Breiðfirðingur - 01.04.2016, Blaðsíða 76

BREIÐFIRÐINGUR76
storminum. Þarna er Oddbjarnarsker lágt og kringlótt út við sjónarrönd.
Það er skemmtilegt að átta sig á því að miðað við þessa staðsetningu
þá förum við töluvert utan við Flatey. Mér finnst sem Breiðfirðingurinn
vakni í mér við þessa uppgötvun – „Hér fer sú um sem þekkir fjörðinn“
„… þekkir bæði lönd og láð – er, hefur verið og verður!“ Hvers virði er
það að þekkja sig? Vera heima en þó ekki heimóttarlegur?! Tilheyra hér
og nú og áður og síðar í ýmsu samhengi?
Þau eru orðin reisulegri Barðastrandarfjöllin, Sauðeyjarnar svartar í
forgrunni. „Stórviðri í norðaustan“ segja þeir eldri mennirnir sem sitja
stutt frá mér og finnst það engin hemja: „Þessi vetur er engu líkur!“
hefur annar þeirra eftir veðurfræðingi nokkrum sem vill aftur á móti
ekki kenna hlýnun jarðar um. „Mikil veðurhæð í norðaustan.“ Þeir hafa
komist í hann krappan áður á sjónum karlarnir „…keyrt inn í krap!
Sjórinn var bara krap!“ Minnist ísilagðs Vatnsfjarðar sjálf á yngri árum
þegar Sammi í Hvammi gekk á móti bátnum. Hér hef ég verið ótelj­
andi sinnum á ýmsum farkostum. Veit að flóinn hér utan Engeyjar getur
orðið krappur, kemur beint út úr fjörðunum, þeim Kerlinga og Kjálka,
út af Litlanesinu. Það sést varla út um gluggana fyrir ágjöfum. Brosi
innra með mér – þekki þetta allt – veit hvað er að sjá, loka augunum
og sé margar ferðir í mismunandi veðri með hjartfólgnu fólki á ýmsum
tímum. Þetta er sannarlega fjörðurinn minn. Saga mín er í landslaginu
og öldunum en ekki síður í stillunni og sunnangolunni.
Það er með ólíkindum hvað mér líður vel í þessari ferð í öllu þessu
grængolandi – hér eru öldurnar grænar og hvítfyssandi, mikið veður
og óstýrilátt en mér líður vel. Skoppast þetta út og suður, upp og niður,
aftur á bak og áfram (mest þó það) og austur og vestur. Erum komin inn
á Vatnsfjörðinn og flóinn út af Litlanesi að mestu að baki – erum úti af
Moshlíð og tökum stefnuna að Brjánslæk og Seftjörn, sé örla á bæj unum
í gegnum storminn. Sólin sýnir sig, hefur eflaust vantað smá sól í umh­
verfið. Nálgumst höfnina og tími til kominn að pakka saman. Hlakk a til
vikudvalar og hlakka til að sjá Ragnar frænda á bryggj unni. Þar hefur
hann verið alla mína tíð og mun verða, sagði hann mér eitt sinn. Sagði
að hann fyndi að fólki þætti vænt um það að hann væri á bryggjusporð­