Víkurfréttir - 30.04.1981, Blaðsíða 13

VÍKUR-fréttir
Fimmtudagur 30. apríl 1981 13
„Vinnuálag er í það mesta“
Halldór Þorkelsson, Oddur Jónsson og Jón Ásgelr Þorkelsson
vinnustað ekki sérlega góðar, en
(Keflavík hf. hittum við þá Hall-
dór Þorkelsson, Odd Jónsson og
Jón Ásgeir Þorkelsson. Sögðu
þeir að launin dygðu einfald-
lega ekki neitt. Bentu þeir á að ef
eitthvart vit væri í launaseðlinum
yrðu menn að vinna minnst 14
tíma á dag, og laugardaga jafn
lengi. Tii dæmis gengi dæmið
ekki upp ef menn væru að borga
af lánum. „Dagvinnulaunin duga
bara ekkert". Sögðu þeir að yfir-
vinnan væri árstíðabundin og
launin þar með misjöfn. Atvinnu-
öryggi væri lítið sem ekkert og
jafnvel hægt að segja fólki uþp
með viku fyrirvara, eins og gerð-
ist í vetur.
„Launin
halda
ekki í við
verðlagið“
í Sparkaupi hittum við að máli
Maríu Valdimarsdóttur. Hún
sagðist aðeins vinnaá kvöldin og
um helgar. Því væru hennar laun
ekki sambærileg við dagvinnu-
laun. Taldi hún að almennt séð
heldu launin ekki í við verðlagið.
Benti hún á að matvörur hefðu
hækkað geysilega undanfarið.
Slíkt þýddi rýrnandi kaupmátt.
Maria sagðist vinna um kvöld
og helgar vegna þess að þörf
væri fyrir hendi. Sagði hún að
fólk hefðiekki nægjanlegtfémilli
handanna.
Maria Valdimarsdóttlr
Varðandi verkalýöshreyfing-
una sagði hún aö ekki væri hægt
aö sjá að hún heföi staðið sig í því
að halda kaupmættinum. Benti
hún á, að þeir sem störfuðu í
verslunum á daginn hefðu 4000
krónur i laun á mánuöi. „Þaö eru
engin laun". Sagðist hún ekki
skilja hvernig fólk kæmist af með
slík laun. Einnig áleit hún aðef til
vill sýndi fólkið sjálft verkalýðs-
félögunum of lítinn áhuga.
Að lokum sagði hún að 1. maí
hefði fyrst og fremst þýðingu
sem frídagurog taldi aðsádagur
áorkaði engu.
Sögöu þeir aö vinnuálag væri í
það mesta, einkum fyrir þá sem
neyðast til aö vinna mikið vegna
ýmis konar útgjalda og afborg-
ana. Taldist þeim til að oft væri
unnið 60-70 tíma. Með bónus-
kerfinu yrði slíkur tími nálægt
þrælkun.
Verðhækkanirálitu þeirúrhófi
fram í þjóðfélaginu. Allt tal um
vísitölubætur á laun töþuðu
merkingu vegna þess að
verðhækkanirnar væru löngu
búnar að éta slíkt upp. Menn
bara ynnu og ynnu og reyndu að
fá enda til að ná saman.
Þeim félögum fannst verka-
lýðsfélagið engin sérstakur vett-
vangur til að koma kröfum sínum
á framfæri. Þeim sýndist af
reynslunni að forystan hefði ekki
áhuga á þeim aðstæðum sem
þeir byggju við. Að minnsta kosti
kæmu þeir ekki oft á staöinn til
að kynna sér málin. Þó bentu
þeir á að ekki yrði sökinni allri
varpað á verkalýðshreyfinguna.
Verið gæti að þeir sjálfir og laun-
þegar almennt létu ekki nægjan-
töla í sér heyra, enda töldu þeir
að bónuskerfið gerði það að
verkum, að erfitt væri að koma á
samstöðu. Hitt væru samt allir
ammála um, „að verkalýðshreyf-
ingin gerði lítið fyrir verkalýð-
inn.“
Töldu þeir jafnframt að í
mörgu væri ábótavant, öðru en
launum. T.d. væru aöstæður á
um þetta þýddi ekkert að tala,
þess vegna kvörtuðu þeir aldrei.
Um merkingu 1. maí sögöu
þeir, að sá dagur þýddi pottþétt
frí. Fólk þyrfti ekki að hafa
áhyggjur af því að vera kallað í
vinnu. „Menn geta dottið íða
með góðri samvisku,“sögðu þeir
aö lokum.
NJARÐVÍKURBÆR
sendir starfsfólki sínu svo og
öðrum launþegum á Suðurnesjum
hamingjuóskir á baráttudegi
verkalýðsins, 1. maí.
Iðnsveinafélag Suðurnesja
sendir félögum sínum
og öðrum launþegum á Suðurnesjum
hamingjuóskir á baráttudegi
verkalýðsins, 1. maí.
Félagsmenn! Takið þátt í kröfugöngunni
og öðrum hátíðarhöldum ítilefni dagsins.