Breiðfirðingur - 01.04.2009, Side 111

BREIÐFIRÐINGUR
109
Ég sendi Geir afmæliskveðju í íslendingaþáttum Tímans,
þegar hann varð áttræður, 10. október 1982, og vísast til 43.
tölublaðs það ár þeim, sem þá grein vilja sjá. Ritsmíð þessa
þakkaði Geir mér með bréfi, dagsettu 15. nóv. 1982, en
þar segir hann meðal annars: „Ég þakka þér innilega fyrir
afmæliskveðjuna í Islendingaþáttum Tímans, en þó fyrst og
fremst fyrir óverðskuldaða viðurkenningu í minn garð. Ég finn
aðeins eina athugasemd í sambandi við barnakennsluárin mín.
Ég hóf barnakennslu á æskuheimili mínu, að Glerárskógum í
Hvammssveit, veturinn 1920. Veturinn 1920 til 1921 stundaði
ég nám í unglingaskóla í Hjarðarholti í Dölum. Næstu þrjá
vetur kenndi ég samhliða fjárhirðingu. Haustið 1924 fór ég í
Samvinnuskólann. Þegar ég svo hóf barnakennsluna sextugur
að aldri, naut ég fyrst og fremst starfsreynslu æskuáranna og
fyrirmyndar reglusemi þinnar og annarra húsbænda minna.“
Þegar þetta var, átti Geir eftir tæp tvo ár ólifuð Undir lok
bréfsins segir hann þetta: „Heilsufar mitt er sæmilegt eftir öll
árin, sem liggja að baki. Starfslöngunin er í fullu samræmi við
starfsorkuna. Og meðan svo er, gleymir maður ellinni, nema þá
helst, þegar fjölmiðlarnir minna á ár hinna öldruðu.“
Til hinstu stundar hafði Geir hugann við æskuna, enda sagði
hann þetta í lok bréfsins, sem varð það síðasta, er hann ritaði
til mín. „Oft mæti ég gömlum nemendum á götu. Þeir gera þá
oftast lykkju á leið sína og heilsa mér. Hin mildu bros minna þá
á gömlu tímana, og æskuhugurinn lifnar við.“
Allir eiga sér endadægur, Geir eins og aðrir. Hann andaðist
í sjúkrahúsi í Reykavík 24. júlí 1984, tæplega 82 ára. Hann
var kvaddur í Fossvogskirkju, en lagður til hinstu hvíldar í
Hvammskirkjugarði í Dölum, Hann var kominn heim. Mikill
sómamaður kvaddi þarna jarðlífið. Þegar hann varð 66 ára,
semdi ég honum eftirfarandi vísu :