Morgunblaðið - 04.12.2018, Page 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. DESEMBER 2018
✝ Hlíf Guðjóns-dóttir fæddist 3.
apríl 1923 á Við-
borði á Mýrum, A-
Skaft. Hún lést 21.
nóvember 2018.
Foreldrar hennar
voru Pálína Jóns-
dóttir, f. 22. okt.
1885, d. 11. des.
1941, og Guðjón
Gíslason, f. 3. júl.
1885, d. 3. mars
1937. Þau bjuggu á Viðborði á
Mýrum og síðan á Kotströnd í
Ölfusi.
Hlíf átti fimm systkini, þau
eru öll látin, þau hétu Halldóra
Nanna, f. 1917, d. 2000; Gísli
Friðgeir, f. 1918, d. 1986; Hjört-
ur, f. 1921, d. 2003; Inga Jenný,
f. 1925, d. 2008, og Sigurlaug, f.
1927, d. 2003.
Hlíf giftist 28. okt. 1944 Tóm-
asi B. Guðmundssyni, bónda, f.
17. ágúst 1923.
Börn Hlífar og Tómasar eru:
1) Pálína Ingibjörg, f. 1943,
maki Sigurjón Bergsson. Synir
þeirra Bergur Tómas, Gylfi
ára frá Viðborði með fjölskyldu
sinni að Kotströnd í Ölfusi. Hún
missti ung foreldra sína, syst-
kinahópurinn tvístraðist, en hélt
alltaf góðu og kærleiksríku sam-
bandi. Í veikindum foreldranna
reyndust nágrannar á Sandhól í
Ölfusi vel og hélst vinskapur,
sérstaklega við Pál, ævina út.
Hlíf og Tómas hófu búskap í
Kópavogi 1941, byggðu sitt
fyrsta hús, Lindarbrekku.
Fluttu 1951 að Otradal í Arnar-
firði og hófu hefðbundinn
sveitabúskap. Fluttu 1961 að
Breiðabólsstað í Ölfusi, stýrðu
búi fyrir Hlíðardalsskóla. 1990
brugðu þau búi og fluttu í Lýsu-
berg 13, Þorlákshöfn, og bjuggu
þar síðan með Smára, son sinn,
og Sirrý tengdadóttur í sömu
götu.
Aðalstarf Hlífar var hús-
móðurstarfið og uppeldi
barnanna.
Hún vann ýmis önnur störf,
t.d. í eldhúsi á Hlíðardalsskóla.
Hún var í kórum, nú síðast í kór
eldri borgara í Þorlákshöfn,
Tónum og trix.
Útför Hlífar fer fram frá Kot-
strandarkirkju í Ölfusi í dag, 4.
desember 2018, og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Birgir og Guðjón
Ægir, d. 2009. Þau
eiga átta barna-
börn og tvö barna-
barnabörn. 2) Sig-
ríður, f. 1944, maki
Árni I. Sigvalda-
son. Börn þeirra
Ívar og Hlíf Ingi-
björg. Þau eiga tvö
barnabörn. 3) Víð-
ir, f. 1946, maki El-
ísabet Guðmunds-
dóttir. Synir þeirra eru Emil og
Andri. Þau eiga níu barnabörn.
4) Guðmundur Smári, f. 1954,
maki Sigríður Ósk Zoëga Sig-
urðardóttir. Börn þeirra eru
Brynjar, Otri og Hólmfríður
Fjóla. Þau eiga tvö barnabörn.
5) Ragnheiður, f. 1957, maki
Brynjólfur Magnússon. Dætur
hennar eru Kristín og Bryndís.
Hún á átta barnabörn. Brynj-
ólfur á fjögur börn og 11 barna-
börn. 6) Jóna Brynja, f. 1958,
maki Helgi Helgason. Dætur
hennar eru Þóra Hlíf, Eydís Eir
og Eygló. Hún á sex barnabörn.
Helgi á þrjú börn. Hlíf flutti 12
Kveðja til mömmu:
Smávinir fagrir, foldarskart,
fífill í haga, rauð og blá
brekkusóley, við mættum margt
muna hvort öðru að segja frá.
Prýðið þér lengi landið það,
sem lifandi guð hefur fundið stað
ástarsælan, því ástin hans
allstaðar fyllir þarfir manns.
Vissi ég áður voruð þér,
vallarstjörnur um breiða grund,
fegurstu leiðarljósin mér.
Lék ég að yður marga stund.
Nú hef ég sjóinn séð um hríð
og sílalætin smá og tíð.
