Skírnir - 01.09.2016, Blaðsíða 53

289varðmaður gamla íslands
Þessar „óskir fólksins í landinu“ hefðu sett forsetann í mikinn
vanda. Í huga Ólafs Ragnars togaðist löngunin til frelsis frá dag-
legum önnum á við skyldutilfinningu og ábyrgð gagnvart þeim
fjölda sem á hann hafði skorað að hætta við að hætta í forseta-
framboði. Ólafur Ragnar sagðist eftir mikla umhugsun hafa ákveðið
að leita endurkjörs í komandi forsetakosningum.
Viðbrögðin voru ekki á einn veg. Skoðanakönnun sýndi að kjós-
endur skiptust í tvo jafnstóra hópa: 44% voru ánægð með ákvörð -
unina en 43% á móti („Skiptar skoðanir um ákvörðun Ólafs“ 2016).
Traustur meirihluti til endurkjörs var ekki til staðar þó að ríflegur
meirihluti kjósenda væri ánægður með störf hans á forsetastóli
(„Ánægja með störf forsetans …“ 2016). Í einni skoðanakönnun
kom fram að rétt yfir helmingur svarenda hygðist kjósa Ólaf Ragnar.
Tæplega 30% kváðust styðja Andra Snæ Magnason og tæp 9%
Höllu Tómasdóttur, en bæði höfðu þá opinberað áform sín um for-
setaframboð. Önnur skoðanakönnun gaf Ólafi Ragnari 41% fylgi
en Andra Snæ um 18% og Höllu rétt yfir 6%. Um 30% svarenda
höfðu ekki tekið afstöðu til frambjóðenda („Ólafur Ragnar nýtur
langmest fylgis“ 2016; „Ólafur með mest fylgi …“ 2016).
Í forsetakosningunum 2012 var Ólafur Ragnar endurkjörinn
fyrst og fremst fyrir atbeina gamla Íslands. Þá voru kjósendur
Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks kjarninn í hans stuðnings-
hópi (sbr. Svanur Kristjánsson 2015b: einkum 342).
Gjáin í afstöðu þjóðarinnar til Ólafs Ragnars var enn mikil. Í
landinu voru tvær fylkingar: Annars vegar stuðningsmenn forsetans
og ríkisstjórnar Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks en hins
vegar það fólk sem studdi stjórnarandstöðuflokkana og var andvígt
forsetaframboði hans („83% kjósenda Framsóknarflokks …“ 2016).
Á fimmta kjörtímabili sínu, 2012–2016, hafði Ólafi Ragnari sem
sagt ekki tekist að víkka fylgisgrundvöll og ná til sinna fyrrum
stuðningsmanna, eða þeirra kjósenda sem kusu hann ekki í forseta-
kosningum 2012. Líkt og í aðdraganda forsetakosninganna 2012 var
því staða Ólafs Ragnars afar viðkvæm.
Einnig var ljóst að kosningabaráttan gat orðið Ólafi Ragnari
mjög erfið. Hringlandahátturinn í framboðsmálum hafði verulega
skaðað trúverðugleika hans. Fyrir kosningarnar 2012 skoruðu meira
skírnir