Morgunblaðið - 13.12.2017, Qupperneq 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. DESEMBER 2017
Á litlum skóm ég
læðist inn
og leita að þér,
afi minn.
Ég vildi að þú værir hér
Og vært þú kúrðir hjá mér.
Ég veit að þú hjá englum ert
og ekkert getur að því gert.
Í anda ert mér alltaf hjá
og ekki ferð mér frá.
Ég veit þú lýsir mína leið
svo leiðin verði björt og greið.
Á sorgarstund í sérhvert sinn
ég strauminn frá þér finn.
Ég Guð nú bið að gæta þín
og græða djúpu sárin mín.
Í bæn ég bið þig sofa rótt
og býð þér góða nótt.
(SPÞ)
Þín afastelpa,
Emelía Rún.
Elsku besti afi minn. Takk
fyrir að koma alltaf og horfa á
mig spila fótbolta, spila á tón-
leikum og taka mig svona oft
með til Flórída. Þú varst alltaf
svo góður við mig. Núna þarf ég
að finna annan til að spila skák
við. Og við ætluðum saman í
Reykjavíkurmaraþonið, en ég
hleyp fyrir þig og veit að þú
verður með mér.
Takk fyrir allt, elsku afi minn.
Þú passar Perlu og Arnar fyrir
mig. Ég passa ömmu. Elska þig.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þinn,
Andrés.
Það er með sorg og söknuði
sem ég minnist vinar míns
Andrésar K. Hjaltasonar. Sam-
starf okkar hófst innan Kiwanis-
hreyfingarinnar á sumarhátíð að
Álfaskeiði þar sem hann bað
mig að koma með sér í svæðis-
stjórn þar sem hann var að taka
við sem svæðisstjóri í Ægis-
svæði og síðan þróaðist sam-
starfið. Síðar er hann var að
undirbúa starf sitt sem umdæm-
isstjóri Kiwanisumdæmisins Ís-
land-Færeyjar bað hann mig að
vera umdæmisritari í stjórn
sinni en svo varð ekki þar sem
ég var síðan beðinn að verða
kjörumdæmisstjóri með Andrési
og þar hófst tímabil náins sam-
starfs og mikillar vináttu. Í
starfi sínu innan Kiwanis nýttist
vel reynsla hans úr daglegu
starfi sem stjórnandi og að hafa
við hlið sér sína góðu konu, Jó-
hönnu, sem hann kallaði ritara
sinn innan Kiwanis, sem studdi
hann með ráðum og dáð.
Andrés hafði lag á að fá menn
til liðs við sig og til að ná sam-
fellu í starfið og unnum við
Andrés stefnumótun til lengri
tíma með Guðmundi Baldurs-
syni, þá sem fráfarandi umdæm-
isstjóra. Síðan þróaðist það
áfram með Matthíasi Péturssyni
og Óskari Guðjónssyni. Við köll-
uðum okkur skuggaráðuneytið
og hittumst árlega með mökum
okkar í mat til skiptis hvert hjá
öðru. Þannig varð til vinátta
sem náði einnig til maka.
Andrés var kallaður til fleiri
Andrés Kristinn
Hjaltason
✝ Andrés Krist-inn Hjaltason
fæddist 27. desem-
ber 1955. Hann
varð bráðkvaddur
21. nóvember 2017.
Útför Andrésar
fór fram 12. desem-
ber 2017.
verka innan Kiwan-
is. Hann var í
framboði til Evr-
ópuforseta og mun-
aði litlu að hann
næði kjöri. Hann
stýrði fræðslumál-
um hreyfingarinnar
um árabil og nú
síðustu ár var hann
forseti Trygginga-
sjóðs Kiwanis. Alla
sína tíð innan Kiw-
anis var hann einn af máttar-
stólpum síns klúbbs, Keilis í
Reykjanesbæ, og ekki síður
Kiwanishreyfingarinnar.
Við hjónin minnumst fjölda
samverustunda, eins og ferðar
til Póllands 2007 vegna Evrópu-
þings þar sem hans góðu for-
eldrar voru með í för, ferðar
sama ár til San Antonio í Texas
á heimsþing Kiwanis og svo
2008 til Orlando í Florida á
heimsþing Kiwanis og í fram-
haldi dvöldum við í sumarhúsum
og áttum ásamt fjölskyldum þar
góðan tíma og fórum saman
m.a. í Disney world. Þar nutu
börnin sín og ekki síður börnin í
okkur fullorðnu. Telma dóttir
okkar minnist með hlýhug
góðra samskipta þar.
