Breiðfirðingur - 01.04.1995, Síða 36

Ólafur Elímundarson
Fyrstu Alþingiskosningar
á Snæfellsnesi 1844
Aðdragandinn
Á árunum 1830-1860 voru á Vesturlandi miklir áhugamenn
um endurreisn Alþingis, aukna menningu og bætta atvinnu-
hætti. Lúðvrk Kristjánsson kallar þá „Vormenn vestanlands".
Þeir urðu margir ötulir stuðningsmenn Jóns Sigurðssonar.
Hér verður lýst að nokkru aðdraganda alþingiskosninganna
1844, sérstaklega á Snæfellsnesi. í því efni er stuðst við rit
Lúðvíks Kristjánssonar, Vestlendinga. Varðandi kosningamar
er farið eftir Kjörbók Snæfellsnessýslu í Þjóðskalasafni.
Sagt verður frá þeim sem náðu kosningu í Snæfellsnes-
sýslu, aðalmanni og varamanni. Ýmsir kviðu því að of margir
bændur, óvanir þjóðmálastörfum og jafnvel ófærir um að
gegna þeim, myndu ná kosningu.
Þegar leið að því að fyrirheit Danakonungs um endurreisn
Alþingis kæmi til framkvæmda, hugsuðu margir sér til hreyf-
ings til þess að verða kosnir á þing, og þá að líkindum ekki
síst embættismenn. Þannig var því einnig farið um nokkra
menn á Snæfellsnesi. Það mun hins vegar hafa verið útbreidd
skoðun meðal bænda, að sem flestir þjóðkjörnir þingmenn
ættu að vera úr þeirra hópi, eins og fram kemur í bréfum til
Jóns Sigurðssonar.1
Nokkuð var það misjafnt hvaða álit menn höfðu á hæfi-
leikum bænda til þingsetu og starfa á Alþingi. Páll Melsted
yngri segir í bréfi til Jóns Sigurðssonar: