Morgunblaðið - 09.03.2018, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. MARS 2018
✝ Jón Þór Karls-son fæddist í
Borgarnesi 22. apríl
1933. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans 28. febr-
úar 2018.
Foreldrar hans
voru Karl Eyjólfur
Jónsson, starfsmað-
ur Vegagerðar rík-
isins í Borgarnesi, f.
1910, d. 1986, og Ás-
laug Bachmann
húsmóðir, f. 1910, d. 2009.
Systkini Jóns eru Guðrún, f.
1935, Guðjón, f. 1938, Ásgeir, f.
1941, Hjördís, f. 1944, og Sturla,
f. 1949.
Hinn 22. júlí 1965 kvæntist Jón
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Helgu Ólafsdóttur hjúkrunar-
fræðingi, f. 1940. Foreldrar
hennar voru Ólafur Pálsson
sundkennari, f. 1898, d. 1981, og
Jústa Sigurðardóttir húsmóðir, f.
1901, d. 1995.
flóahafna, f. 1959. Lilja, hjúkr-
unarfræðingur og ljósmóðir, f.
1961, dóttir hennar Bjarney
Helga, f. 2000, barnsfaðir Guð-
jón Viðar Guðjónsson, f. 1959.
Jón ólst upp í Borgarnesi þar
sem hann hóf sjómennsku ung-
ur að árum. Hann fluttist þaðan
til Reykjavíkur þar sem hann
bjó lengst af ævinni.
Jón lauk unglingaprófi 1949
og farmannaprófi frá Stýri-
mannaskólanum í Reykjavík
1958.
Jón hóf sjómennsku sína á
mb. Eldborg frá Borgarnesi
1951. Hann var stýrimaður á
varðskipum Landhelgisgæsl-
unnar frá 1960-1965, á ms.
Kötlu og ms. Öskju 1965-1966.
Þá hóf hann störf hjá Eimskipa-
félagi Íslands þar sem hann var
stýrimaður og skipstjóri á ýms-
um skipum þar til hann lét af
störfum árið 2000. Árið 2001 fór
hann til Kína að sækja fjölveiði-
skipið Guðrúnu Gísladóttur sem
hann sigldi heim til Íslands.
Útför Jóns fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 9. mars
2018, klukkan 13.
Börn Jóns og
Helgu eru: Þórdís
María hjúkrunar-
fræðingur, f. 1965.
Ólafur Páll tann-
læknir, f. 1968,
kona hans er Birna
Sigurðardóttir fé-
lagsráðgjafi, f.
1964, börn þeirra
eru: a) Helga Ásta,
f. 1991, maður
hennar Haraldur
Gunnar, f. 1981,
dóttir þeirra Hekla María, f.
2016, b) Hafþór Atli, f. 1996, c)
Elvar Þór, f. 2001. Ágúst Sturla
rafmagnstæknifræðingur, f.
1976, kona hans er Oddný Hró-
bjartsdóttir iðjuþjálfi, f. 1982,
börn þeirra eru a) Þórdís Nanna,
f. 2008, b) Sigríður Ása, f. 2010,
c) Freyja Rún, f. 2014, d) Iðunn
Helga, f. 2014.
Börn Jóns og Bjarneyjar
Gunnarsdóttur, f. 1935, eru: Karl
Þorvaldur, starfsmaður Faxa-
Alveg frá því að við munum eft-
ir okkur höfðum við alltaf mjög
gaman af afa. Þó að hann væri ein-
staklega rólegur og þögull maður
lumaði hann oft á skemmtilegum
sögum og aldrei var langt í húm-
orinn. Afi hafði lifað tímana
tvenna og átti því margar sögur að
segja. Okkur þóttu sögurnar frá
heimsstyrjaldarárunum og kalda
stríðinu einstaklega skemmtileg-
ar.
Afi ólst upp í Borgarnesi og á
stríðsárunum höfðu Bandaríkja-
menn verið með herbúðir í Borg-
arnesi. Afi var þá bara níu ára og
eins og öðrum Íslendingum fannst
honum bandarísku hermennirnir
mjög áhugaverðir. Einn daginn
var hann að leika sér með vinum
sínum nálægt bragga þar sem
bandarískir hermenn höfðu aðset-
ur. Allt í einu byrjuðu bandarísku
hermennirinir að kalla „Eskimos“
til afa og vina hans. Þeir höfðu
ekki hugmynd um hvað það þýddi
og kölluðu bara til baka „Eski-
mos“. Það virðist hafa farið mjög
illa í hermennina því þeir fóru og
sóttu rifflana sína. Afi og vinir
hans hentu sér ofan í skurð af
hræðslu. Afi sagði líka að loft-
varnaflauturnar í Borgarnesi
hefðu verið einstaklega óþolandi.
Afi átti margar fleiri sögur og
sagði hann okkur krassandi sögur
frá því þegar hann sigldi til Sov-
étríkjanna og Austur-Þýskalands.
Við spurðum hann hvernig honum
fyndust þessir staðir. Afi var lítið
hrifinn af þeim og sagði að í hvert
skipti sem hann fór þangað hefðu
alltaf einhverjir skuggalegir menn
verið að elta hann og fylgjast með
honum. Sögurnar hans afa voru
eins og Hollywood-bíómyndir;
þær voru æði. Hvíldu í friði, elsku
afi okkar. Takk fyrir allt.
Þín Þykkvabæjarbarnabörn
Helga Ásta, Hafþór Atli
og Elvar Þór.
Þótt mér brygði frekar illilega
við þegar Sturla Karlsson, frændi
minn, hringdi um daginn til að
segja mér að Jón Þór bróðir hans
væri allur, þá hafði mig grunað um
skeið að komið væri að leikslokum
hjá honum. Heilsa hans hafði tekið
alvarlega sveigju í þá átt. Mér hef-
ur alltaf þótt dauðinn miskunnar-
laus og oft brugðið við er mér hef-
ur borist fregn af nýlátnu
frændfólki og/eða vinum, en svo
séð að oft hefur hann jafnvel verið
miskunnsamur og hreinlega líkn
fyrir viðkomandi.
Þannig var það í tilfelli Jóns
Þórs Karlssonar, fv. skipstjóra,
frænda míns og mikils vinar. Ás-
mundur afi minn, alltaf kenndur
við Dal, og Þórdís amma Jóns,
ávallt kennd við Litla-Dal, voru
systkin. Jón fæddist í Borgarnesi
1933. Hann bar giftu til að njóta
hins holla andrúmslofts sem skap-
ast á myndar- og regluheimilum
eins og hinir dugmiklu foreldrar
hans, sá góði drengur Kalli í Dal
og hin yndislega kona hans Áslaug
G. Bachmann, bjuggu sér og börn-
um sínum sex. Fyrst í Litla-Dal, en
eftir 1949 á Berugötu 9 þar sem tvö
af systkinunum búa enn. Heimili
sem var fullt af ástúð, hamingju
sem og stuðningi við framtíðarplön
barnanna. Og þar sem þeim var
kennt að bera virðingu hvert fyrir
öðru sem og öðru samferðafólki.
Þannig að úr varð samhentur
systkinahópur. Jón er því alinn
upp í miklum stöðugleika þegar
unglingar eru næmastir fyrir
áhrifum og enginn vafi er á því að
hann mótaðist þar að mestu leyti.
Jón var góðum gáfum gæddur
og á margan hátt óvenjulegur per-
sónuleiki. Hann kom gjarnan auga
á hinar spaugilegu hliðar varðandi
menn og málefni. Við Jón kynnt-
umst strax og ég kom í Borgarnes
1945 og urðum góðir vinir þar til
yfir lauk hjá honum. Á þessum ár-
um söfnuðust krakkar og ungling-
ar í Borgarnesi (en þá bjuggu að
mig minnir um 700 manns í bæn-
um) saman á vorkvöldum á Sam-
lagsplaninu í ýmsum boltaleikjum
þótt ekki væri um fótbolta að
ræða, aðallega einhvers konar ís-
lenska eftirlíkingu af hafnabolta.
Nú, ef einhver ætlaði að abbast
upp á nýja gæjann, sem þá átti
heima í Kletti, kom frændinn úr
Litla-Dal til skjalanna. Sannaðist
þá oft að „ber er hver að baki
nema sér bróður eigi“ en í þessu
tilfelli ætti að standa „sér frænda
eigi“ og sannaðist þetta máltæki
með mínum breytingum mjög svo
oft í okkar samskiptum gegnum
lífið. Og svo sannarlega þegar leið-
ir okkur lágu saman á Eldborg-
inni. En svona orti „Refur bóndi“ í
Baðstofuhjali Tímans 1954 um
okkur Jón:
Nonni og Óli nýtir tveir,
njóta margra hylli.
Seggir úti á sjónum þeir
sýna tíðum snilli.
Það hlýtur að hafa verið Jón
sem sýndi snilldina. Jón kvæntist
mikilli eðalkonu, Helgu Ólafsdótt-
ur hjúkrunarfræðingi, sem bjó
honum virkilega hlýlegt og fallegt
heimili alla tíð. Eignuðust þau
þrjú börn en áður hafði Jón eign-
ast tvö börn með Bjarneyju Gunn-
arsdóttur. Börn Jóns hafa erft
gáfur, fjör og manndóm föður
síns. Mikið manndómsfólk. Við
dauðlegir menn horfum hjálpar-
vana á eftir vinum okkar og sam-
starfsmönnum hverfa yfir landa-
mæri lífs og dauða. En meðal
okkar, sem eftir stöndum, er um
sinn opinn skurður, óútfyllt lína,
fyrsta kastið.
Minn elskulegi og góði vinur,
Jón Þór: mikið sárnaði mér að
geta ekki fylgt þér síðasta spölinn
en ýmsar miður góðar aðstæður í
mínu lífi komu í veg fyrir það.
Minningin um þig, hinn góða
dreng, mun lifa í hjörtum okkar
sem til þín þekktum.
Ólafur Ragnarsson.
Jón Þór Karlsson
✝ Þórunn BennýFinnbogadóttir
fæddist í Bolung-
arvík 27. maí 1923.
Hún lést 26. febr-
úar 2018.
Hún var dóttir
Finnboga Bernód-
ussonar, f. 26. júlí
1892, d. 9. nóv-
ember 1980, og
Sesselju Sturlu-
dóttur, f. 14. sept-
ember 1893, d. 21. janúar 1963.
Systkini Þórunnar Bennýjar,
þau sem komust á fullorðinsár,
þrjú börn sem dóu í bernsku.
Þórunn Benný giftist hinn 1.
nóvember 1952 Ingólfi Jóhann-
essyni, f. í Reykjavík 19. maí
1928, d. 7. ágúst 2016. Foreldrar
hans voru Jóhannes Björnsson,
f. 14. júní 1905, d. 4. janúar
1990, og Guðbjörg Lilja Árna-
dóttir, f. 4. september 1909, d. 2.
nóvember 1987. Benný og Ing-
ólfur bjuggu alla sína hjúskap-
artíð í Reykjavík og þeim varð
ekki barna auðið.
Útför Bennýjar fer fram frá
Áskirkju í dag, 9. mars 2018, og
hefst athöfnin klukkan 15.
eru: Sigríður, f.
9.8. 1914, d. 4.4.
1997; Ásdís, f.
18.12. 1915, d. 5.9.
2007; Valgerður, f.
10.11. 1918, d. 11.5.
2005; Bernódus
Örn, f. 21.2. 1922,
d. 17.4. 1995; Þór-
laug, f. 22.2. 1925,
d. 8.1. 2001; Ingi-
björg, f. 13.6. 1926;
Guðrún Helga, f.
25.6. 1929; og Stella, f. 6.8. 1934,
d. 18.12. 2014. Auk þessara
barna áttu Finnbogi og Sesselja
Ó, Jesú, séu orðin þín
andláts síðasta huggun mín.
Sál minni verði þá sælan vís
með sjálfum þér í Paradís.
Látin er í hárri elli Þórunn
Benný móðursystir mín. Loka-
orðin í 40. passíusálmi Hallgríms
Péturssonar koma upp í hugann
við þessi tímamót. Þórunn Benný
var trúuð og andlega sinnuð eins
og hennar systkini öll en var ekk-
ert alltaf að flíka því. Hún var
venjulega kölluð Benný af þeim
sem þekktu hana en mamma
sagði stundum Þórunn systir
þegar hún nefndi hana og það var
nánast daglega meðan mamma
heitin lifði. Milli þeirra systra og
systkina voru almennt miklir
kærleikar. Þau voru níu systkini
sem komust til fullorðinsára og af
þeim bjuggu fimm systur í
Reykjavík. Þær töluðu saman
löngum stundum í síma eða í
heimsóknum hver til annarrar.
Benný var bráðvel gefin og hefði
getað lagt fyrir sig langskóla-
nám. En það þótti ekki sjálfsagt
fyrir alþýðustúlkur á hennar tíð
úr barnmargri fjölskyldu og það í
vestfirsku sjávarplássi. Annað
sem hindraði voru berklarnir
sem hún smitaðist af og komu
fram um tvítugsaldurinn. Hún
fékk það sem kallaðist þá hnút-
arós en það eru einkenni sem
koma stundum fram samfara
berklasmiti. Hún lá á Vífilsstöð-
um í gifsi í marga mánuði. Sér til
dægrastyttingar stundaði hún
hannyrðir sem hún varð að vinna
upp fyrir sig. Þar vann hún ýmis
listaverk og lærði handbragð sem
hún bjó að alla tíð. Berklarnir
hurfu en höfðu afleiðingar sem
hún glímdi við alla ævi.
Svo kom Ingólfur til sögunnar.
Hann var fimm árum yngri, sjen-
tilmaður fram í fingurgóma. Með
honum átti hún sextíu og fimm
ár, nær allar stundir voru góðar
sagði hún sjálf. Þau ferðuðust
innanlands og utan, bjuggu sér
fallegt og hlýlegt heimili og áttu
góðan vinahóp. Þeim hjónum
varð ekki barna auðið. Ég var hjá
þeim sem ungbarn og barn í
nokkur skipti og í lengri tíma
vegna veikinda mömmu. Margar
bestu bernskuminningarnar eru
tengdar þeim hjónum og viðmóti
þeirra og hlýju. Þrátt fyrir barn-
leysið áttu þau fjölda systkina-
barna sem tengdust þeim nánum
og sterkum böndum.
Síðustu æviárin áttu þau hjón
á Hrafnistu í Reykjavík. Þar leið
þeim vel og fengu góða og nær-
gætna umönnun. Fram á síðustu
stund naut Benný þess að spjalla
við fólk, hún var vel inni í öllum
málum og átti auðvelt með að
setja sig í annarra spor. Hún var
dama, hafði góða lund og var stál-
minnug.
Víkin var Bennýju alltaf efst í
huga og varla það samtal við
hana að ekki bærist talið þangað.
Þær systur nefndu Bolungarvík á
hverjum degi meðan þær lifðu
held ég. Það bendir til þess að
þrátt fyrir að hafa alist upp á
kreppuárum hafi þeim liðið vel
þar í uppvextinum og treyst sínu
góða fólki.
Blessuð sé minning þín, Benný
mín.
Bjarni Guðmundsson.
Þórunn Benný Finnbogadóttir
Ástkær systir okkar,
INGIBJÖRG SVERRISDÓTTIR
sjúkraliði
frá Höfn í Hornafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli 5. mars.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskapellu
þriðjudaginn 13. mars klukkan 11.
Ólöf Sverrisdóttir
Sveinbjörn Sverrisson
Svava Sverrisdóttir
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR MARGRÉT EIRÍKSDÓTTIR,
Didda,
Lindasíðu 4, Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð sunnudaginn
4. mars. Útförin mun fara fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
Skúli Sigurgeirsson
Margrét Skúladóttir Sigurður Bjarklind
Svanhildur Skúladóttir Einar Ólafsson
Ragnheiður Skúladóttir Árni V. Kristjánsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og systir,
JÓHANNA BÆRINGS
HALLDÓRSDÓTTIR
Nana
sjúkraliði
frá Patreksfirði, Vesturbergi 70,
lést 27. febrúar á líknardeild LHS í
Kópavogi. Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu. Innilegar þakkir til starfsfólks
Landspítalans, Heimahjúkrunar og Heimahlynningar fyrir
sérlega góða og nærgætna umönnun.
Erla Unnur Sigurðardóttir Guðmundur U. D. Hjálmarsson
Anna Jóhanna Sigurðard.
Nana Daðey Haraldsdóttir
Uni Dalmann Guðmundsson
Sólrún Silfá Guðmundsdóttir
Daði Bæring Halldórsson
Brynja Bærings Halldórsdóttir
Móðir okkar, stjúpmóðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞORGERÐUR KARLSDÓTTIR
frá Hróaldsstöðum í Vopnafirði,
verður jarðsungin frá Vopnafjarðarkirkju
laugardaginn 10. mars klukkan 14.
Karl V. Steingrímsson
Sigmundur Steingrímsson Auður Jónsdóttir
Kristín Steingrímsdóttir Þórður Helgason
Hilmar Steingrímsson
Steingerður Steingrímsd. Ólafur R. Gunnarsson
Kolbrún Steingrímsdóttir Grétar Ólafsson
Unnur Steingrímsdóttir Hilmar Gunnarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur faðir, tengdafaðir, afi, langafi og
langalangafi,
HELGI GUÐBRANDUR VILHJÁLMSSON,
andaðist á Grund aðfaranótt sunnudagsins
4. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Friðrik Ágúst Helgason Margrét Guðmundsdóttir
og aðrir vandamenn
Taumar
tárvotra rósa
á rúðunni
Tvílitt ljós
leiftrar í fjarska
Ég teygi út hendurnar
og gríp
í tómt
(Ingunn Snædal)
Elsku hjartans vinur minn er
farinn. Ég trúi þessu ekki, býst
ennþá við að heyra frá Bato þeg-
✝ Miroslav Ma-nojlovic, Bato,
fæddist í Bosníu 1.
nóvember 1966.
Hann varð bráð-
kvaddur 24. janúar
2018.
Útför hans fór
fram 12. febrúar
2018.
ar hann er kominn
tilbaka úr ferðinni.
Við mælum okkur
mót, ég rukka hann
um ferðasöguna
eins og venjulega og
við hlæjum og
spjöllum fram á
nótt, tökum jafnvel
snúning á dansgólf-
inu.
Við hittumst í
enskudeildinni í há-
skólanum og tónninn var sleginn.
Með árunum dýpkaði og þéttist
vináttan.
Ein sú fallegasta og dýrmæt-
asta vinátta sem hægt er að eiga.
Söknuðurinn er skerandi sár.
Sögurnar, samræðurnar, hlátur-
inn og dansinn. Þangað til næst,
elsku vinur.
Kristín Ástríður
Ásgeirsdóttir.
Miroslav Manojlovic