Með Andrési er genginn einn
af öflugustu félögum Kiwanis-
hreyfingarinnar á Íslandi og er
hans sárt saknað og er hugur
okkar hjá fjölskyldu Andrésar.
Harmur og söknuður er sár-
astur hjá Jóhönnu hans góðu
konu, börnum, tengdabörnum,
barnabörnum og foreldrum og
vottum við þeim okkar dýpstu
samúð um leið og við þökkum
vináttuna, hafðu þökk fyrir allt
og allt. Blessuð sé minning
Andrésar K. Hjaltasonar.
Gylfi og Nína.
Vinur minn Andrés!
Þeir eru nú liðnir nokkrir
áratugirnir síðan við Andrés
kynntumst fyrst.
Ég var þá farinn að vinna
fyrir Hjalta, pabba Andrésar,
og eitt sinn kom Andrés með
honum á stofuna til mín í
Hafnarfirði. Ég verð að játa að
ekki leist mér vel á Andrés við
þessi fyrstu kynni. Mér fannst
hann sýna kuldalegt og hrana-
legt viðmót.
Ég og Hjalti höfðum fram að
þessu átt farsæl og ánægjuleg
samskipti sem smám saman
þróuðust upp í vináttu. Hjalti er
með vandaðri og traustari
mönnum sem ég hef kynnst.
Hjalti trúði mér eitt sinn fyr-
ir að hann hefði áhyggjur af að
Andrés virtist ekki hafa áhuga á
rekstrinum sem hann var með,
þ.e. verktakafyrirtækinu Hjalti
Guðmundsson. Við urðum svo
sammála um að Andrés þyrfti
meiri tíma til að velta hlutunum
fyrir sér og hann að treysta
Andrési fyrir meiru.
Þau urðu ekki mörg árin sem
síðan liðu áður en Andrés var
búinn að taka daglegan rekstur
fyrirtækisins að mestu leyti yfir.
Þar með hófust samskipti okkar
Andrésar fyrir alvöru sem fljót-
lega þróuðust upp í einstaka
vináttu. Þegar Jóhanna fór svo
að vinna á skrifstofu fyrir-
tækisins varð fljótlega til sér-
stakt vináttusamband okkar
þriggja.
Í mörg ár annaðist ég verk-
þjónustu fyrir fyrirtæki þeirra
feðga. Á þessum árum var feng-
ist við ýmislegt. Ekkert verk
var svo stórt að ekki væri í lagi
að bjóða í það og mörg voru
verkin sem náðust, stór og smá,
sem fyrirtækið skilaði síðan af
sér með sóma.
Það skal fúslega játað að
þetta kuldalega og hranalega
viðmót sem mér fannst Andrés
sýna mér í okkar fyrstu kynn-
um hvarf um leið og ég fór að
kynnast honum. Fyrir innan
þennan skráp var ljúfur og til-
finningaríkur maður sem ég met
mikils að hafa fengið að kynnast
og átt að einstökum vini.
Við Hjördís eigum ógleyman-
legar minningar um samskiptin
sem við áttum við Andrés og Jó-
hönnu dagana fyrir andlátið.
Jóhanna og fjölskylda hennar
eiga okkar Hjördísar dýpstu
samúð.
Kristján Stefánsson.
Hinsta kveðja
frá Einherjum
Þegar okkur barst andláts-
fregn félaga okkar og samherja,
Andrésar Kristins Hjaltasonar,
kom hún mjög á óvart. Við viss-
um að hann hafði lengi átt við
erfið veikindi að stríða, en að
kallið kæmi jafn skyndilega og
raun bar vitni, óraði engan fyrir.
Frammi fyrir þessum veruleika
staldrar maður nú við og setur
hljóðan.
Kiwanisumdæmið Ísland-
Færeyjar sér á bak einstökum
félaga. Andrés gekk í Keili í
Keflavík 1991 og gegndi þar
flestum embættum af alúð og
atorku. Forseti var hann 1996-
97, svæðisstjóri Ægissvæðis
1999-2000, sat í K-dagsnefnd og
var formaður fræðslunefndar og
Tryggingasjóðs. Umdæmisstjóri
var Andri 2006-07. Í lok um-
dæmisstjórnartíðar hans sæmdi
Keilir hann Hixon-orðunni, einni
æðstu heiðursviðurkenningu
Kiwanishreyfingarinnar.
