Breiðfirðingur - 01.04.1985, Page 65

BREIÐFIRÐINGUR
63
ásamt dagblöðum, sem við áttum að láta utanum bækurnar.
Pað gekk nú eitthvað klaufalega hjá mér að láta utanum
bækurnar. Þá kemur Ólafur prófastur til mín, lætur utanum
bækurnar mínar og segir að því loknu: „Svona á að hafa
þetta.“ Eg var hissa á því að sjálfur prófasturinn skyldi vera að
hjálpa mér að láta utanum bækurnar. Pá fann eg strax að þetta
var traustvekjandi maður, sem eg myndi hafa gott af að
kynnast, enda brást það ekki.
Eg var fátæklegur til fara, bæði hvað fatnað og fróðleik
snerti. Eg hafði ekki litið í bók í 3 ár og lesturinn því að mestu
týndur. Eg lærði lítið til hátíða. Það var svo voða erfitt að læra
og vera ekki læs og athyglisgáfan illa vanin til bókarinnar. Það
var enginn leikur að byrja á lestrarnámi og vera kominn á tutt-
ugasta árið. Sigri hrósandi kom eg heim um vorið.
x Viðtal mitt við Ólaf prófast haustið 1914
Þegar komið var að jólum fór eg til Ólafs prófasts og spurði
hann að því, hvort hann áliti nokkra þýðingu fyrir mig að
koma aftur til náms að Hjarðarholti. Eg sagði honum, að eg
vissi aldrei neitt. Þó eg sé að reyna að læra að lesa, þá gengur
þetta ekkert, það sitji alltaf í sama farinu. Það fari öll mín
lestrarorka í það að stafa mig fram úr flestum orðum. Þegar eg
sé búinn að fara yfir þann kafla, sem ákveðinn er til lesturs og
náms, þá viti eg bókstaflega ekkert um efnið í kaflanum. At-
hyglisgáfa mín sé svo óþjálfuð og eg orðinn dauðþreyttur við
að staglast fram úr efninu. Þá segir Ólafur prófastur: „Jú, þú
skalt koma aftur, komdu aftur. Þú hvílist meðan þú ert heima
og þá gengur lesturinn betur. Þá kemur námið af sjálfu sér.“
Eg kom aftur og það rættist sem Ólafur prófastur sagði. Eg
var hreint ekki sá lægsti í einkunnum um vorið. Eg lærði mikið
og man sumt alla æfi.
Ólafur prófastur sagði ennfremur að hann héldi þennan
skóla í þeim tilgangi, að þeir sem væru búnir aó vera
nemendur hjá sér þyrftu ekki að taka kennara, heldur gætu
þeir kennt börnunum sínum sjálfir. Hann áleit ungmennafélags-
skapinn nauðsynlegan og sagði að konurnar ættu að heim-