Morgunblaðið - 04.12.2018, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. DESEMBER 2018
✝ Sif Aðalsteins-dóttir fæddist
17. september 1943
í Reykjavík. Hún
lést 24. nóvember
2018. Foreldrar
hennar voru María
Björg Björnsdóttir,
f. 7.2. 1916, d. 10.7.
2007. og Aðalsteinn
Guðjónsson versl-
unarmaður, f.
16.12. 1899, d.
29.12. 1982. Systkini hennar eru
Steinunn Aðalsteinsdóttir, f. 9.5.
1941, og Örn Aðalsteinsson, f.
13.8. 1948.
Sif giftist 19.9. 1964 Jóni
Baldvini Stefánssyni fæðingar-
lækni, f. 15.9. 1942. Börn þeirra
eru 1) Ívar Már rafmagns-
verkfræðingur, f. 28.2. 1965,
kvæntur Svandísi Írisi
Gunnarsson. Sambýlismaður
Steinar Örn Sigurðsson, starfs-
maður í álverinu Straumsvík,
börn a) Aron Örn, b) Margrét
Mæja.
Sif ólst upp í foreldrahúsum í
Hlíðunum, Reykjavík. Fjöl-
skyldan dvaldi til margra ára
sumarlangt í bústað í Mosfells-
sveit, þar er gnótt af heitu vatni
og hefur Sif iðkað sund frá
bernskuárum. Sif lauk gagn-
fræðiprófi frá Kvennaskólanum
í Reykjavík árið 1960. Hún nam
síðan eitt ár í verslunarskóla í
Englandi. Hún vann í Lands-
bankanum þar til fjölskylda
hennar fluttist í A-Húnavatns-
sýslu með aðsetur á Héraðshæl-
inu á Blönduósi. Í átta ár þar á
eftir bjó hún með fólkinu sínu í
Svíþjóð. Frá endurkomu til Ís-
lands hefur heimilið verið Geit-
land 1, Fossvogshverfi.
Útför Sifjar fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 4. desember
2018, klukkan 15.
Hálfdánardóttur
hjúkrunarfræðingi,
börn a) Alma Dag-
björt, b) Alex Kári,
c) Ottó Már. 2)
María Birna, f.
14.2. 1967, tóm-
stunda og félags-
málafræðingur gift
Baldri Þór Sveins-
syni rafeindavirkja,
börn a) Bylgja Sif,
b) Benedikt Jón, c)
María Lind, d) Elín Lára. 3) Vil-
borg Mjöll, f. 30.6. 1969, lyfja-
fræðingur gift Friðriki Magnús-
syni viðskiptafræðingi, börn a)
Hugrún María, b) Magnús Bald-
vin, c) Jón Stefán. 4) Margrét
Lára heimilislæknir, f. 9.10.
1980, synir a) Gunnar Aðal-
steinn, b) Birgir Hafsteinn,
barnsfaðir Jóhann Haukur
Fyrir mörgum árum sat Sif á
veröldinni við fjölskyldubústað-
inn á Þingvöllum og skrifaði
sendibréf til mín. Hún lýsti á
myndrænan hátt sólríkum sum-
ardegi, algjört logn og fjöllin
spegluðust í tæru Þingvallavatni.
Hún skrifaði einnig að hún sakn-
aði mín. Þegar hún var við nám í
Englandi dvaldi hún hjá roskn-
um, auðugum hjónum. Hún sagði
síðar með stolti, að henni hafi
verið ekið um í Rolls Royce. 10
árum síðar ók hún um í Volks-
wagen með þrjú börnin sín og
hefur væntanlega þótt vænni
kostur. Við Sif kynntumst síðla
árs um það leyti, sem Surtsey
reis úr sæ. Að loknum stúdenta-
dansleik ók ég henni heim. Á
áfangastað bauð ég henni í bíó
næsta kvöld. Bíóferðin var í
Bæjarbíó Hafnarfirði, en heim-
ferðin varð ævilöng. Árið 1961 á
ágústkvöldi var ég virkur þátt-
takandi í þeim atburði að æsku-
félagi minn féll útbyrðis frá
síldarskipi og drukknaði. Ég var
næstum farinn sömu leið. Erfiðar
hugsanir, angist og ístöðuleysi
sigldi í kjölfarið og Bakkus lá í
leyni. Faðir minn, sem var sjó-
maður, reyndist mér vel en ást
okkar Sifjar kom mér á réttan
kjöl. Sonur okkar var hændur að
föður mínum, en sambúð okkar
Sifjar hófst á heimili foreldra
minna. Eitt sinn sagði afi:
„Undarlegt að hugsa sér, að
drengurinn mun ekki muna eftir
mér.“ Þá svaraði Sif: „Stefán, þú
átt stað í hjarta hans, drengurinn
gleymir þér ekki.“ Skömmu síðar
þurfti Sif að útskýra fyrir syni
sínum, að afi væri dáinn.