Andri var Kiwanisfélagi eins
og við viljum hafa þá. Ástríðu-
fullur athafnamaður með stórt
Kiwanishjarta, sem sló takt með
hugsjónum hreyfingarinnar,
ætíð öflugur og ósérhlífinn í
Kiwanisstarfi sínu fyrir klúbb og
hreyfingu. Hann var fylginn sér
og gaf sig allan í verkefni líðandi
stundar, framsýnn og alltaf boð-
inn og búinn til að veita góð ráð
eða hjálparhönd. Andri var far-
sæll umdæmisstjóri og ávann
sér mikla virðingu jafnt innan-
lands sem utan. Ótímabært frá-
fall hans er harmað af Kiwanis-
vinum og velunnurum um allan
heim.
Ég, þá í Kiwanisklúbbnum
Brú á Keflavíkurflugvelli, kynnt-
ist Andra fyrst í gegnum starf
hans í Keili. Enn nánar kynnt-
umst við þó eftir að Andri bað
mig að verða umdæmisritari í
umdæmisstjóratíð sinni. Vitandi
hvern mann Andri hafði að
geyma var það heiður að fá að
vinna með og læra af honum. Í
tvö eftirminnileg ár störfuðum
við náið sama og þroskuðum
jafnframt trúnað, samkennd og
vinatengsl okkar sem efldust
jafnt og þétt. Við vissum alltaf
hvor af öðrum og ræddum oft
Kiwanismálin í hreinskilni og af
ástríðu. Margar ómetanlegar
ánægjustundir áttum við og með
mökum okkar innanlands og
utan.
Andri var mikill fjölskyldu-
maður og leið hvergi betur en í
faðmi hennar. Hann og Hanna
voru ótrúlega náin og samhent
og styrktu hvort annað í lífi og
starfi. Fyrir mér voru þau sem
eitt og ekki af engu að ég nefndi
þau „Handra“. Andri var gleði-
maður og naut líðandi stundar.
Ég mun ævinlega sakna háværs,
kitlandi og hvells hláturs hans,
sem var jafnan til marks um að
hann væri á staðnum og það
væri gaman! Sömuleiðis mun ég
sakna þess hvernig hann batt
oft enda á erfiða orðræðu með
fullyrðingunni um að „svona
væri þetta bara“ og þar með var
málið útrætt.
Einherjar, félagsskapur fyrr-
verandi umdæmisstjóra Kiwan-
ishreyfingarinnar, kveðja góðan
félaga. Hann hefur háð sína síð-
ustu orrustu á Vígríðarvöllum
og gleðst ei lengur saman með
oss í Valhöllu! Skarð er fyrir
skildi, en eftir lifir minningin um
góðan dreng, kæran vin og um
það sem var og hefði getað
orðið.
Einherjar færa Hönnu, fjöl-
skyldu Andra, ástvinum hans og
Keilisfélögum hugheilar og inni-
legar samúðarkveðjur. Blessuð
sé minning hans.
Fyrir hönd Einherja,
Óskar Guðjónsson, goði.
Það er erfitt að ímynda sér
hvernig lífið verður án Andra.
Við höfum verið hluti af tilveru
hvor annars frá því að ég man
fyrst eftir mér. Á milli okkar
myndaðist sterkur strengur
sem var órjúfanlegur og finnst
mér hann toga í þennan streng í
dag því minningarnar um góðan
dreng og minn besta vin hrann-
ast upp. Við vorum saman í
barnaskóla og gagnfræðaskóla í
Keflavík. Ég man eftir góðum
tímum saman í skólaferðalög-
um, pókerspilakvöldum, ball-
ferðum og fleiri skemmtilegum
samverustundum. Það var
stundum langt á milli okkar og
við hittumst ekki í langan tíma
en strengurinn slitnaði aldrei.
Þegar við vorum orðnir ráðsett-
ir menn með börn og buru tog-
aði strengurinn okkur aftur
þéttar saman. Hann var alltaf
tilbúinn að leggja fram hjálp-
arhönd og aðstoðaði okkur við
ýmis verk og nú síðast að
steypa upp fyrir mig núverandi
heimili. Við eignuðumst sumar-
bústaði hlið við hlið í Hraun-
borgum þar sem við áttum
margar góðar stundir saman en
virtum þó þörf á ró og næði
hvor annars í sveitinni. Við
byggðum bústaðina frá grunni
og fórum við saman að kaupa
rotþrær. Ég kom minni fljótlega
niður en þú varst mikið upptek-
inn við önnur verk á þeim tíma.
