Morgunblaðið - 04.12.2018, Blaðsíða 20

20 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. DESEMBER 2018
Óseyrarbraut 12, 220 Hafnarfirði | Klettagörðum 5, 104 Reykjavík | stolpigamar@stolpigamar.is
Gámaleiga
Er gámur lausnin fyrir þig?
Við getum líka geymt gáminn fyrir þig
568 0100
stolpigamar.is
HAFÐU
SAMBAND
Búslóðageymsla z Árstíðabundinn lager z Lager z Sumar-/vetrarvörur
Frystigeymsla z Kæligeymsla z Leiga til skemmri eða lengri tíma
Eitt það mikilvæg-
asta í öllum sam-
skiptum er gagn-
kvæmt traust. Traust
milli manna, milli ein-
staklinga og fyrir-
tækja, fyrirtækja og
stofnana og svo fram
eftir götunum. Hátt
fer nú umræða um
fiskeldi á Vest-
fjörðum. Ég ætla ekki
í þessum pistli að
taka afstöðu til þess hvort fiskeldi í
sjókvíum eigi rétt á sér eða ekki.
Víða um land hafa einstaklingar og
fyrirtæki reynt eitt og annað til að
auðga atvinnulíf og gæða byggðir
lífi sem eykur von og bjartsýni
íbúa jafnt sem gesta. Hvernig get-
ur það gerst í siðuðu samfélagi að
fyrirtæki, sem ég fæ ekki betur séð
að hafi haft allt sitt á hreinu gagn-
vart stjórnvöldum, séu gerð aftur-
reka með starfsemi sem komin er
vel á veg þar sem gífurlegar fjár-
hæðir hafa verið lagðar í uppbygg-
ingu og fjölda fólks tryggð atvinna
samfélaginu til heilla og vaxtar?
Ég er eiginlega gapandi af undrun
að svona nokkuð geti
átt sér stað í okkar
samfélagi. Að í stjórn-
sýslunni viti hægri
höndin ekki hvað sú
vinstri er að gera. Það
er ekki eins og farið
hafi verið af stað í
óleyfi. Hvernig er
hægt að búast við því
að athafnamenn reyni
að byggja upp starf-
semi í landinu ef þeir
geta átt það á hættu
að þurfa að pakka
saman fyrirvaralaust þrátt fyrir að
öll tilskilin leyfi hafi verið til
staðar? Þetta er umhugsunarefni
fyrir stjórnvöld og mikilvægt að
setja sig í spor allra þeirra sem
málið snertir.
Að treysta
stjórnvöldum!
Eftir Sigurð Grétar
Sigurðsson
Sigurður Grétar
Sigurðsson
»Þetta er umhugsunar-
efni fyrir stjórnvöld
og mikilvægt að setja
sig í spor allra þeirra
sem málið snertir.
Höfundur er sóknarprestur
og áhugamaður um gott samfélag.
Nú gengur í garð
hin heilaga hátíð og
með allar þær hefðir
sem henni fylgja,
góður matur og gjafir
– ekki síður að gefa
en þiggja. Jólasveinn-
inn, rauður, bosma-
mikill er alltaf glaður
því jólin eru hans
gleðihátíð og þá nær
hann virkilega að
njóta sín. Fyrir jóla-
öryrkjann geta jólin verið martröð
þrátt fyrir dálítinn jólabónus frá
Tryggingastofnun ríkisins. Þar
reyna ef til einhverjir að bregða
sér í jólasveinabúninginn og setja
eitthvað gott í skóinn í glugganum
handa börnunum, en þar þarf að
sýna ansi mikla útsjónarsemi enda
lítið í buddunni. Síðan hefst
þrautagangan, sem jólasveinarnir
þurfa ekki að ganga í gegnum
enda vel aldir af Grýlu, að finna
jólamatinn. Þegar ekkert er í
buddunni, ekki vegna þessa að
jólaöryrkjar velja það, heldur
vegna hve framfærslukostnaður á
Íslandi er hár, og Trygginga-
stofnun ríkisins tekur ekkert tillit
til framfærsluviðmiða ríkisins.
Jólaöryrkjar verða því bara að
redda sér en á jólunum er það
sárara en tárum taki á þessari há-
tíð allsnægta. Hvernig liði þér að
standa í röð hjá Mæðrastyrks-
nefnd eða Fjölskyldu-
hjálp Íslands og fá
þar mat og jafnvel
jólagjafir? Stundum
er gott að þiggja en
ég hef á tilfinningunni
að því fylgi ákveðin
niðurlæging eins og
við heyrum oft á fólki
sem ekki vill koma
undir nafni í fjöl-
miðlum en segir frá
aðstæðum sínum.
