Breiðfirðingur - 01.04.1995, Page 92

90
BREIÐFIRÐINGUR
jarða hann Benedikt Gabríel utan garðs. Kóngurinn mundi
láta taka hann fastan eða eitthvað. Það var hrætt blessað
fólkið. Það var tekið svo hart á öllu í þá daga. Svo endaði
hún alltaf ræðuna með þessum orðum: „Guði sé lof, þá kom
þetta sumarið eftir að leyfilegt var að jarða innan garðs.“
Síðar bætti Ólöf við það sem hún hafði eftir Elínu og endurtók
oft og sagði þá ástæðuna fyrir því að Benedikt Gabríel var
grafinn innan garðs hafa verið:
Hann Jóhannes kunni ekki við og gat ekki hugsað sér að
láta jarða þennan mikilhæfa og velættaða mann utan garðs
og tók þetta upp hjá sjálfum sér. Þetta var vinur hans, sýslu-
skrifari og hómópati.
Eftir því sem hér segir hefur Jóhannes langafi okkar staðið
fyrir því að Benedikt var jarðaður innan garðs, en ekki hafa
allir verið vissir um að eðlilegt hefði verið að svo skyldi gera.
Sýslumaður í Dalasýslu var þá Skúli Magnússon Nordahl,
sem dó í Dagverðamesi 1. júní sama ár, eða hálfum mánuði
eftir að Benedikt var jarðaður, og hefur því verið hægurinn hjá
að leita álits æðri yfirvalda hvemig að greftrun skyldi staðið.
Hafi það verið gert hefur sýslumaður að minnsta kosti látið
hana afskiptalausa. Þegar æviferill Skúla er skoðaður sam-
kvæmt Lögfrœðingatali sést, að hann var fæddur 1842, lauk
lögfræðiprófi 1869 og hafði verið sýslumaður Dalamanna frá
1877. Mögulegt er að hann hafi ekki talið eins saknæmt og
þeir sem eldri vom að jarða þá innan garðs sem höfðu fargað
sér.
Orð Ólafar eftir Elínu um að leyfi hefði komið sumarið eftir
um að jarða mætti innan garðs eru alls ekki úr lausu lofti
gripin. Haustið 1880 drekkti sér maður í Hvítá í Borgarfirði,
sem sýslumaður hafði „að áskildu samþykki amtsins leyft að
jarða í kirkjugarði og með venjulegum helgisiðum". Sýslu-
maður var í vafa um hvort útskurður yfirvaldsins væri nauð-
synlegur og óskaði leiðbeiningar hjá amtmanni yfir suður- og