Rotþróin þín fór á flakk í miklu
óveðri sem gekk yfir sveitina og
höfðum við gaman af að segja
frá að þetta væri ansi félagslynd
rotþró því hún væri búin að
kíkja í heimsókn til næstu ná-
granna. Rotþróin endaði þó á
réttum stað og þjónar nú sínu
hlutverki fyrir glæsilegan bú-
stað sem fjölskyldan hefur
byggt saman.
Undanfarin ár hefur aldrei
verið langt á milli okkar. Við er-
um búnir að vera saman í Kiw-
anis í 25 ár þar sem þú hefur
staðið þig með mikilli prýði og
sinnt öllum æðstu embættum
hreyfingarinnar í umdæmi okk-
ar og þú varst næstum því orð-
inn Evrópuforseti. Ég minnist
skemmtilegra veiðiferða þar
sem þú varst stoltur af flugum
sem þú varst að hnýta sjálfur.
Síðasta veiðiferðin okkar saman
var núna um miðjan október
þar sem við vorum við veiðar í
Eldvatni með Kiwanisfélögum
okkar í Keili. Þótt þú gerðir
ekki mikið úr því mátti sjá að
þrek þitt var minna en áður en
þú varst jafnkátur og -hress og
hafðir meiri áhyggjur af heilsu
annarra en þinni. Þú varst í
raun alltaf að hugsa um heilsu
annarra og hamingju. Hér áður
fyrr varstu íklæddur smá
brynju sem ekki allir komust í
gegnum en með tímanum varð
þessi brynja mjög þunn og flest-
ir komust í gegnum og komust
þar að mjög góðri og tilfinn-
ingaríkri sál.
Fjölskylda þín hefur þurft að
glíma við miklar sorgir og erfiða
tíma en þið Hanna hafið haldið
ótrúlega vel og blíðlega utan um
hópinn ykkar. Hanna var stoð
þín og stytta í öllu sem þú tókst
þér fyrir hendur, bæði við at-
vinnu og félagsstörf. Hún var
einnig þinn besti vinur.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og verið
stoltur af því að kalla þig þig
minn besta vin. Hvíl þú í friði,
minn kæri vinur.
Ég votta Hönnu og börnum
ásamt fjölskyldu mína dýpstu
samúð og vona að æðri máttur
styrki ykkur á erfiðum tímum.
Björn Herbert
Guðbjörnsson.
Mig langar að minnsta félaga
míns með nokkrum orðum.
Leiðir okkar Andrésar lágu
saman þegar ég gekk til liðs við
Kiwanishreyfinguna árið 1994.
Það fór ekkert á milli mála strax
við fyrstu kynni að Andrés var
ekki bara stór á velli, hann var
miklu stærri í andanum. Það
hafa fáar ákvarðanir verið tekn-
ar í okkar ágæta klúbb án þess
að Andrés hefði eitthvað um það
að segja, við leituðum mikið til
hans til að fá ráðleggingar.
Andrés hefur verið einn af okk-
ar öflugustu leiðtogum, hann
hefur haft gott lag á því að
stjórna og treysta öðrum til að
framkvæma, góðir leiðtogar
leggja meginlínur, eru til staðar
og ráðgjafar. Andrés hefur
gegnt fjölmörgum embættum
innan okkar ágætu hreyfingar,
verið forseti, svæðisstjóri, um-
dæmisstjóri, formaður fræðslu-
nefndar umdæmisins, formaður
tryggingasjóðs undanfarin ár og
svo mætti lengi telja.
Þannig fór að þegar Andrés
var kosinn til að gegna æðstu
stöðu í Kiwanisumdæminu okk-
ar, Ísland-Færeyjar, starfsárið
2006-2007, fór hann á leit við
mig að ég tæki að mér að vera
umdæmisféhirðir, sem ég gerði.
Þá kynntist ég hversu góður
hann var í mannlegum sam-
skiptum. Við fyrstu kynni voru
margir hálfsmeykir við þennan
stóra og oft hrjúfa mann, það
breyttist yfirleitt mjög fljótt hjá
flestum. Hann naut mikils
trausts hjá Kiwanisfólki.
Þegar maður lítur til baka og
fer yfir farinn veg, þá er þessi
frasi það fyrsta sem manni dett-
ur í hug: „þetta er bara svona“
eða „þetta er bara svoleiðis“. Þá
fékk maður greiningu umbúða-
laust og vandamálið skýrt út.
Stundum voru ekki allir sáttir í
fyrstu, en yfirleitt þá var „þetta
bara svona“, hægt að fara í
verkefnið og afgreiða.
