sjá leiki og var svo lánsamur að vera við- staddur þegar liðið varð Eng- landsmeistari í fyrsta sinn í marga áratugi. Ferðirnar voru margar og á síðasta ári fór hann með sonum sínum, hlakk- aði mikið til og naut þess að segja frá eftir heimkomu. Þriggja áratuga samstarf, fé- lagsskapur og vinátta er liðin allt of fljótt. Missir allra sem þekktu Viðar Oddgeirsson er mikill, mestur fjölskyldu hans sem kveður tryggan dreng og góðan. Þeim votta ég mína dýpstu samúð. Bogi Ágústsson Það er sárt að kveðja Viðar, þennan ástríðufulla en hrein- lynda vin og félaga, Keflvíking- inn knáa og úrræðagóða, sem stóð þétt við bakið á manni í hverju bálviðrinu af öðru á fyrstu starfsárum sameinaðrar fréttastofu RÚV, þegar skera þurfti freklega niður en sinna á sama tíma risavöxnum verkefn- um bankahruns, stjórnmálaólgu og eldgosa. Þá stóð Viðar marg- ar langar vaktir. En nú biðu friðsæl ár í faðmi ástvina, betra næði til að sinna hugðarefnum. Þá kom þetta högg. Eftir situr maður með öll ósögðu orðin um þakkir fyrir vináttu, stuðning og fjölmargar gleðistundir. Viðar var einstak- ur náungi, kraftmikill og lifandi, glaðlyndur að upplagi, með sterka réttlætiskennd, hreinn og beinn. Það var ekki hans stíll að búa í haginn fyrir sig með einhverri uppgerð eða smjaðri. Hann prílaði ekki til valda og áhrifa, heldur var hann kallaður til vegna þess að eiginleika hans var þörf. Fyrir löngu vissi maður af honum í Keflavík. Hann var fljótur á vettvang þegar vantaði myndir. Ævinlega snar í snún- ingum. Líklega kynntumst við fyrst persónulega þegar frétta- maðurinn í Kaupmannahöfn þurfti að koma fréttaspólum með flugi frá Kastrup til Kefla- víkur – og alla leið upp á Fréttastofu Sjónvarps við Laugaveg. „Viddi reddar þessu,“ var viðkvæðið þá og síðar. Tónninn sleginn. Svo líða árin. Þegar hinar rótgrónu fréttastofur hljóðvarps og sjón- varps voru sameinaðar þurfti auðvitað að leysa mörg snúin verkefni. Tímarnir voru róstu- samir og margt sem þurfti að gera var ekki til vinsælda fallið. Viðar var rétti maðurinn í erfitt starf tæknistjóra á þessari stóru og öflugu fréttastofu. Hann hafði sannarlega í mörg horn að líta. Nú kom sér vel dugnaður hans og takmarka- laus útsjónarsemi. Þéttur á velli og þéttur í lund, þrautgóð- ur á raunastund. Fyrir þá sam- fylgd alla þakka ég af heitu hjarta. Síðustu árin voru samveru- stundir okkar stopular en æv- inlega birti yfir þegar við hitt- umst með kaffifantana. Við skildum hvor annan. Nýr kafli var hafinn. Þegar við höfðum rætt nokkra stund um stöðu mála, þá var viðkvæði okkar gjarnan að best væri að halda sínu striki af æðruleysi – og setja Bítlana á fóninn. Ég á eft- ir að sakna þessa elskulega, glaða og hlýja töffara, sem sagði sína meiningu umbúða- laust – eilítið hásum en skýrum rómi, og sjá hvernig andlit hans gat opnast í ómengaðri gleði út af einhverju drep- fyndnu sem hann þurfti að segja manni í grámyglu hvunn- dagsins. Ástvinum öllum votta ég samúð og bið þess að minningin um góðan dreng veiti þeim styrk. Hvíldu í friði, kæri vinur. Óðinn Jónsson. Á RÚV vinnur mjög fjöl- breyttur hópur. Í þessum hópi eru starfsmenn sem eru RÚV, hafa unnið þar lengi og maður heldur að verði alltaf þar. Þannig RÚVari var Viðar. Ég á honum margt að þakka. Hann var einn af þeim samstarfs- félögum sem ólu mig upp. Hann sá til þess að ég fékk námssamning þegar ég vildi mennta mig í faginu. Á meðan á námi mínu stóð gaf hann mér mörg tækifæri sem hafa nýst mér vel í núverandi starfi. Hann var einn af þeim sem létu mig læra á linkabíl RÚV. Því starfi hafði engin kona sinnt áður. Ég ræddi það eitt sinn við Viðar af hverju hann hefði valið mig, skýringin var einföld; þú gast það alveg eins og hver annar. Við áttum gott spjall á árshátíðinni um miðjan febrúar þar sem ég þakkaði honum m.a. fyrir tækifærin sem hann gaf mér. Það er undarlegt að hugsa til þess að það hafi verið okkar síðasta spjall en ég er þakklát fyrir það. Við samstarfsfélag- arnir eigum eftir að sakna Við- ars sárt. Ég sendi fjölskyldu hans mínar innilegustu samúðar- kveðjur. María Björk Guðmundsdóttir. Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, JÓHANNA MARÍA ÞORVALDSDÓTTIR húsmóðir, Sílatjörn 6, áður Miðtúni 4, Selfossi, lést á dvalarheimilinu Sólvöllum, Eyrarbakka, fimmtudaginn 23. febrúar. Útför hennar fer fram frá Selfosskirkju föstudaginn 10. mars klukkan 13. Ásta Kristín Siggadóttir Hannes Siggason Heiðrún Hlín Guðlaugsdóttir María Siggadóttir Þorvaldur Siggason Guðrún Kristín Ívarsdóttir Sæunn Siggadóttir Gísli Þór Ragnarsson barnabörn og barnabarnabörn Innilegar þakkir fyrir samúð, hlýhug og góðar kveðjur vegna fráfalls og útfarar bróður okkar, JÓNASAR INGA ÁRNASONAR, Hjallalundi 20, Akureyri. Sérstakar þakkir til starfsfólks Heimaþjónustu B og Heimahjúkrunar á Akureyri. Jóhannes Árnason Sigurður Kristinsson og fjölskyldur Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, BÁRA N. GUÐMUNDSDÓTTIR, Furugerði 1, Reykjavík, lést á Landspítala – háskólasjúkrahúsi miðvikudaginn 1. mars. Útförin fer fram frá Seljakirkju föstudaginn 10. mars klukkan 13. Sigurður Vilhelm Ólafsson Svanhildur N. Erlingsd. Sigurður H. Einarsson Hrafnhildur S. Sigurðard. Eyjólfur Sigurðsson Indíana G. Eybergsdóttir Klara Ó. Sigurðardóttir Laufey Karlsdóttir Helga Sigurðardóttir Ásberg M. Einarsson barnabörn og barnabarnabörn Ástkær móðir okkar, FJÓLA BJÖRGVINSDÓTTIR frá Miðhúsum, Djúpavogi, lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands, Siglufirði, 6. mars. Hún verður jarðsett frá Ólafsfjarðarkirkju laugardaginn 11. mars klukkan 14. Fyrir hönd aðstandenda, Jóhannes Jóhannesson Anna Rós Jóhannesdóttir Hugrún Jóhannesdóttir Ástkær dóttir okkar, systir og unnusta, GUÐLAUG MARGRÉT BJÖRNSDÓTTIR landvörður, lést 1. mars. Útför hennar fer fram frá Hafnarkirkju föstudaginn 10. mars klukkan 14. Anna Lilja Ottósdóttir Björn Jón Ævarsson Hjörvar Freyr Kolbrún Rós Helena Draumey Einar Björn Halldórsson

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.