Þegar við Sif kynntumst var
hún bankamær og lífeyrislán
hennar gerði okkur kleift að
kaupa íbúð í Hlíðunum, sem var
hornsteinn að húsi í Fossvogi,
Geitland 1, sem er enn fjöl-
skylduhús. Við Sif vorum áhuga-
söm að starfa á landsbyggðinni
og völdum A-Húnavatnssýslu, en
Sif er Húnvetningur í báðar ætt-
ir. Fjölskyldan bjó síðan í átta
lærdómsrík ár í Svíþjóð. Nokkuð
áður en við fluttum aftur til Ís-
lands fæddist yngsta dóttir okk-
ar. Sif ræktaði garðinn við húsið
sitt í Svíþjóð, sem stóð við skóg-
arjaðar. Í garðinum í Fossvogi
eru rósirnar hennar einstakar.
Af sömu alúð hefur hún hlúð að
fólkinu sínu. Við fjölskyldan
höfðum tækifæri að ferðast víða
á Íslandi og um heiminn. Sonur
og tengdadóttir voru við nám í
Vancouver og fengu heimsóknir í
tvígang. Í fyrra skiptið fór Sif og
yngsta dóttirin, þegar stúlka
barnabarn fæddist. Síðar var
yngsta dóttir okkar í námi í sex
ár í Óðinsvéum. Við eigum ætt-
ingja í báðar ættir í Ameríku,
sem unnt var að heimsækja.
Ferðinni var þó iðulega heitið í
sælureit fjölskyldunnar við Þing-
vallavatn, en fegurðin þar og
þögn er engu lík. Sambúð okkar
Sifjar endurspeglar tilveruna,
endurminningar eru í hugsun,
máli og myndum, en minningin
um alúðlega og hugprúða konu
toppar allt. Lífið er ekki ein
þrautalaus ganga og í mótvindi
vorum við Sif klók að ná áttum
og stóðum saman, enda Sif um-
burðarlynd. Sif greindist með
Alzheimer, en við öll í fjölskyld-
unni höguðum seglum eftir vindi.
Við lærðum að iðulega eru ráð-
stafanir skrefinu á eftir og eigum
ljúfsárar minningar frá síðustu
árum.
Sif dvaldi frá hausti 2017 á
Skjóli við framúrskarandi atlæti,
en þrjú ár þar á undan var hún í
dagdvöl á Eir og reyndist vel.
Líkn og kyrrð helgaði kveðju-
stundina. Hún var frjáls frá þján-
ingum, sem höfðu heltekið lík-
ama og hugsun. Sif var á
Þingvöllum á vetrarkvöldi, al-
gjört logn, fullt tungl speglaðist í
tæru Þingvallavatni. Stjörnu-
bjart og norðurljós leiftruðu. Það
varð stjörnuhrap og Sif steig upp
til himna.
Jón B. Stefánsson.
Meira: mbl.is/minningar
Að kvöldi 24. nóvember sl., í
aðdraganda aðventunnar, kvaddi
mamma þennan heim í faðmi
fjölskyldu og ástvina. Dagurinn
hafði verið óvenju bjartur og
heiðskír, fallegur vetrardagur í
mesta skammdeginu. Fallegir og
litríkir vetrardagar fóru í hönd,
einkennandi fyrir fölskvalausa
fegurð mömmu sem ávallt vildi
að fólkið hennar hefði það sem
best. Hlúði að okkur alla tíð, lifði
fyrir núið og hversdaginn. Með
birtunni í skammdeginu var líkt
og mamma væri að styrkja og
hlúa að okkur í sorginni. Dagana
eftir andlát mömmu okkar höfum
við systkinin skipst á gömlum
ljósmyndum og farið þannig í
gegnum minningabankann.
Hulan sem fylgdi veikindum
mömmu og óvægum gangi Alz-
heimers-sjúkdómsins er nú kveð-
in í kút. Einkennandi nánast all-
ar myndir, jafnvel þegar
veikindin voru farin að setja
mark sitt á mömmu, er hlýtt bros
hennar og ástríkið í augnaráðinu.
Nokkrar myndir eru þó af öðrum
toga. Á myndum með gullunum
hennar, barnabörnunum, horfir
hún á þau, ekki ljósmyndarann.
Hún lútir höfði í þeirra átt; ljóm-
andi af einskærri ást og ómældu
stolti. Styrkur mömmu skein í
gegn í því hvernig hún tókst á við
þung veikindi af einstöku æðru-
leysi.
Hughreystandi nú eftir henn-
ar dag er að hugsa til þess að
mamma lifði ávallt fyrir líðandi
stundu. Sannkallaður núvitund-
armeistari. Sigldi í gegnum erf-
iðleikana með höfuðið hátt með
pabba sér við hlið. Ég er henni
þakklát, æskuminningarnar eru
góðar og bjartar, þótt ýmsar
hindranir hafi herjað á líkt og
gerist í öllum stórfjölskyldum.
Hún kunni að njóta hversdagsins
og lagði kapp á að hlúa að fjöl-
skyldunni, því sem skiptir máli til
að uppskera hamingjuna í lífinu.
Minningar um sterka og hug-
rakka konu lifa. Mamma var
mikill nagli, kletturinn í fjöl-
skyldunni. Stoð og góður hlust-
andi vinkvenna sinna þegar á
reyndi. Stundum of sterk og hug-
rökk, setti sjálfa sig ávallt í ann-
að sæti, leitaði ekki eftir athygli
sjálf.
Margt gott innrætti mamma
mér með sinni breytni og fram-
komu. Minnug er ég orða
mömmu þegar ég sem pirruð
unglingsstúlka ræddi við hana
um hversu sumir geta verið
óvægnir og ókurteisir með fram-
komu sinni. Hennar svar var;
vertu skilningsrík á mannlega
bresti, þú veist aldrei hvað
náunginn er að ganga í gegnum.
Heilræði sem gott er að hafa á
bak við eyrað þegar á reynir í
leik og starfi.
Sjaldan sá ég mömmu bogna.
Sameinaði hún fólkið sitt á gleði-
stundum sem og á erfiðri stund
er hún var að kveðja okkur. Heil-
andi nærvera hennar hjálpaði
okkur að kveðja. Óhætt er að
segja að öllum leið vel í nærveru
hennar, enda ljúf kona og hæglát
með stórt hjarta og mikla ást að
gefa. Mamma innrætti mér að
trúa á hið góða í fólki, koma fram
við alla af virðingu. Uppskar hún
það frá öllu því góða fólki,
hetjum hversdagsins, er annaðist
hana á lokaæviskeiðinu á Skjóli,
Eir og heima. Kvöldbænir með
mömmu voru notaleg stund fyrir
svefninn, eitthvað sem ég hef
tekið með mér í uppeldi
barnanna minna og styrkir nú
þegar söknuður herjar á hjartað.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Margrét Lára Jónsdóttir.
Elsku móðir, ég er þér þakklát
fyrir þær stundir sem við áttum
saman. Takk fyrir allar þær dýr-
mætu minningar sem hlýja okk-
ur á erfiðri stundu. Ég kveð þig,
elsku móðir, með fallegri bæn
sem þú kenndir mér í æsku.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(Páll Jónsson)
Hvíl þú í friði.
María Birna Jónsdóttir
og fjölskylda.
Elsku mamma, þú varst með
lífsins gildi á hreinu, alveg með
þetta og ég er endalaust þakklát
fyrir allt sem þú hefur kennt mér
og gert fyrir mig. Alla samveru
með þér.
Takk mamma, ég elska þig svo
heitt. Þú varst vönduð mann-
eskja, talaðir aldrei illa um fólk,
góð við minnimáttar, virtir
náungann og mikill fuglavinur.
Þú elskaðir börn.
Þú varst góður hlustandi, klár
og flink. Góð fyrirmynd. Þú elsk-
aðir að hlusta á tónlist og synda í
vatninu í Kypesjön.
Ég á svo góðar minningar með
þér í Kypesjön í Svíþjóð þegar ég
var lítil. Það var gaman að fá að
hanga með þér sem krakki, sjá
þig hreyfa þig, synda í köldu
vatni með þér og síðan fara í
hressandi gufu á eftir. Þú kennd-
ir mér á töfra náttúrunnar og
fegurð lífsins.
Á dánarbeði þínum fann ég
þessa sterku tilfinningu hvað ég
hlakka til að vera amma og þú þá
langamma. Þú varst að hug-
hreysta mig og fylla mig af gleði
á þessum fallega degi, sem þú
fékkst hvíldina.
Já, þú lifir í gegnum þau. Ég
fylgist með barnabörnum þínum
og hlúi að pabba. Ástkæru engl-
arnir mínir tveir taka vel á móti
þér á himninum.
Elsku mamma, ég verð að fá
að sleppa þér. Ég veit að þú ert
að synda hamingjusöm og glöð
með móður þinni. Góða sundferð,
njóttu. Ég kem síðar til þín í
vatnið.
Ást, kærleikur og friður.
Þín dóttir,
Vilborg Mjöll Jónsdóttir.
Elsku mamma.
Tómas Guðmundsson er eitt af
eftirlætis ljóðskáldum þínum.
Þú hafðir fagnað með gróandi
grösum
og grátið hvert blóm, sem dó.
Og þér hafði lærzt að hlusta unz
hjarta
í hverjum steini sló.
Og hvernig sem syrti, í sálu þinni
lék sumarið öll sín ljóð,
og þér fannst vorið þitt vera svo
fagurt
og veröldin ljúf og góð.
Samt vissirðu að Dauðinn við dyrnar
beið.
Þig dreymdi að hann kæmi hljótt
og legði þér brosandi hönd á hjarta.
Svo hvarf hann, en ljúft og rótt
heyrðirðu berast að eyrum þér óm
af undursamlegum nið.
Það var eins og færu fjallasvanir
úr fjarlægð með söngvaklið.
Og dagurinn leið í djúpið vestur,
og Dauðinn kom inn til þín.
Þú lokaðir augunum – andartak
sem ofbirta glepti þér sýn.
Og um varir þér brá fyrir brosi
þeirra,
sem bíða í myrkrinu og þrá
daginn, – og sólina allt í einu
í austrinu rísa sjá.
Og Dauðinn þig leiddi í höll sína heim
þar sem hvelfingin víð og blá
reis úr húmi hnígandi nætur
með hækkandi dag yfir brá.
Þar stigu draumar þíns liðna lífs
í loftinu mjúkan dans.
Og drottinn brosti, hver bæn þín var
orðin
að blómum við fótskör hans.
Hann tók þig í fang sér og himnarnir
hófu
í hjarta þér fagnandi söng.
Og sólkerfi daganna svifu þar
um sál þína í tónanna þröng.
En þú varst sem barnið, er beygir
kné
til bænar í fyrsta sinn.
Það á engin orð nógu auðmjúkt til,
en andvarpar: Faðir minn!
(Tómas Guðmundsson.)
Þetta er virkilega erfitt og
sárt. Missir okkar er mikill.
Pabbi saknar þín allra mest. Við
hlúum að honum, eins og þú
gerir fyrir hann og okkur.
Elsku mamma mín, hvíl í friði
og njóttu tilverunnar að eilífu.
Ástarkveðjur,
Ívar og Íris.
Elsku besta amma Sif. Þakk-
læti er mér efst í huga, þakklæti
fyrir að hafa átt ömmu eins og
þig. Ömmu sem var allt í senn
hlý, kærleiksrík, tignaleg, dugleg
og gestrisin með eindæmum.
Amma Sif var að mörgu leyti ein-
stök kona, elskaði fjölskylduna
sína mikið og gerði allt sem í
hennar valdi stóð til að aðstoða
þau að öllu leyti. Það var henni
ömmu mikið hjartans mál að
fylgjast gaumgæfulega með okk-
ur barnabörnunum, veita okkur
ást og umhyggju og hvetja okkur
til dáða. Ég minnist þess einnig
hvað amma Sif tók alltaf vel á
móti okkur öllum þegar við kom-
um í heimsókn í Geitland til
hennar og afa. Hún var alltaf svo
glöð að sjá okkur og alltaf var
nóg til af hlýjum ömmu faðm-
lögum og kræsingum, en aldrei
fórum við svöng heim frá ömmu.
Best var að fá hrært skyr með
nýjum bláberjum og rjóma eða
pönnukökur með sykri.
Ég minnist þess hversu tigna-
leg amma Sif var og alltaf svo vel
til fara, með hárið vel greitt, fína
klúta og varalit. Við barnabörnin
vorum einnig heppin að fá að
koma með ömmu og afa í ýmsar
ferðir, en ferðir í sumarbústað-
inn á Þingvöllum stóðu alltaf
uppúr. Ein af uppáhaldsminning-
unum mínum um ömmu Sif var
þegar ég fékk að fylgjast með og
hjálpa henni í eldhúsinu, enda
átti hún fáa jafnoka þar. Sérstak-
lega þegar hún amma kenndi
mér að gera pönnukökur og
brúna sósu, sem ég geri ennþá í
dag eins og amma Sif. Ekki
kenndi amma mér bara margt í
matseld heldur einnig röbbuðum
við mikið saman síðustu árin um
umhirðu á rósum. En bleiku rós-
irnar hennar ömmu í Geitlandi
eru þær fallegustu, og mun ég
ávallt hugsa um minningarnar
okkar með bros á vör þegar ég sé
bleikar rósir. Síðustu árin með
ömmu voru dýrmæt eftir að ég
flutti aftur heim frá Danmörku.
Við töluðum oft í símann þegar
ég bjó úti en best var að koma
heim. Innst inni var það fjöl-
skyldan sem togaði mig heim, og
var amma Sif mér þá alltaf ofar-
lega í huga. Við áttum einstakt
samband ég og amma og vildi ég
vera hjá þér, afa og fjölskyldunni
næstu árin því ég vissi að þau
yrðu erfið. Þótt að þau voru það
þá einkenndust þau einnig af
kærleik og væntumþykju og er
ég þakklát fyrir að hafa átt þenn-
an tíma með ömmu, afa og fjöl-
skyldunni.
Amma Sif og afi Jón hafa allt-
af átt einstakt samband í mínum
augum og alltaf hafa þau staðið
þétt saman. Dýrmætt var að sjá
hvað afi og fjölskyldan elskuðu
þig heitt amma og gerðu allt fyr-
ir þig fram til síðustu stundar.
Síðustu árin einkenndust af tíð-
um heimsóknum til ömmu og átt-
um við góðar stundir saman og
er ég ævinlega þakklát fyrir þær.
Amma Sif kvaddi okkur í faðmi
afa og fjölskyldunnar á fallegu
vetrarkvöldi eftir erfið og lang-
varandi veikindi.
Ég veit að Guð tekur vel á
móti þér, elsku amma, loks færðu
frið og ró. Ég kveð þig með mikl-
um söknuði, amma mín. Þín verð-
ur sárt saknað og alls hins góða
sem kom frá þér. Góðu stund-
anna sem við áttum saman mun
ég minnast með gleði í hjarta og
með miklu þakklæti fyrir þann
tíma sem við áttum saman.
Sorgin er gríma gleðinnar. Þegar þú
ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur
huga þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran, Spámaðurinn)
Elska þig að eilífu, elsku
amma mín.
Þín ömmustelpa,
Alma Dagbjört Ívarsdóttir.
Elsku amma mín, það er sárt
að kveðja þig en það huggar mig
að vita að þér líður betur núna.
