Morgunblaðið - 14.03.2018, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. MARS 2018
✝ ElsebethMargretha
Ryggstein fæddist í
Skopun, Færeyjum,
20. júlí 1925. Hún
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 24. febr-
úar 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Jógvan
Martin Ferdinand
Ryggstein, f. 18.
apríl 1890, d. 2. maí
1972, og Kristianna Lovísa Sús-
anna Ryggstein, f. 22. febrúar
1897, d. 1. október 1976.
Systkini hennar voru Krist-
mund, f. 1927, Ludvig, f. 1929,
Bergljót, f. 1931, Arthur, f.
1933, Úlla, f. 1935, Bani, f. 1938.
Þrír af bræðrunum eru látnir.
Margretha giftist 26. mars
1947 Einari Ásgeiri Þórðarsyni,
f. á Patreksfirði 13. október
1923, d. 29. janúar 1969. For-
eldrar hans voru Þórður Guð-
bjartsson, f. í Firði, Múlahreppi,
15. desember 1891, d. 12. febr-
úar 1982, og Ólína Jónína Jóns-
syni, f. í Tálknafirði 25. október
1928, d. 14. ágúst 2011, for-
eldrar hans voru Ólafur Jósua
Guðmundsson, f. 4. október
1900, d. 5. nóvember 1993, og
Sesselja Ólafsdóttir, f. 13. júní
1897, d. 28. apríl 1988.
Margretha, eða Margrét eins
og hún var gjarnan kölluð, kom
til Íslands árið 1946 ásamt
nokkrum færeyskum stúlkum,
þær komu til Patreksfjarðar til
að vinna. Í skipinu á leiðinni til
Patreksfjarðar hitti Margrét
mannsefnið Einar Ásgeir. Þau
byrjuðu að búa og byggðu sér
svo hús á Hlíðarvegi 2. Árið
1954 seldu þau húsið og hófu bú-
skap í Skápadal, innst í Patreks-
firði. Árið 1967 fluttu þau svo
aftur á mölina og Margrét
keypti sér hús í Aðalstræti 77,
Patreksfirði. Hús sem fór í
krapaflóðinu 1983. Eftir að hafa
verið ekkja í nokkur ár kynntist
hún Sverri og flutti hann inn til
hennar. Síðar byggðu þau hús í
Aðalstræti 112a sem þau fluttu
inn í 1978. Þar bjuggu þau alla
tíð þar til þau fóru á Hrafnistu í
Reykjavík þar sem þau létust
bæði.
Útför Margrétar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 14.
mars 2018, og hefst athöfnin
klukkan 13.
dóttir, f. á Arnórs-
stöðum, Barða-
strandarhreppi, 2.
maí 1893, d. 4.
ágúst 1957.
Börn Margrethu
og Einars: Mar-
teinn Þórður, f. 20.
júlí 1967, d. 17. nóv-
ember 1967, ekkja
Anna Stefanía Ein-
arsdóttir, Ingibjörg
Árný, f. 29. júlí
1948, maki Regin Drangberg,
Heiðrún, f. 22. desember 1950,
maki Terje Hansen, Ásgeir, f.
23. janúar 1952, maki Bylgja
Dröfn Gísladóttir, Kristrún, f.
27. mars 1956, maki Osvald
Kjærbo, og Ólína, f. 2. maí 1958,
maki Sigurður Páll Pálsson.
Barnabörnin eru 26, lang-
ömmubörnin eru 61 og langa-
langömmubörnin eru fimm. Alls
eignaðist Margretha því 97 af-
komendur.
Einar Ásgeir fórst á sjó í jan-
úar 1969 og 9. nóvember 1973
giftist Margetha Sverri Ólafs-
Elsku amma. Amma á björg-
unum, amma í blokkinni og svo
amma á Hrafnistu. Þegar ég
hugsa um þig þá kemur upp
fullt af minningum. Þú varst
alltaf svo dugleg að fara í sund
og mér er það svo minnisstætt
þegar þú varst að reyna að fá
mig með, það var erfitt því þú
fórst alltaf eldsnemma, en ég
fór þó nokkrum sinnum með þér
þó að það hafi verið erfitt að
vakna. Svo vildir þú endilega fá
mig með þér heim og borða
hafragraut með kanilsykri. Eft-
ir það var lagst í sófann og horft
á teiknimyndirnar. Þú elskaðir
að hafa barnabörnin þín hjá þér
og við fundum öll fyrir því. Þú
áttir svo mörg barnabörn í Fær-
eyjum sem þú varst dugleg að
heimsækja og þau þig. En við
sem vorum nálægt þér fengum
alveg að heyra það ef það var
langur tími liðinn síðan við kom-
um síðast að heimsækja ykkur
afa. Það var alltaf gott að koma
til ykkar, alltaf til kleinur í
frystinum og Sprite í ísskápn-
um. Eitt sinn ákváðum við
Ágústa að læra að prjóna á fær-
eysku. Þá komum við til þín eft-
ir skóla að prjóna og gekk það
mjög vel hjá okkur. En það
gekk betur hjá Ágústu að telja á
færeysku en mér. Þessi þolin-
mæði sem þú hafðir, þú varst
alltaf svo þolinmóð við okkur og
viljug til að kenna okkur. Þú
varst líka svo skipulögð og alltaf
allt svo hreint og fínt hjá ykkur
afa. Ég tók líka nokkra daga í
það að koma til þín eftir skóla
og þurrka af hjá ykkur, ekki
entist það nú lengi.
