Morgunblaðið - 27.05.2017, Síða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. MAÍ 2017
✝ Sigríður Ingi-mundardóttir
fæddist á Kirkju-
skarði í Laxárdal í
Húnavatnssýslu 21.
janúar 1922. Hún
lést í Reykjavík 12.
maí 2017.
Foreldrar hennar
voru Sveinsína
Bergsdóttir, f. 1894,
d. 1981, og Ingi-
mundur Bjarnason
járnsmiður, f. 1886, d. 1976. Þeg-
ar Sigríður var barn að aldri
fluttu þau á Suðurgötu 5, Sauð-
árkróki, þar sem Ingimundur var
með járnsmiðju í kjallaranum.
Sigríður var elst fjögurra systra,
hinar eru: Fannlaug, f. 1924, d.
2007, Herdís Helga, f. 1928, d.
1990, og Steinunn, f. 1938.
Sigríður giftist 17. júlí 1943
Ólafi Tryggvasyni rafmagns-
verkfræðingi, f. 26. mars 1913.
Ólafur lést árið 2003. Þau bjuggu
fyrst á Sóleyjargötu 23 en reistu
sér íbúðarhús sem Ólafur teikn-
aði á Sunnuvegi 25 og fluttu
þangað árið 1961. Sigríður bjó
áfram á Sunnuveginum eftir að
Ólafur lést og ræktaði sinn stóra
garð, eða þar til fyrir tveimur ár-
um.
Þau Sigríður og
Ólafur eignuðust
fimm börn sem
fædd eru á árunum
1944-1964. Þau
eru: 1) Inga Arndís,
gift Gunnari Helga-
syni og eiga þau
tvö börn, Helgu
Þórdísi og Ólaf
Arnar, og fjögur
barnabörn. 2) Sig-
ríður, gift Þóri
Guðjónssyni og eiga þau tvær
dætur, Ingunni og Hrafnhildi, og
þrjú barnabörn. Fyrir átti Þórir
soninn Þröst. 3) Tryggvi, kvænt-
ur Önnu Ósk Völundardóttur og
eiga þau fjögur börn; Bjarna
Óskar, Guðnýju Völu, Eyrúnu
Önnu og Elínu Láru og fimm
barnabörn. 4) Auður, en hún á
dæturnar Melkorku Sigríði og
Arndísi Lóu Magnúsdætur og 5)
Hildur, sem á dæturnar Hrund,
Kolbrúnu og Bryndísi Andradæt-
ur.
Þau Sigríður og Ólafur áttu
jörðina Suðurkot í Grímsnesi og
stunduðu þar skógrækt og jarð-
yrkju og dvöldu löngum stundum
með börnum og barnabörnum.
Sigríður var jarðsett í kyrrþey
frá Áskirkju 19. maí 2017.
Ég kynntist minni góðu
tengdamóður fyrir hartnær 40 ár-
um.
Sigríður var þessi sanna hús-
móðir eins og ég trúi að margir af
minni kynslóð minnist með mikilli
hlýju og eftirsjá sem landsins feg-
urstu dætra. Með eiginmanni sín-
um, Ólafi Tryggvasyni, eignaðist
hún fimm börn á árunum 1944 til
1964. Á fyrstu áratugunum eftir
heimsstyrjöldina var það almenna
reglan að eiginkonur sem áttu
þess nokkurn kost ynnu heima og
helguðu sig heimilinu. Á þeim ár-
um voru það þær sem báru
ábyrgð á velferð barna, höfðu þau
til í skólann og tóku á móti þeim
með tilheyrandi umhyggju að
skóladegi loknum.
Garðyrkjukonan Sigríður var
alveg einstök. Garðurinn við húsið
þeirra Ólafs við Sunnuveginn bar
greinileg auðkenni mikils listfeng-
is, vanvirkni og natni – og svo auð-
vitað ómældrar vinnu. En víst er
að það var Sigríði hvíld og endur-
næring að „dedúa“ í garðinum
sínum. Það var ekki síðra en það
mikla uppgræðslu- og gróður-
setningarverk sem hún vann í
sumarlandinu þeirra Ólafs. Þar
höfðu þau, þegar á 5. áratugnum,
byggt sér „kotið“ sem þau lögðu
alla tíð einstaka rækt við og
dásamlegt að sjá þá væntumþykju
sem þau báru þar til umhverfisins
og landsins. Þótt handtökin væru
mörg var augljóst að í sveitinni
upplifðu þau bæði góða hvíld og
frið. Þar endurspeglaðist einnig
ákaflega vel innileikinn og hlýjan
sem auðkenndu öll samskipti
þeirra í millum og einnig við allt
sitt samferðafólk.
Að tala við smáfólkið eins og
alla aðra var algert forgangsmál
hjá Sigríði og naut sín þar vel
innsæi hennar og léttleiki. Hún
var brosmild, hlýleg og ræðin um
alla hluti – og svo var húmorinn
hennar – alveg sér á parti. Gam-
ansemin – að sjá hið skemmtilega
og jákvæða í lífinu og tilverunni –
var Sigríði eðlislæg. Það er mikil
gæfa að eignast slíka vini.
Guð blessi mína kæru tengda-
móður með þökk fyrir samfylgd-
ina.
Öllum afkomendunum og
tengdafólki sendi ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Þórir Guðjónsson.
Mikið er ég þakklát að hafa
kynnst henni Sigríði, tengda-
ömmu minni. Það var alltaf nota-
legt að koma í hlýjuna á Sunnu-
veginum þar sem hún tók á móti
manni með geislandi brosi sínu.
Hún fylgdist alltaf með í öllu sem
gerðist og hafði óbilandi áhuga á
því sem„unga fólkið“ tók sér fyrir
hendur. Kringum eldhúsborðið
var mikið skrafað og oftar en ekki
var hún með heimabakaðar
pönnsur, sem strákarnir mínir
héldu mikið upp á. Þeir vissu líka
nákvæmlega í hvaða skáp súkku-
laðirúsínurnar voru geymdar.
Henni var þó mjög umhugað um
að börnin fengju hollan mat og
hafði hún góða þekkingu í þeim
efnum. Það var líka yndislegt að
koma í Suðurkot og finna hlýjuna
og umhyggjuna í því húsi. Sigríð-
ur var falleg fyrirmynd og mun ég
oft hugsa til hennar.
Matja.
Í æsku var fátt betra en að
koma á Sunnuveginn, eða Sunnó
eins og við kölluðum götuna
þeirra ömmu og afa. Þau bjuggu í
um 10 mínútna göngufæri frá
æskuheimili mínu og alltaf stóðu
dyrnar opnar. Hjá þeim ríkti
ákveðin ró sem ég sótti í.
Minningar úr garðinum þar
sem uxu jarðaber, rifsber og helj-
arinnar bóndarósir eru dýrmæt-
ar. Að sitja á Sunnó í fallegu stof-
unni með bláa teppinu og hlusta á
afa spila á píanóið og fylgjast með
ömmu bardúsa í eldhúsinu var
ómetanlegt. Minningar um spilin
sem voru spiluð og ljóðin sem
voru lesin hafa fylgt mér alla tíð.
Amma var svo glæsileg kona og
einstaklega góð fyrirmynd. Hún
var alla tíð svo vel til höfð, þó svo
að það væri ekkert tilefni. Fjöl-
skyldan var henni mikilvægust og
sinnti hún henni af mikilli natni.
Mínar bestu minningar eru á jól-
unum á Sunnó. Þar komum við
stórfjölskyldan saman 24. desem-
ber ár hvert og héldum gleðileg
jól. Þegar mest var vorum við hátt
í 25 saman komin í fallegu stóru
stofunni þar sem snarkaði í arn-
inum sem lýsti upp fallega jóla-
tréð sem höggvið var úr garðin-
um. Mikið sem ég sakna þessara
stunda, mikið sem ég held fast í
minninguna
Það mætti segja að amma á
Sunnó hafi verið einstaklega góð í
graffítílistsköpun. Henni dugði
ekki pappír og blýantur heldur
kaus hún heldur veggi og penna.
Heima á Sunnuveginum skráði
hún öll símanúmer sem hún þurfti
að muna á símavegginn í eldhús-
inu og þótti það hinn sjálfsagðasti
hlutur. Í Suðurkoti lét hún einnig
vegglistina ráða ef tapaðist pláss á
hæðastikunni þar sem barnabörn-
unum var raðað upp á hverju
sumri og hæð þeirra mæld. Ef of
margir voru af svipaðri hæð var
ekkert annað í stöðunni en að skrá
nafn viðkomandi bara á vegginn.
Það hlýjar mér um hjartarætur
að hugsa til þess hve innilega hún
amma á Sunnó hló. Hún ýmist
skellti upp úr eða bretti upp á nef-
ið með hálfgerðum prakkarasvip.
Amma var ætíð glöð og hafði mik-
inn húmor fyrir sjálfri sér og lífinu
almennt.
Ég fór oft með ömmu og afa í
sumarhúsið þeirra Suðurkot þeg-
ar ég var lítil. Við vorum dágóða
stund á leiðinni, þar sem afi var
sérlega löghlýðinn ökumaður og í
ofanálag með kerru í eftirdragi. Í
sveitinni lék ég mér frá morgni til
kvölds, við tíndum rabarbara og
gróðursettum grenitré. Það var
mikil hátíðarstund þegar afi dró
svo fánann að húni og kenndi mér
að binda fánahnút. Ég minnist
þess þegar amma bakaði uppá-
haldskökuna sína, súkkulaðiköku
með rabarbarasultu á milli og
möndlumulningi meðfram könt-
um, og ég fékk að skreyta hana
einn páskadagsmorgun með
litlum gulum páskaungum sem
við bjuggum til úr marsípani. Það
þurfti ekki stærra hlutverk en það
til að minnast góðra stunda með
ömmu.
Í Suðurkotslandinu munum við
dvelja um ókomna tíð og munum
við ávallt minnast ömmu og afa
við komuna þangað. Við munum
þakka fyrir allar góðu stundirnar
og fræða börnin okkar um allt það
sem þau hafa kennt okkur.
Ég vil þakka þér, elsku amma
mín, fyrir allt sem þú hefur gefið
mér og mínum.
Ég trúi því að nú séuð þið afi
sameinuð á góðum stað, umvafin
ástvinum sem fallið hafa frá.
Þar til við sjáumst næst,
Hrafnhildur Þórisdóttir.
Það er komið að kveðjustund
og samhliða söknuði gleðja minn-
ingar um sterka kvenfyrirmynd.
Konu sem lét sér annt um að vel
væri búið að börnum og þau
byggju við gott atlæti og öryggi.
Konu sem var annt um náttúruna
og samferðafólk. Konu sem sýndi
alltaf stuðning í verki. Konu með
bros og hlátur sem lýsti upp heilu
húsin.
Rúmir tveir áratugir eru liðnir
síðan þriggja ára dama hóf sam-
tölin við ömmu sína á: „Amma, í
gamla daga þegar ég var lítil…“ Í
augum ömmunnar var hins vegar
örlítið lengri tími frá „í gamla
daga“ en hún var alin upp á tímum
þegar samhjálp nágranna gat
skipt sköpum um hvort tækist að
koma ungviði á legg.
Dugnaður, seigla og samhjálp
einkenndu hana, og teymið sem
hún myndaði með pabba varð
bæði þeirra gæfa sem og okkar
barnanna og barnabarna.
Eða svo notuð séu orð pabba:
„Því allt er þetta takið tveggja, í
tryggð og trú á búið beggja.“
Í augum barnabarnanna var
hún amman sem var kletturinn í
lífi svo margra. Amman sem
framkvæmdi það sem hún ætlaði
sér. Amman sem hafði einstakt
lag á að finna skemmtileg aðstoð-
arverkefni fyrir smáfólk. Amman
sem bjó til leikföng og ótrúlegustu
hluti úr engu. Amman sem notaði
jólatré úr garðinum af því að það
þurfti að grisja og sá fegurðina í
að vera með fimm toppa á trénu.
Amman sem fann alltaf einhverja
lausn til að framkvæma ótrúleg-
ustu hluti. Amman með hendurn-
ar sem höfðu unnið svo mörg verk
en voru samt alltaf svo mjúkar.
Amman sem kippti sér ekkert upp
við þótt uppáhaldsjólakúlurnar
brotnuðu í meðförum barnabarns-
ins, þetta voru bara hlutir. Amm-
an sem gerði alla hluti einstaka
með sínum hætti. Amman sem
hafði húmor fyrir sjálfri sér.
Elsku mamma mín og ammslan
okkar, hafðu þökk fyrir allar góðu
stundirnar og stuðninginn við
okkur. Vinátta þín var ómetanleg.
Þínar
Hildur, Hrund,
Kolbrún og Bryndís.
Þegar ég loka augunum sé ég
þig svo skýrt fyrir mér. Í Suður-
koti að setja niður nokkrar títlur
eins og þú kallaðir þær kartöfl-
urnar og tína svo bláber í skyrdós,
klædd í vaðstígvél og rauða úlpu,
hlæjandi þessum smitandi hlátri.
Eða að velta fyrir þér spábollum
dagsins – hvað botninn væri nú
alltaf fallegur og hvort það væri
rúta eða flugvél sem lagt væri
þarna upp með jaðrinum. Þú varst
svo mikill pælari, amma. Annað-
hvort að spá í fjarlæg sólkerfi,
nýja eðlutegund í Mósambík eða
hvaða stjórnmálaflokkur setti
náttúruvernd í fyrsta sæti.
Ég hringdi í þig úr sporvagni í
Amsterdam í rigningu og þú vildir
fá að vita hvað kúrsar í samtíma-
dansi hétu og frá hvaða fjarlægu
löndum nýju vinirnir væru. Svo
loka ég aftur augunum og sé þig
fyrir mér á Sunnó. Þar sem tíminn
stoppaði hjá okkur vinkonunum
Sigríður
Ingimundardóttir
Innilegar þakkir og hlýhugur til allra sem
sýndu okkur samúð, vináttu og hlýju vegna
andláts ástkærrar móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
ELÍNAR KRISTBERGSDÓTTUR,
Lækjargötu 32, Hafnarfirði.
Kristján S. Sigurgeirsson
Friðrik Friðriksson Guðrún Helga Sigurðardóttir
Herborg Friðriksdóttir Guðjón Ágúst Sigurðarson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ERNA MARGRÉT JÓHANNESDÓTTIR,
Kirkjubæjarbraut 2,
Vestmannaeyjum,
sem lést mánudaginn 22. maí, verður
jarðsungin frá Landakirkju í Vestmannaeyjum laugardaginn
3. júní klukkan 13.
Guðrún Sveinbjörnsdóttir Gunnlaugur Claessen
Guðbjörg Sveinbjörnsdóttir Sigurður V. Vignisson
Egill Sveinbjörnsson Guðný Þórisdóttir
Ásdís I. Sveinbjörnsdóttir Kristján Þ. Jakobsson
barnabörn og barnabarnabörn
Faðir okkar, bróðir, afi og langafi,
JÓN JÓHANNESSON
læknir,
Furugrund 11, Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness 20. maí.
Útför hans fer fram frá Akraneskirkju
miðvikudaginn 31. maí klukkan 13.
Blóm og kransar afþakkast en þeim sem vilja minnast hans er
bent á Sjúkrahús Akraness.
Ómar Örn Ragnarsson
Vilborg Ragnarsdóttir
Hulda Jóhannesdóttir
og fjölskyldur
Ástkær pabbi okkar, tengdapabbi, afi og
langafi,
EGGERT KONRÁÐSSON,
Hjallabrekku 24,
lést fimmtudaginn 18. maí. Útförin fer fram
frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 31. maí
klukkan 15.
Erna Eggertsdóttir Einar Þór Gíslason
Haraldur Eggertsson
Elsa Þóra Eggertsdóttir Trausti Þór Jóhannsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, sonur, bróðir og afi,
HAUKUR HANNESSON
rafvirki,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
föstudaginn 19. maí.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 30. maí klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkað en þeim sem vilja
minnast hans er bent á að styrkja forvarnarstarf SÁÁ, Kennitala
521095-2459, bankareikningur 0116-26-452.
Sonja Berglind Hauksdóttir
Íris Hauksdóttir
Hannes Vigfússon
Ómar Hannesson
Elín Hannesdóttir
Baldur Hannesson
Bryndís Hannesdóttir
og barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HRAFN BACHMANN,
fyrrverandi kaupmaður,
lést á dvalarheimilinu Sunnuhlíð
þriðjudaginn 23. maí.
Útför hans fer fram í Kópavogskirkju þriðjudaginn 6. júní
klukkan 15.
Steinunn Þórðardóttir
Gunnar Bachmann Margrét Sigurðardóttir
Þórður Bachmann Claudia Luckas
Guðný Bachmann Ástgeir Kristjánsson
Guðrún Bachmann Istvan Seres
barnabörn og barnabarnabörn
BERGSVEINN G. GUÐMUNDSSON
flugvirki
er látinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd fjölskyldu og annarra
aðstandenda,
börn og barnabörn
Elskulegur sonur okkar og bróðir,
ÓLIVER EINARSSON,
Laugartröð 9,
Eyjafjarðarsveit,
lést af slysförum 22. maí.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
miðvikudaginn 31. maí klukkan 10.30.
Jarðsett verður í Grundarkirkjugarði.
Einar Geirsson Heiðdís Fjóla Pétursdóttir
Valgeir Einarsson
Lovísa Kristín Einarsdóttir
Alex Þór Einarsson