Dagblaðið Vísir - DV - 24.11.2017, Blaðsíða 18

18 sport Helgarblað 24. nóvember 2017
V
aldís Þóra Jónsdóttir er
einn fremsti kylfingur
þjóðarinnar. Þessi tæplega
28 ára Skagastúlka hefur
rokið upp heimslistann í golfi,
eða um 350 sæti á árinu. Á dögun-
um tryggði hún sér þriðja sætið á
golfmótinu Sanyo Ladies Open
á Hainan-eyju í Kína og skrifaði
þar með nýjan kafla í golfsögu Ís-
lands. Aldrei áður hefur íslenskur
kylfingur hreppt verðlaunasæti
á annarri af stærstu mótaröðum
heims, þeirri evrópsku og banda-
rísku. Sigurinn var ekki síst mikil-
vægur fyrir þær sakir að með ár-
angrinum tryggði Valdís Þóra sér
keppnisrétt á Evrópumótaröðinni
að ári.
Valdís Þóra verður 28 ára í byrj-
un desember. Hún æfði og skaraði
fram úr í mörgum íþróttagreinum
en golfið komst fljótt í fyrsta sæti.
„Ég æfði fótbolta í um 12 ár, en var
líka í sundi og karate. Ég komst
í landsliðsúrtak í fótboltanum,
en golfið var númer eitt frá ferm-
ingu. Ég keppti á mínu fyrsta golf-
móti átta ára á sumarnámskeiði,
en byrjaði að æfa af einhverri
alvöru 16 ára. Ég var líka í fótbolta
í menntaskóla, en ákvað að leggja
meiri vinnu í golfið, því ég vildi
verða betri. Ég sakna alltaf fótbolt-
ans að vissu leyti, ekki síst félags-
lega hlutans, en þegar ég var 16
ára áttaði ég mig á því að ég ætti
bara ágætis möguleika á því að
geta eitthvað í golfi og ákvað því
að klára allt nám áður en ég gæfi
þessu alvöru séns,“ segir Valdís
Þóra sem fór í nám til Texas á golf-
styrk.
„Ég var í smábænum San
Marcos, sem er milli Austin og
San Antonio og lærði innanhúss-
hönnun. Mér bauðst að fara til
Suður-Karólínu og Hawaii, en leist
best á Texas. Þar leist mér best á
skólann, umhverfið og stelpurnar
í liðinu. Ég fann líka þessa heima-
tilfinningu sem er svo mikilvæg.“
Nú er Texas-menningin ansi
ólík Íslandi, hvernig gekk að að-
lagast?
„Texas er mjög áhugavert ríki að
búa í,“ segir Valdís. „Það má segja
að þetta sé bara nákvæmlega eins
og maður sér í bíómyndum og
sjónvarpinu. Þar eru allir í kúreka-
stígvélum og með kúrekahatta og
jafnvel byssur í beltinu! En þetta
var mjög skemmtilegt. Þetta var
vissulega strembið, það voru stífar
æfingar á hverjum degi, auk skól-
ans, þannig að það gafst ekki eins
mikill tími fyrir félagslífið eins og
kannski hjá öðrum nemendum.
En það kenndi mér heilmikið að
standa á eigin fótum fjarri fjöl-
skyldunni á þessum aldri.“
Munar um stuðninginn
Valdís Þóra ferðast vítt og breytt
um heiminn á keppnisferðalögum
sínum. Hún er nýkomin frá Kína
og heldur svo áleiðis til Dúbaí í
næsta mánuði.
Slík ferðalög hljóta að taka á,
andlega, líkamlega og ekki síst
fjárhagslega?
„Jú, þetta tekur mikið á andlega,
bara að aðlagast tímamismunin-
um er alltaf visst ferli. Ég reyni nú
samt að lifa líka og sjá heiminn,
skoða borgir og staði sem tengj-
ast golfíþróttinni ekki neitt. En
svo koma upp mót þar sem mað-
ur er bara þreyttur, eða staðir sem
maður hefur komið á áður og þá
slakar maður á. En þó svo ég sé
ein á þessum ferðalögum, ég get
ómögulega verið að draga þjálfar-
ana mína frá sínum fjölskyldum,
finn ég samt gífurlegan stuðning
frá fjölskyldu minni og jafnvel fjöl-
skyldum þjálfaranna minna þegar
ég þarf mest á þeim að halda. Ég
er með frábært fólk í kringum mig
sem vill mér vel, bæði innan sem
utan vallar. Það er ótrúlega gott að
finna þann stuðning. Hvað fjár-
hagslegu hliðina snertir, þá er ég
svo heppin að njóta stuðnings
Forskots, sem er styrktarsjóður ís-
lenskra kylfinga, samansettur af
nokkrum burðugum fyrirtækjum.
Sjóðurinn hefur hjálpað okkur
ótrúlega mikið við að stunda okkar
sport og virðist vera að virka vel.“
Pirringur og keppnisskap
Íslenskir kylfingar eru vissulega
að gera það gott um þessar mund-
ir og verður ekki hjá því komist
að nefna Ólafíu Þórunni Kristins-
dóttur í því sambandi.
Hvernig er sambandi ykkar
tveggja háttað?
„Ég ætla að fá að sleppa því að
svara þessari spurningu. Í öllum
viðtölum sem ég fer í er spurt um
hana og það er orðið örlítið pirr-
andi. Ég vil helst fá að tala um mín
afrek,“ segir Valdís Þóra.
Er illt á milli ykkar?
„Nei, það er alls ekki illt á milli
okkar. Það er bara þetta, að í öllum
viðtölum sem ég fer í þarf ég alltaf
að tala um hana, en ef þú lest við-
töl við hana, þá er hún aldrei spurð
um mig. Það sem hún er að gera
er auðvitað flott og gott að sjá ís-
lensku golfi komið á framfæri. Það
er mjög gaman að sjá hvað íþróttin
er að gera erlendis, bæði karla- og
kvennamegin og alltaf gaman að
sjá íslenska fánann. En ég nenni
bara ekki að tala um hana því
hún fær næga athygli og allt það,
þannig að mér finnst óþarfi að við-
töl við mig fari að snúast um hana,“
segir Valdís Þóra ákveðin, en yfir-
veguð og laus við allan hroka.
Blaðamaður fellst á þetta, en
getur ekki annað í framhaldinu
en spurt út í keppnisskap Valdísar
og nokkuð frægt viðtal við hana
á RÚV, andartökum eftir að hún
tapaði fyrir Ólafíu Þórunni á Ís-
landsmótinu í höggleik á Akureyri
í fyrra. Valdís Þóra var gagnrýnd
innan golfheimsins fyrir óíþrótta-
mannslega framkomu í viðtalinu,
(hún sagðist meðal annars vera
„brjáluð“) en hún sendi frá sér
yfir lýsingu í kjölfarið þar sem hún
afsakaði framkomu sína.
„Ég hafði bara ekki fengið tíma til
að jafna mig, ég var nýbúin að skila
inn skorkortinu og varla búin að átta
mig á að ein besta spilamennska á
Íslandsmóti hafði ekki dugað til.
Fólk var að óska mér til hamingju
með annað sætið, sem er alltaf
leiðinlegt að heyra. Þótt ég hafi verið
ánægð með mína spilamennsku er
alltaf leiðinlegt að tapa. En það voru
líka aðrir hlutir í gangi sem fólk veit
ekki um og ég get ekki tjáð mig um
hér. Þannig að þetta kom bara upp á
leiðinlegum tíma.“
Dróstu einhvern lærdóm af
þessu máli öllu ?
„Jú jú, ég lærði heilmikið af
þessu. Maður fékk bara í andlitið
hvernig íslenskt samfélag get-
ur verið ef maður er ekki alltaf í
Pollýönnuleiknum. Ég er þannig
að ég kem hreint og beint fram,
hvernig sem mér líður og ég sýndi
bara þær tilfinningar sem ég hafði
og það vildi til að það var í beinni
útsendingu fyrir framan alþjóð.
Maður verður að lifa með því, en
ég er ekki að fara breyta sjálfri mér
eða keppnisskapi mínu, eða fara í
Pollýönnuleik vegna þess að ein-
hverjir einstaklingar úti í bæ voru
ekki ánægðir með að ég var ekki
brosandi þegar ég var nýbúin að
tapa,“ segir Valdís Þóra.
Jón og séra Jón
Að mati blaðamanns voru við-
brögðin við viðtalinu fárviðri í
fingurbjörg, samanborið við við-
töl eftir kappleiki karla í bolta-
íþróttum til dæmis. En fer þetta
eftir íþrótt, eða kyni?
„Ef þú tekur viðtal við fótbolta-
mann sem er brjálaður eftir leik, þá
er það allt í lagi, en ef einhver stelpa
í golfi segist vera brjáluð, þá er
það allt í einu heimsendir. En golf
er auðvitað heiðursmannaíþrótt.
Inni á vellinum haga ég mér auð-
vitað samkvæmt því, er sanngjörn
og hrósa andstæðingum mínum
þegar þeir gera vel. Ég tek ekki pirr-
ing minn út á öðru fólki, heldur við
sjálfa mig. En ég kem einfaldlega til
dyra eins og ég er klædd, ef ég verð
fúl þegar ég tapa, þá verð ég bara
fúl og ætla ekkert að skammast mín
fyrir það. Það þýðir einfaldlega að
ég vilji gera betur. Það eru til stelp-
ur með meira skap en ég,“ segir Val-
dís Þóra að lokum. n
„En ég kem
einfaldlega til dyra
eins og ég er klædd, ef ég
verð fúl þegar ég tapa, þá
verð ég bara fúl og ætla
ekkert að skammast mín
fyrir það.
„Er ekki að fara að
breyta sjálfri mér
eða keppnisskapinu“
n Valdís Þóra Jónsdóttir er einn fremsti kylfingur þjóðarinnar
n Hefur tryggt sér keppnisrétt á Evrópumótaröðinni á næsta ári
Trausti Salvar Kristjánsson
ritstjorn@dv.is Valdís Þóra Jónsdóttir
Hefur tryggt sér keppnisrétt á
Evrópumótaröðinni á næsta ári.