Það er mikill missir fyrir
Kiwanisklúbb þegar félagi fellur
frá, á þremur árum hafa fimm
félagar okkar fallið frá, tveir
aðrir sem dóu stuttu eftir að
þeir hættu í klúbbnum. Er
nokkuð viss um að þeir félagar
mæta á fundi og láta ljós sitt
skína á nýjum stað.
Ég vil þakka fyrir að hafa
fengið að kynnast og fá að vera
samferðamaður Andrésar Kr.
Hjaltasonar þessi 23 ár sem við
höfum gengið saman í gegnum
Kiwanisstarfið.
Held að það eigi hvergi betur
við en í þessu tilfelli að segja að
Andrés hafi átt hauk í horni sem
hefur verið honum stoð og stytta
í gegnum allt hans starf, það er
hún Hanna okkar, eða eins og
við félagarnir kölluðum hana oft
í gríni „Einkaritarann“.
Ég vil votta Jóhönnu og allri
fjölskyldunni innilega samúð,
megi góðir vættir hjálpa þeim á
þessu erfiðu tímum.
Arnar Ingólfsson.
Hann var hár maður á velli,
talaði hátt og skýrt, hló hátt og
innilega og þegar maður hitti
hann faðmaði hann mann fast og
innilega. Þetta er hann Andri
sem ég kynntist þegar við vor-
um í barnaskóla, við vorum
jafnaldrar og skólasystkin. Síð-
an kynntist ég honum örlítið
betur þegar litlu systur okkar
fæddust 3. janúar 1972, þær
Steinþóra Eir og Bryndís María
og ennþá betur þegar systkini
okkar þau Brynja og Leifur
fóru að vera saman, þá fékk ég
að kynnast fjölskyldunni allri og
eignaðist stóran vinahóp, fann
strax að þau systkin höfðu öll að
geyma þá hlýju og góðvild sem
þau höfðu fengið í uppeldi hjá
foreldrum sínum, þeim Erlu og
Hjalta sem syrgja nú frumburð
sinn.
Ég fann strax að Andri var
tryggur og góður vinur, vinur
sem ég var ekki að heimsækja
heldur þegar ég hitti hann þá
áttum við oft góð og djúp sam-
töl.
Mér er sérstaklega í minni
samtalið sem við áttum þegar
hann var að selja jólatré fyrir
Kiwanis á síðasta ári, þá rædd-
um við saman um lífið og til-
veruna, gleðina og sorgina í líf-
inu, samtal eins og tveir
lífsreyndir spekingar, niður-
staða þessa samræðna var að
þegar upp er staðið þá eigum
við bara núið og að og hinn eini
sanni fjársjóður lífsins væri fjöl-
skyldan okkar. Eftir þetta góða
samtal þá keypti ég jólatré og
fór heim full af kærleika og
þakklæti fyrir fjársjóðinn minn.
Og þegar við hittumst í stórri
stofnun hér í bæ, þar sem Andri
var að fara á fund hárra herra,
snéri sér við í dyrunum þegar
hann sá mig og sagði við fund-
armenn „þessari konu verð ég
að heilsa“ þá fékk ég þetta hlýja
og góða faðmlag frá honum.
Við vorum að ræða saman
nokkrar skólasystur sem hittast
einu sinni í viku í gönguhópi, að
það væru þrír skólabræður sem
væru alltaf svo hlýir og inni-
legar þegar við hittum þá og
þeirra á meðal væri Andri.
Andri varð þeirrar gæfu að
aðnjótandi að kynnast hennar
Hönnu sinni, sínum besta vini
en saman gengu þau í gegnum
súrt og sætt, eignuðust saman
börn og misstu einnig.
Þegar maður fæðist er eng-
inn sem lofar manni því að það
sé alltaf gaman, það skiptast á
skin og skúrir en spurningin er
hvernig maður tekur á þeim
verkefnum sem maður fær,
elsku Hanna, Erla María, Lauf-
ey Ósk, Einar Örn, barnabörn
og tengdabörn, ég bið góðan
Guð að leiða ykkur í gegnum
þetta stóra verkefni sem sorgin
er því fallinn er frá góður mað-
ur og manni finnst að lífið verði
fátækara eftir en einnig ríkara
af góðum minningum um góðan
og tryggan mann sem Andri
var. Elsku Erla og Hjalti,
Brynja, Gummi, Steinþóra og
fjölskyldur, Guð gefi ykkur öll-
um trú, von og kærleika í sorg-
inni.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Oddný Guðbjörg Leifsdóttir.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017