Breiðfirðingur - 01.04.1985, Síða 100

98
BREIÐFIRÐINGUR
þessum hesti, því ég man hann vel. Það er ekkert oflof þótt ég
segi að hann væri afburða gripur. Hann var góður til reiðar,
þýður brokkari. Klyfjahestur var hann betri en nokkur annar,
sem ég hefi komist í kynni við. Reiðingur fór svo vel á honum
að aldrei þurfti að laga á honum, eftir að upp hafði verið látið.
En margt var skrýtið við þennan höfðingja. Aldrei þurfti að
bjóða honum að vera nema fremst í lest, ef teymt var, annars
rykkti hann. Væri lest rekin var hann ávallt á undan, fram fyrir
sig þoldi hann engum öðrum hesti að fara, enda oftast drjúgan
spöl á undan lestinni, svo var fetgangurinn drjúgur. Ekki var
hann laus við að vera styggur, en ljúfur eftir að hann var
handsamaður. Framan af árum var hann óþekkur að láta járna
sig, einkum á framfótum. Einn nágranni okkar kallaði hann
Framlappa-Jarp. Ávallt var honum treyst best fyrir þyngstu
böggunum, hvort heldur var um að ræða heyband eða annað.
Á síðari árum var hann mikið notaður til dráttar með öðrum
hestum. Pá rann honum stundum í skap, ef honum þótti félag-
inn duga illa. Svo var hann gildur um búk, að þegar hnakkur
var á hann lagður, náði tæplega venjuleg hnakkgjörð. Með
þessum hesti vann ég lengi, enda samfylgdin löng. Hann var
ekki felldur fyrr en hann var 26 vetra. Slíkir stólpagripir eru
vandfundnir og þeir eru búmannsþing. Mörgum mun hafa
þótt nafn hans allkynlegt. Það var þannig tilkomið að hann hét
eftir fyrsta hesti sem nafni minn eignaðist, en sá hestur
mun hafa verið frá einhverjum Ölafi Rósinkrans.
Mér hefur orðið tíðrætt um þennan fallna vin minn, sem bar
mig fyrstu ferðina í kaupstaðinn. Segir nú ekki af ferðum
okkar nafna fyrr en við komum í kaupfélagið í Króksfjarðar-
nesi. Þar bar nú sitt af hverju fyrir augu, sem mér þótti furðu-
legt. Minnisstæðastur er mér þó kaupfélagsstjórinn, sem hét
Jón Ólafsson. Hann tók vel á móti mér, gaf mér rúsínur og
fleira sælgæti, sem ég man enn þá hve mér þótti gott.
Frostciveturinn 1917-1918
Eins og allir vita var frostaveturinn 1917-1918 harður og
frostamikill. Frá þeim vetri man ég marga hluti. Lilja Jóns-