Morgunblaðið - 06.04.2018, Qupperneq 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. APRÍL 2018
✝ Friðrik Sigur-líni Friðriksson
fæddist á Húsatúni,
Látrum í Aðalvík,
20. júní 1931. Hann
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
25. mars 2018.
Foreldrar hans
voru Mikkalína
Þorsteinsdóttir, f. á
Borg í Skötufirði
18. ágúst 1892, d. 7.
apríl 1942, og Friðrik Geir-
mundsson, f. í Efri-Miðvík í
Aðalvík 25. júlí 1891, d. 26.
september 1967. Þau eignuðust
tíu börn en þrjú dóu í bernsku.
Systkini Friðriks, sem komust á
legg, voru Jóhanna, f. 10. febr-
úar 1914, d. 1. september 2008,
Guðmundína, f. 19. júní 1915, d.
10. febrúar 1990, Friðgerður, f.
9. október 1917, d. 21. janúar
2004, Ari, f. 4. apríl 1924, d. 11.
janúar 1944, Geirþrúður, f. 5.
október 1926, d. 26. október
1995, og Elísabet Anna, f. 29.
september 1934, d. 26. október
2015.
Dóra Elísabet Sigurjónsdóttir, f.
15. mars 1961. Sonur þeirra er
Sigurjón Friðrik, f. 11. febrúar
2007.
Friðrik lauk barnaprófi frá
Barnaskólanum á Látrum og
gagnfræðaprófi frá Gagnfræða-
skólanum á Ísafirði. Hann flutti
til Reykjavíkur 1948, lærði hús-
gagnasmíði og útskrifaðist sem
húsgagnasmíðameistari fjórum
árum síðar. Hann vann sjálfstætt
á eigin verkstæði fyrstu árin, var
með lærlinga í starfsnámi, auk
þess sem hann setti á stofn og
rak húsgagnaverslunina Hnot-
una á Þórsgötu um árabil. Mest-
an starfsaldur sinn starfaði hann
þó hjá Húsgögnum og co á
Smiðjuvegi 11 í Reykjavík og tók
síðar við rekstri fyrirtækisins
með öðrum. Friðrik var vand-
virkur listasmiður og smíðaði
innréttingar og húsgögn sem
prýða heimili hans og margra
fleiri. Listrænn áhugi hans kom
einnig fram í að hann málaði fal-
legar vatnslitamyndir.
Friðrik var um árabil í stjórn
Áss styrktarfélags og var gerð-
ur að heiðursfélaga 2008 fyrir
vel unnin störf í þágu félagsins
og þjónustuhóps þess.
Útför Friðriks fer fram frá
Garðakirkju á Álftanesi í dag, 6.
apríl 2018, og hefst athöfnin
klukkan 11.
Friðrik kvæntist
22. nóvember 1958
Önnu Þorbjörgu
Jónsdóttur, f. í
Sviðholti á Álfta-
nesi 23. nóvember
1929, og lifir hún
eiginmann sinn.
Foreldrar Önnu
voru Kristín
Sigurðardóttir, f. í
Sölvholti í Hraun-
gerðishreppi 17.
febrúar 1899, d. 30. nóvember
1991, og Jón Yngvi Eyjólfsson, f.
í Sviðholti á Álftanesi 24. sept-
ember 1887, d. 20. nóvember
1973.
Börn Friðriks og Önnu eru: 1)
Ingveldur Kristín, f. 2. janúar
1957. 2) Friðrik Ari, f. 28. mars
1959. Sambýliskona hans var
Sólveig Björg Hlöðversdóttir, f.
2. desember 1956. Börn þeirra
eru a) Jón Hlöðver, f. 12. maí
1995. b) Anna Björg, f. 7. júlí
1997. 3) Mikkalína María, f. 29.
apríl 1962, d. 20. september
2016. 4) Sigurjón Hermann, f.
11. janúar 1965. Maki hans er
Faðir okkar var á 87. aldursári
þegar hann lést eftir stutta en
snarpa glímu við illvíg veikindi.
Við eigum reyndar bágt með að
trúa að hann hafi kvatt þetta líf
þar sem fram að því sagði aldur-
inn lítið til um lífsorku hans og
starfsþrek. Hann var alla ævi létt-
ur á fæti og í góðu formi.
Faðir okkar fæddist og ólst
upp á Húsatúni á Látrum í Að-
alvík til 13 ára aldurs. Foreldrar
hans stunduðu búskap og faðir
hans sótti sjó sem bátsformaður.
Pabbi gekk í Barnaskólann á
Látrum og lauk þaðan barnaprófi.
Hann deildi með okkur góðum
minningum frá skólagöngu sinni
og sagði frá erfiðri lífsbaráttu
íbúa þessarar mögnuðu af-
skekktu byggðar sem þekkt er
fyrir sumarfegurð og langa harð-
neskjulega vetur.
Þótt þröngt væri í búi hjá ört
stækkandi fjölskyldu á Húsatúni
hafði hún jafnan nóg til hnífs og
skeiðar. Ýmis áföll dundu yfir.
Þrjú af tíu systkinum létust ung,
móðir pabba féll frá þegar hann
var 11 ára og stuttu síðar drukkn-
aði eldri bróðir hans, Ari. Faðir
hans gat ekki hugsað sér að yngri
sonurinn gerði sjósókn að ævi-
starfi og lagði mikið á sig til að
finna húsaskjól á Ísafirði til að
drengurinn kæmist í nám. Það
tókst og lauk pabbi gagnfræða-
prófi 1946.
Sumarið 1945 dvaldi faðir okk-
ar í heimahögum en upp úr því
fóru Látramenn að flytja burt og
byggðin lagðist í eyði. Það leið
meira en áratugur þar til hann
heimsótti Aðalvík á ný. Þá arkaði
hann um fjallshlíðarnar af þvílík-
um krafti að við héldum ekki í við
hann. Við munum líka alltaf eiga
góðar minningar um yndislegar
samverustundir á Húsatúni síð-
astliðið sumar. Þar nutum við til
hins ýtrasta fegurðar og frið-
sældar Aðalvíkur og gleðinnar yf-
ir sameiginlegu átaki við að end-
urbyggja Húsatún. Þá var
ómetanlegt að geta leitað í
reynslubanka pabba sem var
fyrstur til verka að morgni og síð-
astur til að leggja frá sér ham-
arinn að kvöldi.
Frá Ísafirði lá leiðin til Reykja-
víkur 1948 til náms í húsgagna-
smíði. Þar kynntust foreldrar okk-
ar, giftu sig, hófu búskap og hafa
síðan fylgst að í sextíu ár. Börnin
komu í heiminn eitt af öðru, fjögur
talsins. Foreldrar okkar vöktu yfir
velferð barna sinna og voru alltaf
til staðar fyrir Mikku systur sem
þurfti á sérstökum stuðningi að
halda vegna fötlunar. Þau sýndu
henni einstaka umhyggju og ást.
Fjölskyldan hefur alltaf verið
samheldin og í sumarfríum nutum
við þess að dvelja hjá móðurafa
okkar og -ömmu á Álftanesi við
bústörf og heyskap. Síðar á ævinni
gafst foreldrum okkar tækifæri til
að ferðast og skoða heiminn. Þau
ljómuðu þegar heim var komið og
þau sögðu frá ævintýrum sínum.
Við hefðum viljað hafa þig
lengur hjá okkur, elsku pabbi, en
gangi lífsins verður ekki breytt.
Við trúum því að þú hafir hitt
Mikku systur og að nú líði ykkur
vel. Við kveðjum þig með fyrsta
erindinu í ljóði Jóns Péturssonar
um Aðalvíkina okkar kæru.
Sól að hafi hnígur,
hamra gyllir tind.
Með söngvum svanur flýgur
sunnan móti þýðum vind.
Króna hægt á blómum bærist,
brosa þau svo unaðsrík.
Kvölds þá yfir friður færist,
fegurst er í Aðalvík.
Guð geymi þig, elsku pabbi, og
hjartans þakkir fyrir allt.
Inga, Friðrik Ari
og Sigurjón.
Það hefur verið mikil gæfa fyr-
ir okkur að þekkja hann Friðrik
og eiga hann og fjölskyldu hans
sem vini. Móðir mín kynntist
þeim þegar hún var starfsmaður
hjá honum og hann rak húsgagna-
verslunina Hnotuna en það er
ekki venjan að vinnuveitendur og
starfsmenn þeirra verði vinir fyr-
ir lífstíð.
Friðrik hefur alltaf verið ein-
stakt ljúfmenni og traustur per-
sónuleiki. Mannréttindi og vel-
ferð almennings hefur alltaf verið
honum hugleikin, það er hluti af
menningararfinum frá nyrstu
byggð á Vestfjörðum. Það lýsir
Friðriki nokkuð vel hvernig hann
brást við mótlæti en ef andstæð-
ingar unnu kosningar leitaði hann
alltaf eftir því besta í fari hjá mót-
herjunum og vonaði að þetta yrði
allt að lokum til góðs.
Heilsteypt lundarfar foreldr-
anna hefur augljóslega erfst af-
komendunum, en þau eru að
vinna að því að endurbyggja
æskuheimili foreldranna bæði
nyrst á Vestfjörðum og við sjáv-
arsíðuna á Suðurnesjum.
Þeim er meira í mun að hlúa að
rótunum og byggja upp heilbrigt
samfélag en að hámarka gróða án
tillits til nokkurs annars.
Ég veit að Friðrik trúði á fram-
haldslíf og að hann trúði á það
góða. Þó að ég sé ekki mjög leit-
andi í trúmálum tel ég mig hafa
fengið sæmilega staðfestingu á
því að hann hafði rétt fyrir sér og
lít ég því með björtum augum til
þess tíma er við hittumst aftur.
Guðmundur Svavarsson.
Hann Friggi frændi er búinn
að kveðja og kominn í Blóma-
brekkuna til Mikku dóttur sinnar,
níu systkina sinna og foreldra,
sem hafa tekið vel á móti honum.
Hann lifði lengst systkinanna tíu
frá Húsatúni, Látrum í Aðalvík,
barna Mikkalínu Þorsteinsdóttur
og Friðriks Geirmundssonar.
Takk elsku frændi fyrir öll sím-
tölin sem við höfum átt og góðu
stundirnar, ég er svo þakklát fyr-
ir að þú komst í desember sl. í
frænkuhittinginn til okkar systra.
Einkenni þitt var brosið þitt, þú
varst alltaf brosandi, glaður og
hress.
Elsku Anna, Inga, Ari, Sigur-
jón og aðrir aðstandendur, ég bið
um styrk og ljós fyrir ykkur við
fráfall elskulegs eiginmanns, föð-
ur og afa. Minning um góðan
dreng lifir.
Læt hér fylgja með eina vísu úr
erindi sem þið systkinin létuð
semja fyrir föður ykkar þegar
hann varð 75 ára.
Verum aftur eins og heima,
ung og hress og vonarrík.
Látum hlýjan hugann sveima,
heim til Látra í Aðalvík.
(Guðmundur Ingi Kristjánsson)
Kristín Gunnlaugsdóttir.
Friðrik Sigurlíni
Friðriksson
✝ SteinbjörgElíasdóttir
fæddist 15. janúar
1948 í Grundar-
firði. Hún lést 17.
mars 2018 á Land-
spítalanum.
Foreldrar henn-
ar voru Petrea
Guðný Pálsdóttir, f.
1927, d. 2013, og
Elías Magnús Finn-
bogason, f. 1923, d.
1996. Systkini hennar eru Petr-
ína Guðný, f. 1950, Páll Guð-
finnur, f. 1955, d. 2007, Margrét,
f. 1956, Elín Katla, f. 1958, Sig-
mundur Magnús, f. 1959, d.
1992, Finnbogi, f. 1960, og
Kjartan, f. 1962.
Steinbjörg eignaðist fimm
börn, elstur er Elías Magnús, f.
1967, maki Laufey S. Birgis-
dóttir og eiga þau þrjú börn og
tvö barnabörn, fað-
ir Elíasar er Rögn-
valdur Ingólfsson.
Steinbjörg giftist
Árna Eiríkssyni
1970 og eru börn
þeirra Árni, f. 1972,
d. 2004, Daníel, f.
1976, sambýliskona
hans er Sunna Dís
Ólafsdóttir, hann á
fimm syni. Arin-
björn, f. 1980, maki
hans er Luis F.T. Meza. Erna
Sofie, f. 1985, sambýlismaður
Sigurður E. Axelsson og á hún
tvo syni.
Steinbjörg ólst upp í
Grundarfirði og bjó þar að
mestu fram til 1982 en flutti þá
til Grindavíkur.
Útför Steinbjargar fer fram
frá Grindavíkurkirkju í dag, 6.
apríl 2018, klukkan 14.
Elsku mamma. Mikið ofboðs-
lega á ég eftir að sakna þín.
Takk fyrir allt sem þú gafst
okkur elsku mamma.
Ég leit eina lilju í holti,
hún lifði hjá steinum á mel.
Svo blíð og svo björt og svo auðmjúk
– en blettinn sinn prýddi hún vel.
Ég veit það er úti um engin
mörg önnur sem glitrar og skín.
Ég þræti ekki um litinn né ljómann
en liljan í holtinu er mín!
Þessi lilja er mín lifandi trú,
þessi lilja er mín lifandi trú.
Hún er ljós mitt og von mín og yndi.
Þessi lilja er mín lifandi trú!
Og þó að í vindinum visni,
á völlum og engjum hvert blóm.
Og haustvindar blási um heiðar,
með hörðum og deyðandi róm.
Og veturinn komi með kulda
og klaka og hríðar og snjó.
Hún lifir í hug mér sú lilja
og líf hennar veitir mér fró.
Þessi lilja er mér gefin af guði
hún grær við hans kærleik og náð,
að vökva hana ætíð og vernda
er vilja míns dýrasta ráð.
Og hvar sem að leiðin mín liggur
þá liljuna í hjartastað ber,
en missi ég liljuna ljúfu
Þá lífið er horfið frá mér.
(Þorsteinn Gíslason)
Arinbjörn.
Elsku mamma mín.
Ég er enn að reyna að ná átt-
um, þetta gerðist allt svo snöggt.
Það síðasta sem við gerðum
saman var að ég grét í fanginu á
þér og þú huggaðir mig og varst
svo sterk og góð. Það er svo lýs-
andi fyrir hvernig þú varst,
mamma, þú varst alltaf svo hlý og
alltaf til staðar.
Ég veit að þú ert enn hjá okkur
þó svo að við sjáum þig ekki alltaf,
vakir yfir okkur og fylgist stolt
með okkur.
Takk fyrir allt, elsku mamma
mín.
Þín dóttir
Erna Sofie Árnadóttir.
Elsku Steina. Nú þegar kallið
er komið og þú hefur kvatt sit ég
eftir og staldra við. Eftir alltof
stutta vegferð með þér í gegnum
lífið sit ég og vermi mig gegnum
kulda sorgarinnar með hlýjum
minningum um þær stundir sem
við áttum saman. Þessar minning-
ar ná allt frá fyrstu skiptunum
sem Arinbjörn fór með mig í heim-
sókn til þín og ég þurfti að passa
fyrir þig Jökul Pál (og hann náði
að leika sér með kakó) að síðasta
deginum sem við fjölskyldan vor-
um saman á spítalanum og Arin-
björn var að stríða þér og leika sér
með rúmið þitt.
Spjallið okkar í kaffiheimsókn-
unum mun ég geyma hjá mér um
ókomna tíð. Alltaf mun ég hugsa
til þín, um hláturinn sem var
sterkur, fallegur og æðislegur.
Hafðu mikla þökk fyrir allt og
meira til, farðu í friði, Steina mín.
Hugur einn það veit,
er býr hjarta nær,
einn er hann sér of sefa.
(Úr Hávamálum)
Þinn tengdasonur,
Luis Felipe Torres Meza.
Í dag kveð ég elsku systur mína
Steinu sem kvaddi þennan heim
svo skyndilega eftir stutt veikindi.
Stórt skarð hefur myndast í systk-
inahópinn því nú eru þrjú af átta
horfin yfir móðuna miklu. Palli
lést árið 2007 og Sigmundur árið
1992. Þetta er gangur lífsins en
hann er samt svo sár og ótímabær.
Steina var elst af átta systkinum
svo mikið hefur oft mætt á henni.
Hún var stundum ansi þreytt á
okkur krökkunum því við vorum
oft ansi óþekk. Hún sagði oft að
hún ætlaði aldrei að eiga börn en
eignaðist samt fimm og reyndist
þeim öllum vel, hún var höfuð fjöl-
skyldunnar og hélt henni vel sam-
an. Stærsta sorg hennar í lífinu
var þegar Árni Eiríkur sonur
þeirra hjóna lést í slysi í Svíþjóð
árið 2004 aðeins 32 ára gamall.
Steina systir gaf mér fyrsta og
eina hjólið sem ég eignaðist þegar
ég var 12 ára gömul og ég fór mína
fyrstu utanlandsferð þegar ég var
16 ára til Danmerkur með henni
og Arne manninum hennar, sem
er danskur, ásamt tveimur elstu
börnunum sem barnapía. Það var
ekkert smá ævintýri sem ég
gleymi aldrei.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Ég kveð systur mína með mikl-
um söknuði og sorg og mun varð-
veita allar góðu minningarnar um
ókomna tíð. Elsku Arne og fjöl-
skylda, innilegar samúðarkveðjur,
hugur minn er hjá ykkur.
Margrét Elíasdóttir.
Elsku systir er núna farin frá
okkur og eftir sitjum við með mik-
inn söknuð. Steina var okkur stoð
og stytta í uppeldinu á Grundar-
firði og hjálpaði mömmu við heim-
ilisstörfin þegar hún hafði aldur
til, enda elst af okkur systkinum
og tíu árum eldri en ég. Það verð-
ur erfitt að fara í okkar árlegu
systraferð til Grundarfjarðar án
þess að hafa Steinu með. Við hjón-
in keyptum hjólhýsi á Laugar-
vatni í fyrrahaust og reiknuðum
með að eiga þar góðar stundir með
Steinu og Arne sem höfðu komið
sínu hjólhýsi þar fyrir. Steina var
alltaf með dekkað borð fyrir gesti,
hvort sem var heima eða í hjólhýs-
inu. Það var sárt að sjá hvað
Steina kvaddi þennan heim með
stuttum fyrirvara.
Með þessum fáu orðum kveð ég
Steinu systur og þakka fyrir góðar
stundir sem við höfum átt saman.
Megi góður Guð geyma þig, elsku
systir.
Þín systir,
Elín Katla Elíasdóttir.
Elsku systir, þetta líf hér á
jörðu er búið hjá þér. Þú greindist
með krabbamein, það tók þig viku
frá því þú greindist og þangað til
þú varst farin frá okkur.
Foreldrar þínir, bræður og son-
ur hafa tekið á móti þér opnum
örmum.
Ég á margar minningar um það
sem við gerðum saman. Ég þakka
þér fyrir allar útilegurnar sem við
fórum í saman, á sumarstæðinu í
Hveragerði og á Borg. Ekki má
gleyma bingóinu sem við elskuð-
um að fara í og öllum bæjar-
ferðunum sem við fórum í saman,
þá var verslað og farið á kaffihús.
Við systurnar fjórar fórum oft
saman á kaffihús og það stóð til að
fara eina svona ferð enn, en hún
var aldrei farin, af því þú hafðir
ekki heilsu. Við systurnar fórum
alltaf saman á vorin til Grundar-
fjarðar og sáum um leiði foreldra
okkar og leiði Palla bróður og sett-
um blóm á minnisvarðann í minn-
ingu um Sigmund bróður okkar.
Nú er komið skarð í okkar hóp.
Við getum ekki lengur fengið okk-
ur kaffisopa og spjallað við eldhús-
borðið um ýmsa hluti og sem bet-
ur fer getur borðið ekki kjaftað
frá.
Ég er svo þakklát fjölskyldu
þinni fyrir að hafa leyft mér að
vera hjá þér síðasta daginn sem
þú lifðir. Við vorum alltaf eins og
tvíburar, gerðum svo margt
saman.
Elsku systir, ég þakka þér fyrir
allar þær góðu stundir sem við átt-
um saman. Við Óli vottum fjöl-
skyldu Steinu okkar dýpstu
samúð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Valdimar Briem)
Þín systir,
P. Guðný Elíasdóttir.
Steinbjörg
Elíasdóttir
Ástkær móðir mín, dóttir okkar, systir,
mágkona, barnsmóðir og móðursystir,
ERLA SIGRÍÐUR HALLGRÍMSDÓTTIR
félagsráðgjafi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
mánudaginn 2. apríl.
Helga Júlíana Jónsdóttir
Guðríður J. Guðmundsdóttir Hallgrímur Hallgrímsson
Elín Hallgrímsdóttir Steinn Guðmundsson
Berglind Hallgrímsdóttir Helgi Skúli Friðriksson
Guðmundur S. Hallgrímsson
Jón Bjarni Magnússon
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför elskulegs sonar
okkar, bróður og mágs,
BJARNA ÞÓRS PÁLMASONAR,
sem lést á Landspítalanum 11. mars.
Sérstakar þakkir eru til vina hans í
Hinu húsinu.
Pálmi Kristinsson Salome Tynes
Hjalti Þór Pálmason Ingunn Agnes Kro
Elísabet Pálmadóttir Grétar Már Pálsson
Ágúst Ottó Pálmason
Birna Lind Pálmadóttir