Morgunblaðið - 22.02.2018, Blaðsíða 78

78 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. FEBRÚAR 2018
✝ Kristín fæddistá Máná í
Úlfsdölum 17. októ-
ber 1919. Hún lést á
dvalarheimilinu
Sunnuhlíð 12. febr-
úar 2018.
Foreldrar Krist-
ínar voru Aðal-
heiður Þorsteins-
dóttir, f. 15.9. 1873,
d. 30.12. 1957, og
Aðalbjörn Björns-
son, f. 22.1. 1876, d. 14.12. 1961.
Kristín var yngst átta systkina
en þau voru: Jóna, Guðbjörg
Kristín, Björn Jóhann, Guðrún,
Þorsteinn Zophanías, Sigríður og
Guðný Sigríður. Þau eru öll látin.
Kristín giftist Þorsteini Guðna
Einarssyni frá Ólafsfirði, sjó-
manni og verkamanni, f. 3.5.
1908, d. 27.7. 1987. Þau áttu þrjá
syni: 1) Jón f. 10.6. 1940, d. 20.5.
2010, Björn, f. 19.2. 1943, d. 14.4.
2013, eftirlifandi maki er Erla
Sigurlaug Indriðadóttir, og Ey-
þór, f. 12.10. 1946.
Börn Jóns eru: Gunnar Þór,
Anna Kristín, Sól-
rún Helga og Mar-
grét Hjördís. Móðir
Elín Gunnur Birgis-
dóttir. Sumarliði,
móðir Arndís Sum-
arliðadóttir, Að-
alheiður Íris (látin),
móðir Kolbrún
Ámundadóttir.
Börn Björns eru:
Indriði og Kristín,
móðir Erla Sig-
urlaug Indriðadóttir.
Sonur Eyþórs er Anton Páll,
móðir Karolína Sigurjónsdóttir.
Langömmubörnin eru 26 og
eitt langalangömmubarn.
Kristín fluttist ung til
Siglufjarðar og þau Þorsteinn
bjuggu mestallan sinn búskap á
Siglufirði. Kristín vann til fjölda
ára við fiskvinnslu á Siglufirði,
allt til loka ársins 1991.
Hún fluttist til Kópavogs árið
1992.
Kristín verður jarðsungin frá
Kópavogskirkju í dag, 22. febr-
úar 2018, klukkan 13.
Elsku amma mín, nú ertu farin
í sumarlandið að hvíla þig.
Ég á eftir að sakna þín og er
sorgmædd yfir að fá ekki að sjá
þig aftur með hlýja geislandi
brosið þitt og fá ekki að faðma
þig að mér. En á sama tíma er ég
sátt og glöð fyrir þína hönd að þú
hafir fengið langþráða hvíld. Þú
sagðir oft síðustu tvö árin að það
væri óþarfi að vera að teygja
þetta líf svona þar sem þú værir
orðin svo gömul og mikill „ræfill“
eins og þú orðaðir það, hálf
heyrnarlaus og búin að missa
mikið bæði minni, sjón og lúin,
enda má maður nú vera farinn að
gefa aðeins eftir 98 ára.
Það var mikið ólán þegar þú
slasaðir þig rétt fyrir jól og
þurftir að gangast undir aðgerð
og svæfingu og ekki höfðu marg-
ir trú á að þú hefðir það af en þú
varst ekki lengi að rísa á fætur
og fara að storma um gangana á
Sunnuhlíð eins og kraftar þínir
leyfðu og komst öllum á óvart.
En svo kom flensan og hafði yf-
irhöndina, enda ekki mikið mót-
stöðuafl eftir í þínum aldna og
lúna líkama, elsku amma mín.
Mig langar að þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar á síðustu
áratugum og að þú varst alltaf til
staðar fyrir mig og okkur barna-
börnin þín og langömmubörnin
sem voru öll sem eitt þér svo kær
og þú gerðir aldrei upp á milli.
Meira gæðablóð og óeigin-
gjarnari manneskju hef ég aldrei
hitt og það eru ekki margir sem
fara í skóna þína hvað það
varðar.
Þú varst líka svo mikill jaxl í
vinnu bæði innan og utan heim-
ilisins og áttir þinn eigin verkfæ-
ralager með sög og öllu, þar sem
þú gerðir alltaf allt sjálf sem
þurfti að gera.
