Morgunblaðið - 04.12.2018, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. DESEMBER 2018
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝ Dagný Guð-mundsdóttir
fæddist 23. janúar
1951. Hún lést 23.
nóvember 2018.
Hún var dóttir
hjónanna Guð-
mundar Eysteins-
sonar, f. 7.6. 1920 á
Hrísum í Víðidal, d.
24.4. 1985, og Vig-
dísar Ámundadótt-
ur, f. 10.10. 1925 í
Dalkoti í Vestur-Húnavatns-
sýslu, d. 27. nóvember 2014.
Dagný var þriðja í hópi sex
systkina. Aðalsteinn, f. 12.7.
1945, maki Ragnheiður H. Jó-
hannsdóttir, þeirra börn eru
þrjú. Sævar, f. 4.4. 1947, d. 4.12.
1994. Eysteinn Gunnar, f. 7.2.
1953, hann á tvær dætur með
fyrri konu sinni, Auðbjörgu
f. 28.2. 1986, saman eiga þau
soninn Arnór Breka, f. 29.2.
2008, fyrir átti Harpa soninn Jó-
hann Pétur, f. 11.11. 1994.
Dagný átti fyrir dótturina Vig-
dísi Sæunni Ingólfsdóttur, f.
27.8. 1969, sem Ingólfur ætt-
leiddi seinna meir. Vigdís á tvö
börn, Sævar, f. 8.12. 1995, og
Dagnýju Evu, f. 23.8. 2003.
Ragnar Þór sonur Dagnýjar og
Ingólfs fæddist 17.5. 1973. Hann
á þrjú börn úr fyrra sambandi,
þau Daða Má, f. 28.6. 2000, Daní-
el Dúa, f. 6.3. 2004, og Sóleyju
Dís, f. 14.8. 2009. Eiginkona
Ragnars er Guðbjörg Ingunn
Magnúsdóttir. Fyrir átti hún
börnin Loga Þór, f. 23.11. 2008,
og Emmu Lísu, f. 28.2. 2012.
Dagný útskrifaðist sem
sjúkraliði árið 1970 og vann eft-
ir það á Barnaspítala Hringsins í
fjölda ára. Við stofnun Bráða-
móttöku barna flutti hún sig
þangað yfir og starfaði þar þar
til hún veiktist sumarið 2017.
Útför Dagnýjar fer fram frá
Lindakirkju í Kópavogi í dag, 4.
desember 2018, klukkan 13.
Kristvinsdóttur.
Með sambýliskonu
sinni, Kristínu Mar-
ínu Siggeirsdóttur,
á Gunnar tvo syni.
Aðalheiður Gréta,
f. 7.10. 1954, maki
hennar er Friðrik
Jónsson og eiga
þau tvær dætur.
Valgerður Ásta, f.
25.2. 1959, hún á
þrjú börn með fyrr-
verandi manni sínum Jan Inge
Lekve.
Eiginmaður Dagnýjar er Ing-
ólfur Þórður Jónsson, f. 9.8.
1950. Hann átti fyrir dótturina
Hörpu Ciliu Ingólfsdóttur, f.
8.12. 1969. Hún er gift Ivon Stef-
áni Cilia og á hann tvö börn úr
fyrra sambandi, þau Stefán Má,
f. 19.11. 1980, og Olgu Margréti,
Það er erfitt að kveðja ástina
sína í hinsta sinn. Konuna sem
hefur gengið við hlið mér í gegn-
um stóran hluta lífs míns og verið
stóra ástin mín og besti vinur. Við
bjuggum okkur heimili og stofn-
uðum fjölskyldu saman, lifðum
góðu lífi.
Minningarnar eru óteljandi og
engan veginn hægt að koma orð-
um að því hversu söknuðurinn er
mikill og sár.
Efst í huga mér er þakklæti.
Þakklæti fyrir alla ástúðina, um-
hyggjuna, dásamlegu minning-
arnar sem við bjuggum til saman
og einlægu vináttuna. Minning
þín lifir áfram í okkur ástvinum
þínum. Sofðu rótt, ástin mín. Ég
elska þig.
Mér finnst ég varla heill né hálfur
maður
og heldur ósjálfbjarga, því er verr.
Ef værir þú hjá mér vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að
segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
Við gætum sungið, gengið um,
gleymt okkur með blómunum.
Er rökkvar ráðið stjörnumál.
Gengið saman hönd í hönd,
hæglát farið niður á strönd.
Fundið stað, sameinað beggja sál.
