Breiðfirðingur - 01.04.2016, Síða 67

BREIÐFIRÐINGUR 67
Fossheiði liggur milli Arnarfjarðar og Barðastrandar. Um hana liggur þjóðleið sem Barðstrendingar og aðrir fóru oft, bæði vegna sauðfjár
á haustin og þegar sækja þurfti vistir og leita læknis til Bíldudals, svo
eitthvað sé nefnt. Heiðin þótti nokkuð löng og gat verið varasöm,
sérstaklega að sunnanverðu en áður fyrr var ekki um margt að ræða
þegar þannig stóð á. Hér er sagt frá einni slíkri ferð. Það eru ung hjón frá
Tungumúla á Barðaströnd, Björg Þórðardóttir og Böðvar Guðjónsson,
sem leggja land undir fót, þar sem Björg þurfti að leita læknis vegna
tannpínu. Þau taka sig upp og leggja af stað – heima bíða tvær ungar
dætur í skjóli afa og ömmu. Hún hefur ekki mörg orð um það hún Björg,
hvernig henni var innanbrjósts þegar þau hjónin voru villt á heiðinni,
en af orðum hennar má lesa að hún var ekki viss um að þau kæmust
heil heim. En þetta var raunveruleiki þess tíma. Lífsbaráttan var hörð
og fólk tókst á við viðfangsefnin af æðruleysi. Það mátti treysta á eigið
hyggjuvit eða guð og lukkuna eins og Björg orðar það.
Við gefum Björgu orðið:
Í febrúar 1944 stóð til ég færi í ferðalag. Ég þurfti til læknis og yfir
fjöll var að fara. Um tvær leiðir var að velja. Átta tíma lestargangur
var til Patreksfjarðar en sex tíma gangur til Bíldudals. Tókum við
seinni kostinn og varð það að samkomulagi hjá mér og Böðvari, manni
mínum. Hann var fylgdarmaður minn í þessari ferð enda þaulreyndur
Ferð um Fossheiði
Reynslusaga
Ragnhildur Kristín Einarsdóttir
V STU BYG Ð