Það er okkur öllum hulin ráð-
gáta hvernig þú náðir eitt sinn að
klifra upp í langa mjóa gluggann
í Vogatungunni (tæpir tveir
metrar upp) og skríða inn um
hann þegar þú í eitt af mörgum
skiptum læstir þig úti, þá orðin
90 ára! Þú kunnir sko að bjarga
þér, amma mín. Þú varst alltaf
með hlaðborð af mat og bakkelsi
handa okkur og elskaðir að veita
og gefa en gerðir allt of lítið fyrir
sjálfa þig, hundskammaðir okkur
þegar við vorum að gefa þér ein-
hverjar gjafir og sagðir „þið eigið
ekki að vera að eyða svona pen-
ingum í mig“. Og þegar þú varst
orðin gömul og lúin en bjóst
ennþá heima kom ég stundum
með mat sem ég hafði eldað
handa þér og borðaði með þér.
Þá skammaðirðu mig fyrir að
bera svona mat inn í húsið, eins
og þú orðaðir það. En alltaf svo
þakklát og naust þess að láta
eitthvað stjana smá við þig þó
þér þætti það erfitt, svo sjálfstæð
alltaf. Þegar ég var í grunnskóla
kom ég svo oft til þín með lær-
dóminn og þú hjálpaðir mér,
hlýddir mér yfir og hvattir mig,
takk fyrir það. Og alltaf áttirðu
kex og kökur. Fíkjukexið þitt var
í miklu uppáhaldi hjá mér. Þegar
við vorum orðin unglingar og far-
in að fikta við að reykja áttirðu
það til að gauka að okkur smá
aur og þá sagðirðu oft: „Og verið
þið svo ekki að sleikja þessar síg-
arettur!“ Snillingur, amma.
Þú varst alla tíð stök bindind-
ismanneskja og mikil skíðakona
þegar þú varst ung og hugsaðir
svo vel um heilsuna alla tíð og
hraust eftir því.
Ég vil þakka starfsfólki
Sunnuhlíðar fyrir að hugsa svo
vel um þig.
Elska þig, amma mín, hvíldu í
friði.
Þín
Sólrún.
Kristín Marsibil
Aðalbjörnsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku besta amma mín.
Ég þakka mikið fyrir ár-
in þín. Þú varst mér alltaf
svo kær. Þegar þú birtist
mér sem ferskur blær í
minningum mínum ég hlæ.
Man þær góðu stundir er
við spiluðum og borðuðum
kökur eða sátum saman og
þú sagðir mér sögur.
Þó þú sért farin þá veit
ég að í minningum mínum
þú lifir, þann síðasta dag
sem ég kvaddi þig þá bað
ég Guð að geyma þig og
finn hann hefur hlustað,
tekið á móti þér og gefið
þér frið.
Hvíldu í friði, elsku
langamma
Kveðja,
Jón Ragnar og
Davíð Sigurðssynir.
FALLEGIR LEGSTEINAR
Í FEBRÚAR
af öllum legsteinum
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Afsláttur
Faðir, tengda-
faðir og afi er fall-
inn frá. Margar eru
minningarnar sem
ég á um föður minn
Bestu stundirnar með pabba
voru veiðiferðir þar sem við stóð-
um steinsnar hvor frá hvorum
úti í guðsgrænni náttúrunni eða
niðri á bryggju að kasta fyrir
fisk.
Pabbi byrjaði nefnilega að
fara með mér að veiða á stóru
bryggjunni í Súðavík þegar ég
var smápolli.
Alltaf fékk hann stærsta fisk-
inn á rauðan spinner.
Eftir að hafa flutt til Hafnar-
fjarðar var kyrrðin við Kleifar-
vatn nokkuð sem pabbi sótti í.
Pabbi naut sín svo vel úti í nátt-
úrunni en best þótti honum samt
að vera í Súðavík.
Pabbi var mikill tónlistarunn-
andi og mjög liðtækur á gítar og
hljómborð. Hann kynnti mig fyr-
ir tónlist. Fyrst með því að
hlusta á „Með grátt í vöngum“
með Gesti Einari og svo síðar
þegar plötuspilari kom aftur á
heimilið voru gömlu vínilplöt-
urnar hans dregnar fram.
Queen, Zeppelin, Stones, Bítl-
arnir, Elvis, Blondie, Madness
og Billy Joel svo eitthvað sé
nefnt.
Tengdadóttir hans Sveins,
Hulda, minnist hans með þess-
um orðum:
Ég man alltaf eftir því þegar
ég hitti Svenna í fyrsta sinn. Mér
hafði verið boðið í mat að hitta
tengdaforeldrana í fyrsta sinn.
Til dyra kom brosmildur, stór og
mikill maður í engri skyrtu.
Hann breiddi út stóra faðminn
sinn, faðmaði mig og kyssti mig
á kinnina og bauð mig velkomna
í fjölskylduna.
Það má segja að þetta sé rétt
lýsing á Svenna, hann kom alltaf
til dyranna eins og hann var
klæddur. Sagði það sem hann
meinti, fór ekki í kringum hlut-
ina og stóð við það sem hann
sagði.
Það var alltaf hægt að leita til
hans ef okkur vantaði einhverja
aðstoð, hvort sem það var að
leggja parket, gera við bíl eða
sjá um barnabörnin.
Sveinn var vinnusamur maður
með stór hjarta og mikla ást á
fjölskyldu sinni. Þegar mér verð-
ur hugsað til hans sé ég hann
alltaf fyrir mér að dytta að ein-
hverju í bílskúrnum, garðinum
eða í einhverri á, vatni eða bara á
bryggjunni með veiðistöng að
njóta lífsins.
Það sem barnabörnin hans
pabba, Michael og María Rós,
muna helst eftir er að hafa farið
með afa sínum á bryggjuna í
Súðavík til að veiða.
Michael minnist þess þegar
hann var lítill á leikskóla og afi
hans kom með fullan kassa af
Sveinn Kristján
Pétursson
✝ Sveinn Krist-ján Pétursson
fæddist 22. ágúst
1954. Hann lést 2.
febrúar 2018.
Útför hans fór
fram 14. febrúar
2018.
alls konar fiski til að
sýna honum og hin-
um krökkunum. Afi
var að tryggja sér
framtíðarveiði-
félaga.
Michael og afi
hans voru líka byrj-
aðir að safna sér
fyrir bát með mótor
sem þeir ætluðu að
vera með í Súðavík
svo þeir gætu róið
til fiskjar Álftafirði.
Maríu Rós þótti mjög gaman
að fara með afa sínum í Ragga-
garð enda fátt skemmtilegra en
að leika sér við afa. Mann sem
var svo fullur af lífi og hrókur
alls fagnaðar.
Þin verður sárt saknað.
Halldór Sigurbergur
Sveinsson,
Hulda Guðrún Bjarnadóttir,
Michael Halldórsson,
María Rós Halldórsdóttir.
Elsku tengdapabbi. Ég hitti
þig í fyrsta sinn í jólaboði hjá
ykkur hjónum. Ég var svo
stressuð að koma til ykkar enda
hafði ég aldrei hitt ykkur en þið
létuð mér strax líða eins og ég
væri hluti af ykkar hópi. Við urð-
um fljótt góðir vinir og ég vissi
snemma að þarna væri ég búin
að hitta mann sem ætti eftir að
verða klettur í mínu lífi og það
áttir þú sannarlega eftir að
verða.
Við áttum svo margar stundir
sem við sátum bara og spjölluð-
um saman og þegar ég var kas-
ólétt að Daníel þá komstu oft á
morgnana þegar þú varst í landi
og hjálpaðir mér með stelpurn-
ar. Mér fannst skemmtilegast
þegar þú labbaðir inn að sjá
hvernig andlitin á stelpunum
ljómuðu þegar þær sáu afa sinn.
Þær hafa alltaf verið miklar
afastelpur enda hefur þú alltaf
verið svo góður við þær. Þegar
Daníel fæddist var hann ekki
lengi að heillast af afa sínum.
Þegar við þurftum svo að fá ein-
hvern til að passa Daníel þegar
ég fór aftur að vinna varstu ekki
lengi að bjóða fram aðstoð þína.
Þú og Daníel áttuð svo yndisleg-
ar stundir saman og mér leið svo
vel að vita af honum í góðum
höndum. Daníel græddi svo mik-
ið á þessum stundum með þér og
við munum hjálpa honum að rifja
þær upp þegar fram líða stundir.