Ég er þakklátur þér fyrir svo
margt, allan tímann sem við átt-
um saman og allt sem þú hefur
kennt mér. Þú sem varst alltaf
svo yndisleg og hugsaðir vel um
mig og alla sem þér þótti vænt
um. Sýndir mér alla þá þolin-
mæði og tillitssemi sem þú áttir
og kenndir mér þannig hvernig
er að vera þolinmóður.
Það var alltaf svo gott að koma
í heimsókn til þín, þú tókst
manni opnum örmum og varst
alltaf tilbúin að hjálpa sama hvað
bjátaði á.
Það rennur mér seint úr
minni smákökuboxið sem þú
faldir inni í skáp og gafst að
smakka úr við sérstök tilefni, að
sjálfsögðu allt heimabakað. Ég
man það svo vel þegar ég var hjá
þér í Geitlandinu eða á Þingvöll-
um og þú varst alltaf að stússast
í eldhúsinu og þótt ég kynni ekki
mikið til verka fékk ég að hjálpa
til.
Þegar ég elda og baka hugsa
ég oft til þín og held í minning-
arnar um þig með þitt hlýja bros
í eldhúsinu.
Við kveðjum þig, amma, með söknuð í
hjarta,
en minning um faðmlag og brosið þitt
bjarta.
Allar liðnar stundir um þig okkur
dreymi
og algóður Guð á himnum þig geymi.
(Sigfríður Sigurjónsdóttir)
Hvíldu í friði, elsku amma,
Alex Kári Ívarsson.
Elsku amma,
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju
sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Takk fyrir allt.
Alex og Ottó.
Það var í janúar 1991 sem ég
kynntist Sif sem tók mér afskap-
lega vel og var ég velkominn á
heimili þeirra hjóna í Geitlandi,
tvítugur piltur frá Akureyri. Sif
var einstaklega barngóð mann-
eskja og hafði unun af að hitta
barnabörnin sín, sem voru orðin
tvö á þessum tíma og svo fór
þeim fjölgandi með hverju árinu.
Hún hafði einstakt lag á því að
gera gleðistundir með barna-
börnum sínum og þeim þótti svo
gott að hitta hana. Það er mér
ofarlega í huga hvað henni
fannst gaman að færa barna-
börnunum sínum afmælisgjafir
og gleðja þau. Sif var okkar stoð
og stytta, boðin og búin að
hlaupa undir bagga að passa fyr-
ir okkur ef á þurfti að halda.
Börnin okkar elskuðu ömmu Sif
og fannst yndislegt að vera hjá
henni. Þeim fannst gott að vita af
ömmu Sif í næstu götu og kíktu
oft í heimsókn. Jón Stefán sonur
okkar var líklega duglegastur í
því. Hann átti til að heimsækja
ömmu sína eftir skólatíma ásamt
nokkrum strákum og stelpum í
von um góðgæti. Hann kom ekki
að tómum kofunum og var jafn-
vel skellt í vöfflur handa góðum
gestum.
Það var fastur liður hjá fjöl-
skyldunni að halda jólin hátíðleg
í Geitlandi 1 og buðu Sif og Jón
okkur alltaf í mat á aðfangadags-
kvöld og eru margar góðar
minningar frá þeim stundum. Sif
var listagóður kokkur og fór létt
með að halda stærðarinnar veisl-
ur og svo hjálpuðust allir að við
að ganga frá.
Hún var óhrædd við að prufa
nýja aðalrétti og er mér minn-
isstætt eitt sinn þegar boðið var
upp á hreindýrakjöt á aðfanga-
dagskvöld. Eitt aðfangadags-
kvöldið klukkan 17.58 lenti Sif í
því að rafmagninu sló út í Geit-
landi og nærliggjandi götum
vegna álags á rafveitukerfið. En
það kom ekki að sök vegna þess
að allt var tilbúið og gestirnir
tylltu sér til borðs og snæddu
jólamatinn við kertaljós. Við
kveðjum nú mömmu og ömmu
sem gaf okkur svo mikið, en hún
lifir samt með okkur. Hvíl í friði.
Friðrik Magnússon.
Sif Aðalsteinsdóttir