Ég á líka góðar minningar af
heimsóknunum til þín á Hrafn-
istu. Þegar ég kom og sat hjá
þér eitt kvöldið og þú kenndir
mér að hekla. Það er svo stutt
síðan. Einnig þegar ég var að
gera verkefni í skólanum og tók
viðtal við þig. Þá fékk ég að
heyra alla ævisögu þína og það
sem ég varð hissa og hvað það
var mikið sem ég ekki vissi. Þú
gekkst í gegnum svo margt og
áttir svo áhugaverða ævi. Það
var alltaf gott að spjalla við þig
og á ég svo góðar minningar af
spjallinu okkar á Hrafnistu. Þú
varst alltaf svo glöð að fá okkur
og vildir helst hafa okkur hjá
þér allan daginn. Þú hafðir svo
mikinn áhuga á afkomendum
þínum og varst svo montin af
okkur. Þegar ég kom ein þá
spurðir þú alltaf um Þórð og
börnin.
Elsku amma mín, takk fyrir
allt. Takk fyrir að vera alltaf
svona blíð og góð amma og takk
fyrir að vera ein besta fyrir-
mynd sem til er.
Þín
Agnes.
Kynni okkar Margrétar hóf-
ust árið 1967 en þá var hún
ekkja eftir að Einar eiginmaður
hennar hafði látist langt fyrir
aldur fram frá sex börnum
þeirra. Leiðir okkar lágu saman
á sjúkrahúsinu á Patreksfirði en
þar var hún gangastúlka.
Ég starfaði við heilsugæsluna
og eftir að kynni okkar hófust
sóttist ég eftir að fá hana til að
aðstoða mig við ýmis verkefni á
heilsugæslunni.
Við Margrét unnum saman
óslitið frá 1967 og fram til árs-
ins 1986 og þróaðist samstarf
okkar í mikla vináttu enda var
ætíð gaman að vera í návist við
Margréti. Ekki spillti fyrir þeg-
ar hún giftist Sverri bróður
mínum árið 1973. Það var mikið
lán fyrir bróður minn að eignast
Margréti fyrir konu og njóta
samvista við börn hennar,
barna- og barnabörn en Sverrir
hafði verið barnlaus.
Sverrir lést árið 2011 en þá
höfðu þau dvalið á Hrafnistu í
nokkur ár. Margrét var með
eindæmum jákvæð og hlý
manneskja og tók þeim mörgu
verkefnum sem mættu henni á
lífsleiðinni á uppbyggilegan
hátt. Í minningunni koma fram
góðar stundir þar sem skrafað
var yfir kaffibolla eða farið í
göngutúra og fjallgöngur í ná-
grenni Patró. Konur eins og
Margrét eru vandfundnar og ég
þakklát fyrir kynni okkar og
minnist hennar með gleði í
hjarta og hlýjum minningum.
Börnum Margrétar og allri fjöl-
skyldu hennar votta ég samúð
mína og þakka þeim alla góð-
vildina í garð Sverris bróður
míns.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Með hlýjum minningum,
Edda.
Elsebeth Margr-
etha Ryggstein
✝ Ragna Hólm-fríður Páls-
dóttir fæddist á
Siglufirði 16. maí
1925. Hún lést á
dvalarheimili Heil-
brigðisstofnunar
Norðurlands á
Sauðárkróki 7.
mars 2018.
Hún var dóttir
hjónanna Elínar
Sesselju Steins-
dóttur, f. 25.10. 1887, d. 12.5.
1958, frá Gröf á Höfðaströnd,
veitingakonu á Hótel Siglu-
firði, og Páls Magnúsar Guð-
mundssonar, f. 14.11. 1883, d.
23.8. 1956, frá Fyrirbarði í
Fljótum, verslunar- og veit-
ingamanns.
Ragna var yngst þriggja
systkina, hin voru Alma Tynes,
f. 18.2. 1917, d. 13.9. 1998, og
Ragnar Björnsson Pálsson, f.
15.4. 1920, d. 30.6. 1924.
Ragna ólst upp á Siglufirði
og lauk gagnfræðaprófi frá
Gagnfræðaskóla Siglufjarðar
1941, hún stundaði nám við
Húsmæðraskóla Reykjavíkur
veturinn 1946-1947.
Hinn 14. ágúst 1948 giftist
Ragna Haraldi Guðbirni
9.12. 1979, maki Guðríður Eva
Þórarinsdóttir. Sonur Bjarka
er Stefán Kemp, f. 12.11. 1963,
maki Gunnlaug Hartmanns-
dóttir, dætur þeirra: a) El-
ísabet Kemp, f. 1.2. 1988, og á
hún dótturina Herborgu Helgu
Davíðsdóttur, f. 10.9. 2015, b)
Marín Kemp, f. 11.5. 1995, c)
Katrín Kemp, f. 9.10. 1997.
Þórður Gunnar býr í Cleveland
í Ohio með eiginmanni sínum
Joseph Piskura, f. 12.1. 1957.
Ragna og Haraldur hófu bú-
skap sinn á Siglufirði en fluttu
árið 1950 til Ólafsfjarðar og
bjuggu þau þar til ársins 1987
er þau fluttu til Sauðárkróks.
Á Siglufirði starfaði Ragna
hjá Landssíma Íslands, en eftir
flutninginn til Ólafsfjarðar
ráku þau Ragna og Haraldur
félagsheimilið Tjarnarborg
þangað til Ragna opnaði versl-
unina Lín sem hún rak í 26 ár.
Síðar starfaði Ragna á skrif-
stofu Hraðfrystihúss Magnúsar
Gamalíelssonar hf. á Ólafsfirði.
Ragna var virk í félagsmálum;
varaformaður í stjórn Spari-
sjóðs Ólafsfjarðar um skeið og
sat í Náttúruverndarnefnd
Ólafsfjarðar, formaður Ólafs-
fjarðardeildar Norræna félags-
ins var hún 1982 til 1987. Á
Sauðárkróki starfaði Ragna í
Skagfirðingabúð til starfsloka.
Útför Rögnu fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 14.
mars 2018, og hefst athöfnin
kl. 14.
Þórðarsyni vél-
smíðameistara, f. í
Reykjavík 16. júlí
1925, d. 14. des-
ember 2011 á
dvalarheimili
Heilbrigðisstofn-
unar Norðurlands
á Sauðárkróki.
Börn þeirra eru
þau Elín Hólm-
fríður nuddfræð-
ingur, f. 26. mars
1950, og Þórður Gunnar við-
skiptafræðingur, f. 28. sept-
ember 1963. Elín var gift
Bjarka Sigurðssyni, f. 1944,
börn þeirra: 1) Haraldur Páll,
f. 18.7. 1968, d. 26.1. 2016,
maki Guðrún Elín Hilm-
arsdóttir, þeirra börn: a)
Hulda Björk, f. 1.10. 1993, og á
hún soninn Baldur Inga Magn-
ússon, f. 8.10. 2013, b) Hlynur
Óli, f. 28.3. 1998; 2) Ragna Rós,
f. 17.11. 1971, maki Gunnar
Valsson, þeirra börn: a) Elín
Aðalsteina, f. 21.9. 1996, b)
Bjarki Þórður, f. 27.9. 1999, c)
Karl Róbert, f. 5.12. 1985, d)
Einar Valur, f. 27.7. 1989, og á
hann dótturina Lovísu Líf, f.
24.8. 2015, e) Baldur Jónas, f.
26.6. 1994, 3) Jón William, f.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Elsku Ragna amma, nú ertu
farin frá okkur og komin til afa.
Það fljúga góðar minningar um
þig í höfðinu á mér, svo góðar og
yndislegar. Ég kallaði þig stund-
um amma „Kaggi“ þú varst svo
dugleg og sterk kona, mikill kar-
akter og svo mikil pæja, alltaf svo
fín og flott. Ég á minningarnar frá
því að ég var lítil á Ólafsfirði í búð-
inni þinni, uppi á Hlíðarvegi og
svo á Sauðárkróki. Ég mun ylja
mér við þær. Við vorum svo góðar
vinkonur, þú og afi voruð svo stolt
í brúðkaupinu mínu 2010, afi svo
ánægður að ég skyldi hlýða hon-
um og gifta mig fljótt eftir að ég
næði mér í maka. Þau voru svo
ánægð með Gunna minn og hann
var svo mikill vinur þinn, amma,
og þér þótti svo vænt um hann.
Ég var hjá þér síðustu 10 dag-
ana, það var erfitt en hvergi vildi
ég annars staðar vera en hjá þér.
Þú baðst mig um að gleyma þér
aldrei og þú myndir aldrei gleyma
mér, ég veit að þú elskaðir mig
eins mikið og ég elska þig. Það
verður skrítið að eiga þig ekki og
heyra ekki í þér. Við hringdum
mikið hvor í aðra, oft voru það erf-
ið símtöl en svo voru mörg svo
skemmtileg, ég á eftir að sakna
þín svo elsku amma.
Ég hitti eina góða konu daginn
sem þú kvaddir, ég var að koma
frá því að klæða þig í fínu fötin þín.
Hún tók utan um mig og sagði við
mig að ég væri búin að sigla þessu
friðarskipi með þér í svo mörg ár
og það væri svo stutt eftir að ég
yrði að klára það þín vegna. Elsku
amma, auðvitað geri ég það.
Ég þakka starfsfólkinu á deild
5 fyrir að hugsa svona vel um hana
ömmu mína, þið eruð svo yndis-
legar allar sem ein.
Sendi innilegar samúðar-
kveðjur til mömmu minnar elsku-
legu, Þórðar Gunnars móður-
bróður míns og fjölskyldu okkar.
Ragna Rós, Gunnar
og fjölskylda.
Kær móðursystir mín, Ragna
Hólmfríður Pálsdóttir, er látin á
93. aldursári. Með henni er gengin
sjálfstæð kona og sterkur per-
sónuleiki sem hafði áhrif til fram-
fara og bættrar menningar á fólk
sitt og nánasta umhverfi. Ragna
frænka var ein þeirra kvenna sem
ég hef ávallt litið til sem fyrir-
myndar á margan hátt í lífinu. Ég
sá hana í fyrsta sinn þegar ég var
á fimmta árinu og festist mér í
minni; þá skrapp hún í land um
kvöld að áliðnum vetri þegar
strandferðaskipið Esja gerði
stuttan stans á Bíldudal að norðan
á leið suður til Reykjavíkur, en
þangað átti Ragna erindi til að
kaupa inn fyrir verslun sína Lín
sem hún rak á Ólafsfirði. Þá hafði
Norma, yngsta systir mín, fæðst
rétt fyrir jólin og ég man að
Ragna undraðist hve barnið væri
stórt, en stuttu seinna flautaði
skipið annað flaut og þessi glæsi-
lega búna kona þurfti að hraða sér
aftur til skips. Það sópaði að
Rögnu frænku minni hvar sem
hún kom enda fór hún hvergi með
veggjum en tók sér sitt rými sem
sjálfsögðum hlut, af öryggi og
reisn. Hún var framsýn nútíma-
kona og lét sér fátt fyrir brjósti
brenna. Sem ung stúlka í heima-
bænum Siglufirði starfaði Ragna
á Landssímanum, sat við og
tengdi handvirkt símanúmer með
snúru sem rata þurfti í rétta inn-
stungu á skiptiborði. Oft hefur þá
verið handagangur í öskjunni,
símtöl pöntuð með hraði og for-
gangshraði og kallað: Miðstöð –
Reykja – Sigló! Síðar á ævinni átt-
aði ég mig á að ef hún Ragna
frænka hefði valið að fara í leik-
listarskóla hefði hún áreiðanlega
fengið að sleppa raddþjálfunar- og
framsagnartímum, hún var full-
numa í þeim greinum eftir starfið
á símstöðinni.
Ragna giftist Haraldi Guðbirni
Þórðarsyni vélvirkjameistara árið
1948. Þau settust að á Ólafsfirði og
eignuðust dótturina Elínu Hólm-
fríði 1950 en hún var næst mér í
aldri af mínum systkinum. Sum-
arið 1964 dvaldi ég hjá þeim
Rögnu og Haraldi á Ólafsfirði og
við frænkur áttum margar góðar
stundir við að passa bróður henn-
ar, Þórð Gunnar sem var þá á
fyrsta ári. Ragna var auðvitað úti-
vinnandi við verslun sína Lín og
ákveðin skyldustörf komu í hlut
okkar Elínar. Þetta sumar bætti
ég ýmsu gagnlegu í sjóð verk-
kunnáttu minnar inni á heimili
sem ég bý að ætíð síðan og er stolt
af að hafa verið í „húsmæðra-
skóla“ hjá Rögnu frænku. Eftir
Rögnu liggur fínasta handavinna
og listilegur saumaskapur og
kunnáttu sína lagði hún sig fram
um að flytja áfram til næstu kyn-
slóða. Málaða postulínsmuni sendi
hún okkur systrum fyrir jólin þeg-
ar hún var 89 ára frá dvalarheim-
ilinu á Sauðárkróki þar sem þau
hjón bjuggu allnokkur síðustu ár
við gott atlæti og bestu umönnun,
en Haraldur lést árið 2011.
Ragna var glaðsinna að eðlis-
fari og félagslynd, hún lék á als
oddi þegar ég heimsótti hana síð-
ast fyrir nokkrum misserum þó að
heilsunni hefði þá hrakað veru-
lega, hún hélt ávallt reisn sinni og
var sami höfðingi heim að sækja
og hún var allt sitt líf.
Veri Ragna frænka mín kært
kvödd.
Afkomendum hennar öllum bið
ég guðs blessunar.
Anna Sigríður Einarsdóttir.
Það þóttu talsverð tíðindi þegar
Ragna og Haraldur settust að í
Ólafsfirði á sjötta tug síðustu
aldar. Þau aðlöguðust fljótt sam-
félaginu í Ólafsfirði og öllum varð
ljóst að hér var atorkufólk á ferð.
Ragna hóf brátt verslunarrekstur
og gaf sig einnig að félagsstörfum,
einkum eftir að hún tók að sér for-
mennsku í deild Norræna félags-
ins í Ólafsfirði sem hún gegndi
lengi og farsællega. Orðsporið af
krafti hennar og dugnaði fór víða,
ekki síst í norrænu vinabæjunum,
Hillerød, Horten, Lovisa og
Karlskrona.
Haraldur var málmiðnaðar-
maður og starfaði sem slíkur og
um langt skeið með félaga sínum,
William Þorsteinssyni bátasmið,
betur þekktir sem tvíeykið „Willi
og Halli“, og brölluðu þeir margt
saman annað en smíða hús og
báta. Haraldur gaf sig að kirkju-
legum málefnum, var árum saman
meðhjálpari í Ólafsfjarðarkirkju.
Á síldarárunum var hann starf-
andi á síldarradíóinu í Ólafsfirði
sem hélt uppi samskiptum við
skipin okkar á síldarmiðunum og
miðlaði fréttum af þeim á báta-
bylgjunni.
Margs er að minnast úr félags-
starfi Norræna félagsins, ekki síst
úr stóru ferðunum sem farnar
voru á vinabæjamót í Lovisa 1982
þegar yfir 50 manns frá Ólafsfirði
voru með í þriggja vikna ferð sem
endaði með því að hópnum var
boðið að koma til Karlskrona og
Hillerød líka á heimleiðinni.
Það var reisn yfir Rögnu þegar
tugþúsunda tonna stórskipið sló
af á Óslóarfirði, eldsnemma morg-
uns rétt utan við Horten í Noregi
1984 og 25 Ólafsfirðingar stigu frá
borði yfir í minni báta með Rögnu
í broddi fylkingar. Við bryggju-
sporðinn beið þeirra dekkað borð
þar sem félagar úr norræna félag-
inu á staðnum buðu Rögnu og
Haraldi til morgunverðar, þeim
einum til heiðurs. Aðrir fóru heim
að sofa.
Þegar Ragna og Haraldur
fluttu í Skagafjörð kvöddum við
hin þau með mikilli eftirsjá en þau
voru ekki langt undan og voru
boðin sérstaklega til móts og
funda, ekki síst þegar norrænir
gestir voru á ferðinni, akandi frá
Akureyri eða via Knappstaðir eins
og þeir auðkenndu vesturleiðina
um Fljót.
Ragna og Haraldur gáfu Ólafs-
firðingum að skilnaði merki Nor-
ræna félagsins sem Haraldur
hannaði og smíðaði í fullri stærð
og komið var varanlega fyrir í
trjálundi ofan við Tjörnina í
miðbæ Ólafsfjarðar nálægt þeim
stað þar sem norrænir vinir
gróðursettu tré á vinabæjamóti
1986.
Við sendum fjölskyldu þeirra
hjóna innilegar samúðarkveðjur.
Þakklæti er okkur efst í huga fyrir
samfylgdina.
Fyrir hönd Norræna félagsins í
Ólafsfirði,
Óskar Þór Sigurbjörnsson.
Ragna Hólmfríður
Pálsdóttir