Morgunblaðið - 21.04.2018, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. APRÍL 2018
✝ Reynir Berg-sveinsson
fæddist 30. nóv-
ember 1938 í Gufu-
dal í Austur-Barða-
strandarsýslu.
Hann lést 6. apríl
2018 á sjúkrahús-
inu á Akranesi.
Foreldrar hans
voru Kristín Pet-
rea Sveinsdóttir, f.
í Hvallátrum 1894,
d. 2000, og Bergsveinn Elidon
Finnsson, f. í Hergilsey 1894,
d. 1952. Reynir var yngstur
níu systkina. Sammæðra var
Ebba Aðalheiður Eyjólfsdóttir,
f. 1917, d. 1921. Alsystkin
Reynis eru: Finnur, f. 1920,
Ebba Aðalheiður, f. 1921, d.
2006, Guðmunda Elín, f. 1923,
Sveinsína Pálína, f. 1925, d.
1977, Kristinn, f. 1927, Ólafur,
f. 1929, og Rebekka, f. 1934.
Fyrrverandi eiginkona
Reynis er Guðlaug Elísabet
Guðbergsdóttir, f. í Reykjavík
18. janúar 1937. Foreldrar
hennar voru Jónas Guðberg
Konráðsson frá Hallbjarn-
areyri á Snæfellsnesi, f. 1915,
d. 1968, og Herdís Þóra Sig-
urðardóttir frá Hnífsdal, f.
1916, d. 1992.
nóv. 1968. Dóttir hans Eydís
Örk. 7) Herdís Rósa, f. 6.
ág.1970, maður hennar er
Kristján Garðarsson, f. 7. jan-
úar 1965. Börn þeirra eru El-
ísabet Ásdís, Stefán Rafn og
Árdís Lilja. Barnabarnabörnin
eru 21.
Reynir ólst upp í Gufudal
við almenn störf eins og þá
tíðkaðist. Á unglingsaldri hóf
hann refa- og minkaveiðar og
varð fljótlega eftirsóttur í
grenjaleitir víða um sveitir.
Reynir fór ungur að heiman
og vann við byggingavinnu og
sjómennsku. Um tvítugt hóf
hann búskap í Fremri-Gufudal
ásamt eiginkonu sinni, þar
sem þau byggðu allan húsa-
kost frá grunni og ræktuðu ný
tún. Þar bjuggu þau í rúma
tvo áratugi, eða þar til leiðir
þeirra skildi 1981.
Samhliða bústörfum gegndi
Reynir trúnaðarstörfum í
heimahéraði, sat meðal annars
í sveitarstjórn Gufudalssveitar
og í stjórn Kaupfélags Króks-
fjarðar. Eftir að bústörfum
lauk stundaði Reynir þang-
skurð, byggingarvinnu, fiski-
rækt, æðarrækt og veiðar.
Hann lét til sín taka í náttúru-
vernd, byggðamálum og sam-
félagsmálum almennt. Ritaði
fjölda blaðagreina, meðal ann-
ars varðandi samgöngur, nátt-
úruvernd og veiðar.
Útför Reynis fer fram frá
Gufudalskirkju í dag, 21. apríl
2018, klukkan 14.
Börn Reynis og
Guðlaugar eru
sjö: 1) Þröstur
Guðberg, f. 18.
ág. 1957, kona
hans er Arnheið-
ur Jónsdóttir, f. 6.
apr. 1961. Börn
þeirra eru: Berg-
dís, Jónas og Pat-
rekur Smári. 2)
Svandís Berglind,
f. 13. janúar 1959,
eiginmaður hennar er Einar
Valgeir Hafliðason, f. 9. apríl
1955. Börn þeirra eru Reynir
Elías, Jóhanna Ösp, Hafrós
Huld og Sindri Víðir. 3) Erla
Þórdís, f. 7. sept. 1961, maður
hennar Jens Valbjörn Hans-
son, f. 14. júní 1965. Börn
þeirra eru Kristbjörg Sunna,
Kári Geir og Þóra Mjöll. 4)
Hrafnhildur Erna, f. 22. mars
1963, fyrrv. eiginmaður Ragn-
ar S. Magnússon, f. 12. des.
1961. Börn þeirra eru Óðinn
Snær og Júlía Valborg. 5)
Bergsveinn Grétar, f. 3. júlí
1964, eiginkona hans er Signý
Magnfríður Jónsdóttir, f. 19.
júlí 1962, d. 10. nóv. 2017.
Börn þeirra eru Jón Ingiberg
og Guðlaug Guðmunda Ingi-
björg. 6) Sævar Ingi, f. 10.
Berðu honum/henni kveðju
mína með guðs blessun og þökk
fyrir allt. Þessar kveðjur höfum
við systkin farið með víða og
eigum eftir að bera margar enn.
Við höfum alið börnin okkar upp
í þeirri vissu að öðrum eins
manni eigi þau aldrei eftir að
kynnast því það er enginn annar
svona til.
Pabbi var einstakur sögu-
maður og á sjúkrahúsinu gat
hann ekki látið hjúkrunarfólk-
inu leiðast á meðan það var að
dedúa við hann svo hann sagði
þeim sögu. Sem er alveg lýsandi
fyrir hann, að geta gert góða
sögu úr því að vera nærri
drukknaður í landamerkjalækn-
um milli Grímsness og Grafn-
ings er náttúrlega ekki venju-
legt.
Takk, pabbi, fyrir allar sög-
urnar og allt sem við höfum lært
af þér um búskap og smíðar og
svo ótalmargt annað. Þú varst
líka frábær afi. Guð blessi þig
með þökk fyrir allt.
Ljósenglar allir í Ljósufjöllum
lýsið þið veginn minn
þegar ég kem að himnahöllum
þið leiðið mig þangað inn.
Ljárskógaheiðin líður hjá
logn um allan sjó
stundum er gatan slétt og breið
stundum grýtt og mjó.
Bröttubrekku bruna yfir
ber saman himin og jörð
svona er það sem sálin lifir
slík er drottins gjörð.
Afar lágu á Akranesi endaði ferðin
mín
ástkær faðir alls sem lifir kallaði mig
til sín.
Vita megið vinir kærir þegar ég héð-
an fer
við gullna hliðið Pétur bíður með
plöggin eftir mér.
Guðs blessunar ykkur öllum ég bið
með þökk fyrir allt og allt
sál mín er frjáls ég hef fundið frið
þú vís þess vera skalt.
Erla Þórdís Reynisdóttir.
Nú hefur tíminn hlaupið frá
pabba mínum. Kapphlaup við
tímann einkenndi líf hans, alltaf
fann hann sér eitthvað sem
þurfti að klára, áður en myrkrið
skylli á. Áður en færi að frjósa.
Áður en … Hinstu för föður
míns bar að rétt eins og hans
var von og vísa, það tók hann
nokkrar klukkustundir að hafa
sig til ferðar, hann lagði ekki af
stað fyrr en komið var fram yfir
háttatíma. En það er í góðu lagi,
hann kunni vel við að ferðast í
friðsælli nóttinni.
Atorka pabba var ótrúleg,
hvort sem var í störfum úti við
eða við skriftir heima. Sem um-
hverfissinni og „aktívisti“ lét
hann til sín taka og eru þau ótal-
mörg erindin sem hann hefur
ritað vegna málefna sem voru
honum hugleikin. Minkaveiðar
og vegagerð eru trúlega þar efst
á blaði. Starfsfólki ýmissa op-
inberra stofnanna til misjafnrar
gleði, þá var pabbi sérlega
pennaglaður maður. Umhverfis-
stofnun, umboðsmaður Alþingis
og Vegagerðin hafa til að mynda
fengið sinn skammt af póstum
frá honum. Hugsjónir pabba
voru sumum ekki að skapi, en
tíminn hefur leitt í ljós að hug-
myndir hans áttu oft á tíðum
meiri samleið með framtíðinni,
t.d. varðandi vegagerð.
Erindi hans voru gjarnan
skreytt ljósmyndum málinu til
stuðnings og átti hann gríðar-
legt safn mynda, meðal annars
úr veiðiferðum sínum. Hann
eignaðist ljósritunarvél löngu
áður en hann fékk tölvu. Klippa
og líma var hans aðferð, þar
sem ljósmyndum og texta var
skeytt saman með skærum og
lími. Ljósritunarvélin sá síðan
um að föndrið yrði sendingar-
hæft.
Á gamalsaldri tók hann sig til
og lærði að nota tölvutæknina
til þessara verka. Þaðan í frá
var fjöldi veiddra minka sam-
viskusamlega skráður í Excel
og búin til súlurit sem sýndu
veiði á hverju landsvæði.
Vinnugleði einkenndi pabba
og oftar en ekki gekk hann raul-
andi til starfa sinna. Frásagn-
argleði hans var einstök þegar
veiðar voru annars vegar. Á
svipstundu var matarborðinu
breytt í sögusvið:
Matardiskur breyttist í urð-
arholt, mjólkurglas varð að
klettaborg og milli þess var
lækjarfarvegur þar sem rakin
voru spor eftir tófu. Þar sem
hann lá fársjúkur í rúmi sínu á
sjúkrahúsinu á Akranesi
skömmu fyrir páska kom frá
honum enn ein sagan um
eltingaleik við tófu í Hrútey.
Hann gat sig hvergi hreyft og
lítið sem ekkert borðað eða
drukkið, en frásagnargleðin var
enn til staðar.
Hann beinlínis ljómaði meðan
hann sagði frá.
Lífsgildi pabba voru byggð á
djúpri réttlætiskennd fyrir
hönd náttúru og samfélags. Ég
er þakklát fyrir að hafa alist
upp við þau gildi.
Guð blessi minningu föður
míns og afa okkar.
Hrafnhildur Reynisdóttir,
Óðinn Snær Ragnarsson,
Júlía Valborg Ragnarsdóttir.
Reynir okkar er dáinn, það
var mikið áfall að frétta það.
Ég talaði við hann í síma, þá
leið honum ekki illa, sagði hann,
ég naut þess að tala við hann
kannski í síðasta sinn.
Ég átti erfitt með að sætta
mig við að hann væri að kveðja
en hann sagði bara hressilega
að vanda: „Ég kvíði því ekki að
deyja, ég er búinn að lifa nógu
lengi.“ Nokkrum dögum seinna
var hann dáinn.
Ég var 15 ára þegar hann
fæddist, ljósmóðirin farin og
mamma í rúminu. Það kom því í
minn hlut að annast þennan litla
bróður minn, hann var mér
strax mjög kær og hefur verið
alla tíð síðan.
Reynir var alveg einstaklega
hlýr, góður og hjálpsamur mað-
ur bæði í minn garð og annarra.
Ég á honum að þakka að nú
gleðst öll fjölskyldan yfir því að
geta dvalið í sumarhúsi okkar í
skóginum sem við stundum köll-
um paradís, svo yndislegt er að
vera þar.
Það var ýmislegt sem hann
tók sér fyrir hendur á lífsleið-
inni.
Ungur að árum var hann orð-
inn bóndi í Fremri-Gufudal, átti
góða konu og eignuðust þau sjö
mannvænleg börn.
Honum var margt til lista
lagt, hann var smiður, fann upp
minkagildrur, refaskytta og
svona mætti lengi telja.
En það gera aðrir betur en
ég.
Elsku bróðir og frændi, með
þessum fátæklegu orðum viljum
við þakka þér samfylgnina.
Aðstandendum sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Hvíl í friði, vinur.
Blessuð sé minning þín.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Guðmunda (Munda)
og fjölskylda.
Reynir Bergsveinsson, góður
vinur okkar árum saman, hefur
kvatt. Og enn kennir dauðinn
okkur sitthvað um lífið.
Mikið vatn hefur runnið til
sjávar síðan við heimsóttum
fyrst bændurna í Fremri-Gufu-
dal á 7. áratug síðustu aldar.
Hossandi og hristandi með
börnin okkar í 8-9 klukkustund-
ir eftir holóttum vegi og troðn-
ingum komumst við loks glöð og
þreytt í Gufudal og heilsuðum
góðu fólki, systur og mági, svila
og mágkonu og börnum þeirra.
Ávallt nutum við góðrar sam-
veru og nærveru, samveru sem
skiptir okkur svo miklu í lífinu.
Nýræktin og uppbyggingin í
Fremri-Gufudal var ekki alltaf
dans á rósum.
En þaðan eigum við – og
börnin okkar – svo hlýjar og
góðar minningar sem aldrei
gleymast.
Það duldist engum að Reynir
var orkubolti, iðinn, fjölhæfur,
laghentur og ráðagóður. Við
urðum margsinnis vitni að því
að smiðir og iðnaðarmenn hrós-
uðu verklagi hans í hástert fyrir
traustleika og vandvirkni. Nátt-
úruunnandinn og útivistarmað-
urinn, Reynir, hafði mótaðar
skoðanir í mörgum málum og
fylgdi þeim eftir með góðum og
gildum rökum. Og málum sínum
til stuðnings sagði hann oft frá
ógleymanlegum atburðum í lífi
sínu af ferðum yfir fjöll og firn-
indi, af einstakri og skemmti-
legri frásagnargleði sem hélt
manni föngnum.
Á síðari árum einbeitti hann
sér að minkaveiði þar sem hann
sérhæfði sig og vann við hana
kappsamlega svo að árangur
varð mikill og eftirtektarverður.
Hann eyddi miklum tíma í að
fylgja þeirri vinnu eftir og var
fram undir síðasta dag önnum
kafinn við það.
Reynir Bergsveinsson var
einstakur maður og mun sann-
arlega skilja eftir sig stórt skarð
í mannflórunni.
Við kveðjum góðan vin og
ógleymanlegan persónuleika
með þakklæti og virðingu og
sendum börnum hans og fjöl-
skyldum þeirra innilegar sam-
úðarkveðjur.
Þórir S. Guðbergsson
og Rúna Gísladóttir.
Reynir
Bergsveinsson
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Minningarathöfn um dóttur okkar og systur,
ELÍNU ÖRNU BOGADÓTTUR,
sem lést í Lundi föstudaginn 16. mars
verður haldin í Árbæjarkirkju fimmtudaginn
26. apríl klukkan 13.
Margrét, Bogi og Einar Kári
FALLEGIR LEGSTEINAR
Verið velkomin
Opið: 10-17
alla virka daga
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Hugheilar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ODDBJARGAR Á. JÓHANNSDÓTTUR
NORÐMANN
og heiðruðu minningu hennar.
Sigríður Norðmann
Óskar Norðmann
Elín Norðmann Börkur Hrafnsson
Snædís Barkardóttir Tinna Barkardóttir
Jón Hrafn Barkarson Óskar Árni Barkarson
Ástkær sonur og bróðir okkar,
DRAUPNIR GESTSSON,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
13. apríl. Útför fer fram í Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 25. apríl klukkan 15.
Blóm og kransar afþakkað en þeim sem
vilja minnast hans er bent á Samhjálp.
Við viljum þakka sérstaklega yndislegu starfsfólki
gjörgæsludeildar Landspítalans.
Elísabet Hauksdóttir
Sigurður Haukur Gestsson Auður Jóna Erlingsdóttir
Eyrún Sigríður Gestsdóttir Gísli Arnarson
Gestur Breiðfjörð Gestsson Anna María Sigurðardóttir
og frændsystkini
Ástkær móðir okkar, amma og langamma,
SÓLVEIG HELGA STEFÁNSDÓTTIR,
lengst af Drápuhlíð 26,
Reykjavík,
lést á Grund föstudaginn 6. apríl.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey frá
Dómkirkjunni í Reykjavík 20. apríl.
Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vildu minnast
hennar er bent á Styrktarfélag lamaðra og fatlaðra.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug. Einnig þakkir til
starfsfólks Grundar.
Stefán Friðgeirsson Gunnar Friðgeirsson
Steinar Jens Friðgeirsson Hanna Martína Friðgeirsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
RUNÓLFUR ÞÓR JÓNSSON,
búsettur í Svíþjóð,
lést fimmtudaginn 5. apríl.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 24. apríl klukkan 13.
Elísabet Bjarnadóttir
Bjarni og Óskar
og ástvinir