Munurinn raunar enginn er,
því allt um lífið vitni ber.
Faðir og vinur alls, sem er,
annastu þennan græna reit.
Blessaðu, faðir, blómin hér,
blessaðu þau í hverri sveit.
Vesalings sóley, sérðu mig?
Sofðu nú vært og byrgðu þig.
Hægur er dúr á daggarnótt.
Dreymi þig ljósið, sofðu rótt!
Smávinir fagrir, foldarskart,
finn ég yður öll í haganum enn.
Veitt hefur Fróni mikið og margt
miskunnar faðir. En blindir menn
meta það aldrei eins og ber,
unna því lítt, sem fagurt er,
telja sér lítinn yndisarð
að annast blómgaðan jurtagarð.
(Jónas Hallgrímsson)
Það verður allt bjartara, betra,
léttara og fallegra þegar ég
hugsa um mömmu. Alltaf gef-
andi. Þá er ég ekki bara að tala
um veraldlega hluti, kökuhlað-
borð og kræsingar eða það, sem
leynst gæti í töskunni hennar til
að gleðja lítil börn, en einmitt
góðmennsku hennar og örlæti á
ást og umhyggju fyrir mér og
mínum, við börn, við þá sem
minna mega sín, dýrin og náttúr-
una. Fræddi mig og leiddi. Alltaf
skapgóð, brosandi og skemmti-
leg.
Alla tíð hélt hún í höndina á
mér hvetjandi og hughreystandi,
klappaði mér á höndina, þótt í
lokin gæti hún það ekki nema
með vinstri hendinni og gæti ekk-
ert sagt.
Elsku mamma mín, takk fyrir
ferðalagið saman, að hafa verið
fyrirmynd.
Ástarkveðja,
þín,
Ragna.
Einhvern tímann, ef til vill
og óralangt frá þessum stað
mun ástin hörfa heim til þín
og hjartans dyrum knýja að.
Og einmitt þá og einmitt þar
mun ástin krefja þig um svar.
Þá er rétt að rifja upp — orðin mín.
Þau eru stirð. Þau eru fá.
Þau sjálfsagt aldrei flugi ná.
Þau munu engu að síður alltaf bíða þín.
Því hvað er ást og hvað er svar?
Og hvernig geymist allt sem var?
Mundu að hvar sem hjartað slær
hamingjan er oftast nær.
Einmitt þá og einmitt þar
mun ástin krefja þig um svar.
Þá er rétt að rifja upp — orðin mín
Þau eru stirð. Þau eru fá.
Þau sjálfsagt aldrei flugi ná.
Þau munu engu að síður alltaf bíða þín.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Þín dóttir,
Brynja.
Einn af ævintýrastöðum
bernsku minnar var Breiðabóls-
staður í Ölfusi. Þaðan á ég mínar
fyrstu minningar af íslenskri
sveit. Ég man enn eftirvænt-
inguna þegar heimreiðin að bæn-
um blasti við. Heimahúsið á aðra
hönd en útihúsin á hina og aðeins
fjær blasti Hlíðardalsskóli við.
Það var eitthvað óvenju búsæld-
arlegt við staðinn og má ekki
hvað síst þakka það reisulegu
skólahúsinu sem gaf umhverfinu
virðulegan blæ. Þarna höfðu að-
ventistar byggt upp sannkallaða
menningarmiðstöð og var
Breiðabólsstaður partur af henni.
Víst er að ekkert vantaði upp á
vinnusemina og dyggðugt líferni
á Breiðabólsstað þar sem Tommi
frændi réð ríkjum í búskapnum
en heima fyrir fór Hlíf með bú-
stjórn. Ég minnist þess hvað mér
þótti ömmubróðir minn karl-
mannlegur í fasi. Hlíf bar með sér
einstakan þokka en þær amma
voru miklar vinkonur og var
greinilegt að ömmu þótti mjög
vænt um mágkonu sína. Ég varð
þess snemma áskynja að sér-
stakri birtu stafaði af nafninu
Hlíf. Hún var einstaklega mild og
glaðleg á sinn hógværa hátt, en
það sem skipti ekki síður máli í
mínum huga á þessum árum voru
góðgerðirnar sem lagðar voru á
borð. Hvergi fékk ég betri klein-
ur og það var ekkert hégómamál
fyrir ungan strák. Og átti ég þó
góðu að venjast hjá ömmu sem
var sérdeilis myndarleg í matseld
og bakstri.
Á Breiðabólsstað man ég best
eftir mér í eldhúsinu enda var
það hjarta staðarins. Þar sátum
við amma iðulega þegar við kom-
um í heimsókn. Ég minnist þess
ekki að hafa nokkru sinni gengið
til stofu. Eldhúsið var persónu-
legra, og þar var ilmur af kaffi,
kökum og kleinum. Eftir að ég
komst á unglingsár liðu mörg ár
án þess ég hefði nokkuð af
Tomma og Hlíf að segja. Löngu
síðar setti ég mig aftur í samband
við þau en þá fýsti mig að vita
meira um eigin ætt. Var þá ekki í
kot vísað enda mundu fáir jafn
langt aftur og þau.
Eins og amma voru þau
Tommi og Hlíf meðal frumbyggja
Kópavogs. Þegar ég hóf mark-
visst að safna til sögu bæjarins
voru þau mínir bestu heimildar-
menn en afi og amma voru þá
fallin frá. Þau höfðu hafið búskap
sinn í Reykjavík í upphafi stríðs
en leist ekki á blikuna þegar ótti
við loftárásir Þjóðverja var sem
mestur. Fréttir bárust af skæð-
um loftárásum á evrópskar borg-
ir og þegar loftvarnarflautur
voru þeyttar í höfuðstaðnum
vegna þýskra flugvéla yfirgáfu
þau heimili sitt og lögðu leið sína í
Kópavog þar sem afi og amma
buðu upp á öruggt skjól. Þau
Tommi og Hlíf fluttu þangað al-
farin árið 1942, en Kópavogur var
þá lítið annað en sveit, og bjuggu
þau þar í tíu ár. Á síðustu árum
hef ég notið þess að ræða við þau
hjón um gömlu dagana og orðið
margs vísari. Er ég þeim báðum
þakklátur fyrir alla þolinmæðina,
því þó eldra fólki geti verið gleði í
að ræða liðna tíð getur reynt á
þolrifin að þurfa að svara smá-
smugulegum spurningum sagn-
fræðingsins. Ég er þakklátur fyr-
ir að Tommi sé enn á meðal okkar
en finn sárt til að Hlíf sé farin,
ekki hvað síst hans vegna.
Þau eignuðust marga afkom-
endur sem nú sakna ættmóður
sinnar. Hlíf var elskuð og dáð af
öllum. Hún á eftir að lifa lengi í
hugum okkar.
Meira: mbl.is/minningar
Leifur Reynisson.
Þrátt fyrir háan aldur kom það
nokkuð á óvart að Hlíf væri fallin
frá. Ég hafði átt ánægjulegt sím-
tal við hana nokkrum dögum fyrr
og hún var hress í tali að vanda.
Það er einhvern veginn óraun-
verulegt að maður eigi ekki eftir
að heyra röddina aftur. Í síðustu
símtölum okkar rifjaði hún upp
búskaparárin í Kópavogi sem
tengdust svo mikið foreldrum
mínum og ég fékk góða mynd af
lifnaðarháttum fyrstu landnema
Kópavogs frá því fyrir miðja síð-
ustu öld. Fólk þurfti að hafa fyrir
lífinu í þá daga enda lítið um nú-
tímaþægindi. Kópavogur var að
mestu ónumið land og þar var
enga þjónustu að hafa. Margar
fór hún ferðirnar í þvottalaug-
arnar í Laugardal ásamt öðrum
nágrannakonum og þótti sjálf-
sagt að sitja á vörubílspalli en
Tommi maður hennar sat iðulega
undir stýri. Vatn var sótt í brunn-
inn en mjólk mátti fá á býli Matt-
híasar í Ástúni en þar var tölu-
verður búskapur. Góð samskipti
voru milli móður minnar og Hlíf-
ar en þær voru mágkonur.
Fyrstu æviár mín vorum við
nágrannar. Þau byggðu sér hús
við Nýbýlaveg sem þau kölluðu
Lindarbrekku en foreldrar mínir
bjuggu fyrst við Álfhólsveg en
fluttu fljótlega niður á Nýbýla-
veginn. Ævinlega var stutt á milli
heimilanna og því töluverður
samgangur og samhjálp eins og
tíðkaðist í þá daga. Ein bernsku-
myndin frá þessum tíma er fal-
legi rauði vörubíllinn sem Tommi
frændi átti en mér hlotnaðist
stundum sú upphefð að fá far og
þá var maður stór kall. Hlíf og
Tómas fluttu síðar að Otradal í
Arnarfirði og slitnaði sambandið
þá nokkuð. Man ég þó eftir
tveimur ferðum vestur. Sú fyrri
var mikil ævintýraför með for-
eldrum og frændfólki þar sem
leiðin lá um Kjöl og átti síðan að
halda heim í gegnum Húnavatns-
sýslur og Vesturland. Við Bröttu-
brekku var ákveðið í skyndingu
að gaman væri að breyta út af
fyrri áætlun og taka hús á fjöl-
skyldunni í Otradal. Þar var tekið
höfðinglega á móti mannskapn-
um og ekkert vantaði upp á góð-
gerðirnar enda Hlíf annáluð fyrir
myndarskap. Í seinna skiptið fór
ég vestur ásamt Smára, bróður
Tomma, en þau hjón voru þá á
förum úr firðinum og hjálpuðum
við þeim að flytja búslóðina suður
að Breiðabólsstað í Ölfusi en þar
voru heimkynni þeirra næstu ár-
in eða þar til þau fóru á eftirlaun
en þá lá leið þeirra til Þorláks-
hafnar þar sem þau hafa búið
fram á þennan dag.
Ófáar voru ferðirnar að
Breiðabólsstað þar sem þau hjón
fóru með bústjórn fyrir söfnuð
aðventista en þeir höfðu komið
þar upp myndarlegum heima-
vistarskóla og var búið rekið
samhliða honum. Minnisstæðar
eru stundirnar í eldhúsi Hlífar
þar sem nýbakað bakkelsi var
borið á borð. Mikill gestagangur
var á heimili þeirra hjóna á
Breiðabólsstað enda ávallt tekið
vel á móti gestum. Sömu sögu er
að segja um heimili þeirra í Þor-
lákshöfn. Undraði mig hve dug-
leg Hlíf var við bakstur og heim-
ilishald á þessum árum. En alltaf
sama ljúfmennskan og góða
skapið.
Hlíf var trúuð kona og ég held
að hún hafi ekki kviðið kveðju-
stundinni. Við Guðlaug þökkum
Hlíf fyrir margar ánægjustundir
og vottum Tomma og afkomend-
um þeirra samúð okkar.
Reynir Sveinsson.
Að ná því að verða 95 ára, sjá
um sig sjálf, vera heima í sínu fal-
lega einbýlishúsi í Þorlákshöfn.
Skreppa í bíltúr í verslanir á Sel-
fossi eða Hveragerði vafðist ekki
fyrir þeim hjónum Tómasi og
Hlíf, bæði 95 ára, hann nýbúinn
að endurnýja ökuskírteinið sitt.
Þau voru alltaf saman alla daga,
hún svo lekker alla tíð, vel klædd
og falleg.
Daglega hafði hún til mat fyrir
þau, veisla á borðum ef gestir litu
inn. Það vafðist ekki fyrir Hlíf að
baka brauð og kökur fram undir
nírætt, gefa þeim kökur fyrir jól-
in sem ekkert áttu, geri aðrir
betur.
Tómas dundaði í bílskúrnum,
renndi meðal annars lampafætur
og skálar. Hann hefur gegnum
árin bjargað mörgum með sinni
handlagni að sjóða pottefni sem
brotnaði o.fl. o.fl. Þau voru bæði
samhent með að hjálpa fólki sem
var í vandræðum í daglegu lífi.
Það átti margur þau að þegar í
raunir rak.
Gamli Víbóninn er gangfær
enn, X-260, stífbónaður. Það var
svo gaman að sjá hvað þau tóku
sig vel út þegar hann var settur í
gang og þau brunuðu af stað út í
Selvog eða annað.
Hlíf og Tómas voru gift í 72-73
ár, eignuðust stóra fjölskyldu og
hafa alltaf verið með stórt heimili
og mikinn gestagang. Það vant-
aði ekki myndarskap hennar þeg-
ar hún tók á móti gestum bless-
unin. Þau hjónin bjuggu fyrir
vestan og þaðan fluttu þau á
Breiðabólstað í Ölfusi en síðar
brugðu þau búi og fluttust til Þor-
lákshafnar.
Þegar ég kynntist Hlíf þá vor-
um við ásamt fleirum að koma
saman og stofna kór eldri borg-
ara sem fékk nafnið Tónar og
trix. Trixið hjá okkur var að
klappa og stappa og notuðum við
létt hljóðfæri sem vöktu gleði,
söngurinn var léttur og vöktum
við athygli fyrir að fara óhefð-
bundnar leiðir í lagavali. Við Hlíf
náðum strax saman og urðum
vinkonur en þá var hún 80 ára.
