Breiðfirðingur - 01.04.2009, Blaðsíða 19

BREIÐFIRÐINGUR
17
slagi“ sem kallað er, og óðar en kindunum, sem eptir
lifðu var komið burt af bænum, þá bar ekkert á neinni
þeirra.
Athyglisvert við þessa lýsingu er að þarna drepast á
tímabilinu frá því u. þ. b. viku af mars og fram í viku af
apríl að meðaltali rúmlega fjórar kindur á dag, og þær verða
mjög bráðdauðar. Þó er ljóst af dagbókum Guðlaugs og
fyrrnefndum bréfum, að féð hefur drepist nokkru fyrr, þ. e.
verið mestallt dautt um miðgóu. Menn voru ekki alltaf svo
nákvæmir í tímasetningum, en fjárfjöldinn er alls staðar sá
sami. Af Þjóðólfi kemur fram, að menn þykjast ekki vita,
hvers konar sjúkdómur þetta var, en þó er talið, að þetta hafi
ekki verið bráðapest. Annars er fremur líklegt að menn hafi
notað orðið bráðapest yfir alla bráða sjúkdóma í sauðfé, þótt
ekki hafi alltaf verið þann sjúkdóm að ræða.
Nú lá beint við að líta í bók séra Friðriks Eggerz, Úrfylgsnum
fyrri aldar, en þar er ekkert um þennan fjárdauða. Bók séra
Friðriks var í raun skrifuð gegn Skarðsstrendinga sögu eftir
Gísla Konráðsson, sem er til í mörgum gerðum frá hendi
höfundar, af því að Gísli var alltaf að auka við og nær seinasta
og fyllsta gerðin til 1868. Eiginhandarrit Gísla að þeirri gerð
afhenti Lúðvík Kristjánsson Landsbókasafni 26. júlí 1988 og
ætti að leggja það til grundvallar við væntanlega útgáfu. I riti
Gísla er hvergi getið um þennan fjárdauða á Skarði, en hann
greinir einkum að frá sjóslysum, sem voru óhuggulega tíð.
Margt skrifaði séra Friðrik Eggerz, sem hefur ekki verið
prentað og var skoðað handritið Lbs. 937, 4to. Titill þess er
svohljóðandi: „Ófullkominn samtíningur af sögnum um orð og
gjörðir ýmsra manna sem grípa hver inn í aðra“. I handritaskrá
stendur: „ævisögur Magnúsar Ketilssonar og niðja hans
(Skarðverja) og Boga Benediktssonar í Hrappsey og niðja hans
(Hrappseyjarmanna).“ Við þessa lýsingu Páls Eggerts má bæta