Morgunblaðið - Sunnudagur - 17.03.2019, Blaðsíða 17

En sé eitthvað út úr kú og það sjái allir sem eitthvað
sjá, þá á ekki að eyða frekari tíma í það mál.
Svo vill til að innlendi dómstóllinn, sá sem við erum
bundin af, hefur tekið af öll tvímæli um að (vafasam-
ar) aðfinnslur út af meðferð málsins trufli að engu
leyti starfsemi Landsréttar. Það dugar okkur.
Rugldóm frá Strassborg má koma fyrir uppi í hillu
við hliðina á skýrslum umboðsmanns Alþingis, eða
með þeim í neðsta kjallara eins og plássleysið er orð-
ið.
„Áfrýjun“ segir Ísland bundið.
Það er fölsun
Yfirlýsingar ráðherra um „áfrýjun“ eru einhvers kon-
ar meinloka sem einhverjir hafa komið inn hjá hon-
um, vonandi þó ekki þeir sömu sem séð hafa honum
fyrir öllum villuljósunum varðandi orkupakka sem
hefur verið dapurlegt að horfa upp á, ekki síst fyrir þá
sem höfðu væntingar til þessa ráðherra.
Varla felst í áfrýjunartalinu fyrirheit ráðherrans
um að hann muni telja sig bundinn af niðurstöðu
þeirrar áfrýjunar? Sé svo þá verður ekki komist hjá
því að ætla að ráðherranum sé enn meira uppsigað við
íslensku stjórnarskrána en hollt er eða skiljanlegt.
Þess utan hefur þessi ráðherra nú tvívegis skrifað
undir eftirfarandi yfirlýsingu á Bessastöðum: „Ég
undirrituð sem skipuð er ráðherra í ríkisstjórn Ís-
lands lofa hér með og heiti því að halda stjórnskip-
unarlög landsins og gegna trúlega og dyggilega
skyldum þeim er framangreint embætti og veitingar-
bréf mitt leggja mér á herðar.“ Þetta loforð við þjóð
sína er ekki hægt refsilaust að teygja til eða toga og
það gera menn varla heldur þótt þeir eigi það ekki við
annað en samvisku sína. Hún er mörgum nokkurs
virði.
Slíkt þarf að vera á hreinu
Það hefur verið haft til skýringar eða til afsökunar á
því að dómsmálaráðherrann alsaklaus sagði óvænt
embætti sínu lausu, að það hafi gerst vegna þess að
hennar eigin flokkur hafi látið undan kröfum forystu-
manna annarra stjórnarflokka um afsögn.
Því er vissulega mjög erfitt að trúa, en þarf að fá
upplýst svo enginn vafi ríki á. Það hefur aldrei verið
liðið að einn flokkur í samsteypustjórn krefjist þess
að ráðherra annars flokks víki úr ríkisstjórninni eða
reyni að hafa afskipti af vali annarra stjórnarflokka á
þeirra ráðherrum.
Bréfritari minnist aðeins eins atviks frá nærri 15
ára samfelldri stjórnarsetu þar sem það gat virst að
verið væri, með óljósum tilburðum þó, að ýja að slíku.
Þótt ekkert væri sagt áttaði viðkomandi sig strax á að
ekki væri ráðlegt að leggja lengra út á þá braut.
Ekki síst þess vegna
Það sem gerir það hins vegar nauðsynlegra en ella að
gert sé hreint fyrir þessum dyrum er að forsætisráð-
herrann hefur svarað spurningum um endurkomu
ráðherrans með einkennilegum hætti, og látið eins og
hún hafi eitthvað með það mál að gera, fyrir utan
formsþáttinn.
Fjölmiðlar greindu frá því að eftir að Sigríður And-
ersen hafði sagt af sér („stíga til hliðar“ er villandi) þá
hefði Katrín forsætisráðherra verið spurð hvort Sig-
ríður ætti afturkvæmt í ríkisstjórn. Og að hún hefði
svarað: „Það er ekki tímabært að segja til um það.“
Rétta svarið var að það atriði væri algjörlega mál
Sjálfstæðisflokksins. Þetta svar ráðherrans virðist
sakleysislegt. En miðað við þær upplýsingar sem telj-
ast áreiðanlegar og Morgunblaðið telur trúverðugar
um að mikið hafi verið vitnað til ástands innan VG og
þeirrar áhættu sem þeim óróleika fylgdi fyrir líf ríkis-
stjórnarinnar vekja orð Katrínar undrun.
Það er ekki gömul saga að mjög flísaðist úr þing-
flokki VG í síðustu stjórnarþátttöku flokksins þannig
að ríkisstjórnin hafði misst meirihluta sinn á miðju
því kjörtímabili, en sat þreytt, löskuð og lömuð áfram
í trausti þess að þingmenn smáflokka, sem vitað var
að hyrfu af þingi um leið og kjósendur næðu til þeirra,
myndu tryggja eigið viðurværi eins lengi og þeir
gætu. Seinkaði þetta ábyrgðarleysi Jóhönnu og
Steingríms því að Ísland kæmist eins fljótt á lappir og
kostur var.
Engum dettur í hug að VG sé spennt fyrir kosn-
ingum núna. Og tal um myndun fimm flokka vinstri-
stjórnar í verkfallshrinu og hótunum er undarlegt.
Vilji VG í slíka stjórn með Pírötum og öðru smælki
ætti enginn að setja fót sinn fyrir það. Sú stjórn
myndi springa með tilþrifum og slá hraðamet stjórn-
arinnar sem sprakk, hugsanlega út af einhverju, eftir
því sem best er vitað.
Það yrði ekki uppskrift að bjartri framtíð fyrir VG.
Ekki satt?
Morgunblaðið/Eggert
17.3. 2019 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17