Dagblaðið Vísir - DV - 24.11.2017, Blaðsíða 57

Vikublað 24. nóvember 2017 9
eru skoðanir þínar á þessu?
„Það er mikið afþreyingar-
framboð fyrir börn í dag, annað
en að sitja inni og lesa bækur eins
og sumir gerðu hér áður fyrr.
Elsta dóttir mín les reyndar mjög
mikið sem gleður föður hennar
mjög og áhugi hennar er alveg
sjálfsprottinn. Ef krakkar finna
sig í lestri bóka komast þeir fljótt
á bragðið og sækja sjálfkrafa í
meira. Það er líka gaman að spila
tölvuleik eða horfa á bíómynd og
í raun er þetta allt einhvers konar
lestur – en íslenskur góður texti
er kannski ekki þar á meðal. Því
miður. Það er kannski einmitt
stóra vandamálið. Það vantar
íslenskustuðninginn í megninu
af því myndefni sem krakkarnir
okkar horfa á og í tölvuumhverf-
inu er líka allt meira eða minna
á ensku. Ef við ætlum að gera
eitthvað í þessu þá þarf að ausa
peningum til þessa verkefnis og
það er svo sem ekki verið að gera
það, þrátt fyrir ýmis loforð.“
Hér erum við enn röflandi
Bragi nefnir að reyndar hafi fólk
alltaf haft áhyggjur af framtíð ís-
lenskunnar. Það sé ekkert nýtt. „Við
erum ekki í sömu íslensku bómull-
inni og við vorum í fyrir þrjátíu
árum, eða hundrað árum – og þó
voru menn áhyggjufullir þá. Rask
og þessir herramenn vildu sporna
við dönskum áhrifum, voru skít-
hræddir um að íslenskan væri bara
að hverfa – og hér erum við enn
röflandi, sem betur fer, enda er þetta
áhyggjuefni sem við þurfum að
skoða á réttan hátt. Það þýðir ekki
að vera með bölmóð og áhyggjur en
gera svo ekkert í því. Flest fullorðið
fólk les reyndar eitthvað á netinu
alla daga, til dæmis á Facebook eða
Twitter, en krakkarnir eru ekki þar.
Þau finna sér aðrar leiðir til að tjá
sig og þetta er allt að gerast mjög
hratt. Ef við spornum ekki fljótlega
við þá er raunveruleg hætta á að
tungumálið fuðri upp,“ segir Bragi
sem fylgdist nýlega með afhendingu
á íslenskuverðlaunum unga fólksins.
„Þar stóðu krakkar í löngum
röðum til að taka á móti viður-
kenningum. Mörg þeirra voru af
erlendum uppruna og eru enn
að læra tungumálið. Maður fékk
nánast kökk í hálsinn við hvert
nafn sem var lesið upp af gleði yfir
því að það er enn fullt af fólki sem
brennur af ástríðu fyrir þessu máli.
Krakkar eru að lesa og það verða
alltaf krakkar sem lesa,“ segir Bragi
og bendir á að fyrir tvö hundruð
árum hafi líklegast verið færri
sem lásu bækur sér til fróðleiks og
skemmtunar en nú til dags. Flestir
hafi verið úti á túni að slá gras eða
sinna bústörfum, bókaormarnir
sem höfðu áhyggjur af tungumál-
inu hafi verið mikið færri.
„Kannski svona tíu. Þetta fer
eftir umhverfinu og því hvernig við
búum og hlúum að þessu,“ segir
hann og vindur í því samhengi
talinu að þáttunum Orðbragði sem
voru styrktir af Námsgagnastofnun
og sýndir á RÚV.
Orðbragð ætti alltaf að vera aðgengi-
legt á netinu
Með þáttunum, sem voru hugar-
fóstur Brynju Þorgeirsdóttur, leit-
uðust Bragi og Brynja við að fræða
áhorfendur um tungumálið með
skemmtilegum og nýstárlegum
hætti. Þeir hafa verið notaðir við
íslenskukennslu í grunnskólum en
mættu vera aðgengilegri á netinu
að mati Braga.
„Þessir þættir, eins og aðrir,
hverfa af netinu hjá RÚV eftir
nokkrar vikur en að mínu mati
ættu þeir alltaf að vera aðgengilegir.
Allt fræðsluefni ætti að vera mjög
aðgengilegt og þá sérstaklega á
netinu. Við gerðum einmitt þessa
Orðbragðsþætti til að reyna að ná til
yngra fólks og ég er mjög sáttur við
hvað það tókst vel til enda alls ekki
sjálfgefið að búa til skemmtiþátt um
tungumálið,“ segir hann og hlær.
Auglýsingabransinn er
eins og hjá Emil í
Kattholti
Eins og fyrr segir er
Bragi með BA-gráðu
í íslensku og starfar
sem hugmynda-
og textasmiður á
auglýsingastofunni
Brandenburg. Hann
segist stundum
skreppa upp í
háskóla til að hug-
hreysta íslenskunem-
ana. Hann vilji gefa
von um að það sé
framtíð fyrir þetta
fólk á vinnumarkaði
að náminu loknum.
„Það er sjálfsagt
að þau viti að í auglýsingabransan-
um sé athvarf fyrir hugmyndaríkt
textafólk sem veit ekkert hvað það
á af sér að gera þegar það klárar
skólann. Ég hef allavega haft mjög
gaman af þessu í þau tíu ár sem
ég hef verið í þessu starfi enda
enginn dagur eins. Ég byrjaði fyrst
á auglýsingastofunni Fíton en fyrir
sex árum stofnuðum við Branden-
burg. Nafnið gengur eitthvað út á
„branding“ eða markaðssetningu.
Gott að íslenskumaðurinn hafi
valið nafn sem er ekki íslenskt,
en þetta er allavega þýskt. Það er
næstbest.“
Hvernig virkar þetta ferli? Hvað
gerist áður en auglýsing verður til?
„Hugmyndavinnan þarf að
vera í forgrunni, maður þarf að fá
skemmtilegar og öðruvísi hug-
myndir sem eru svo útfærðar af
flinku fólki. Allt byrjar á hug-
mynd en svo taka við glímur við
kúnna og markhópa. Flestar góðu
hugmyndirnar lenda reyndar alltaf
ofan í skúffu, því miður. Eða …
reyndar er þetta svipað og hjá Emil
í Kattholti sem sagði að maður
vissi aldrei hvort maður hefði gert
skammarstrik fyrr en eftir á. Þetta
er svipað og þegar maður sendir frá
sér lag. Maður veit ekki hvort það
hitti í mark fyrr en lagið er komið
í loftið.“
Essasú froskurinn sem
allir fengu á heilann
Viðskiptavinir Braga og vina hans
á Brandenburg eru margir, allt
frá Íslandsbanka og Nova yfir í
minni viðskiptavini og verkefnin
eftir því. Stundum fer vinnudagur
textamannsins í að lesa innihalds-
lýsingar á mat meðan aðrir dagar
snúast um að skipuleggja stórar
auglýsingaherferðir. Hann á erfitt
með að rifja upp sín helstu afrek á
þessu sviði en nefnir þó skemmti-
lega Essasú froskinn sem allir fengu
á heilann fyrir nokkrum árum,
dillibossaauglýsingar fyrir Krabba-
meinsfélagið og nú síðast allsherjar
herferð fyrir Sorpu með Björn Jör-
und og Helga Björns í fararbroddi.
„Ætli Sorpa sé ekki skrautfjöðrin í
augnablikinu? Þegar við stofnuðum
þessa stofu þá vildum við hafa hug-
myndavinnuna í forgrunni enda
þarf frumlegar hugmyndir til að ná
athygli fólks í þessu kraðaki.“
Prúður og stilltur en
merkilega athyglissjúkur
Bragi hefur svolítið sérstakt fas
því hann virkar bæði feiminn og
galsafenginn í senn. Skemmtilega
ólík einkenni sem gera hann að
óvenjulegum karakter.
En hvort hafði yfirhöndina?
Varstu prúður og stilltur, eða
prakkari?
„Ég held að ég hafi nú verið
meira prúður og stilltur. Það fór
að minnsta kosti ekki mikið fyrir
mér þegar ég var krakki. Ég hef
alltaf verið svolítið feiminn en eftir
því sem ég fer í fleiri blaðaviðtöl
þá rjátlast þetta af mér. Þó ég hafi
ekki verið mikið
að sprikla þá hef ég
alltaf verið merki-
lega athyglissjúkur.
Á sama tíma og
mér finnst ekkert
sérstaklega gaman
að tala um sjálfan
mig þá vil ég endi-
lega gera það. Þetta
er einhver hæfileg
blanda,“ segir hann
og bætir við að hann
hafi aldrei litið á
sjálfan sig sem alvar-
legan listamann þótt
vissulega hafi hann
mjög gaman af því
að skrifa hjartnæma
dægurlagatexta.
„Mér finnst það nauðsynlegt
enda ekkert allt of mikið af þeim
í umferð. Ég hef mikið bragfræði-
blæti og því er það mér hjartans
mál að koma frá mér skikkanlegum
textum. Það þarf að setja brag-
fræðina aðeins í öndunarvél. Jónas
Hallgrímsson hraunaði reyndar
yfir rímnaskáldin á sínum tíma
enda töldu menn fyrir um hundrað
árum að fyrst að allir á landinu
gætu hvort eð er sett saman vísur,
þá gætum við alveg eins sleppt
þessu, ef innihaldið hefði ekki
listrænt gildi. Svo bara hættum
við og nú getur varla nokkur
kjaftur komið saman skammlausri
vísu, sem er svolítið leiðinlegt því
þetta hefur alltaf verið eitt af því
merkilegasta við þessa þjóð. Meðan
aðrir voru að setja saman flókna
tónlist og mála flókin málverk þá
vorum við að setja saman fárán-
lega flókin kvæði, rímur og vísur
sem eru í raun okkar handverk, en
þetta er ansi hverfandi í dag. Ég
ætti kannski að opna rímnaskóla?
Það verður örugglega gríðarleg
aðsókn,“ segir hann og hlær.
„Ætli þessir ungu rapparar séu ekki
að bjarga því sem bjargað verður“
Þótt margir hafi sínar skoðanir
á því sem rennur upp úr ungum
röppurum í dag segist Bragi taka
þeim fagnandi. Önnur eins vitleysa
hafi nú runnið upp úr þjóðinni um
aldaraðir og lög eins og B.O.B.A
virki bara mjög frískandi. „Endur-
nýjun kemur sjaldnast úr þeirri átt
sem maður gerir ráð fyrir. Ætli þess-
ir ungu rapparar séu ekki að bjarga
því sem bjargað verður. Þau eru að
minnsta kosti að reyna að tjá sig á
íslensku sem er mjög gott, svo ég
„Reyndar er
þetta svip-
að og hjá Emil
í Kattholti sem
sagði að maður
vissi aldrei hvort
maður hefði gert
skammarstrik fyrr
en eftir á.
„Ég hef alltaf verið
svolítið feiminn
en eftir því sem ég fer
í fleiri blaðaviðtöl þá
rjátlast þetta af mér