Fyrir jólaöryrkjann
voru það því mikil
vonbrigði þegar ríkis-
stjórnin lækkaði framlag til ör-
yrkja úr 4 milljörðum í 2,9 millj-
arða. Kerfisbreytingar voru
töfraorðið en enginn hefur skýrt
hvorki að hluta til né í heild hverj-
ar þessar breytingar eru. Hvað
eru kerfisbreytingar og hvað þýða
þær fyrir öryrkja?
Fólk má ekki lyfta hendi til
að bætar aðstæður sínar
Öryrkjar fá á á milli 150 og 280
þúsund á mánuði útborguð eftir
því hvað skerðingin er mikil.
Hvort fólk á maka, er hreyfihaml-
að, á börn undir 18 ára, aldurs-
tengda uppbót (þ.e. hversu gömul/
gamall þú varst þegar þú varðst
öryrki), arðgreiðslur og fjár-
magnstekjur. Þetta er mjög flókið
kerfið og öryrkinn má ekki lyfta
hendi til að bæta aðstæður sínar
þá eru greiðslur til hans skertar.
Þetta hefur verið jólagjöf ríkis-
valdsins í fjölda mörg ár. Það hef-
ur engin ríkisstjórn viljað gefa ör-
yrkjum almennilega jólagjöf.
Þetta eru allt gervijólasveinar sem
gera ekkert til þess að bæta lífs-
skilyrði öryrkja. Rúmlega 6.000
börn búa við sárafátækt hér á
landi. Er það í anda jólanna? Og
ég minni á að það eru ekki börnin
sem eru fátæk heldur foreldrarnir,
þeir eru fastir í fátæktargildru og
sennilega mun sú gildra hafa mikil
áhrif á börnin þegar þau vaxa úr
grasi og verða fullorðnir ein-
staklingar, kannski finnst ein-
hverjum þeirra samfélagið hafa
svikið sig og fara út af beinu
brautinni. Fátækt er flókið fyrir-
bæri, en elsku jólasveinn (ríkið),
viltu koma til jólaörykjanna sem
þess þurfa og gefa af örlæti þínu
sem fyrst. Fyrir það yrðum við
ævinlega þakklát, við erum þreytt
á að tína brauðmolana sem hnjóta
af borðum annarra. Við viljum
vera sjálfstæð.
Rúmlega sex þúsund fátæk
börn þrá jólasveininn
Eftir Unni H.
Jóhannsdóttur »Rúmlega sex þúsund
börn sem búa við
sárafátækt finna sér-
staklega fyrir henni á
jólunum. Styðjum þessi
börn með því hjálpa for-
eldrum þeirra til álna.
Unnur H.
Jóhannsdóttir
Höfundur er kennari, blaðamaður og
diploma í fötlunarfræðum og öryrki.
Opið bréf til þing-
manna:
Ágætu þingmenn, nú
er mælirinn að fyllast
hjá okkur sendibíl-
stjórum. Ef hið háa Al-
þingi ætlar að fara að
styrkja Póstinn til að
herða samkeppni við
okkur sendibílastjóra
(fá lán sem sennilega
fæst aldrei greitt til
baka) þá er fokið í flest
skjól hjá okkur.
Aðfarir að okkur hófust upp úr
aldamótum þegar stöðvarskyldan var
afnumin og stóru skipafélögin hófu
beina samkeppni við
okkur. Sendibílstjórar
voru milli 500 og 600 um
aldamótin en eru núna
tæplega 200. Ekki lag-
aðist þetta þegar póst-
urinn hóf svo almenna
flutninga á stærri vöru í
beinni samkeppni við
okkur (ríkisstyrktir).
Við getum ekki annað
enn mótmælt þessu
þótt veiklulegt sé og
hvetjum þá sem að
þessu koma til að hafna
þessari beiðni Póstsins.
Rétt væri að stýra Póstinum inn á
það plan sem þeir voru til gerðir,
þ.e.a.s. sinna póstskyldu allt að 20
kílóum, og hætta þessu brölti með
stórflutninga sem við höfum séð um
síðan 1949 þegar fyrsta sendibílastöð-
in var stofnuð.
Ekki styrkja póstinn –
aðför að sendibílstjórum
Eftir Sigurð Inga
Svavarsson »Rétt væri að stýra
Póstinum inn á það
plan sem þeir voru til
gerðir, þ.e.a.s. sinna
póstskyldu allt að 20
kílóum, og hætta þessu
brölti með stórflutn-
inga.
Sigurður Ingi
Svavarsson
Höfundur er sendibílstjóri
á Sendibílastöðinni.
sis6@internet.is
Allt um sjávarútveg