Okkur Stjána fannst eins og þið
tveir væruð tengdir einhverjum
sérstökum böndum sem verða
aldrei rofin. Mér hefur alltaf
fundist svo dásamlegt að fylgjast
með þér og börnunum saman. Þú
varst alltaf svo þolinmóður við
þau og eyddir miklum tíma í að
leika og kenna þeim. Þú eyddir
mjög miklum tíma í að kenna
Daníel að ganga því hann var svo
seinn til. Börnin eru öll svo heill-
uð af þér og þau spyrja svo mikið
um þig núna þó að þau viti ekki
ennþá að þau muni aldrei hitta
afa sinn aftur. Missir þeirra er
svo gríðarlega mikill og það er
sárt að hugsa til þess að þau
munu missa af svo miklu með
þér.
Ég á eftir að sakna húmorsins
þíns. Þér fannst svo gaman að
gantast í okkur og fá okkur til að
hlæja. Ég mun sakna þess að fá
gott faðmlag hjá þér en faðmur
þinn var svo fullur af styrk og
hlýju. Ég mun sakna þess að
horfa á þig með fjölskyldunni
þinni. Það var svo dásamlegt að
sjá hvað þið Bogga elskuðuð
hvort annað mikið og hvað það
var mikill vinskapur ykkar á
milli. Ég veit að þið hjónin mun-
uð elska hvort annað þó að þið
getið ekki lengur verið saman en
ég veit og finn að ást ykkar er
ódauðleg.
Mér fannst svo gaman að sjá
ykkur Stjána saman. Þið áttuð
svo mikið sameiginlegt og voruð
svo rosalega líkir á margan hátt.
Mér fannst gaman að sjá hvað
Stjáni dáðist að pabba sínum og
hvað þú varst stoltur af honum.
Mest mun ég þó sakna þess að
sjá svipinn á þér þegar þú varst
að tala og leika við barnabörnin
þín. Þér fannst svo gaman að
eyða tíma með þeim og maður sá
hvað þú elskaðir þau og dáðist að
þeim.
Elsku tengdapabbi minn, mig
langar ekki til að kveðja þig
núna. Mér finnst ég ekki hafa
fengið nægilega langan tíma til
að kynnast þér.
Það er svo margt sem ég hefði
getað lært af þér enda var lífs-
sýn þín svo ótrúlega góð og þú
svo einstaklega góðum gáfum
gæddur. Ég mun sakna þín meir
en orð fá lýst.
Sandra Lind Valsdóttir.
Elsku afi, takk fyrir allt sem
þú hefur gefið okkur. Takk fyrir
þolinmæðina og umhyggjuna
sem þú sýndir okkur. Þú hefur
verið svo stór hluti af okkar lífi
og við söknum þín svo mikið.
Okkur langar svo mikið til að sjá
þig aftur og spyrjum um þig á
hverjum degi. Andlitin á okkur
ljóma í hvert skipti sem mamma
og pabbi sýna okkur myndir af
þér. Þú hefur átt svo stóran hlut
í að móta og kenna okkur.
Mamma og pabbi munu passa að
við gleymum ekki hvað við áttum
góðan afa og þau munu rifja upp
með okkur allar þær minningar
sem við höfum átt með þér.
Elsku afi, nú ertu farinn og
við verðum að kveðja þig. Við
getum illa sætt okkur við að þú
sért farinn og viljum bara hafa
þig hjá okkur. Okkur finnst eins
og að tími okkar með þér hafi
ekki verið búinn og okkur finnst
þetta svo ósanngjarnt. Við
kveðjum þig því með miklum og
ólýsanlegum söknuði. Við elsk-
um þig meira en miklu meira og
rúmlega það.
Harpa Lind, Andrea
Lind og Daníel Kári.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Það var frekar óstýrilátur
gaur sem kom í litla þorpið okk-
ar fyrir vestan á áttunda ára-
tugnum síðasta. Ekki svo að við
værum nokkuð að velta því fyrir
okkur sérstaklega, fólk kemur
og fer eins og gengur. En það
átti eftir að breytast umtalsvert
því Bogga systir okkar fór að
gefa þessum náunga hýrt augna-
tillit.
Bogga var elsta systirin en við
strákarnir vorum nú allir eldri
og þó það væri nú ekki eins og í
amerískum bíómyndum þá var
ekki örgrannt um að við teldum
þetta henni ekki fyrir bestu. En
Bogga er þver og sem betur fór
reyndust hugrenningar okkar
ekki hafa þann grunn sem við
héldum.
Þessi gaur reyndist vera ein-
stakt gæðablóð eins og kom á
daginn.
Sveinn Kristján Pétursson,
þessi sómapiltur sem við kveðj-
um hér hinstu kveðju, varð mág-
ur okkar og sjöundi bróðirinn í
fjölskyldunni á Litlabæ. Hann
féll nánast strax inn í hópinn
enda í sjálfu sér ekki erfitt því
við erum jú gæðablóð líka.
Hann meira að segja átti
Land Rover eins og pabbi og
ósjaldan var hann að huga að
gripnum í bílskúrnum hans
pabba enda margvísleg tæki og
tól þar, sem auðvelt var að grípa
til.
En Svenni, eins og hann var
jafnan kallaður eða Svenni henn-
ar Boggu, var mikill fjölskyldu-
maður og var ávallt tilbúinn til
að leggja lið eða taka þátt ef eftir
því var leitað.
Og það var alltaf stutt í strák-
inn í honum alveg fram undir
það síðasta.
Þegar hann var kominn heim
þar sem hann dvaldi síðustu dag-
ana var hann eitt sinn á fótum og
Bogga kemur á móti honum,
hann horfir á hana og segir graf-
alvarlegur: „Hver ert þú?“ og
þegar hann sá svipinn á Boggu
hló hann stríðnishlátri.
Það er svo mikilsvert að eiga
góðar minningar og það eigum
við svo sannarlega þar sem
Svenni er.
Elsku Bogga, Halldór og
Stjáni og fjölskyldur, það er
huggun harmi gegn að vera þess
fullviss að hann hefur fengið
góðar og hlýjar móttökur á nýj-
um stað. Hans verður sárt sakn-
að. Megi Guð og allir heilagir
styrkja ykkur í sorginni.
Fyrir hönd strákanna á
Litlabæ,
Hálfdán Kristjánsson.
Í lífi flestra eru það útvaldir
einstaklingar og sérvalin augna-
blik sem eiga sér stað í hjarta
hvers og eins.
Ég elst upp á ástríku heimili
með báðum foreldrum en ég var
samt svo heppin að fá aukapar af
foreldrum. Þegar foreldrar mín-
ir voru að klára nám, bjó ég
nefnilega hjá Boggu og Svenna.
Þar fékk ég aldrei að finna fyrir
öðru en að ég væri fullkomlega
eðlilegur hluti af fjölskyldunni.
Ég man ennþá gleðina þegar
Svenni kom heim af sjónum og
þegar hann kom eldsnemma að
morgni á rúmstokkinn og faðm-
aði mig bless áður en hann fór á
sjóinn. Ég man innileikann og
hlýjuna í faðmlaginu og skilyrð-
islausa ást og umhyggju. Ég
man eftir húmornum og kraft-
inum og hvað hann var seigur í
boltanum. Og þó að ég viti að
hann hafi pottþétt þurft að
skamma mig einhvern tímann,
því skammastrik okkar Stjána
(eða Þorvaldar og Dísu eins og
Svenni kallaði okkur oft) voru
ófá, þá man ég ekki eftir einu
einasta skipti þar sem hann var
reiður. Trúið mér … ég er samt
búin að reyna, þetta eru bara
ekki minningarnar sem sitja eft-
ir.
Ég er þakklát fyrir að Bogga
og Svenni fundu hvort annað. Ég
er þakklát fyrir að hafa fengið að
vera hluti af þeirra fjölskyldu.
Ég er þakklát fyrir að hafa feng-
ið að vera „fósturdóttir“. Ég er
þakklát fyrir að Matti og dætur
okkar fengu að kynnast Svenna
og ég er þakklát fyrir allar minn-
ingarnar og öll bókstaflega sjóð-
heitu faðmlögin. Þó það sem ég
nefni hér að ofan sé aðeins lítið
brot af öllu sem Svenni gaf mér,
þá skýrir það vonandi af hverju
Svenni er einn þeirra sem eiga
frátekinn stað í hjarta mínu og
ég get aðeins vonað að mér hafi
tekist að gefa, þó ekki væri nema
hluta þess til baka.
Yndislega fjölskylda, Bogga,
Halldór, Stjáni og fjölskyldur
ykkar. Missir ykkar er mikill og
við vottum ykkur okkar dýpstu
samúð. Svenni var yndisleg
manneskja og heimurinn er svo
miklu fátækari nú en hann var
fyrir nokkrum dögum.
Kristín Harpa
Hálfdánardóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar