Morgunblaðið - 22.09.2017, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. SEPTEMBER 2017
✝ Erlendur Guð-mundsson
fæddist í Hafn-
arfirði 12. júlí 1943.
Hann lést á heimili
sínu 14. september
2017.
Foreldrar Er-
lendar voru Þórdís
Guðjónsdóttir, f.
1910 á Syðra-Lóni á
Langanesi, d. 1944,
og Guðmundur
Kristinn Erlendsson vélstjóri, f.
1901 í Bakkakoti á Seltjarn-
arnesi, d. 1966, og bjuggu þau í
Hafnarfirði. Fósturforeldrar Er-
lendar voru Valgerður Erlends-
dóttir, f. 1894, d. 1986, og Jóel
Ingvarsson skósmiður, f. 1889, d.
1975, og bjuggu þau í Hafnar-
firði.
Systkini Erlendar eru Kristín,
f. 1942, lífeindafræðingur, ekkja
Bjarna Þórðarsonar trygginga-
stærðfræðings, f. 1936, d. 2012,
og Bára Kristín, hálfsystir sam-
feðra, f. 1936, d. 1989, kennari.
Uppeldissystkini Erlendar, börn
Valgerðar og Jóels, eru Gróa,
búsett í Garðabæ, og látin eru
Ingibjörg, Geir og Friðrik.
Fyrri kona Erlendar var
Kristín Katrín Gunnlaugsdóttir,
flugfreyja og síðar rekstrarstjóri
Máttar, f. 24.6. 1945, d. 28.2.
1999. Foreldrar hennar voru
Gunnlaugur Pétursson, fyrrv.
Tara Njála, Melkorka Milla og
Leela Lynn. 2) Halla Sólveig
teiknari, f. 12.2. 1970, gift Birni
Ólafi Gunnarssyni gítarkennara,
f. 12.2. 1970. Börn: Sólveig Blær,
Unnur Elísabet og Þorgeir Logi.
3) Auður Rán, upplýsingafulltrúi
mennta- og menningar-
málaráðuneytisins, f. 30.7. 1977,
gift Hermanni Karlssyni hönn-
uði, f. 31.12. 1973. Börn: Ingunn
Brynja og Styrkár.
Erlendur hóf flugnám hjá
Flugskólanum Þyt 1961 og lauk
ásamt því prófi í loftsiglinga-
fræðum frá Stýrimannaskól-
anum 1963. Það ár hélt hann til
Líbanon, öðlaðist þar bandarísk
flugréttindi og hóf störf hjá SÞ
við leitarflug. Hann starfaði svo
árið 1964 sem flugmaður hjá Me-
com Oil IMC. Árið 1965 hóf Er-
lendur störf hjá Loftleiðum sem
siglingafræðingur og síðar sem
flugmaður og flugstjóri. Hann
starfaði hjá Loftleiðum/Flug-
leiðum/Icelandair til starfsloka í
júlí 2008. Ásamt því starfaði Er-
lendur tímabundið hjá öðrum
flugfélögum og við hjálparflug í
Biafra í Nígeríu árin 1969 og
1970 og hlaut fyrir það viður-
kenningu frá Alþjóða Rauða
krossinum.
Jafnhliða fluginu vann hann
við blaða- og bæklingaútgáfu í
nær 40 ár og gaf m.a. út ferða-
bæklinginn Iceland Information
Guide síðustu 33 ár. Erlendur
var meðlimur í Rótarýklúbbi
Hafnarfjarðar og Lionsklúbbn-
um Nirði.
Útför Erlendar fer fram í
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 22.
september 2017, klukkan 13.
borgarritari, f.
1913, d. 1987, og
Kristín Bernhöft
Pétursson, f. 1912,
d. 2009.
Börn Erlendar
og Kristínar eru: 1)
Kristín Vala, flug-
freyja hjá Iceland-
air, f. 3.6. 1970, gift
Karli Thoroddsen
tölvunarfræðingi, f.
16.5. 1969. Börn:
Kristín Ósk og Gunnar Karl. 2)
Gunnlaugur Pétur, lögfræðingur
í London, f. 13.8. 1975, trúlof-
aður Carsten Duvander hönnuði,
f. 2.6. 1973. 3) Guðmundur Krist-
inn, flugstjóri hjá Icelandair, f.
13.8. 1975, kvæntur Þóru Hrönn
Þorgeirsdóttur hjúkr-
unarfræðingi, f. 9.8. 1978. Börn:
Arnór Ýmir, Kristófer Víkingur,
Nanna Katrín Lukka og Úlfur.
Eftirlifandi eiginkona Erlend-
ar er Ingunn Erna Stefánsdóttir
leirlistakona, f. 5.8. 1947. For-
eldrar hennar voru Stefán Agn-
ar Hjartarson, f. 1909, d. 1953,
og Sólveig Böðvarsdóttir, f.
1908, d. 1988, og bjuggu þau í
Kópavogi.
Börn Ingunnar Ernu og fyrri
maka, Þorgeirs Loga Árnasonar,
f. 17.4. 1946, d. 5.4. 1997, eru: 1)
Stefán Árni leikstjóri, f. 12.2.
1970, kvæntur Tristan Gribbin
leikkonu, f. 15.8. 1967. Börn:
Þung verða skrefin í dag þegar
við kveðjum okkar kæra Linda.
Æðruleysi Linda síðustu vikur
var aðdáunarvert. Veikindin bar
brátt að, en hann horfðist í augu
við dauðann af hugrekki og sá til
þess að allt á milli himins og jarð-
ar var frágengið fyrir andlátið.
Það er dýrmætt fyrir nánustu að-
standendur að verða vitni að
slíku.
Þegar mamma og Lindi kynnt-
ust fyrir 17 árum áttu þau það
sameiginlegt að hafa misst fyrri
maka sína allt of snemma. Fyrir
okkur börnin var gleðilegt að sjá
mömmu eignast nýjan félaga í
lífsins ólgusjó. Þessi nýi félagi í
lífi mömmu kom sterkur inn, stór
og mikill maður, ákveðinn, glað-
lyndur og vanur að skipuleggja
og leiðsegja – enda fékk hann
fljótlega gælunafnið Kafteinninn
í okkar fjölskyldu.
Það er eftirminnilegt þegar
Lindi sótti mömmu í fyrsta sinn á
stefnumót. Heimasætan horfði
forviða á þegar móðirin settist
aftan á mótorhjól hjá Kafteinin-
um og brunaði af stað. Þau voru
bæði ævintýra- og ferðaglöð og
því var þessi ferð bara byrjunin á
fjölmörgum ferðalögum sem þau
fóru saman. Síðasta ferðalagið
þeirra út fyrir landsteinana var
til Króatíu í júní síðastliðnum.
Lindi kom sjálfur með þá hug-
mynd að halda upp á fyrirhuguð
stórafmæli með því að fara öll
saman til Sukosan, dásamlega
þorpsins „þeirra“ í Króatíu. Ekki
leið á löngu þar til hann var búinn
að finna hin og þessi hagstæðu
flug fyrir okkur og allt var klapp-
að og klárt. Þeirri sólríku ferð
gleymum við systkinin, makar
okkar og börn aldrei.
Þegar mamma og Lindi hófu
sambúð þótti okkur vænt um
hvernig minning fyrri maka fékk
að lifa. Það er ekki sjálfgefið að
tveimur einstaklingum sem mæt-
ast á síðari helmingi fullorðinsára
farnist að leggja góðan grunn að
nýju sambandi um leið og virðing
er borin fyrir fyrri hjónaböndum.
En það auðnaðist mömmu og
Linda. Það var táknrænt fyrir
þennan samruna og virðingu að
sjá allar fjölskyldumyndir saman
á sömu hillunni, myndir af Krissý
og Þorgeiri Loga ásamt myndum
af börnum og barnabörnum. Við
fengum að heyra jöfnum höndum
sögur af Krissý og Þorgeiri og
fyrir vikið fundum við börn
þeirra og barnabörn að á heimili
þeirra voru allir velkomnir. Það
sýndu þau líka í verki með því að
halda fjölmörg skemmtileg boð
þar sem ýmist hluti af hópnum
kom saman eða allur skarinn;
börn, tengdabörn og barnabörn
þeirra beggja – og ekki má
gleyma öflugu ömmunum, þ.e.a.s
tengdamæðrum þeirra beggja
frá fyrri hjónaböndum! Barna-
börnin gátu líka ávallt komið og
farið að vild og áttu öruggan sess
hjá afa Linda og ömmu Ingunni.
Lindi fékk ósk sína um að
deyja heima uppfyllta. Það var
gott að fá þá kveðjustund. Eitt
það síðasta sem hann bað eitt af
okkur um að gera var að drífa
mömmu út í sólina. Það ætlum við
að gera.
Halla, Stefán og Auður Rán.
Jæja Lindi, nú er komið að
kveðjustund. Ferðalagið með þér
hefur verið viðburðaríkt og
skemmtilegt. Hjálplegri og hlý-
legri ferðafélaga er erfitt að
hugsa sér.
Ég kynntist Linda fyrst þegar
ég og dóttir hans fórum að draga
okkur saman fyrir rúmlega 20 ár-
um. Fyrir sveitastrák eins mig
var það mikil upphefð að hitta
heimsmann eins og Erlend flug-
stjóra. Ég man vel þá stund þeg-
ar við hittumst fyrst í forstofunni
í Stigahlíð, ég í gallabuxum og of
stuttum jakka og Lindi í fullum
einkennisbúningi flugstjóra með
kaskeiti, dökk sólgleraugu og ný-
kominn frá New York þar sem
hann stóð í dyragættinni og
gnæfði yfir mig. Lindi hefur
örugglega velt því fyrir sér hver í
ósköpunum væri búinn að stelast
inn í húsið. Það hefði verið auð-
velt að hreinlega hlaupa í burtu
en auðvitað leið ekki nema
augnablik áður en Lindi vippaði
af sér sólgleraugunum og með
skjannahvítt bros rétti fram
höndina og greip þéttingsfast í
mína.
Síðan þá kynntist ég hvers
konar úrvalsmann Lindi hafði að
geyma. Ef eitthvað bjátaði á eða
eitthvert verk þurfti að leysa þá
var hann ávallt reiðubúinn til að
ekki einungis hjálpa heldur líka
klára dæmið alla leið til lending-
ar. Fyrir Linda var ekkert verk-
efni of erfitt heldur einfaldlega
eitthvað sem væri bara leyst.
Sama hvað spurt var um þá man
ég aldrei eftir að heyra hann
segja nei við neinu eða þá að hann
vissi ekki hvað hægt væri að
gera. Þvílík forréttindi að eiga
þannig vin að, og ekki var það
verra að viðhorf Linda smitaði
frá sér til allra sem hann þekkti
og umgekkst. Það þýddi ekkert
að gefast upp á verkefnum því þá
myndi Lindi bara koma og klára
þau.
Lindi var ávallt einstaklega
gjafmildur maður. Ég hef hrein-
lega ekki tölu á þeim skiptum
sem hann var í sambandi við okk-
ur fjölskylduna til að bjóða okkur
út, eða í veiðiferð eða jafnvel utan
í ferðalög. Og ekki var Lindi síð-
ur gjafmildur á tíma sinn því allt-
af var hægt að treysta á að hann
væri reiðbúinn til að passa barna-
börnin, klára viðvik eða skutlast
eitthvað með yngri kynslóðina.
Stundum hafði ég á tilfinningunni
að Lindi biði við símann eftir því
að ættingjar eða vinir myndu
hringja og biðja um hjálp hans.
Elsku Lindi. Þú lifðir ríkulegu
lífi. Kvæntist tveimur glæsileg-
um og yndislegum konum: Krissý
sem lést fyrir aldur fram og Ing-
unni. Þú eignaðist yndisleg börn
og hjálpaðir við uppeldi fjölda
barnabarna. Þú ferðaðist um all-
an heim, skipulagðir ferðir, fyr-
irtæki og verkefni allt þitt líf. Og
eftir að hafa lifað svo viðburða-
ríku lífi tókstu á móti veikindum
þínum af aðdáunarverðu æðru-
leysi.
Þú munt alltaf lifa með okkur í
gegnum börnin þín og barnabörn
en ekki síst í minningum um ein-
stakan mann.
Karl Thoroddsen
(Kalli tengdasonur).
Sumir frændur eru einfaldlega
flottari en aðrir. Glæsilegir töff-
arar sem litlar frænkur líta upp
til og eru stoltar af. Við systurnar
vorum svo heppnar að eiga einn
slíkan frænda. Það var hann
Lindi móðurbróðir okkar. Hann
var ekki bara glæsilegur, hávax-
inn og laglegur heldur líka
rammgöldróttur. Hann sýndi
töfrabrögð í fjölskylduboðum og
við horfðum agndofa á hann
draga upp hvert eggið af öðru út
úr sér sem og ýmsa hluti upp úr
„tómum“ hatti. Líf hans var
sveipað ævintýraljóma, hann var
flugmaður í flottum einkennis-
búningi sem flaug um allan heim
og dvaldi oft langdvölum í fram-
andi löndum. Hann giftist auðvit-
að fallegustu flugfreyjunni í flot-
anum og heimili þeirra á
Markarflötinni fannst okkur
systrum eins og hús í Beverly
Hills. Þar voru þær flottustu af-
mælisveislur sem við höfðum far-
ið í, stærsta jólatré sem við höfð-
um séð, það náði upp í loft og
þurfti stiga til að skreyta það.
Einn mesti spenningurinn í
kringum jólin hjá okkur systrum
var síðan að fá að opna jólagjaf-
irnar frá Linda og fjölskyldu, en í
þeim leyndust yfirleitt spennandi
leikföng og hlutir frá Ameríku
sem fengust ekki á Íslandi á þeim
tíma.
Líf Linda var samt ekki bara
ein falleg ævintýrasaga. Þar
skiptust á skin og skúrir og oft
þurfti hann að takast á við sorg
og erfiðleika. Hann missti móður
sína aðeins eins árs gamall og
föður sinn rúmlega tvítugur. Það
var honum mikið áfall en góðir
fósturforeldrar voru þá til staðar
og studdu hann. Á besta aldri
missti hann svo hana Krissý, eig-
inkonu sína. Í veikindum og við
fráfall hennar kom best í ljós hve
sterkur, ábyrgur og duglegur
Lindi var. Það var síðan mikil
gæfa fyrir hann að eignast ynd-
islegan lífsförunaut í henni Ing-
unni.
Lindi gat galdrað víðar en í
fjölskylduboðum. Hann gat töfr-
að fram borð á yfirfullum veit-
ingastað og einfaldlega reddað
flestu sem þörf var á. Þess nutu
ættingjar og vinir. Það munar
miklu um menn eins og Linda.
Við systurnar sendum ykkur,
elsku Ingunn, Tína, Gulli og
Gummi, okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Þórdís, Hildur og Vala.
Við sáum Linda fyrst fyrir all-
mörgum árum, þegar dóttir hans
og sonur okkar höfðu fellt hugi
saman.
Hann birtist okkur sem heims-
maður sem í flest heimshorn
hafði ratað og við hin ýmsu verk-
efni sýslað um ævina. Flogið
hjálparflug í Biafrastríðinu, siglt
á skútu um heimsins höf, flug-
stjóri um árabil hjá Flugleiðum,
skipulagt fyrir vini og kunningja
ýmiss konar athafnir og ferðalög,
en þó fyrst og fremst verið fjöl-
skyldumaður.
Við nánari kynni fundum við
hvað þessi stóri maður hafði líka
stórt hjarta. Hann umvafði okkur
og okkar fólk hvenær sem við
hittumst. Var í senn hlýr, sjarm-
erandi og skemmtilegur. Fyrir
allt þetta þökkum við, en þó mest
fyrir yndislega tengdadóttur og
barnabörn.
Megi góður guð styrkja Ing-
unni og öll börnin við fráfall höfð-
ingjans, Linda.
Sigríður og Sigurður G.
Thoroddsen.
Það var eins og lækkað hefði til
lofts í stofunni okkar þegar Lindi
stóð inni á gólfi á gamlárskvöld,
klæddur skósíðum frakka með
kósakkahúfu á höfði, brosmildur
og glaðsinna. Kynntur til sögunn-
ar sem kærasti Ingunnar. Þá
hófst vinátta.
Erlendur var ekki einhamur.
Ef hlé varð á föstu starfi hans hjá
Flugleiðum var hann óðar kom-
inn utan; til Solomoneyja, Vene-
súela eða Timbúktú að fljúga fyr-
ir þarlenda. En þegar aldri var
náð í fluginu hætti hann því á
augabragði og sneri sér að öðru.
Meðal áhugmála siglingafræð-
ingsins voru auðvitað siglingar og
átti hann bæði hlut í seglfleyi hér
heima og öldufáki suður við
Adríahaf sem ber nafnið Perla.
Meðal margra ógleymanlegra
ferðalaga með Linda og Ingunni
var einmitt sigling um Adríahafið
á Perlunni. Lindi sigldi og stýrði
okkur í áhöfninni af festu og
lagni, en þó fannst mér að einn
þátt skorti en það var að bakka
bátnum. Taldi ég ástæðuna vera
að enginn mun bakkgír á flugvél-
um, en líklegri þá lyndiseinkunn
Linda, að bakka bara alls ekki.
Í lok þessarar ferðar bar okk-
ur að ókunnri strönd. Þar unnu
menn að húsbyggingu og skipti
engum togum að Lindi var óðar
kominn upp í rjáfur með verk-
stjóranum og áður en hendi væri
veifað búinn að gera munnlegt
samkomulag um kaup á íbúð í
húsinu.
Þetta var upphaf mikils ævin-
týris sem stendur enn, því við,
ásamt nokkrum vinahjónum
gengum inn í þessi kaup með
Linda og Ingunni og höfum notið
þar margra dýrðarstunda.
Lindi var auðvitað drifkraftur-
inn í þessu verkefni og óstöðv-
andi í að leysa verk og vanda sem
upp hefur sprottið, enda svo þol-
góður og lausnamiðaður að engan
þekkjum við hans jafningja á því
sviði.
Við þykjumst mæla fyrir munn
félaganna í Sukosan-félaginu er
við þökkum Linda eljuna, ósér-
hlífnina og áhugann sem hefur
leitt þetta sameiginlega ævintýr.
Þá hugsum við með þakklæti
til ástríkis Linda við Ingunni,
börn hennar og barnabörn sem
Lindi hefur tekið með sömu um-
hyggju og elskusemi og sín eigin.
Við þökkum Erlendi
Guðmundssyni samferðina og
vottum Ingunni, börnum þeirra
og öllum aðstandendum innilega
samúð.
Guðjón og Ingibjörg.
Erlendur Guðmundsson,
Lindi, hefur hvatt í hinsta sinn.
Undirritaður man eftir Linda frá
æskuárunum í Hafnarfirði. Á efri
árum lágu leiðir okkar aftur sam-
an þegar við, ásamt sameiginleg-
um vinum, hófum að rækta
áhugamál okkar um skútusigl-
ingar.
Fórum við m.a. á 42 feta, átta
manna skútu í siglingu við Tyrk-
landsstrendur.
Við slíkar aðstæður kynnast
menn vel. Lindi og undirritaður
vorum „hásetar á framdekki“,
engir sérstakir sérfræðingar i
seglum, vélum eða slíku, en
reyndum að jafna stöðuna með
frammistöðu á öðrum sviðum, svo
sem með skýrum viðskiptaað-
ferðum í þessu landi prúttsins,
eða þá hljómleik. Notuðumst við
gjarnan við Hafnarfjarðarhum-
örinn þegar við átti. Seinna
keypti þessi hópur sér 28 feta, 27
ára gamla danska skútu,
„Míluna“, sem við höfum gert út
frá Snarfarahöfn.
Á þeim báti höfum við átt sam-
an margar góðar stundir úti á sjó.
Einu sinni sigldum við inn á
Reykjavíkurhöfn, lögðum þar við
bryggju, og fórum á kaffihús, og
að því loknu sigldum við svo til
baka upp í Snarfarahöfn. Það eru
margar leiðir á kaffihúsin.
Lindi var hornsteinn í þessum
hópi, framkvæmdaglaður, út-
sjónarsamur og jákvæður.
Nú er þessi ágæti félagi horf-
inn okkur. Blessuð sé minning
Erlendar Guðmundssonar. Andi
hans mun svífa yfir okkar skútu-
hópi í framtíðinni. Við sendum
aðstandendum innilegar samúð-
arkveðjur.
Fyrir hönd Mílufélaga,
Dýri.
Eftir dásamlega ferð í Fjörður
í lok júlí í sumar barst sú harma-
fregn að Erlendur Guðmunds-
son, góður vinur og fararstjóri lít-
ils vinahóps sem hafði ferðast um
Ísland í fjöldamörg ár, væri al-
varlega veikur.
Nokkrum vikum síðar var
hann allur. Minningarnar hrann-
ast upp enda vináttan orðin löng,
næstum hálf öld. Myndir frá ótal
ferðalögum og matarboðum fylla
albúm, en ekki síður huga og
hjarta.
Það var alltaf ævintýraljómi
og gleði í kringum Linda og þeg-
ar hann og Kristín Gunnlaugs-
dóttir, æskuvinkona mín, fóru að
draga sig saman var Lindi orðinn
flugmaður og hafði þá þegar flog-
ið víða um heiminn og kynnst
ólíkum menningarheimum sem
voru manni sjálfum jafn fjarlægir
og sjálft tunglið.
Ungi flugmaðurinn var forsjáll
og framtakssamur og hafði byggt
sér einbýlishús í Garðabæ sem
var nú ekki algengt á þeim árum.
Þau Krissý kynntust í fluginu og
eins og í ævintýrunum bar hann
brúði sína stoltur yfir þröskuld
síns nýbyggða húss. Við vinkon-
urnar vorum með stjörnur í aug-
unum og héldum að svona at-
burðir ættu sér bara stað í Holly-
wood-myndum. Þau Krissý og
Lindi eignuðust þrjú mannvæn-
leg börn, Kristínu Völu og tví-
burana Gunnlaug og Guðmund
og þó að nóg væri að gera á stóru
heimili með þrjú lítil börn var
alltaf tími til að hafa það
skemmtilegt.
Hittast og borða saman spenn-
andi mat með erlendum kryddum
og síðan var stofuteppinu rúllað
upp og danstónlist sett á fóninn.
Það var ekki algengt á þeim
tíma að feður tækju fullan þátt í
heimilisstörfunum eins og Lindi
gerði, þrífa húsið, elda mat og
sinna smábörnunum. Mér er það
minnisstætt þegar þau Krissý
heimsóttu mig og fjölskyldu mína
í sumarbústað norður í land með
Tínu fimm ára og tvíburana enn
með bleyjur að Lindi var ótrú-
lega snöggur og útsjónarsamur
við að skipta á tvíburunum, nán-
ast báðum í einu.
Ég reyndi svo þessi handtök á
Fróða, stráknum mínum sem var
jafngamall tvíburunum, en ein-
hvern veginn náði ég aldrei
Lindatækninni.
Eftir að Krissý okkar féll svo
frá í blóma lífsins voru Lindi, fjöl-
skylda þeirra og vinir harmi sleg-
in, en örlagadísirnar sáu til þess
að Lindi kynnast síðar annarri
frábærri konu, Ingunni Stefáns-
dóttur, sem hann kvæntist. Hún
hafði líka misst sinn ástkæra
maka og þau Lindi hafa verið
samhent um það að lifa í góðu
hjónabandi og njóta þess tíma
sem okkur er gefinn.
Lindi var því mikill gæfumað-
ur og fæddur foringi, enda alltaf
kallaður kafteinn Lindi í okkar
ferðahópi.
Við Gísli þökkum honum sam-
fylgdina og gleðistundirnar og
samhryggjumst Ingunni, börn-
um þeirra beggja og barnabörn-
um.
Megi minningin um góðan
dreng lifa.
Edda Þórarinsdóttir
og Gísli Gestsson.
Erlendur
Guðmundsson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru
vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi lið-
ur, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá
inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu
ekki lengri en 3.000 slög. Ekki
er unnt að senda lengri grein.
Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Minningargreinar