Breiðfirðingur - 01.04.1995, Side 31

ÁRNAÐARMENN BISKUPSDÓTTUR
29
66 Atwater (1965), bls. 155. Kilström (1967), d. 461-462; Guðrún P. Helgadóttir
(1987), bls. 62 (4/1-5); og Ingalil Pegelow, „Sankt Egidius bekannaren. Nágra
nytolkningar och reflektioner," ICO. Iconographisk post, 1:14-24,1985.
67 Sbr. Kilström (1983), bls. 46.
68 „Egidius," New Catholic Encyclopedia, VI (New York, 1967), bls. 483; „His
emblem is a hind and an arrow."
69 Pegelow (1985), bls. 14, og 1. og 10. mynd, bls. 15 og 21.
70 Ibid., bls. 14.
71 Atwater (1965), bls. 155.
72 „Egidius“ (1967), bls. 483.
73 Kilström (1967), d. 461.
74 Otto Wimmer og Hartmann Melzer, Lexicon der Namen und Heiligen (Innsbruck,
1984), bls. 117.
75 Frithiof Dahlby, De heliga tecknens hemlighet. Om symboler och attribut (5. útg.;
Stockholm, 1967), bls. 141; og Wimmer og Melzer (1984), bls. 117.
76 Raasted (1961), d. 325. Kilström (1967), d. 461. Saint-Gilles-klaustrið var vinsæll
viðkomustaður pflagríma, einkum á tímabilinu 1050-1250, sjá Guðrún P. Helga-
dóttir (1987), bls. 62 (4/1-5) og þar tilvitnuð rit; einnig „Egidius" (1967), bls. 483.
Einn þeirra sem „sótti heim enn helga Egidium f Ilansborg" þegar á síðasta áratug
12. aldar var íslenski höfðinginn Hrafn Sveinbjamarson, sjá „Rafns saga Svein-
bjamarsonar,“ Biskupa sögur, I (Kaupmannahöfn, 1858), bls. 642, sbr. Elsa E.
Guðjónsson, „Tidlige fremstillinger af Thomas Becket-martyriet," ICO. Icono-
graphiskpost, 2:35, 1985 c.
77 Sjá máldaga Sauðafellskirkju 1355, 1397 og um 1500, DI, III, bls. 99; DI, IV, bls.
164; og Dl, VII, bls. 459.
78 Agnete Loth, „Egidius saga hins helga. Fragmentet AM 238 XVI fol.,“ Bibli-
otheca Arnamagnœana, XXIX. Opuscula, III (Hafniæ, 1967), bls. 62-73.
79 Ordbog over det norn/me prosasprog. Registre (Kpbenhavn, 1989), bls. 437; tíma-
sett af Stefáni Karlssyni 1983.
80 Loth (1967), bls. 63; Loth birtir tilsvarandi latneskan texta úr Acta Sanctorum,
Sept. L, bls. 299-304, á bls. 66-73.
81 Loth (1967), bls. 69-70. Af þessari frásögu virðast einnig vera nokkrar gerðir. I
einni kemur fram að synd konungs hafi verið sifjaspell með systur hans, sjá James
Hall, Dictionary of Subjects and Symbols in Art (revised edition; New York,
1979), bls. 65; í annarri, að skriftin á blaðinu sem engillinn færði Egidíusi hafi
verið horfin eftir messu og synd konungs þar með fyrirgefin, sjá Pegelow (1985),
bls. 22. Sjá einnig Dietrich Heinrich Kerler, Die Patronate der Heiligen (Hildes-
heim, 1968), bls. 28; Guðrún P. Helgadóttir (1987), bls. 62 (4/1-5); og Hiltgart L.
Keller, Reclams Lexikon der Heiligen und der biblischen Gestalten. Legende und
Darstellung in der bildenden Kunst (Stuttgart, 1987), bls. 26-27.
82 Matthías Þórðarson (1914), bls. 12.
83 „Æfisaga og ættbálkur" ... (1878), bls. 403-404.