Fréttatíminn - 03.02.2017, Qupperneq 24

NÝR BÆKLINGUR STÚTFULLURAF SPENNANDI TÖLVUBÚNAÐI
4BLS
Tölvutek • Reykjavík • Hallarmúla 2 • 563 6900 • Akureyri • Undirhlíð 2 • 430 6900 • www.tolvutek.is
24 | FRÉTTATÍMINN | Föstudagur 3. febrúar 2017
Guðni Tómasson
gudni@frettatiminn.is
Egill Sæbjörnsson er hress í bragði á mildum rign-ingarmorgni í Reykjavík. Hann er með barðastór-an hatt og yfir sterkum
kaffibolla í miðborginni segist hann
spenntur fyrir vorinu og þátttök-
unni á myndlistarhátíðinni í Feneyj-
um. „Já, ég hef það bara gott. Þetta
leggst vel í mig og ég hef bara sjald-
an verið betri,“ segir hann og hlær.
Það eru fimm mánuðir til stefnu
fram að opnun í Feneyjum og í nógu
er að snúast.
Það var síðasta sumar sem til-
kynnt var að Egill færi með list sína
til Feneyja og yrði fulltrúi Íslands
þar í borg. „Þetta er auðvitað búinn
að vera mjög spennandi tími síðan
þá. Maður sveiflast dálítið fram og
tilbaka í þessu og á tímabili missti
ég til dæmis alveg sambandið við
tröllin. Svo kom það bara aftur.“
Fulltrúarnir
Já, hér er rétt að spyrja nánar – hvað
tröll eru þetta eiginlega sem Egill
talar um? „Jú, sko, þetta eru tveir
vinir mínir. Tröll sem ég kynntist
fyrir mörgum árum, ætli það hafi
ekki verið svona 2008. Svo fyrir
stuttu þá vildu þeir líka fara að gera
svona listadót og verða listamenn.
Þeir urðu forvitnir um það hvað
það væri að gera svona sýningar
og á tímabili stefndi í það að þeir
gerðu sýningu í i8, galleríinu mínu
hérna í Reykjavík. Þeir voru byrjað-
ir að vinna þá sýningu og ég var að
hjálpa þeim með það. Úr því varð
samt ekkert en þegar þeir fréttu að
ég væri að fara til Feneyja þá urðu
þeir rosalega spenntir. Þetta endaði
semsagt með því að ég ákvað bara
að senda þá og þeir verða þannig
séð fulltrúar íslensku þjóðarinnar í
Feneyjum í vor.“
En hvernig kynnist maður tröll-
um? „Kannski dálítið eins og rithöf-
undur kynnist söguhetjum sínum,“
Tröllin hirða
myndlistina
Egill Sæbjörnsson
myndlistarmaður
undirbýr nú sýningu á
Feneyjatvíæringnum
í vor þar sem hann
tekur að sér framlag
Íslands á þessari miklu
myndlistarsamkomu.
Reyndar má segja að
Egill sé í raun einhvers
konar verkstjóri yfir
sýningunni og þeir
Ugh og Boogar muni
taka að sér sjálfa
listina. Það sem meira
er: Ugh og Boogar eru
tröll.
segir Egill og kímir. „Rithöfundur
getur þannig skrifað um einhverja
miðaldra konu í Kópavogi og þá
verður hún bara til, pússlast saman
úr alls konar brotum. Þannig urðu
tröllin líka til. Þau byrjuðu eignlega
með verstu klisju í heimi sem eru
norsku tröllin, þessi ljótu með stóru
nefin, sem fóru að vekja athygli
mína fyrir bráðum tíu árum. Þessi
tröll fóru svo mikið í taugarnar á
mér og mér fannst þetta það ljótasta
sem til var, en samt fór ég að hafa
áhuga á þessum heimi tröllanna og
ætlaði að vinna eitthvað með þessi
„túristatröll.“ Svo bara urðu þeir til:
Ugh og Boogar. Núna koma þeir til
mín og segja mér hvernig nýja verk-
ið fyrir Feneyjar á að vera.“
Leikrit
Þetta er ekki í fyrsta skipti sem
kynjaverur skjóta upp kolli í mynd-
list Egils. Alls kyns furðulegir
karakterar hafa til dæmis sungið
hástöfum í nokkrum myndbands-
verka hans í gegnum tíðina. Tón-
listin á mikið í Agli og svo verður
einnig nú. Verkið í Feneyjum verður
innsetning en ýmislegt fleira hangir
á spýtunni. „Það verður alls konar
í kringum þetta. Við gefum út bók,
svo geri ég plötu sem kemur út í
tengslum við sýninguna og ásamt
Eygló Lárusdóttur er ég líka að gera
fatalínu.“
Sýningin í Feneyjum verður sett
upp í gömlu íshúsi í borginni, sem
er á eyju stutt frá miðborginni,
þangað er um 5 mínútna sigling. Þar
verður kaffihús á meðan á sýningu
Egils og tröllanna tveggja stendur.