Horfið er nú sumarið og sólin,
í sálu minni hefur gríma völd.
Í æsku léttu ís og myrkur jólin;
nú einn ég sit um vetrarkvöld.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að
segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifurnar.
Ég reyndar sé þig alls staðar.
Þá napurt er, það næðir hér
og nístir mig.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Ingólfur Jónsson.
Hún mamma okkar var dásam-
leg manneskja. Frá því við mun-
um eftir okkur hefur hún umvafið
okkur ást og umhyggju og gefið
okkur svigrúm til að þroskast og
verða að þeim manneskjum sem
við erum í dag. Við gátum alltaf
leitað til hennar og hún var góður
hlustandi og vinur þegar við
þurftum á því að halda.
Sem barn eru foreldrar manns
fyrirmynd í einu og öllu, og þar
vorum við systkinin ákaflega lán-
söm.
Foreldrar okkar voru ungir
þegar þeir eignuðust okkur.
Mamma var 18 ára árið 1969 þeg-
ar dóttirin fæddist og var hún ein-
stæð á þeim tíma. Hún kynntist
Ingólfi Jónssyni föður okkar þeg-
ar ég (Vigdís) var aðeins nokk-
urra mánaða, og hefur hann alið
mig upp eins og sína eigin dóttur
síðan þá. Árið 1973 fæðist svo
Ragnar Þór sem blés svo sann-
arlega lífi og fjöri inn í litlu fjöl-
skylduna.
Barnæska okkar var góð og
hamingjurík. Hún einkenndist af
gleði og öryggi, þar sem við vor-
um auk foreldra okkar umvafin
stórri fjölskyldu. Það var mikið
ferðast um Ísland á þessum tíma,
farið með stórfjölskyldunni í sum-
arbústaði, tjaldútilegur og veiði-
ferðir.
Þó að mamma hafi unnið mikið
hjá Barnaspítala Hringsins, þá
var nóg eftir af umhyggju og ást
fyrir okkur fjölskylduna. Hún
naut vinnu sinnar í botn og gaf af
heilum hug mikið í allt starf sitt
þar.
Við systkinin lærðum mikið af
þessari sterku fyrirmynd sem
mamma var. Sterk réttlætis-
kennd, fordómaleysi, kærleikur,
góðmennska og ekki má gleyma
kímnigáfunni. Hún var t.d. ein-
staklega lagin við að plata á 1.
apríl og var þá alsaklaus faðir
okkar oft fórnalambið. Það var al-
veg sama hvað hann tautaði oft
fyrir munni sér 1. apríl á leiðinni í
vinnuna, að varla var hann lentur
þar þegar mamma hringdi í hann
og bað hann um greiða. Og þar
sem elsku pabbi er einstaklega
greiðvikinn maður fór hann yfir-
leitt strax af stað til að bjarga
sinni heittelskuðu, hvort sem það
var bilaður bíll í Mjóddinni, eða
sækja páskaegg á Bylgjuna sem
hún sagðist hafa unnið.
Eitt sinn plataði hún alla bræð-
ur sína í einu þar sem hún sagðist
vera bensínlaus á Breiðholts-
brautinni. Þar hittust þeir svo
allir með bensínbrúsann. Þetta
fannst mömmu ákaflega fyndið og
voru atvik eins og þessi ekki
sjaldgæf í kringum hana.
Mamma og pabbi eiga sumar-
hús á Skeiðunum ásamt Grétu
systur mömmu og Friðriki bróð-
ur pabba.
Sá staður hefur verið okkar
annað heimili síðan þau keyptu
jörðina þar. Þar höfum við eytt
mörgum stundum í gleði og
stundum sorg, en alltaf hefur ver-
ið gott að geta verið saman og
fundið fyrir samheldninni og um-
hyggjunni frá fjölskyldunni.
Það fyrirfinnst varla betri
amma en amma Dagný. Barna-
börnin voru mömmu afar mikil-
væg og voru þau öll mjög tengd
henni.
Hún gat gantast endalaust
með þeim, lék við þau og huggaði
þegar við átti. Hún var vinur
þeirra og bandamaður í öllu og
tók afar nærri sér ef eitthvað var
að hjá þeim eða börnum hennar.
Hún ásamt pabba hélt vel utan
um hópinn sinn og var heiti faðm-
urinn hennar alltaf opin fyrir okk-
ur.
Líf okkar allra verður einkar
tómlegt án yndislegu mömmu
okkar. Hún á stóran stað í hjarta
okkar og mun minning hennar lifa
áfram um ókomna tíð.
Hvíldu í friði, elsku mamma.
Við elskum þig.
Vigdís Sæunn Ingólfsdóttir,
Ragnar Þór Ingólfsson.
Elsku tengdamóðir og amma
okkar. Hvað lífið getur verið
ósanngjarnt.
Fyrir nokkrum árum hitti ég
strák sem varð svo að eiginmanni
mínum. Fyrir nokkrum árum
hitti ég yndislegt fólk austur í
sveit og í framhaldi af því hittu
börnin mín þennan strák og þetta
yndislega fólk. Margt hefur gerst
á þessum árum en það helsta er
að eignast yndislega tengda-
foreldra og eiginmann, börnin
mín ömmu og afa.
Elsku tengdamamma. Síðasta
kveðjan okkar er mér svo minn-
isstæð. Einlægni í faðmlagi þínu,
orðum og kossum. Þú varst svo
stolt af því að geta kallað mig al-
vörutengdadóttur og ég sömu-
leiðis, mín yndislega tengda-
móðir.
Síðustu stundir okkar saman,
Dagný, gáfu mér svo ótrúlega
margt. Þegar þú stóðst okkur við
hlið á brúðkaupsdegi okkar
Ragnars. Þegar þú geymdir
blómvöndinn minn á meðan við
settum á okkur hringana. Kvöldið
sem þú áttir með okkur þrátt fyr-
ir að vera orðin svo þreytt. Mikið
sem okkur þótti vænt um þessa
stund. Aðeins tveimur vikum
seinna kvaddir þú okkur.
Logi og Emma elskuðu þig
jafn heitt og ég. Þau fengu yndis-
lega ömmu og afa óvænt upp í
hendurnar.
Þegar Obba amma þeirra,
móðir mín, lést þá tókstu svo vel
utan um okkur og leyfðir þeim að
finna að þú værir hér fyrir þau.
Þú varst svo mikil amma, alltaf til
staðar og fljót að knúsa og þurrka
tárin burt.
Þú ert farin frá okkur nú en
þær minningar sem við eigum um
þig og alla samveruna okkar sam-
an munu lifa í hjarta okkar um
alla tíð.
Elsku Dagný okkar. Ég veit að
mamma tekur vel á móti þér og
þið eigið eftir að fylgjast með okk-
ur og halda vel utan um okkur öll.
Við elskum þig, mín kæra.
Guðbjörg, Logi Þór
og Emma Lísa.
Við systkinin erum afar þakk-
lát fyrir þann tíma sem við höfum
átt með ömmu Dagnýju. Hún hef-
ur alla tíð verið stór hluti af okkar
lífi og eigum við henni margt að
þakka. Þær eru óteljandi sögurn-
ar og frásagnirnar sem hún hefur
sagt okkur og við munum aldrei
gleyma hlýja og kærleiksríka
faðminum hennar. Hún var ástrík
amma, skemmtileg og hug-
myndarík og var alltaf til í að gera
eitthvað skemmtilegt með okkur
barnabörnunum.
Hún var okkur líka traustur og
góður trúnaðarvinur. Við munum
sakna hennar mikið og mun hún
fylgja okkur í hjartanu út í lífið.
Við elskum þig, dásamlega amma
okkar.
Sævar Snorrason og
Dagný Eva Snorradóttir.
Elsku Systa.
Mikið verður skrýtið að hafa
þig ekki hjá okkur lengur. Tóma-
rúmið sem þú skilur eftir verður
okkur öllum óskaplega erfitt. Mín
besta vinkona, systir og sálu-
félagi. Ég er búin að vera að rifja
upp lífsleið okkar, það sem við
höfum brasað í gegnum árin og
minningarnar sem við sköpuðum.
Mjög ungar urðum við óað-
skiljanlegar vinkonur og fylgd-
umst að í gegnum lífið, giftar
bræðrum. Við kynntumst bræðr-
unum á rúntinum 1970 og þar
með voru örlögin ráðin. Við tóku
mörg skemmtileg ár, heimili,
börn og allt sem því fylgir. Við
ferðuðumst mikið saman bæði
með og án barna innanlands sem
utan.
Þú varst alltaf svo skemmtileg,
hress og til í allt. Samverustundir
okkar systkina og fjölskyldna
voru þér og okkur ómetanlegar.