Síðan þá höfum við átt góðar
stundir heima hjá þeim og eins
skroppið saman eitthvað og haft
gleði af samverunni.
Að hugsa til þess hvar Hlíf ólst
upp í Ölfusinu á Kotströnd í ná-
lægð við kirkjuna. Líf hennar þá
og fjölskyldu hennar sem bjarg-
aði sér af því sem var heima unn-
ið, m.a. allur matur og föt. Spunn-
ið á rokka og ofið í vefstól.
Heyskapur erfiður, gott ef það
var sími, bílar ekki margir ef
nokkrir, peysuföt og upphlutur
voru einu sparifötin og bara not-
uð þegar farið var í messu eða
veislur. Börnin af bænum fóru
gangandi í Hveragerði í skólann,
þótti það sjálfsagt, hvernig sem
viðraði í mis-skjólgóðum fatnaði.
Kynslóð Hlífar og Tómasar er
óðum að hverfa, þegar þau hjónin
voru ung hittist fólk í messu, rétt-
unum eða kannski á einstaka
dansleik með harmónikkuleik.
Svo sannarlega hefði verið
merkilegt að skrá þeirra lífs-
hlaup sem við þekkjum svo lítið
til en nú er hún Hlíf blessunin
horfin í kirkjuna sína, sitt gamla
umhverfi og hefur lokið hlutverki
sínu hér á jörðinni.
Þetta er brot af því sem væri
hægt að skrifa um Hlíf og Tómas
en ég læt hér staðar numið.
Takk fyrir mig og góð kynni.
Ég sendi afkomendum Hlífar
og Tómasar mínar innilegustu
samúðarkveðjur frá Þorkelsgerði
í Selvogi.
Sigurbjörg Eyjólfsdóttir.
Hlíf Guðjónsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GISSUR ÞORVALDSSON
forstjóri,
Kópalind 2,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn
22. nóvember. Jarðsungið verður frá Seljakirkju miðvikudaginn
5. desember klukkan 13.
Hrefna Guðbjörg Ásmundsdóttir
Ragnheiður J. Gissurard.
Hulda Kristín Vatnsdal
Ásgerður S. Gissurard. Axel Geirsson
Þorvaldur H. Gissurarson Elsa Grímsdóttir
Hörn Gissurard. Dufþakur Pálsson
Gunnlaug Gissurard. Magnús Rögnvaldsson
og fjölskyldur
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir mín, dóttir okkar, systir,
tengdadóttir og mágkona,
GUÐFINNA BJÖRK
KRISTJÁNSDÓTTIR,
Ásbúð 2, Garðabæ,
lést á líknardeild Landspítalans
þriðjudaginn 27. nóvember. Útför hennar fer fram frá
Vídalínskirkju föstudaginn 7. desember klukkan 13.
Sigurjón Örn Sigurjónsson
Kristján Andri Gunnarsson
Stefán Gunnarsson Eva Lára Einarsdóttir
Kristján Sigfússon Guðfinna Inga Guðmundsd.
Sveinborg Lára Kristjánsd. Lárus Ársælsson
Sigfús Kristjánsson Arndís Friðriksdóttir
Sigurjón Arnlaugsson Sjöfn Hjálmarsdóttir
Ingibjörg Sigurjónsdóttir
Okkar ástkæri,
ÁRNI JÓHANNESSON,
Kópavogsbraut 83,
lést 28. nóvember á Landspítalanum í
Fossvogi.
Útförin verður frá Lindakirkju í Kópavogi
föstudaginn 7. desember klukkan 15.
Fósturbörn, afabörn, langafabörn
og systkini hins látna
Ástkæra móðir okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
LÁRA JÓNA ÓLAFSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Jaðri, Ólafsvík,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn
27. nóvember. Útför hennar fer fram frá
Ólafsvíkurkirkju laugardaginn 8. desember klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á minningarsjóð dvalarheimilisins
Jaðars, reikningsnr. 0190-05-60761, kt. 510694-2449.
Björn Erlingur Jónasson Kristín G. Vigfúsdóttir
Hreinn Jónasson Ingunn J. Gunnarsdóttir
Ágústa Jónasdóttir Stefán Hjaltason
Magnús Jónasson Sædís Einarsdóttir
Laufey Jónasdóttir Reynir V. Georgsson
Jónas Jónasson Kristín Kristófersdóttir
barnabörn og langömmubörn