Morgunblaðið - 30.11.2018, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. NÓVEMBER 2018
✝ SigurðurAtlason fædd-
ist í Reykjavík 12.
febrúar 1961.
Hann lést 20.
nóvember 2018.
Foreldrar hans
voru Atli Sigur-
jónsson flug-
umferðarstjóri, f.
3. mars 1932, d.
11. apríl 1970, og
kona hans Kittý
Arnars Valtýsdóttir, f. 26. jan-
úar 1931, d. 18. júní. 1970.
Sigurður var fjórði í röðinni
af fimm systkinum. Elst er
hálfsystir frá fyrra hjónabandi
móður hans; 1) Erna Kristín
Bragadóttir, f. 29. maí 1950.
2) Atli Már Atlason, f. 9. nóv-
ember 1955. 3) Hrafnhildur
Gróa Atladóttir, f. 23. mars
1957. 5) Árni Atlason, f. 15.
janúar 1966.
Sigurður var í sambúð
1981-1988 með Röfn Friðriks-
dóttur, f. 2. desember 1965, og
eignuðust þau tvo syni.
1) Veigar Arthúr Sigurðs-
son, f. 16. nóvember 1982.
Eiginkona hans er Hafdís Jóna
Stefánsdóttir, f. 14. júní 1983.
bróður síns Atla Más á Hólma-
vík 1978. Þar starfaði hann
sem smiður og stofnaði og rak
ásamt félaga sínum hellu-
steypu um tíma. Störfin við
smíðar voru ekki einungis
bundin við Hólmavík og ná-
grenni, heldur fór hann í
verkefni bæði til Færeyja og
Grænlands. Um 1990 flutti
hann til Reykjavíkur og starf-
aði þar um tíma sem hús-
vörður í alþingishúsinu og
einnig starfaði hann hjá
Reykjavíkur Akademíunni á
upphafsárum hennar í JL-
húsinu við Hringbraut, en
fluttist svo fljótlega eftir alda-
mótin aftur til Hólmavíkur
þar sem hann hóf störf sem
framkvæmdastjóri Galdrasýn-
ingar á Ströndum á Hólmavík
við stofnun þess. Sigurður
hafði alla tíð mikinn áhuga á
leiklist og tók þátt í upp-
færslu á hinum ýmsu leik-
gerðum bæði hjá Leikfélaginu
á Hólmavík og einnig með
Leikfélaginu Hugleik í
Reykjavík. Hann lék í nokkr-
um sjónvarpsþáttum og sá um
leikgerð á tveimur leikritum
ásamt leikstýringu annara
verkefna. .
Útför Sigurðar fer fram frá
Hólmavíkurkirkju í dag, 30.
nóvember 2018, klukkan 14.
Þau eiga þrjár
dætur: a) Emilía
Röfn Veigarsdóttir,
f. 29. júlí 2005. b)
Kolbrún Rut Veig-
arsdóttir, f. 28.
febrúar 2007. c)
Stefanía Rán Veig-
arsdóttir, f. 14.
janúar 2016.
2) Atli Arnars
Sigurðsson, f. 9.
maí 1985. Með
fyrrverandi sambýliskonu
sinni, Árdísi Rut Einarsdóttur,
f. 13. mars 1989, eignaðist
hann tvær dætur: a) Marín
Arnars Atladóttir, f. 30. des-
ember 2009. b) Íris Arnars
Atladóttir, f. 20. apríl 2011.
Núverandi sambýliskona Atla
er Ingibjörg Sigríður Hjart-
ardóttir, f. 23. ágúst 1984.
Sigurður átti heima fyrstu
tvö árin á Víðimel 36 í Reykja-
vík, en flutti með fjölskyldunni
að Lindarflöt 42 í Garðabæ.
Þegar foreldrar hans létust
fór hann í fóstur til föð-
urbróður síns og konu hans,
Arnar Sigurjónssonar og Ingu
Guðmundsdóttur, og bjó hjá
þeim þar til að hann flutti til
Elsku Siggi frændi er farinn
og mikið verður hans saknað.
Hann var einn af þessum kar-
akterum sem snerti alla sem
honum kynntust. Hann var ein-
stakur í bókstaflegri merkingu
þess orðs.
Við eigum ótal minningar um
Sigga og allar fá þær mann til
að brosa. Siggi var mikið heima
hjá okkur þegar ég var barn og
unglingur en eftirminnilegust
eru sennilega öll jólin og ára-
mótin sem við eyddum saman.
Það var svo gaman að fagna
með Sigga, hann bætti alltaf
smá auka stemningu í veisluna.
Við áttum þessar stundir bæði
þegar ég var barn en líka á full-
orðinsárum og síðast fyrir allt
of mörgum árum í Danmörku.
Þá var jólasveinninn með í för
en Siggi missti alltaf af honum.
Í hvert sinn sem Siggi fór á kló-
settið birtist blaðskellandi jóla-
sveinn sem skellti hurðum og
skemmti skaranum. Meira að
segja á milli rétta á aðfangadag.
Þetta þótti börnunum gaman og
okkur fullorðna fólkinu ekki síð-
ur. Þarna var Sigga lýst í hnot-
skurn, hafði svo gaman af að
leika, sprella og gleðja aðra.
Siggi gaf sér ótrúlega mikinn
tíma með okkur systkinabörn-
um sínum og í seinni tíð fjöl-
skyldum okkar. Hann keyrði frá
Hólmavík fyrir minnsta tilefni
fannst okkur stundum, til að
vera með og samgleðjast. Hann
var sjálfur höfðingi heim að
sækja og því fékk Hjörtur að
kynnast þegar hann tók að sér
verkefni í nágrenni Hólmavíkur,
þá gisti hann oftar en ekki hjá
Sigga og fékk hlýjar móttökur.
Það var eldaður góður matur,
þá uppgötvuðum við hversu
góður kokkur hann var og eftir
mat var farið út að sigla. Siggi
kunni svo sannarlega að meta
umhverfi sitt og njóta þess sem
það hafði upp á að bjóða.
Við þökkum fyrir allt, elsku
Siggi frændi, og vildum óska að
stundirnar hefðu orðið fleiri.
Við kveðjum í bili, sjáumst
síðar.
Klara, Hjörtur og börn.
„Geturðu galdrað fyrir mig?“
spurði Þorri, dóttursonur minn,
spenntur þegar Siggi tók sér
stutta hvíld, settist hjá okkur á
Galdraveitingastaðnum og fékk
sér einn bjór. „Nei, vinur minn,
nú er ég búinn að fá mér bjór
og þá virkar galdurinn ekki,“
svaraði Siggi og Þorri sætti sig
við það, fylgdist bara með þess-
um skemmtilega karli en engar
efasemdir kviknuðu um galdra-
kunnáttuna.
Siggi var galdramaður í alla
staði, einn sérstæðasti maður
sem ég hef kynnst, fæddur leik-
ari, húmoristi, atorkumikill hug-
sjónamaður, þúsundþjalasmið-
ur, greiðvikinn og einstakt
góðmenni.
Leiðir okkar lágu saman á
fyrstu árum ReykjavíkurAka-
demíunnar þar sem hann var í
glaðværum hópi sem vann að
undirbúningi Galdrasýningar á
Ströndum. Ekki var þó nóg með
það, heldur var hann smiður
góður og stýrði verkinu þegar
við byggðum nokkrar skrif-
stofur í JL-húsinu á fyrstu
misserum starfseminnar. Hann
var furðulega þolinmóður þegar
fjöldi fræðimanna reyndist hafa
tíu þumalfingur hver og gladd-
ist mjög þegar aðrir uppgötv-
uðu sinn innri iðnaðarmann og
handléku verkfærin fagmann-
lega undir leiðsögn hans. Meðan
Siggi bjó enn í Reykjavík var
hann húsvörður í Akademíunni
um hríð, hvers manns hugljúfi
og átti það til að flytja óborg-
anlega gamanþætti á skemmt-
unum.
Hæfileikar Sigga nutu sín í
uppbyggingarstarfi Stranda-
galdurs enda spurðist sérstæð
galdrasýningin um víða veröld.
Hugmyndaflug Sigga og leik-
hæfileikar gæddu hana lífi en
hann bar um leið fulla virðingu
fyrir fræðilegri þekkingu. Siggi
var óþreytandi við að halda erf-
iðum rekstri gangandi með nýj-
um hugmyndum og söluvarn-
ingi, með rekstri veitingahúss
og fjölbreyttum uppákomum.
Siggi var líflegur og skarp-
skyggn í samræðum, einn af
þeim sem alltaf var ánægjulegt
að spjalla við og maður hefði
gjarnan viljað hitta daglega.
Það var tilhlökkunarefni að
koma við á Galdrasýningunni
hjá honum þegar leiðin lá norð-
ur á Strandir og gaman þegar
hann gaf sér tíma í öllu annrík-
inu til að setjast niður stund og
stund.
Ég held að ég tali fyrir munn
allra gamalla akademóna þegar
ég þakka Sigga samfylgdina.
Fáa menn þótti okkur Önnu
Guðrúnu, börnum okkar og
barnabörnum skemmtilegra að
hitta. Enn er í minnum haft hve
auðveldlega hann náði svolítilli
ólund úr dóttur minni í langri
gönguferð í súldinni á galdrahá-
tíðinni frægu sumarið 2001.
Börnin trúðu því framan af að
hann væri alvörugaldrakarl en
komust svo að því að allur gald-
urinn bjó í húmornum og góð-
vildinni.
Það er sorglegt þegar snill-
ingar á borð við Sigga falla frá
svo langt fyrir aldur fram.
Heimurinn þarf sárlega á fólki
eins og honum að halda. Hann
hefði líka átt margfaldlega skil-
ið að fá að hægja ferðina svolít-
ið og njóta verka sinna, fara í
fleiri kajakferðir og fleiri utan-
landsferðir, enda átti hann vini
svo víða. Við söknum Sigga en
bjartar minningar um hann lifa
og munu ylja þegar frá líður.
Sárastur er harmurinn fyrir
afkomendur hans og nánustu
ættingja og vini. Þeim færum
við fjölskyldan okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Viðar Hreinsson.
Sigga Atla hef ég þekkt síðan
árið 2000 en finnst það vera
mun lengur. Siggi var svo ótrú-
lega margt. Hann var faðir,
bróðir, frændi, afi, vinur ótrú-
legra margra, dýravinur, nátt-
úrverndarsinni, kajakræðari,
leikari, kokkur, smiður, for-
stöðumaður Galdrasýningar á
Ströndum, sagnamaður, kennari
og galdramaður.
Ég vann fimm sumur norður
á Ströndum á Galdrasýningu á
Ströndum með Sigga Atla og
við áttum góða tíma saman.
Sumrin á Ströndum eru stór-
kostleg, full af æðarfugli, sjáv-
arilmi, fagurri flóru og bláberj-
um. Fyrsta sumarið mitt norður
á Ströndum sagði Siggi eitt fag-
urt sólríkt júníkvöldið þegar við
vorum nýbúin að loka safninu:
„Nú förum við norður í Árnes-
hrepp“ og þangað keyrðum við í
logni og sól inn í ævintýraland-
ið, hann sýndi mér fjöllin, hóla,
gjár, ár, steina, leynilaug og
sagðir mér sögur. Ógleymanleg
ferð, takk Siggi.
Við gátum hlegið saman við
Siggi, hann sagði mér frá æsku
sinni í sveit, hrakförum á Græn-
landi, vinnuferðum til Færeyja.
Hann gat leikið hann Siggi.
Hann lék Ennis-Móra fyrir
framan gestina standandi á
hnjánum á bak við afgreiðslu-
borðið með höfuðið rétt upp fyr-
ir borðið talandi skrækri röddu,
hann lék galdramanninn og
kvað niður drauga með gestum
safnsins á meðan ég ýtti á takk-
ann fyrir þrumurnar undir upp-
vakningnum, hann tók á móti
Ólafi forseta og Dorrit og hún
var svo hrifin af búningi galdra-
mannsins að hún vildi skoða
undir serkinn hjá Sigga og þá
varð Siggi hræddur því leður-
buxurnar hans voru rifnar í
klofinu, hann bjó til trúðinn
Galdra-Lalla í litlum mynd-
böndum og ég tók þátt.
Eftir að Siggi fékk kaffihúsa-
bakteríuna varð hann forvitnari
um matarhefðir annarra þjóða
og matreiðslu. Það var svo gam-
an að þróa og prófa alls konar
bakstur með Sigga, franska
súkkulaðikakan og rabarbar-
akakan voru hans uppáhaldseft-
irréttir fyrir veitingastaðinn og
þegar hann tók við uppskrift-
unum breytti hann þeim alltaf
og úr varð eitthvað stórkost-
legt, sannur kokkur. Eftir að ég
hætti að vinna á Galdrasýning-
unni fékk Siggi ræktunarbakt-
eríuna og byggði gróðurhús og
fór að rækta salat og tómata,
síðan fékk hann kajakbakter-
íuna og sigldi oft meðal hvala á
Steingrímsfirði.
Seinustu árin höfum við ekki
hist eins oft en þó alltaf á
haustin eftir bláberjaferð. Þá
héldum við alltaf veislu saman á
Galdrasafninu þar sem eldað
var lambalæri með sveppasósu,
kartöflur brúnaðar eins og
amma hans Gróa gerði og allt
hitt góða, þá gekk sko mikið á.
Siggi Atla, minn góði kæri
vinur, takk fyrir allt, bið að
heilsa til Ítalíu, njóttu frísins.
Fjölskyldu þinni, vinum og sam-
félaginu á Hólmavík sendi ég
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Björk Bjarnadóttir.
Sigurði Atlasyni kynntumst
við í ReykjavíkurAkademíunni á
síðustu öld en áttum eftir að
bralla margt með honum næstu
árin. Skemmtilegast er þó að
rifja upp tímana sem við áttum
saman þegar við hjónin vorum
búsett á Hólmavík. Sigurður
var þá framkvæmdastjóri
Strandagaldurs og við ráðin
norður til þess að stýra hinni
nýstofnuðu Þjóðfræðistofu sem
þessi öflugi félagsskapur ýtti úr
vör. Þetta voru viðburðarík ár
og mörg verkefni unnin með
dyggum stuðningi Sigga. Hann
var ekki síður haukur í horni
þegar við hjónin komum okkur
fyrir á nýjum stað og bera
börnin enn mikinn hlýhug til
hans eftir öll þessi ár. Hann tók
ævinlega vel á móti gestum og
ekki síst fræða- og listafólki
sem vildi kynnast og starfa á
svæðinu.
Margt samstarfsfólk okkar
og vinir standa í þakkarskuld
við þennan sendiherra Stranda
og hafa haldið við hann sam-
bandi síðan.
Sigurður gekk sjaldan troðn-
ar slóðir. Hann var litríkur og
uppátækjasamur en það var
auðvitað það sem gerði hann
svo einstaklega skemmtilegan.
Það var með ólíkindum hvernig
hann gat brugðið sér á svip-
stundu í hin ýmsu hlutverk,
hvort sem það var á vettvangi
leikfélagsins, í íburðarmiklum
karókíkeppnum, með ýkju-
sögum á mannamótum eða í
búningi seiðkarlsins. Með leik-
araskap, glettni og gleði náði
hann að hrífa fólk með sér,
bæði börn og fullorðna.
Þessir hæfileikar hans og
margir fleiri, metnaður og
dugnaður drifu hann áfram til
góðra verka. Samferðafólk hans
í hinum ýmsu félagsstörfum
þekkir hann einnig fyrir ríka
réttlætiskennd og ötula baráttu
fyrir umhverfisvernd og sjálf-
bærri ferðaþjónustu á Vest-
fjörðum. Galdrasýningin á
Ströndum sem, eins og margir
þekkja, hefur vaxið og dafnað í
höndum hans er því aðeins einn
af mörgum bautasteinum sem
standa til minningar um hann.
Við kveðjum góðan dreng
með þakklæti og vinsemd í
huga.
Kristinn Schram, Katla
Kjartansdóttir, Una og
Matthías Schram.
Sigurður Atlason
Hugheilar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÖNNU HILDAR ÁRNADÓTTUR,
Hörgslandskoti á Síðu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunar-
heimilinu Mörk.
Lilja, Alexander Jón, Aaron Thomas, Melanie,
Jóhanna, Logi, Haukur Steinn,
Halla Hrund, Kristján Freyr, Hildur Kristín
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
BJARNFRÍÐUR HARALDSDÓTTIR,
Fríða á Ásfelli,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
þriðjudaginn 27. nóvember.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju fimmtudaginn 6. desember
klukkan 13.
Sigurður Hjálmarsson
Sigríður Sigurðardóttir Jón Ágúst Þorsteinsson
Sæunn I. Sigurðardóttir Björn Baldursson
Haraldur Sigurðsson Elín Heiða Þorsteinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
stjúpmóðir og amma,
DAGNÝ GUÐMUNDSDÓTTIR,
sjúkraliði,
lést föstudaginn 23. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Lindakirkju
í Kópavogi, þriðjudaginn 4. desember klukkan 13
Ingólfur Jónsson
Vigdís Sæunn Ingólfsdóttir
Ragnar Þór Ingólfsson Guðbjörg Ingunn Magnúsd.
Harpa Cilia Ingólfsdóttir Ivon Stefán Cilia
og barnabörn
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærrar eiginkonu minnar,
móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
INGERAR RAGNARSDÓTTUR,
Þykkvabæ 15,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deildar B4 á
Landspítalanum í Fossvogi fyrir hlýja og góða umönnun.
Jóhann E. Björnsson
Dóróthea Jóhannsdóttir Hörður Helgason
Sigrún Jóhannsdóttir Skúli Guðbjarnarson
Ragnar Jóhannsson Anna Friðriksdóttir
og ömmubörn.
Allar minningar
á einum stað
MINNINGAR er fallega innbundin bók sem hefur að
geyma æviágrip og allar minningargreinar sem birst
hafa um viðkomandi í Morgunblaðinu eða á mbl.is.
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni
mbl.is/minningar.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem birst hafa
frá árinu 2000 til dagsins í dag.