Við áttum einnig okkar góðu
vinahópa, Þreyttar húsmæður,
Býflugurnar, Lykkjufallið, Mið-
næturhraðlestina, Þorrablóts- og
Þórsmerkurhópinn. Við fórum í
margar ferðirnar saman og minn-
ingarnar úr öllum þessum ferðum
eru mér og Frikka ómetanlegar
og munu ylja hjörtun okkar um
ókomna tíð.
Við byggðum saman sumar-
húsið okkar Systrasel og bjugg-
um til umhverfi sem okkur leið
vel í. Systrasel er okkar líf og yndi
sem og aðalsamkomustaður okk-
ar og fjölskyldunnar. Þar vorum
við með hestana á sumrin ásamt
okkar yndislegu vinum Þórnýju
og Skafta. Mörgum stundum höf-
um við eytt þar í gróðursetningu,
spil og að njóta lífsins öll saman.
Við höfum brallað svo margt og
gert mikið af prakkarastrikum
sem hægt er að hlæja að um
ókomna tíð. Fyrsti apríl var þinn
dagur og við biðum alltaf spennt
eftir að heyra hvert þú sendir
Ingó þinn, sem alltaf hljóp fyrsta
apríl.
Þú varst alltaf svo ráðagóð og
gott að leita til þín. Stelpurnar
okkar litu á þig sem aðra mömmu
og barnabörnin okkar dýrkuðu
þig. Þetta lýsir svo vel hversu
góður og yndislegur einstakling-
ur þú varst.
Síðustu ferðalögin okkar sam-
an voru til Brighton með Býflug-
unum og til Tenerife, við allar
systurnar og makar. Þú varst
orðin mjög veik en krafturinn í
þér var ótrúlegur. Þessar ferðir
eru okkur mjög dýrmætar.
Þakka þér, elsku mágkona,
systir og vinkona fyrir allt sem þú
hefur gefið okkur og Guð varð-
veiti þig. Minning þín er ljós í lífi
okkar allra.
Innilegar samúðarkveðjur
elsku Ingó, Dísa, Raggi og fjöl-
skyldur. Missir ykkar er mikill,
saman munum við styðja hvort
annað.
Gréta og Friðrik (Frikki).
Elsku yndislega Dagný frænka
er nú farin frá okkur. Söknuður
okkar er mikill enda var Dagný
einstök manneskja. Eftir sitja
margar góðar og skemmtilegar
minningar um okkar samleið sem
fá mann til að brosa í gegnum tár-
in. Fjölskyldan okkar er náin og
hefur átt margar skemmtilegar
samverustundir í gegnum árin
sem er gott að hugsa til, eins og
ættarmótin, veiðiferðirnar, ýmis
ferðalög innan- og utanlands að
ógleymdum gamlárskvöldunum
og nýársnóttunum.
Dagný og Ingó hafa verið mér
sem aðrir foreldrar þar sem ein-
stakt samband hefur verið milli
foreldra minna og þeirra, enda
systur sem giftar eru bræðrum.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að fylgja þeim frá barnsaldri í
sameiginlegu áhugamáli okkar
hestamennskunni og sem barn
var ég einnig mikið með þeim í
Systraseli. Síðar byggðum við
Bjarki okkar eigið sumarhús
skammt frá þeirra og nutum við
og krakkarnir þess að geta rölt á
milli í mat eða kaffi. Það verður
tómlegt að koma yfir í kaffi án
þess að hitta Dagnýju.
Að eiga að eins yndislega konu
og Dagný var eru forréttindi.
Hún tók alltaf vel á móti manni,
hlustaði vandlega á það sem lá
manni á hjarta, dæmdi aldrei en
gaf ómetanleg og góð ráð. Ég og
við vorum alltaf velkomin sem
sýndi sig þegar ég byrjaði í Fjöl-
braut í Breiðholti en þá þótti ekk-
ert sjálfsagðara en að fá lykil
heima hjá þeim hjónum, sem var í
næsta húsi við skólann, ef ég
skyldi þurfa að fá mér að borða,
hvíla mig eða bara til að kíkja í
smá spjall.
Það er svo margt sem kemur
upp í huga manns þegar leiðir
skilur. Dagný var mikill mann-
þekkjari og næm á líðan fólks,
spádómur í bolla var henni því
ekki flókið mál en við hin sátum
eftir með galopinn munn og átt-
um ekki orð yfir öllu sem hún sá í
bollanum en hún glotti bara út í
annað.
Stríðnari konu var erfitt að
finna og fékk elsku Ingó oftar en
ekki að kenna á því okkur hinum
til mikillar skemmtunar. Hendur
hennar voru töfrum líkastar, hit-
inn og straumurinn sem streymdi
úr þeim þegar hún lagði þær á
axlir manns tóku burt alla spennu
og endurnærðu líkama og sál.
Eftir að við áttum börnin okkar
var Dagný alltaf sú fyrsta sem
var hringt í ef eitthvað bjátaði á.
Áratuga reynsla hennar frá
barnaspítalanum var okkur ómet-
anleg, alltaf vissi hún hvernig
væri best að snúa sér og hvað ætti
að gera. Í augum okkar barna var
Dagný „læknirinn“ þeirra. Þau
minnast þess hve góð og
skemmtileg frænka Dagný var.
Hún var alltaf svo áhugasöm og
ljúf við þau, til að mynda horfði
hún á margar dans-, fimleika-,
söng- og töfrasýningar þeirra í
stofunni heima eða í bústaðnum
af mikilli einlægni og áhuga, þeim
til ómældrar ánægju.
Ófáar stundir höfum við setið
og spjallað um allt og ekkert,
hlegið og haft gaman. Það er erf-
itt að hugsa til þess að þessar
stundir verða ekki fleiri. Innra
með okkur eigum við þó yndisleg-
ar minningar um dásamlega
manneskju sem munu lifa með
okkur um ókomna tíð og hjálpa
okkur í gegnum söknuðinn.
Takk fyrir allt, elsku frænka.
Elsku Ingó, Dísa, Raggi og
fjölskyldur, okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ásta og Bjarki.
Elsku Dagný.
Mikið skilur þú eftir þig stórt
skarð, ekki bara í mínu hjarta
heldur okkar allra.
Allt á eftir að verða svo skrýtið
án þín og erfiðir tímar framundan
hjá okkur öllum sem eftir lifum.
Þú varst svo einstök, hjartahlý,
óeigingjörn, ráðagóð, góður vin-
ur, skemmtileg, fyndin og alltaf til
í allt. Ég hef hugsað svo mikið um
þegar við vorum á síðasta ættar-
móti. Þér leið svo illa að ég vildi
hringja á lækni. Þú harðneitaðir,
sagðir að þetta mundi líða hjá.
Svo líkt þér að kvarta aldrei og
harka allt af þér. Daginn eftir
sagðir þú við mig að þú hefðir séð
afa þinn við kirkjugarðshliðið og
þú værir viss um að hann væri að
sækja einhvern. Ég held að þú
hafir vitað að það værir þú, ég sá
það í augunum á þér.
Þetta er búið að sitja mjög
sterkt í mér þar sem þú greinist
með krabbameinið eftir þessa
ferð. Þú sást nefnilega annað og
meira en við hin sáum. Þú varst
svo næm, sérstaklega á tilfinning-
ar annarra.
Skemmtilegu stundirnar sem
við áttum þegar þú varst að spá í
bolla fyrir okkur og ég held að
það séu einu skiptin sem að þú
náðir að láta okkur þegja. Ég
keypti spábolla sem þú gætir lesið
úr og eru þeir vel geymdir fyrir
austan og hvað þetta var
skemmtilegt.
Hvað ég elskaði að hlusta á
sögurnar þínar. Þú sagðir mér
sögur af þér, systkinum þínum og
fólkinu í kringum þig. Við eldhús-
borðið og þú að strauja enda
besta húsmóðir í heimi. Hjálp-
söm, úrræðagóð og traust. Börnin
mín elskuðu þig og dáðu. Ef eitt-
hvað var að hjá okkur þá var sagt
„hringdu í Dagnýju“ eða „ég
hringi í Dagnýju, hún veit það“.
Yndislegu stundirnar á morgn-
ana áður en allir vöknuðu, við
stelpurnar að spjalla um lífið og
tilveruna. Það var svo endalaust
gaman að tala við ykkur, svo
ómetanlegt. Allar samverustund-
irnar, hlátursköstin og ferðalögin
saman. Skemmtilegasta ferðin
sem við höfum farið í var þegar
við fórum til Danmerkur til Dísu.
Sú ferð var okkur minnisstæð
og við grenjuðum úr hlátri í hvert
sinn sem við rifjuðum upp þessa
ferð.
Og húmorinn fyrir sjálfri þér.
Það lýsir þér og mömmu svo vel
og ykkar sambandi þegar ég var
að fermast og þið bökuðuð hjá þér
Dagný
Guðmundsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar