Breiðfirðingur - 01.04.1964, Síða 77

BREIÐFIRÐINGUR
75
Er þá fyrst að árna þjer og þínum allrar blessunar á
byrjuðu ári. Brjef þitt í haust meðtók jeg og óskaði þjer
og þínum allrar blessunar á byrjuðu ári. Brjef þitt í haust
meðtók jeg og rissaði þjer eitthvað rugl í staðinn er jeg
vona að þú hafir fengið. Nú er orðið fátt um fundi því
fjörður skilur á milli frænda. En ekki ættum við að hætta
að sendast línum á endrum og eins til að viðhalda bróður-
legri vináttu. því hið fornkveðna orðtæki segir að: „Svo
fyrnist ástir sem fundir“, en hvort það hefir óyggjandi
sannleika í sjer fólginn skal vera ódæmt af mjer. En hitt
er víst, að opt og einatt á það sjer stað. Og hefir það meir
að segja sýnt mjer þess ljósan vott í viðskiptum mínum
við blessaðar stúlkurnar.
Það hefir gengið svona og svona
svört er harma skúr —
þó er jeg að vona og vona
að vilji rjettast úr.
Það er að segja á endanum sem allir eiga von á. Já, öll
jel hirta upp um síðir hversu dimm sem þau sýnast á milli.
En jeg fer nú ekki að byrja á ólundarprjedikun að þessu
sinni. Aðeins skal jeg geta þess að mjer líður vel. Og ef
jeg hef heilsu þá líklega verð jeg hjer næsta ár, en ræð
oijer þá sjálfur. Það er að segja verð daglaunamaður að
sumrinu, og kenni að vetrinum, og tek sjálfur kaupið hjá
hverjum og hef svo kennslustyrkinn. að auk.
Jeg var spurður í Flatey í fyrra hvernig jeg kynni við
mig á Múlanesi. Þá sagði jeg:
Mjer þó olli ólundar
ýmsar skollans breytingar,