Morgunblaðið - 14.03.2018, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. MARS 2018
✝ Alda Mark-úsdóttir fædd-
ist í Hafnarfirði 1.
júlí 1920. Hún lést
á Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund 3. mars
2018.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Markús Sigurðsson
frá Fagurhóli í
Landeyjum, f. 4.11.
1878, d. 30.10. 1957, og Sigríður
Helgadóttir frá Helgastöðum á
Stokkseyri, f. 18.12. 1879, d.
11.5. 1968. Systkini Öldu voru:
1) Hermannía Sigríður Anna, f.
1901, d. 1995, 2) Markúsína Sig-
ríður, f. 1904, d. 1996, 3) Helga,
f. 1906, d. 2003, 4) Kristín, f.
1914, d. 1998, 5) Gunnþórunn, f.
1915, d. 2001, 6) Árni Byron, f.
1918, d. 1921.
Alda giftist árið 1964 Eggerti
Theodórssyni, f. 31.5. 1920,
eignaðist sitt fyrsta barn, Ás-
geir. Eftir það fór hún ásamt
vinkonum sínum til Noregs og
stundaði nám við kristilega lýð-
háskólann Hurdal. Hún vann
lengi í Félagsprentsmiðjunni en
þegar hún giftist Eggerti var
hún heimavinnandi húsmóðir
um árabil. Fór svo aftur út á
vinnumarkaðinn og vann mörg
ár í Iðnskólabúðinni þar sem
Kristín systir hennar var versl-
unarstjóri. Kristín bjó alla tíð á
heimili Öldu og Eggerts og þeg-
ar hann lést bjuggu þær systur
áfram saman í Tjarnarmýri 37.
Síðasta æviárið bjó Alda á Dval-
ar- og hjúkrunarheimilinu
Grund. Alda gekk ung í KFUK
og tók virkan þátt í starfi fé-
lagsins sem leiðtogi í yngri
deild og í sumarbúðunum í
Vindáshlíð og Kaldárseli og sat
í stjórn Vindáshlíðar. Hún var
einnig félagi í Kristniboðsflokki
KFUK og starfaði með kvenna-
deild Gídeonfélagsins.
Útför Öldu fer fram frá Nes-
kirkju í dag, 14. mars 2018, og
hefst athöfnin kl. 13.
netagerðarmanni
og húsasmíðameist-
ara, d. 16.9. 1994.
Dóttir þeirra er
Margrét, f. 25.11.
1960, rannsókn-
arprófessor, gift
Guðbirni Sig-
urmundssyni fram-
haldsskólakennara.
Börn þeirra eru: 1)
Hildur, f. 1986,
unnusti hennar er
Michael Walker, 2) Árni, f.
1993, og 3) Alda Kristín, f.
1994.
Alda ólst upp í Hafnarfirði til
fimm ára aldurs en þá flutti
fjölskyldan til Reykjavíkur.
Hún lauk skyldunámi frá Mið-
bæjarbarnaskólanum og stund-
aði síðar nám í Kvöldskóla
KFUM. Hún bjó um tíma hjá
Gunnþórunni systur sinni í Raf-
stöðinni við Elliðaár og var
henni til aðstoðar þegar hún
Móðuramma okkar, Alda
Markúsdóttir, kvaddi okkur 3.
mars síðastliðinn, 97 ára að aldri.
Við erum óendanlega þakklát fyr-
ir að hafa fengið að eiga hana að.
Amma vildi allt fyrir okkur gera
og vildi okkur allt það besta. Hún
bað fyrir okkur á hverjum degi.
Hún var skilningsrík og traust.
Amma var eldklár og gífurlega
námfús. Þrátt fyrir það fékk hún
ekki tækifæri til að stunda nám á
sínum yngri árum, meðal annars
vegna viðhorfa þess tíma til
menntunar kvenna. Hún lét það
þó ekki stöðva sig, heldur nýtti
hvert tækifæri í lífinu til að læra.
Hún var dugleg, þrautseig, sjálf-
stæð og hélt alltaf ótrauð áfram
sama hvaða verkefni voru lögð
fyrir hana. Kristin trú var henni
ákaflega mikilvæg og hún hafði
ávallt kristileg gildi til hliðsjónar í
sínu lífi.
Við systkinin vorum oft í pöss-
un hjá ömmu sem börn. Hún
dekraði við okkur og passaði sér-
staklega að eiga til það sem okkur
barnabörnunum fannst gott.
Amma var einstaklega heilsu-
hraust fram eftir aldri og hélt
áfram að búa í sinni eigin íbúð til
96 ára aldurs, en þá flutti hún á
dvalarheimilið Grund. Fyrir
nokkrum mánuðum dreymdi
hana að faðir hennar kæmi til
hennar og segði henni að nú væri
bráðum kominn tími til að hún
kæmi til þeirra. Hún minntist oft
á þetta við okkur. Rétt áður en
hún dó heyrðist hún endurtaka
ofurhljótt: „Pabbi, pabbi,“ eins og
hann væri kominn að sækja hana.
Elsku amma, við vonum að þú
sért komin til himna á fund for-
eldra þinna, systra, annarra fjöl-
skyldumeðlima, vinafólks og síð-
ast en ekki síst afa Eggerts og
Stínu frænku. Þakka þér fyrir allt
sem þú gerðir fyrir okkur. Við
sjáumst vonandi aftur einn dag-
inn.
Hildur Guðbjörnsdóttir,
Árni Guðbjörnsson, Alda
Kristín Guðbjörnsdóttir.
Okkur langar að minnast
ömmusystur okkar, Öldu Mark-
úsdóttur, sem við fengum að
kynnast vel og umgangast reglu-
lega frá því við munum eftir okk-
ur, enda voru náin tengsl á milli
hennar og mömmu okkar – Alda
var meira en frænka. Amma Tóta,
systir Öldu, glímdi við erfið veik-
indi á æskuárum mömmu og þá
kom Alda inn á heimilið og tók
virkan þátt í að aðstoða og styðja
móðurfjölskyldu okkar. Þannig
hefur hennar hlutverk í okkar lífi
verið mun stærra en hægt er að
koma að í stuttum minningarorð-
um. Við höfum svo sjálfir í gegn-
um okkar líf fengið að kynnast
þessu trygglyndi og kærleika sem
Alda frænka átti og var óspör á.
Sama gilti þegar við eignuðumst
eiginkonur og svo börn, sem öll
nú minnast Öldu með hlýhug.
Það er vart hægt að minnast
Öldu frænku nema í sömu andrá
rifja líka upp ljúfar minningar af
heimili hennar og Eggerts, sem
og Stínu frænku, systur hennar
sem bjó hjá þeim. Meðan þau lifðu
fengum við að kynnast staðfastri
trúariðkun þar sem við vorum
hluti af miklu stærri bænalista.
Alda frænka var trúföst, kristinn
einstaklingur, og góð fyrirmynd í
hógværð og kærleika og gott var
að vita að hún bæði fyrir okkur og
fjölskyldum okkar á hverjum
degi. Það var okkar ánægja að fá
að heimsækja Öldu reglulega
fram undir það síðasta, tengja við
fortíðina og nútíðina, sérstaklega
með fréttum af því hvernig
Möggu, Guðbirni, Hildi, Árna og
Öldu Stínu vegnaði, en af þeim
var Alda réttilega svo stolt.
Í síðustu heimsóknunum talaði
Alda um að hún væri sátt við lífið
og tilbúin að fara heim, en jafn-
framt að nú reyndi hún að lesa
daglega sálminn góða „Dag í
senn“ – sem nú situr eftir hjá okk-
ur sem góður boðskapur, sem
hittir í mark, en það var nú
kannski líka tilgangurinn, á sinn
hógværa hátt.
Biðjum góðan Guð um að
styrkja ykkur, kæra Magga, Guð-
björn og börn og eftir lifir minn-
ingin um okkar kærleiksríku
frænku sem var mikilvægur hluti
af okkar fjölskyldu.
Dag í senn, eitt andartak í einu,
eilíf náð þín, faðir gefur mér.
Mun ég þurfa þá að kvíða neinu,
þegar Guð minn fyrir öllu sér?
Hann sem miðlar mér af gæsku sinni
minna daga skammt af sæld og þraut,
sér til þess að færa leið ég finni
fyrir skrefið hvert á lífs míns braut.
Hann, sem er mér allar stundir nærri,
á við hverjum vanda svar og ráð,
máttur hans er allri hugsun hærri,
heilög elska, viska, föðurnáð.
Morgundagsins þörf ég þekki eigi,
það er nóg, að Drottinn segir mér;
Náðin mín skal nægja hverjum degi,
nú í dag ég styð og hjálpa þér.
Guð, ég fæ af fyrirheitum þínum
frið og styrk, sem ekkert buga má.
