Breiðfirðingur - 01.04.2016, Síða 89

BREIÐFIRÐINGUR 89
þrjósk aðist við og náði að fara niður í fjöru – því að hún er mitt uppá­
hald. Þessi líka Góufjara sem aldrei er stærri, kræklingarifið upp úr og
engin þörf að vaða út að því. Kræklingurinn ætur því að það er „r“ í
mánuðinum. Dúðuð pabbaúlpu verður mér ekki kalt en þarf að snúa
mér undan vindi til að anda og fæ harðsperrur næstu daga af því að
brjót ast gegn þungum storminum heim á leið á ný. Þetta var engu að
síður svo frábær ferð og ég var svo róleg og var til staðar – hér og nú og
naut þess að vera. Við mamma unnum að verkefnum okkar sín í hvoru
lagi eða saman, borðuðum, ræddum saman og prjónuðum. Ég sofnaði
vel og var ekki óróleg – ekki fyrr en kannski rétt undir lokin – kveið að
vissu leyti kveðjustundarinnar.
Við leggjum frá landi og ferðin heim er hafin. Ég er hugsi yfir
mömm u. Finnst erfitt að hugsa til hennar einnar. En er eitthvað annað
að gera? Þetta er hennar val – mitt val er hvað ég geri með það sjálf. Er
mjög ánægð með að hafa gefið mér þennan tíma til að vinna að verkefn­
inu mínu og vera með mömmu. Held að það sé mjög heilsubætandi að
taka sér frí á þessum árstíma. Þurfum að finna okkar takt. Kannast við
landið allt, hvernig sem það birtist okkur – innra sem ytra.
Hér kemur Vatnsfjörðurinn mér á óvart, báturinn fær á sig brot út af
Engeynni og tekur dýfu sem aldrei fyrr og það svo nærri landi.
Eftirmæli um Einar Guðmundsson
Nú sitjum við hér allir inn í bæ
að afloknum slætti, við hlátur, kvæði og dyn
af léttum fótum, því heim er borið hey
og horfnar allar sóleyjar úr túni
og lítum til baka á ársins eljustarf,
unnið á meðan jörðin grær og ljóð
vöktust hjá þeim sem hlutu heilan skerf
af hamingjunnar árstíð, vorinu góða
uns „jæja“ segir bóndi og biður guð
að blessa dýr og menn, stendur svo upp
V STU BYG Ð