„Ég er hæst ánægður með rýmið
fyrir sýninguna,“ segir Egill. „Það
er dálítið gróft, þarna er sjö metra
lofthæð og ég hlakka til að koma
sýningunni fyrir. Við undirbún-
inginn er ég búinn að fara þrisvar
til Feneyja, það er auðvelt að skjót-
ast þangað frá Berlín þar sem ég bý
og þetta er allt að taka á sig betri
mynd.“
Að vera sannur
En hvernig er það að fá þetta verk-
efni, að eiga að bjóða fram mynd-
list í Feneyjum sem fulltrúi Íslands?
Agli Sæbjörnssyni finnst það ekkert
sérstaklega flókið.
„Ef ég væri að senda einhvern
svona listamann til útlanda til þess
að koma fram fyrir mig, þá myndi
ég vilja að hann væri eins og hann
er. Ég myndi ekki vilja að hann
breytti sér eða setti sig í einhverj-
ar sérstakar stellingar eða tæki sér
eitthvað ákveðið efni fyrir hendur.
Þannig að ég kem bara til dyranna
eins og ég er klæddur. Samt gerir
maður sér grein fyrir því að þetta
er sérstakt verkefni vegna þessarar
tengingar við þjóðina. Þetta er líka
góð kynning fyrir mig að vera með
verk þarna í Feneyjum, þangað sem
allur listheimurinn kemur.“
Síðasta framlag Ísland á tvíær-
inginn í Feneyjum 2015 var meira
en lítið umdeilt. Mosku Christophs
Büchel í borginni var lokað eft-
ir aðeins nokkra daga og almenn-
ingi ekki hleypt inn að sjá um-
breytingu listamannsins á gamalli
afhelgaðri kirkju yfir í bænahús mú-
hameðstrúarmanna. „Moskan var
að mínu áliti mjög gott verk,“ segir
Egill. „Og það mun áfram vera talið
sterkt listaverk og pólitískur gjörn-
ingur. Þátttaka í Feneyjum getur
skipt listamenn miklu máli, það
sér maður til dæmis á því hvernig
Ragnar Kjartansson spilaði úr tæki-
færinu sem hann fékk þarna úti árið
2009 með verkinu The End,“ seg-
ir Egill sem samt vill ekki hugsa of
langt fram í tíman hvað þetta varð-
ar.
Ekki allir í listaheiminum?
Frá því skömmu fyrir aldamót hefur
Egill unnið í alþjóðlegum myndlist-
arheimi, en einn af brennipunktum
þess heims er vitanlega í Berlín það-
an sem hann gerir út. Þessi heimur
er lokað mengi sem teygir sig samt
yfir lönd og höf, tengsl skipta miklu
máli og fyrir marga, sem utan
standa, virkar heimur samtímalist-
arinnar nokkuð óskiljanlegur.
“Ég þekki náttúrulega ekki neitt
annað,“ segir Egill þegar hann er
spurður út í þennan heim. „Ég
„Ef ég væri að senda einhvern
svona listamann til útlanda til þess
að koma fram fyrir mig, þá myndi
ég vilja að hann væri eins og hann
er,“ segir Egill Sæbjörnsson.
Myndir | Hari