Auk mér trú og haltu huga mínum
helgum lífsins vegi þínum á,
svo að ég af hjartaþeli hreinu,
hvað sem mætir, geti átt með þér
daginn hvern, eitt andartak í einu,
uns til þín í ljóssins heim ég fer.
(Sandell-Berg –
Sigurbjörn Einarsson.)
Sigurður, Gunnar Þór
og Hannes Péturssynir
og fjölskyldur.
Það er með hlýju og þakklæti í
huga sem ég kveð Öldu móður-
systur mína í dag. Hún var yngst
sjö barna afa og ömmu og sú síð-
asta sem kveður úr þeim hópi.
Alda og Stína systir hennar héldu
alla tíð heimili ásamt ömmu og afa
meðan þeirra naut við og var sam-
gangur æskuheimilis míns við
þau ætíð náinn enda aldursmunur
lítill milli systranna Öldu, Stínu
og móður minnar, Gunnþórunnar.
Þau tóku virkan þátt í uppeldi
okkar systkinanna og sýndu okk-
ur alla tíða mikla væntumþykju.
Ég minnist þess hve Stína og
Alda önnuðust ömmu vel síðustu
dagana hennar og eins hve Alda
hlúði vel að Stínu systur sinni
þegar kom að leiðarlokum hjá
henni, en hún lést 1998.
Þegar Alda giftist Eggerti þá
kom hann inn á heimilið en flutt
var í stærra húsnæði, fyrst á
Hjarðarhaga og síðar í raðhús á
Selbrautinni. Þau bjuggu sér fal-
legt heimili sem var gestkvæmt
og fjölmennar afmælisveislur og
glæsileg jólaboð haldin. Alda
eignaðist Möggu árið 1960 og var
ég full tilhlökkunar. Ég var þá 10
ára gömul og hafði alla tíð þráð að
eignast yngra systkini, en sú ósk
rættist ekki. Það má því segja að
Magga hafi fyllt það skarð og
urðu ferðir mínar til þeirra enn
tíðari eftir fæðingu hennar. Ég
naut þess að fá að keyra hana í
barnavagninum og fylgjast með
henni vaxa og dafna. En mér var
sérstaklega uppálagt að fara var-
lega og alls ekki með barnavagn-
inn yfir götu. Magga var svo sann-
arlega augasteinn allra sem varð
að gæta vel.
Eftir að Eggert lést 1994 og
síðan Stína, þá bjó Alda ein og gat
lengst af séð um sig sjálf. Hún var
alltaf dugleg að fara út að ganga
og hafði gaman af að fara í fjall-
göngur og þá gjarnan á skíðum á
sínum yngri árum. Síðustu árin
naut hún dyggilegrar aðstoðar
Möggu og hennar fjölskyldu. Það
var svo í maí á síðasta ári sem hún
fluttist á Grund.
Ég er þakklát fyrir góða stund
sem ég átti með henni þremur
dögum fyrir andlátið. Hún ræddi
ýmislegt við mig þennan dag og
var skýr og áttuð og alltaf fann ég
þessa umlykjandi væntumþykju
hennar í minn garð. En nú hefur
hún fengið hvíldina sem hún var
farin að þrá, enda löng ævi að
baki.
Elsku Magga, Guðbjörn, Hild-
ur, Alda Kristín og Árni, Guð
blessi ykkur góðar minningar um
yndislega móður, tengdamóður og
ömmu. Megi hún hvíla í friði.
Rúna.
Ég er á fallegum stað við ísilagt
vatn með fjallahring í kringum
mig. Sólin er að koma upp og him-
inninn er heiðskír. Þegar myrkrið
tók að víkja fyrir birtunni og birt-
an náði yfirhöndinni þá leið Öldu
vel. Þessi tími ársins var í uppá-
haldi hjá elsku Öldu minni, Öldu
Markúsdóttur sem ég minnist
með þakklæti virðingu og mikilli
eftirsjá og við kveðjum í dag.
Ég kynntist Öldu minni vorið
1986. Þá höfðum við systursonur
hennar, Ásgeir Markús Jónsson,
fellt hugi saman. Samband þeirra
var mjög náið, kærleiksríkt og fal-
legt alla tíð. Hann var henni sem
sonur og hún honum sem móðir.
Ég var lánsöm að eignast Öldu og
var hún mér sem besta tengda-
móðir. Það var henni mjög þung
byrði að þurfa að sjá á eftir Ás-
geiri sínum þegar hann dó í jan-
úar 2015.
Frá fyrsta degi tók Alda mér
afar vel. Hún umvafði mig kær-
leika sínum elsku og velvild.
Margar voru samverustundirnar
og símtölin og hafði hún alltaf
mikinn áhuga á velgengni okkar
og fylgdist vel með börnunum
okkar allt til enda.
Við áttum margar góðar stund-
ir við eldhúsborðið á Selbrautinni,
síðar í Tjarnarmýrinni og loks á
Elliheimilinu Grund þar sem hún
dvaldist síðustu 10 mánuðina. Við
vorum trúnaðarvinkonur og gát-
um talað saman um allt. Hún miðl-
aði mér af þekkingu sinni og
reynslu í svo mörgu.
Alda var mjög trúuð og mikil
bænakona. Hún bað fyrir landi
sínu, þjóð og samferðafólki sínu.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
og fjölskylda mín að vera á hennar
bænalista. Á hverju kvöldi settist
hún niður fyrir svefninn, las í
Biblíunni sinni og bað fyrir okkur
hverju og einu með nafni.
Öldu var margt til lista lagt.
Hún var vandvirk, hreinleg og
mjög dugleg til allra verka. Bak-
ari var hún einnig góður, eftir-
minnilegar eru smákökurnar
hennar sem allar voru góðar og
eins að lit og lögun. Marengstert-
an hennar með sítrónukreminu,
rjómanum og jarðarberjunum
mun alltaf vera í 1. sæti hjá mér.
Hún hafði gaman af að eiga með
kaffinu þegar gesti bar að garði.
Alda hafði mjög gaman af
blómum, sérstaklega blómstrandi
plöntum. Santa Paula var í uppá-
haldi hjá henni og átti hún þær oft
nokkrar í eldhúsglugganum sín-
um. Garðurinn á Selbrautinni
veitti henni mikla gleði og voru
ófáar klukkustundirnar sem hún
naut sín þar. Gaman fannst henni
að fá sumarblómin á svalirnar sín-
ar og þegar ég kom með afskorin
blóm, rósir eða túlípana, gladdist
hún mikið.
Til fjölda ára var Alda mjög
slæm í baki og fékk hún marg-
sinnis samfall í hrygginn. Dugn-
aður hennar, þolinmæði og úthald
í þessum aðstæðum var aðdáun-
arvert. Hún reyndi að gera allt
sem hún gat til að vinna á móti
þessu. Hún var dugleg að fara í
göngutúra en þegar heilsan gaf
sig stytti hún þá og fór þá í kring-
um blokkina sína eða upp og niður
stigana. Í lokin þegar hún gat
ekki farið nema út á svalir naut
hún þess að anda að sér fersku
lofti þar.
Elsku Alda á alla tíð eftir að
eiga stórt rúm í hjarta mínu. Eftir
góða og langa ævi var hún södd
lífdaga, tilbúin að fara heim til
Drottins eins og hún þráði og
sagði svo oft við mig. Myndin af
henni á svölunum sínum í Tjarn-
armýrinni veifandi til mín, í hvert
skipti sem ég fór frá henni, mun
ætíð vera mér ljóslifandi.
Guð blessi minningu þessarar
dýrmætu konu, og bið ég Guð að
blessa Margréti, Guðbjörn og
börnin þeirra og votta þeim mína
dýpstu samúð.
María Marta Sigurðardóttir.
Mig langar að minnast góðar
vinkonu minnar, Öldu Markús-
dóttur.
Ég kynntist Öldu þegar hún og
systir hennar, Kristín, fluttu í
sama stigagang og ég. Kynni okk-
ar þriggja voru alltaf ljúf. Þegar
Kristín féll frá þá var það Öldu
mikill missir. Alda var mér alltaf
hjálpleg þegar hún sótti annað-
hvort blaðið eða póstinn sinn, þá
kom hún alltaf við hjá mér og
spurði hvort hún gæti eitthvað
gert fyrir mig , hún var alltaf
tilbúin að létta undir með mér ef á
þurfti að halda, sem var ómetan-
legt. Ég lánaði henni myndbands-
spólur því ég tók upp bíómyndir
eða þætti, sem hún bað mig að
taka upp, því ég var með fleiri
sjónvarpsstöðvar en hún. Ég fór
oft í heimsókn til hennar og þá
vildi hún endilega bjóða mér ein-
hverjar veitingar. Við spjölluðum
saman og oft töluðumst við í síma.
Stundum hringdi Alda í mig og
spurði hvort ég gæti komið við í
bakaríinu á leiðinni í vinnuna dag-
inn eftir og keypt kanilskonskur
og múslíbrauð og komið með
sendinguna þegar ég kæmi heim
því Öldu fannst það svo gott og
það gerði ég með glöðu geði. En
þegar heilsu hennar hrakaði hitt-
umst við sjaldnar en hringdum
hvor í aðra. Ég kynntist dóttur
hennar Margréti og fjölskyldu
hennar, sem eru öll yndisleg.
Stundum fór ég til Öldu í afmæl-
iskaffi og hitti þá hennar fjöl-
skyldu. Þegar heilsu minnar góðu
vinkonu hrakaði enn frekar flutti
hún á Grund. Þangað heimsótti
ég hana nokkrum sinnum og allt-
af fannst henni gaman að hitta
mig og áttum við alltaf gott spjall.
Hinn 3. mars á sólríkum
morgni hringdi Margrét dóttir
hennar og tilkynnti mér að Alda
hefði kvatt um morguninn.
Ég votta Margréti og fjöl-
skyldu hennar mína dýpstu sam-
úð.
Megi Guð vera með þér, Alda
mín.
Sigrún Péturs.
Í virðingu og þökk kveð ég
kæra vinkonu, Öldu Markúsdótt-
ur. Alda þekkti mig frá blautu
barnsbeini því mikil og góð vin-
átta er milli fjölskyldna okkar.
Fyrsta minning mín sem tengist
henni var þegar ég var beðin um
af foreldrum mínum að skjótast
með brúðkaupsgjöf heim til henn-
ar og Eggerts sem mér fannst á
þeim tíma ótrúlega merkilegt.
Leiðir okkar Öldu hafa víða
legið saman og alltaf sýndi hún
mér og fjölskyldu minni einstaka
umhyggju og kærleika og það
kom sérstaklega vel í ljós í veik-
indum mannsins míns, Gunnars
Bjarnasonar.
Alda tók þátt í starfi KFUM og
KFUK frá unga aldri á margvís-
legan hátt, sótti samkomur og
Alda Markúsdóttir
Elskuleg móðir mín,
SIGRÍÐUR INGÓLFSDÓTTIR,
lést fimmtudaginn 22. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Sigurður Ingi Hermannsson
Ástkær móðir okkar,
GUÐRÚN PÁLSDÓTTIR,
til heimilis á Sléttuvegi 19,
Reykjavík,
lést á líknardeild Grundar 11. mars.
Útför hennar verður gerð frá Fossvogskirkju
föstudaginn 23. mars klukkan 15.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Vísindasjóð Krabba-
meinsfélags Íslands, Arion bankareikn. 0301-22-005887.
Kt. 6203161800.
Færum við starfsfólki Grundar og líknardeildar LHS alúðarþakkir
fyrir góða umönnun undanfarna mánuði.
Árni Þór Árnason Guðbjörg Jónsdóttir
Þórhildur Árnadóttir Valdemar Olsen
Guðjón Ingi Árnason Sigríður Dögg Geirsdóttir
barnabörn og systur hinnar látnu
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
HÓLMFRÍÐUR GESTSDÓTTIR,
Hraunbraut 32,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju
föstudaginn 16. mars klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Minningarsjóð öldrunardeildar
Landspítala.
Kristrún Tómasdóttir Pétur Oddgeirsson
Jóhanna Tómasdóttir
Guðlaug Tómasdóttir Steingrímur Sigurðsson
Tómas Þórarinn, Arnar Oddgeir, Marta, Sindri Þór,
Steinar Páll, Sara Ósk og Tómas Breki
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS HAGALÍN GÍSLASON
skipstjóri,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Eir
sunnudaginn 4. mars, verður jarðsunginn
frá Garðakirkju föstudaginn 16. mars
klukkan 15.
Jón Hjörtur Magnússon Steinunn María Jónsdóttir
Ingólfur Már Magnússon Sigrún Agnes Njálsdóttir
Rúnar Þröstur Magnússon Herdís Hafsteinsdóttir
Sigrún Magnúsdóttir Jóhann Hauksson
Edda Magnúsdóttir Arnar Sverrisson
Magnea Helga Magnúsdóttir Sigurður Hjaltason
Hrafn Magnússon Hildur Þorkelsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn